Het was een te kort maar toch wel hectisch weekendje. Volker is moe terug gekomen van het klaskamp en dat heb ik geweten en Lander heeft het ook geweten. Het plagen op het randje af pesten was niet zo fijn. Ik heb Volker 2 keer naar zijn kamerr gestuurd niet om te straffen maar gewoon om even rustig te worden. Want op een gegeven moment was het echt niet tof hoor.

Ik kan heel goed begrijpen dat hij de situatie heel moeilijk vindt, want alles wat hij graag ziet is uiteen gespat. Zijn mama en papa uiteen, ons huisdier dat met mama mee is gegaan,... Ik kan geloven dat dat moeilijk is. Ik probeer zowel met Lander en Volker de positieve dingen te doen en te zien maar soms is de confrontatie er zeker en dan vind je dat als mama heel erg en vraag je je af of je de juiste beslissing heb genomen. Ik heb dat denk ik zeker gedaan maar als je je kinderen daaronder ziet lijden dan slik je.

Ik heb ook een elektrische rolstoel om te testen en het is ongelooflijk dat werkt als een magneet voor de jongens. Volker heeft er even mogen inzitten en was er rap mee weg hij is dan ook 2 keer mogen inspringen om hem deftig te parkeren. Lander vond het ook fijn maar hij vond het toch wel moeilijker. Ik heb er gisteren van s'middags tot s'avonds ingezeten en toen stond de manuele vrij. Lander en Volker hebben er een hele tijd mee rondgereden en Lander kon het verdomd goed. Het zat hem in de genen en kan alleen maar zeggen dat heeft hij van z'n mama. Hij had dan zijn been gebroken en ... zalig gewoon om hem zo te zien profiteren. Zo heeft hij ook zitten tv kijken en s'avonds aan tafel in de rolstoel. Het is raar om te zien maar ik ben blij dat ze er zo weer kunnen uitstappen en dat ze het zien als een spelletje ook al beseffen ze verdorie heel goed dat het voor hun mama the real thing is.

Woensdag zie ik Volker en Lander terug en dit dan tot zondag normaal.