En dan het woordgebruik van pipi, kaka,… worden dagelijks in de mond genomen alsof het niets is. Je zit aan tafel en daar rollen de woorden uit hun mond aan de lopende band gevolgd door een scherp vettig lachje. Het is dan zo fijn om dat eens te horen uit een ander volwassen persoon haar mond en dan besef je hier is het niet veel beter. De zaken lopen gelijk.

Het meest grappige vind ik als ze ergens een woord zeggen al dan niet juist uitgesproken of in de juiste context. Om dan te vragen wat heb je gezegd. Dan kunnen ze je bekijken en zie je ze denken ‘allee mama begrijp je me niet’. Dan kan ik het niet laten weet je wel wat je gezegd hebt ‘oh ja mama’ en ze herhalen het woord. Dan vraag ik naar de betekenis en dan worden ze rood en geven er een uitleg aan. Als ze het juist hebben ok maar dan zeg ik waarom dat woord niet leuk is om te zeggen en zeker niet om te horen. Als hij het fout heeft dan vraag ik van waar hij dat woord heeft. Die heeft dat gezegd of die. Als je het woord dan wel goed uitlegt dan gebruiken ze de woorden al een pak minder gelukkig. Eerlijkheid duurt het langst denk ik dan.

Zo heb je ook het vieze woord shit Ik hou er niet van als Volker of Lander dat in de mond nemen. Lander zegt het bijna niet maar dat zal wel komen. Maar het is zo een ingeburgerd woord en als volwassen persoon zeg je het ook wel eens. Volker heeft een leuk alternatief gevonden en gepikt vanop tv. In W817 zeggen shuk i.p.v. het vieze S woord. Op zich heb ik er geen problemen mee als het niet te pas en te onpas word gebruikt.

Dit weekend wou Volker alles weten over het westen en het communisme. Waar hij dat vandaan haalde dat weet ik nog niet maar ik denk van de reclame over de musical over 14-18 over de oorlog. Volker is heel wat onderzoekjes gestart over de oorlog. Vandaar de interesse. Ik betrap me erop dat ik als ze zo een slimme vragen hebben ik daar deftig wil op antwoorden. Geen vergelijkingen met nu en andere dillema’s maar steeds gewoon hoe het was. Volker krijgt zo een andere interesses en dan weet je kleine ventjes worden groot. Terwijl Lander zich zorgen maakt over het feit dat mama me maar niet opeet. Hij vraagt knuffels en als je bij je zit of staat dan is het zover met een berenstem ’mama, je eet me altijd op’ waarop ik zeg ‘maar neen jongen ik mag je niet opeten want dat is kannibalisme maar toch verander ik in een Landermonster en begin ik hem op te eten’. (alsof, he J)

Een thema dat je zolang kan schrijven als je wilt maar zo leuk om over te schrijven. De fratsen en grollen van m’n 2 kerels en een klein beetje opvoeding. Laten we zeggen met wat de jongens hebben meegemaakt in hun kleine leventje, doen ze het niet zo slecht. Je merkt wel dat ze al een hele koffer bij zich hebben maar we geven ze de ruimte om alles te verteren. Ik probeer rekening te houden met m’n 2 kerels spelen, luisteren, laten vertellen, smulbehoeften,… Ik blijf tijd te investeren in mijn jongens al is het soms wel zwaar voor ze  en voor mij. Wetende dat ik sommige dingen niet kan doen. Eten maken bv. aardappelen koken en afgieten, verstoppertje spelen, en toch nog heel wat dingen wat ik wel kan is gezelschapsspelletjes spelen, tekenen, knutsel, babbelen en luisteren dat zijn heel wat dingen die ik wel kan.