Maandag laatste keer naar pellenberg en dan ga ik een maandje in verlof. Sabien neemt een maand ouderschapsverlof en gaat  een maandje mama zijn voor haar gezin. Zolang ze dit kan doen gaat ze dit ook doen en ik geef haar groot gelijk. Ik was daar maar ik voelde me echt niet super. M’n stem gaat op en neer, ik heb fluimen, m’n adem is wat kort en ik heb geen koorts. Maar ik voel me leeg, uitgeblust en moe. Na mijn uit de hand gelopen griep maak ik me hier nu snel zorgen over. Maar ik ben toch naar Pellenerg gegaan. Ik heb toch meer van mezelf gevraagd want m’n energie was op. Ik was wel blij dat ik Sabien zag en ik moest nog een paar handtekeningen zetten voor een elektrische rolstoel. Gelukkig had ik dit als eerste gedaan en was het harde werk erna. Ik was op tijd klaar en ben ik nog even langs Vera gegaan. Tegen 12.45 uur was ik thuis we hebben samen vol au vent met frietjes gegeten en dat smaakte best lekker. Volker vertelde me dat het best raar was als hij bij me is, is hij blij maar mist hij papa en als hij bij papa is dan mist hij zijn mama. Best wel te begrijpen want uiteindelijk horen mama en papa bij elkaar in hun hoofdje. Mama’s en papa’s horen niet apart te leven.

Nu zijn m’n jongens bij hun papa en dan kunnen ze weer in de tuin spelen dat is toch iets wat ze missen hier op het appartement. Maar op zich zijn hier heel wat andere uitdagingen. Sinds ik een printer heb kleuren ze af en toe, tekenen deden ze al, nog steeds een gezelschapsspel en Lieve zei me Inge er is een spel en ik denk dat je dat leuk gaat vinden HIVE een spel over bijen … Ik moet het eens bekijken en dan zal ik eens zien of ik het zal aankopen maar dat zal dan ergens in oktober zijn als ik jarig ben dan koop ik een geschenkje voor mezelf voor het gezin. Leuke gedachte denk ik dan.

Het is misschien raar maar nu kan ik even mijn batterijen opladen voor een week om dan er terug voor te gaan die week als ze terug zijn. Normaal gaan we het eerst volgende weekend dat ze bij me zijn BBQke doen bij nonkel Marc en co. J