Het regelen van mijn verhuis er kruipt heel wat energie in. Eerst informatie vragen over de kostprijs van de verhuis en hoe ik het zie. Een datum bespreken, wat heb ik nodig,... aangezien ik een optie neem omdat de datum zo kort komt is het toch wel spannend. Voor de mensen van de verhuisdienst lukt het. De moment dat ik mijn sleutel heb ga ik ervoor. Vandaag kreeg ik bericht met alle informatie. 24 januari krijg ik de sleutel en kan ik beginnen. Volgende week begin ik in te pakken en 30 januari gebeurt de Inge verhuis. Opweg naar een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Een leven alleen en waar ik Volker en Lander niet elke dag kan zien. Volker had wel een super idee om via de webcam te communiseren. Wat een TOP-idee. In mijn hoofd ben ik al aan het plannen hoe en wat. Wat neem ik mee en wat niet maar het belangrijkste gaat mee Darwin maar het super belangrijkste ga ik missen op de dagen dat ik ze niet zie en dat zijn mijn kerels.

Ik kijk er naar uit de rust en ik kan terug mezelf zijn. Ik hoop dan echt dat ik aan mezelf kan werken en dat zal iedereen ten goede komen m'n jongens, Marc, An, vrienden en vriendinnen,... Vooral de mensen die hebben afgehaakt wil ik toch wel terug benaderen en hopelijk is dit op een toffe manier.

Sommige mensen vinden me toch een straffe madam ??? Een straffe madam!!! Ik snap het niet zo goed, zo straf ben ik toch niet. Mensen zeggen soms Inge wat jij doet dat zou ik niet kunnen. Dan denk ik wat kan je niet ik doe toch niets! Oh Inge je bent in een rolstoel terecht gekomen en je kijkt zo positief ertegenaan. Ik zeg je iedereen die volgens mij een trauma oploopt gaat ervoor. Iedereen heeft zoiets als een overlevingsinstinct. En dat instinct zorgt ervoor dat je blijft gaan met hoogtes en laagtes. Ik zal je al doorgeven het is niet altijd even gemakkelijk en soms denk je "waarom"
Waarom ik
Waarom moet ik weeral die oefeningen doen
Waarom word alles zo complex
en ga zomaar door
en dan is er nog waarom heb ik zoveel pijn
of als er langs alle kanten word gebabbeld dan kan ik niet meer volgen
Nu kan ik weer niet aan dit of dat (het staat te hoog in de kast of in de frigo het is altijd wel iets.
Als die confrontatie der is dan denk je verdorie vroeger kon ik dat allemaal.
Toen ik nog in Gasthuisberg lag zei mijn zus An kijk eens Inge wat je allemaal kan ik kon toen terug praten en 1 vinger bewegen. An zei ik wat ik allemaal kan "IK KON VROEGER ALLES" wou ik uitschreeuwen maar ik kon nog niet eens roepen want dat kon ik toen nog niet.

Vandaag heb ik ook tussen de taakjes door naar mijn tante Non gebeld en ik was zo blij dat ik ze hoorde. Ze klonk moe maar ze had dan ook net therapie gekregen. Ik vertelde haar dat ze heel goed moest luisteren naar de dokters en therapeuten.
Ik vond het best wel eng om haar te bellen want het bracht zoveel herinneringen naar boven. Maar ik heb er een goed gevoel bij en ze komt er wel m'n tante Non.