Sommige spreekwoorden kloppen als een bus
spijtig genoeg. Je oogst wat je zaait, in nood leer je je vrienden kennen,
Er
zit waarheid in. L
Je oogst wat je gezaaid hebt? Mensen
blijven weg omdat je anders bent geworden, kan ik best geloven maar waar is die
loyaliteit gebleven tussen vrienden? Ik weet dat ik veranderd ben ook al zie ik
dat niet zo bij mezelf. Zelf weet ik dat ik emotioneler, iets meer grof gebekt
ben, ik vergeet meer, en nog vele trekjes. Mijn slechte trekjes die nu wat meer
uit vergroot dan vroeger. Ik doe niet aan zelfdiagnose maar ik heb al heel wat
informatie bijeen geraapt over een Niet Aangeboren Hersenletsel, een NAH in het
kort. Het doet vieze dingen met een mens en je wordt harder ook al ben ik een
spons aan de binnenkant. Door de vele indrukken die binnenkomen verwerk je ook
dingen op een andere manier!!! Iedereen gaat verder op z'n eigen tempo terwijl
ik aan het wachten ben op het signaal dat ik verder mag gaan. Maar op 1 of
andere manier komt het signaal met vertraging binnen. Sommigen vinden dat veel
te traag gaat of dat je zodanig bent veranderd dat ze afhaken. Zelf vind ik dit
heel spijtig. Vriendschappen die ik al jaren had zijn ineens weg. Vandaag is zo
een dag waar ik er even stil sta bij alles.
Ik vind het spijtig dat ik ineens de
perfect vriendin moest zijn, ik mocht niet verdrietig zijn om wat er veranderde
in min leven. Er werden dingen van me weggenomen. Heel mijn stabiele leven werd
een puinhoop. Een puinhoop die ik nu aan het herstellen ben, gelukkig zijn er
mensen die wel de tijd hebben en me de tijd willen geven.
Ik weet het leven gaat verder maar ik heb
het gevoel dat ik niet eens mag treuren om wat ik voor heb gehad. Ik moet blij
zijn dat ik leef: ik ben blij dat ik er nog ben maar maar mag ik ook de tijd om
alles een plaats te geven. Ik heb zoveel verloren en ja ik heb ook veel terug
gewonnen maar de dingen die ik verloren heb zijn niet van de minste dingen.
Maar als mensen daarom weg blijven dat
is heel spijtig en ik vind dit erg heel erg. Maar aan de andere kant kan ik me dit
niet aantrekken en ja het maakt me verdrietig en het doet pijn maar blijkbaar
is vriendschap een relatief begrip.
En wat voel ik ook al kan ik het me niet
aantrekken
-
Verdrietig
-
Alleen
-
Boos
-
Een gevoel van onmacht
Nu tja ik blijf niet bellen
naar de mensen vriendschap moet langs 2 kanten komen en kan niet in 1 richting
werken. En ja als die personen aan de deur staan dan laat ik ze binnen en maar
of ik ze in mijn hartje laat kijken dat denk ik niet.
|