Vandaag zou ik 15 jaar getrouwd zijn met mijn maatje het mocht niet zijn. We zijn elk onze eigen weg gegaan. Inge die de ‘je weet wel wat uitschuiver’ heeft gedaan, met het gekende resultaat de NAH, de rolstoel en nog een paar beperkingen later. We hebben het niet gehaald. Ik had nochtans altijd gedacht dit is voor altijd. Hij was mijn lief en na een jaar vroeg hij op de trein wil je met me trouwen en ik zei volmondig JAAA (bij het afstappen) ik was zo blij. Mijn maatje en ik gingen er voor. Nog eens een jaar later zijn we gehuwd en nu is die verjaardag 23 april 1999.

We beslisten per jaar een jaar later besloten we voor kindjes te gaan en we hadden een plan 3 kindjes 1 op 25 jaar, 1 op 30 jaar,… We wilden 3 kindjes. Onder het motto 1 is zo alleen, 2 is perfect en 3 is wat chaotisch. Ik liet de pil en we gingen er voor maar de natuur volgde niet. Na 2 jaar gingen we naar de fertiliteitskliniek en ik kreeg allerlei onderzoeken en hij ook en we kregen het resultaat en het was gene vette. Het ging niet op een natuurlijke manier gebeuren we hebben 3 kunstmatige inseminaties gehad, zonder resultaat. We gingen naar LIFE van het H. Hartziekenhuis in Leuven. Maar na die 3 keer was ik niet zo gelukkig daar dus besloten we naar Gasthuisberg te gaan. Met al onze informatie moesten we gans het circus van onderzoeken terug ondergaan. Ok ondertussen zijn we al een hele tijd verder. Ik heb wel geleerd om te wachten, om te gaan met minder goed nieuws en mijn lichaam bloot te geven. Echo’s inwendig het was iets dat om de 2à3 dagen werd gedaan. Bloedonderzoeken, spuiten, andere medicatie ik moest mijn verstand erbij houden. We hebben toen onze eerste GSM in huis gehaald. Elke keer dat ik een echo had dan belde ze wat ik verder moest doen hormonen opdrijven of… De eerste keer dat ik eicellen moest afgeven via een punctie was ik ongelooflijk nerveus. Ik kreeg  iets om te kalmeren en hij had zijn zaadjes al moeten afleveren. Ik werd meegenomen en we gingen van start. Ik kon kiezen voor een volledige verdoving of geen verdoving ik heb het laatste genomen en dat heb ik gevoeld. Je ligt op bed en je krijgt een kersenpittenkussen op je buik. 21 eicellen hebben ze geoogst wat een heel goed resultaat was. Een dag later kregen we instructies voor de laatste stappen afspraak, ik die er moest zijn voor het inbrengen van het embryootje. We hebben zo gelachen Ik moest een uur op bed leggen op mijn buik en dan een uur op mijn rug. Het bed werd gekanteld hoofd lager benen hoger. Ik heb geslapen, gelezen en gelachen. Ze wisten Inge was er met,… Na een week wisten we of het gelukt was en elke week moest ik een zwangerschapstest doen tot de eerste echo er was. Na 8 weken was het zover ik hoorde voor de eerste keer de hartslag van Volker en ik was opslag verliefd op het kleine ventje. Ik kreeg een mamaboekje, ik kreeg een upgrade naar gewoon gynaecologie en alles werd op punt gesteld Volker werd uitgerekend op 7 januari 2005. Het was een leuke tijd elke ochtend als ik mijn tanden poetste moest ik overgeven van de eerste tot de laatste dag. Ik heb nog steeds de echo’s enz. We waren zo gelukkig met ons 2 en dan Volker en Lander erbij. Lander is er gewoon gekomen ook al had ik toen al m’n fertiliteitsafspraken gemaakt. Het was niet nodig, zo werd 14 januari ook een belangrijke dag. We gingen er samen voor Het zijn 2 vrolijke baasjes soms wringde ze eens tegen (2%) maar meestal waren en zijn ze zo cool (98%).

Sinds de verhuis zie ik ze minder en mis ik ze enorm maar als ik ze bij me heb dan genieten we 100% ze kijken een filmpje spelen een spelleke, spelen ze met de Playmobil of Lego of andere dingen maar we doen veel samen. Soms spreken we af wat we gaan doen in het weekend of de vakantie.

Wat ik wel weet is dat het niet verder ging samen, ik werd ongelukkig en ik kon m’n 2 kerels niet laten op een opgroeien in een ruziemakend gezin. De jongens kennen nu meer rust.

Volker is heel toevallig op klaskamp  hij gaat 3 dagen zich uitleven in de Ardennen.

Zalig zo een babbel met Volker ik zal vrijdag horen hoe hij het gesteld heeft in de Ardennen. Het is trouwens kort aan het 3 landenpunt van Luxemburg, Duitsland en België. Hij kijkt er naar uit m’n grote knuffel.

Vandaag krijg ik dan ook Lander alleen hier en we gaan genieten ik heb hem laten kiezen. Wat wil je eten? Frieten dat zegt hij altijd maar we gaan pannenkoeken eten en we gaan iets anders warm eten. We gaan zeker genieten onder ons 2 he enige wat ik wel heb is om 13.30 uur kine.