Een tijdje geleden had ik de vraag gekregen via via om mijn verhaal te vertellen  voor een magazine. I.v.m. wat ik voor heb gehad en wat de gevolgen zijn. Ik heb er even kunnen over kunnen nadenken maar gisteren kreeg ik telefoon van de journaliste en ik ben blijkbaar goedgekeurd. Ik maak er me nu al zorgen om.  Ik zal wel zien hoe het loopt en ik wil een positieve boodschap brengen maar ook een realistische boodschap brengen.

Het is de bedoeling dat er ruchtbaarheid word gegeven aan de problematiek over NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) Ik kan vertellen over de fysieke restletsels maar ook de emotionele en andere zorgen. Mijn geheugen die soms werkt als een zeef met daarbij de vergetelheid van mijn verhaal als ik onderbroken word, de structuur die in mijn leven is gekomen,… best wel bizar hoor

Dit zal zeker een vervolg krijgen.

Dezer dagen zijn mijn 2 jongens er en het is genieten. Het loopt goed ook al staat mijn radartje aan en moet ik mijn dagen doseren. Niet teveel hooi op mijn vork maar ook genoeg tijd in mijn kerels steken. Het lukt aardig langs alle kanten ook al krijg ik even mijn klop na de middag. Het was wel al zo dat ik steeds iemand in huis had om mee de boel te dragen. Het leuke is wel mijn ogen zijn toe maar ik heb alles gehoord en zeg maar gezien.J Ik probeer elke dag iets leuk te doen met ze een spelletje, filmpje kijken, iets bakken ik probeer elke dag iets nuttig te doen. Ik heb 3 dagen de week hulp en dan probeer ik alles op een rijtje te krijgen de opruim, kuis, de maaltijden,… Vandaag eten we gratin morgen eten we vis en dan … Op dinsdag, woensdag en vrijdag maakt de gezinshulp eten en dan komt om 1 of 2 keer koken en dan zorg ik voor de rest van de week. Dit kan lasagne, pizza een gewoon snelle hap zijn wat ze zelf gekozen hebben zelf vind ik het soms fijn om ook eens gewoon thuis te zijn met mijn 2 kerels.

Gisteren was ik zo trots op Volker en Lander. Ze zijn onder hun 2 naar de winkel gegaan hier beneden. Er is een voordeel ze moeten niet de straat op. Volker had een idee. Hij wou popcorn als hapje maar ik had het toevallig niet in huis. Hij mocht er samen met zijn broer erom gaan. Ik had een lijstje gemaakt en ze mochten elk een snoep kiezen en een zak popcorn meebrengen. Ik had ze 12€ meegegeven en dat was ruim voldoende (waarom 12€ Volker wou een briefje en klein geld dan voelde hij zich als een grote mens) Ze kunnen door de kelder op het benedenplein geraken waar de Smatch is, ze moeten niet op de stoep wandelen of een straat oversteken, veilig is het wel. Ze kwamen terug thuis en hadden 1zakje popcorn bij. Volker dacht dat hij niet genoeg centen bij had. Zo schattig, ik ben vooral trots op hen dat ze het samen gedurfd hebben. Naar mijn weten is het ook de 1^ste keer dat ze alleen naar de winkel gaan. Morgen of overmorgen mogen ze nog eens gaan. Mijn 2 grote beren!!!