Zoals je al gelezen heb, zat ik gisteren een ganse namiddag en avond in de elektrische rolstoel (ER). Op zich zo geen ongewoon ding als je die hier staan hebt om te testen. Lander die vond het fijn om in de manuele rolstoel te zitten en eens rond te rijden. Wat me enorm opviel is was Lander is echt wel handig in het ding. J

Op een moment stond hij er onbemand bij en ik kreeg het in het oog die blinkende groene rolstoel. En ineens bekroop mij het gevoel die rolstoel is van mij en ik heb die nodig om vooruit te geraken. Ik heb die nodig als ik weg moet, om naar de winkel te gaan, om nog maar aan mijn bed te geraken heb ik die nodig. Het klinkt zo eng voor altijd. Overal waar ik ga, sta, binnen, buiten gewoon altijd buiten als ik op bed lig heb ik hem niet nodig.

Als ik hem zie staan ben ik toch blij dat ik een groen exemplaar heb hij oogt jong, niet snel maar ook niet traag ‘gewoon hij past bij Inge’.

Het is gewoon een heel eng beeld Inge versus de ER of de manuele rolstoel. Ik zag me er heel gedetailleerd in de week en ik moet zeggen ik ben al veel gewoon maar zoiets word je denk ik niet gewoon. Zoals ik droom ik droom nooit over Inge in een rolstoel ik loop steeds rond ook al is er altijd wel een rolstoel aanwezig, een rolstoel zonder gezicht. Ik ben er niet rauwig om maar als je wakker wordt eens zo confronterend. Confronterend dat zal nog vaak heel vaak gebeuren. Elke keer ik hem zie, elke keer ik ga zitten, elke keer als ik een drempel over moet word ik geconfronteerd met een beperking “toevallig mijn beperking”.

Deze ochtend is Domien komen spelen een vriend van Volker en Volker vond het super. Lander huppelde gezellig mee. Toen ze Domien net na de middag kwamen halen (vele plannen) vroeg de papa wat ik voor had en daar ging mijn verhaal ik vertel het in een 10 tal zinnen en dan weten de mensen het ook als de mensen vragen hebben dan ga ik verder met vertellen maar meestal is het heel duidelijk voor de mensen. Griep- longontsteking-hersenstaminfarct- revalidatie met het ven hero to zero en mijn weg omhoog.

Ondertussen is Michiel binnen gestreken het is weer een gezellige dag vandaag. Straks eten we sandwiches met kaas en ham en dan is het avond en ik weet niet zo goed wat de avond zal geven. Het is zaterdag en morgen is het zondag we hebben geen idee wat het weekend zal verder brengen maar ik hoop een rustige en ik wil op tijd mijn bed in avond.

Een ganse dag op je poep zitten kan enorm vermoeiend zijn.