...Leeg

De laatste dagen weken maakte ik een evaluatie van mijn leven. Zo slecht had ik het niet maar de laatste 3 jaren waren zwaar heel zwaar. De wereld heeft hard huis gehouden. M’n relatie die op de klippen is gelopen vind ik veel erger dan de stomme rolstoel onder mijn kont. Ik dat voor 23 februari 2011 dacht dat ik alles op een rijtje had. M’n maatje, Volker en Lander, een poes, een huis en tuin in een leuke buurt het was echt fijn. Maar dan knal daar ging mijn leven onderuit. Ik blijf het niet herhalen maar die griep die uit de hand is gelopen. Maar dat ik m’n jongens moet missen dat vind ik het ergste van allemaal. Ik heb al veel meegemaakt m’n relatie die aan stukken werd geslagen daar kan ik moeilijk vrede mee nemen. Ik weet als ik rationeel denk dit is de beste oplossing maar rationeel en emotioneel valt het me heel zwaar. Je dacht echt iemand graag te zien en op een dag wordt het allemaal teveel en draait alles om. Je vraagt je af wat heb ik nog? Ziet hij me nog graag? Zie ik hem nog graag? Willen we nog samen verder? ... Er zijn nog zoveel vragen die ik eens voorgeschoteld kreeg. En ja ik heb dingen moeten inleveren mijn 2 kerels die ik niet dagelijks meer kon zien, m’n maatje die ik al maanden of wie weet al een paar jaar verloren was. Ik moest ineens zelf dingen regelen, boodschappen doen, eten voorzien, enz. Ik heb ondertussen wel geleerd wat een fles melk kost en dat er soorten koekjes en drankjes zijn. Zo eten Volker en Lander heel graag Bastogne koekjes maar hier krijgen ze niet allemaal merkproducten. Sommige koekjes, drankjes, frietjes,… zijn van de Cora. Spinazie is van Iglo en poezeneten is poezeneten want Darwin eet niet zo graag nat eten. Zo gaat het nu ten huize Inge en wat op een ander gebeurt daar moet ik me niets van aantrekken.