Deze ochtend had ik een afspraak met Dominique op het consultatiebureau voor het PAB-budget. Ik heb me niet voorbereidt. De laatste keer dat ik hem zag was super snel omdat hij een crisissituatie moest gaan aanpakken. Ik heb wel in m’n hoofd een paar dingen voorbereid van dit of dat kunnen ze vragen. Een paar vragen had ik zeker niet verwacht. Bv. waarom zou je iemand zijn hulp inkopen? Sociaal, praktisch en ondersteunend. Hoe bedoel je? Vooral iemand om eens weg te kunnen, iemand die mee eten maakt voor de jongens en ondersteunend naar de jongens toe bv als we knutselen dat we met 2 zijn. Als er al hulp komt gaan die zowat mijn schouders en handen zijn en op hoogte werken.

Het gaat zeker nog lang duren eer ik assistentie krijg. De budgeten zijn een pak beperkter en gaan vooral naar de meest zorgbehoevende personen. Er zijn grote wachtlijsten en we zullen wel zien wat het zal geven. De aanvraag is ingediend en nu gaan we wachten op antwoorden weken, maanden zelfs jaren volgens mij.

Dominique en ik hebben zeker ons best gedaan samen Ellen we hebben vooral gehamerd dat ik een alleenstaande vrouw ben in een rolstoel met 2 kinderen. Het zou wel leuk zijn moesten we toch iets krijgen Dominique en ik dachten aan 12uren gezinshulp en 12 uren een assistent.

Het is zo typisch als je een aanvraag indient via de VAPH een vragenlijst met eerst een resem papieren en dan… best wel grappig. Maar ook confronterend welke hulpmiddelen heb je, wat kan je en wat kan je vooral niet. Zijn er nog beperkingen buiten de rolstoel en uw kracht. Oh ja, doof en blind aan 1 kant, kijk naar m’n arm en zie wat ik kan,… Ik kan ook geen kroonkurk van een flesje doen, iets opendoen met een blikopener opendoen is ook een probleem,… Weer eens een confrontatie.