Als je voor hebt wat ik voor heb of wat sommige mensen voor hebben, dan
is het belangrijk dat je kan relativeren en daar heb je toch een
streepje humor voor nodig.
Zo zag ik gisteren een echt grappige foto een verbodsbord met een
rolstoel doorstreept en er stond op.
IM NOT HANDICAPPED
IM JUST LAZY!
Je kan hem vanachter op je auto plakken, maar ik zag hem al op een T
shirt. Zie je me al gaan een zwarte of grijze T-shirt (grijs is mooier) met een
rode cirkel met een rolstoelpictogram en een streep door met het opschrift im not
handicapped Im just lazy!. Ik vertelde het aan Patricia en ze vond het best
wel grappig en ze wist niet goed of ze mocht lachen. Maar dan kwam het eruit
het is absurde humor en het kwam van Inge. Toen ze dat inzag zag ze wel de
humor ervan in.
Het is een teken dat
wat ik voor heb toch wel een plek probeer te geven in mijn leven. Aanvaarden
denk ik niet dat dat gebeurt maar ik kan er mee leren omgaan. Ik ben Inge en ik
zit in een rolstoel en ik heb nog een paar dingen, pff ja en.
Soms zeg ik zo van
die oneliners waar mensen van omver liggen en inderdaad zeggen die mensen vaak
seg Inge. Zo heb ik er nog een goeie
IK KAN ER NIET AANDOEN
IK HEB EEN HERSENLETSEL
Hier denken de
mensen mag ik hier mee lachen. JA, je mag er wel eens mee lachen en soms is dat
ook op zn plaats zo een grapje. Je leert alles in een andere proportie te zien
en die rolstoel is er maar het mag je leven niet beheersen. Het is dan ook soms
wel leuk dat je dat eens in je gezicht krijgt terug gesmeten. Jeroen mijn
neefje is daar kampioen in 'ik zit hem te plagen en omgekeerd en dan komt het
'je kan er niet
aandoen he tante Inge je hebt een hersenletsel'
en dan zeg ik er nog eens maar het is een
NIET AANGEBOREN HERSENLETSEL (NAH)
Als je niet eens kan
lachen met wat je voor hebt gehad, dan denk ik dat je een moeilijke weg hebt
gekozen. Dat streepje humor moet er zijn alleen al om te wat je voor hebt te
relativeren.
Zo zei ik ooit tegen
Marc mn broer (vraag me niet waarom en hoe het komt dat ik dat zei)
ALS DAT ZO IS DAN SPRING IK OMHOOG EN DAN DOE IK EEN VREUGDE DANSJE.
Zegt onze Marc: INGE, GE MOET GEEN DINGEN ZEGGEN DA GE
NIET KUNT, HE.
En dan sta je weer
eens met je pootjes op de grond. Af en toe heb je dat nodig.
