De vakantie zit er bijna op, de jongens zijn bij hun papa om daar alles op z’n plooi te leggen voor school. Volker gaat nu fier naar het 4^de leerjaar en Lander gaat gewapend met zijn rode boekentas naar school die hij van oma en mij heeft gekregen om te starten in het 1^ste leerjaar. Volgens mij zien ze het wel zitten.

Als er weer eens een vakantie voorbij is en zeker een grote vakantie denk je even terug aan wat er gepasseerd is in je eigen leven. Ik ben geboren in Gent en heb daar school gelopen in de lagere school. Ik vond school gaan verschrikkelijk maar als ik erop terug denk dan viel het allemaal wel mee. J Ik was extreem lui ik wou niet leren huiswerk maken deed ik omdat ik het moest. Elke moment dat ik thuis kon zijn was super. Ik ging naar een typische katholieke school bij de nonnekes en moest een uniform dragen een blauwe rok of broek met een witte of blauwe trui of bloes zonder streepjes en geen tekening (een merkje kon wel maar zeker niet te groot). Tot het 4^de moesten we een nylon schort aandoen met grote zakken en zonder kraag. Als het warm was verschrikkelijk irritant. Maar we kijken er niet negatief op terug jaren later. Net toen ik bijna 13 jaar werd zijn we weggegaan uit Gent en ging ik naar het middelbaar. Naar een andere school gaan in het middelbaar in een gemeente dat je niet kent dat was pas eng. Een katholieke school zonder uniform het was een vreemde gewaarwording en ik kon niet meer terug naar mijn oude bekende school want m’n mama ging me geen uur laten sporen. J Ik had het gevoel dat ik populair was want iedereen vond dat ik met een exotisch accent sprak. Nu heb ik nog die vriendschappen van toen ik bijna 13 jaar was.

Ik was een levendig kind en ik had veel energie. Ik speelde veel op straat want we woonden in een volkse buurt met veel kinderen. Ik was sociaal en speelde met kinderen uit alle lagen van de bevolking, Ik keek er niet naar Turkse kinderen, de zoon van de kruidenier op de hoek of andere meisjes en jongens uit de straat, af en toe kwam Martine spelen een meisje van de klas. Mijn mama werkte bij de dokter en als we ziek waren dan konden we meegaan met haar. Jaak want zo noemde de dokter had 2 zonen en ja dat waren ook maatjes. Naast Jaak woonde er een heel goede vriendin van me uit de klas Dominique nu nog heb ik contact met haar. Ik had ook een vriendinnetje en die woonden op een boot. Een leuke tijd en het waren nog geen tijden waar racisme een werkwoord was. Ik kende het woord nog niet eens. Sociale media is een geweldig fenomeen en dat maakt dat ik nu nog vele contacten heb met personen van nu en toen.

Zo heb ik ook contact met Benny mijn maatje uit de kleuterschool. We gingen ooit trouwen maar het is er niet van gekomen ik ben te ver weg gaan wonen en tja we zijn elk onze eigen weg opgegaan. Net voor ik ziek werd had hij me gevonden op FB. Ik moet zeggen het was best wel grappig. Hij heeft 2 kinderen, een vrouw en een goed draaiende zaak. We hadden sporadisch een contact en hij volgde dan ook wat er gebeurt was met mij op FB. Johan hield mijn FB een beetje bij van wat er was gebeurt. Zelf kon ik het niet uiteindelijk als ik er klaar voor was en iedereen bleef maar vragen hoe het ging ben ik ook beginnen vertellen. En ik moet zeggen er waren positieve reacties bij. Er zijn er paar mensen afgevallen. Maar de meeste bleven hangen. Zo ook Benny elke keer we aan het kletsen waren zei hij ik kom eens af en op een dag stond hij op de kamer in Pellenberg. Ik was toen blij dat hij mijn jongens en Johan zag. We zijn iets gaan drinken in de cafetaria en het was best wel leuk. We hebben gelachen en wat herinneringen opgehaald. Wat me wel opviel was dat ik minimaliseerde van wat ik voor had omdat er in mijn directe omgeving personen waren die er erger aan toe waren. Nu nog hebben we sporadisch contact en het is steeds fijn om iemand te horen uit het verleden. Martine en haar vriend zijn eens langs gekomen en het was super. Dominique en haar vriendin Ellen die ik beter heb leren kennen zijn 2 super madammen en die zeker de juiste dingen kunnen zeggen op de juiste moment en die me af en toe nieuwe moed geven. Vera, Katleen zijn ook 2 personen die me af en toe eens terug omhoog krikken. Zeker Vera want ze werkt in het ziekenhuis Pellenberg en als ik er moet zijn dan ga ik af en toe eens langs. En zo is het wel leuk om eens terug te denken van hoe het was.

Nu de jongens bij de papa zijn heb ik wat meer tijd om na te denken. Van waar kom ik? Wat heb ik voor gehad en hoe ben ik er mee omgegaan? En vooral wat wil ik nog bereiken?

De vraag van waar kom ik is al beantwoord. J Wat heb ik voorgehad is al heel lang geleden beantwoord en hoe ben ik er sociaal mee omgegaan is al een deel beantwoord. J

Ik ben blij dat ik die contacten heb via FB maar ook in het echt. De meeste contacten lopen via de pc en dat vind ik super belangrijk. Maar er zijn evenzeer mensen die terug in m’n leven zijn gekomen. Mensen die me alleen contacteren omwille van wat ik heb en de gore details willen weten die delete ik uit mijn bestanden en uit m’n leven. Maar anderen dat zijn blijvertjes J

Waar wil ik staan in de toekomst?

Dit is een heel moeilijke vraag waar ik het antwoord zeker niet op weet. Qua fysieke vooruitgang zit ik denk ik bijna op mijn grens ik kan alles nog wat bijstellen en wat sterker worden. Zelfstanding stappen zal een droom blijven al hoop ik dat ik uit deze droom ontwaak en weer alles is als vroeger.