Een weekend start op vrijdag. Het is een lang weekend want het is Paasweekend. Vrijdag heb ik de dokter nog laten komen want ik heb last van mijn oog het traant niet en ik dacht dat er een aderke was gesprongen waar ik wat last van had. Maar de last was er al een week dus even op zeker spelen. Het is ook moeilijk in te schatten van wat ik heb. Het is ook de eerste keer dat ik last heb van mijn oog sinds ik blind ben aan dat oog nu dikke 3 jaar. Was mijn oog moe of niet ik weet het niet. Mijn stem ging op en neer, weg, stil, piep, gewoon en af en toe een uitschuiver. Ik heb de dokter laten komen en bleek dus dat ik een goede verkoudheid had. Vreemd want ik heb niet echt een snotneus en hoesten moest ik zeker niet als ik dan eens kon hoesten zaten er groene fluimen tussen. Het is ook heel raar want sinds ik in een rolstoel zit kan ik heel moeilijk hoesten. Ik moet me dan enorm op mijn ademhaling letten om dan tot een hoest te komen en als dat lukt dan ben ik al blij. Blijk ik een verkoudheid te hebben en een ontsteking op mijn oog. Nu ja een oogontsteking komt nooit alleen. Siroop en oogdruppels dat komt er weer eens bij bij de rest van de medicatie.

Deze week waren mijn jongens bij me van maandag tot donderdag en het was fantastisch. De jongens ben ik wel een beetje aan het kneden tot een beetje zelfstandigheid. Zo moeten ze zelf hun bord en bestek zelf in de vaatwasser steken. De tafel dekken en afruimen doen we samen. Als ik bv. uit de micro oven of van het vuur moet halen dan vraag ik aan Volker om te duwen. Hij vraagt soms wel om het zelf te doen maar dit kan enkel als het pizza is, geen potjes of potten. We trekken onze plan. De Tafel afruimen doe ik de meeste dingen wat geen probleem is. Het is leuk als ze elk iets in de frigo zetten en tafel afkuisen is zeker Inge haar taak.

Maar dan pas word je geconfronteerd met je beperkingen. Wat je wel en niet kan of wat je wel kon maar niet meer lukken omwille van wat je zelf hebt voor gehad. Je komt jezelf wel tegen.

Zoals zaterdag deed ik de frigo open en toen kwam de salami, room en kaas mee 3 dingen die ik niet nodig had. De kaas was nog niet open, de room ‘glazen flesje’ was niet stuk mijn been en wiel hebben de val gebroken en de salami die had zijn moment gehad en kon richting de vuilbak. Ik ben gedoemd om kaas te eten het verdere weekend. Veel beleg koop ik niet en er zijn max 2 soorten open anders moet ik teveel weggooien. Maar als je merkt dat je reactie snelheid niet meer dat is daar sta je dan. Mijn reactiesnelheid is niet ok maar zeker de combinatie met mijn 3D-zicht dat er niet meer is tja dan missen mijn handen het object dat soms rakelings me voorbij vliegt.