Ik woon nu bijna 5 maanden alleen en het lukt me goed. M’n administratie, mijn reguliere taakjes, alles valt in het juiste vakje. Ik probeer meer en meer zelf te doen vaatwasser vullen of leeg halen lukt, was samen brengen lukt, tafel afruimen en afkuisen lukt. Er zijn dingen die niet lukken bv. boodschappen doen. Ik geraak wel in de kelder maar ik moet 4 deuren door met een pomp maar die zijn veel te zwaar voor me en daardoor moet ik passen om alleen naar de winkel te gaan. Ik ben dan enorm teleurgesteld dat ik dat niet kan. Maar voor de dingen die ik wel kan dan heb ik alleen een winners gevoel. Ik heb echt wel het gevoel dat ik niet heb mogen leven. Binnen 5 dagen was het 2 jaar geleden dat ik op ontslag ben gegaan van UZ Pellenberg. Dat zijn 24 maanden thuis en ik voel me er goed bij. Ik heb veel verloren maar ook enorm veel gewonnen. Mijn zelfstandigheid is vergroot en in samenspraak met de kine, gezinshulp en Pellenberg word die steeds groter en groter. Ik kan zelf mijn boontjes doppen (want zo zeggen ze dat toch). J

Die rolstoel plakt onder mijn kont maar hij is niet altijd een vijand maar een bondgenoot. Ik ben met hem opgescheept en hij met mij en we zullen het samen moeten doen. Zo is het nu eenmaal. Het is een zin die ik niet graag geschreven heb maar het is nu eenmaal zo. Inge en de rolstoel het is iets waar we allemaal aan moeten wennen en bij de ene gaat het wat vlotter als bij de andere. Ik heb het gevoel dat ik bijna 2 jaar heb stilgestaan en dat ik niet verder kon doen. Ik ben duidelijk nog bezig met de verwerking van alles en ik kan alleen maar zeggen dat ik er leer mee om te gaan. Of ik het ga accepteren dat weet ik niet maar ik leer er mee om te gaan.

Ik moet leren te denken Inge versus de rolstoel

Ik moet leren alles beter te regelen DAV = Dienst Aangepast Vervoer als ik weg moet

Ik moet regelen de gezinshulp, de verpleging, kine Annemie, Jozefien en Pellenberg ik moet zelf zorgen dat de puzzel past.

Ik moet zorgen als ik weg ga dat ik een sleutel bij me heb ook al moet ik de postbus nakijken ik heb steeds de sleutel nodig want als ik de deur dicht doe dan zit ik direct buiten. En zo zijn er nog dingen die er zijn waar ik rekening mee moet houden.

Ik moet denken zoals vroeger hoe run ik mijn eigen leven ik ben ongeveer 3 jaren geleefd geweest en nu pas kan ik terug leven. Leven vind ik een leuk gegeven maar leven moet je zelf kunnen waar maken een ander moet dat niet doen voor een ander. Nu ik op eigen benen sta heb ik het gevoel dat ik open bloei en zo hoort het ook te zijn. Ik kan alleen zeggen dat het niet altijd even gemakkelijk is maar we geraken er wel. M'n 2 kerels Volker en Lander en dan de poes Darwin komen op de eerste plaats op woensdag, weekends en op andere dagen dat ze er zijn. Op andere dagen komen IK en Darwin op de eerste plaats en dan probeer ik het beste te geven van mezelf om toch die ietsie pietsie meer te kunnen. J