We zijn nu in de 2de week van januari en het is een hele drukke week geweest. Verschillende afspraken zeker de laatste 2 dagen en dan weekend. Volgende week is het Lander zijn verjaardag en naar gewoonte probeer ik iets te maken. Ik weet dat er verschillende allergieën in de klas zijn en ik heb toch maar eens gevraagd hoe het zit. Gluten, lactose en eieren daar zitten de probleemkes. Morgen ga ik toch eens bij mijn zus An horen hoe je iets lekkers kunt maken zonder al die dingen. Lactose is gemakkelijk maar gluten en eieren is een probleemke denk ik.

Bij glutenvrije dingen moet ik speciale bloem kopen maar wat kan ik kiezen als alternatief voor eieren. Zit er in bv boter gluten ik denk van niet maar toch eens de verpakkingen nakijken. Ik weet bij lactose moet je ook het beleg heel goed nakijken want bv. in bereid vlees zoals beleg zit er heel vaak lactose. Je moet dan ook zien bij de ene mag het “kan sporen van lactose bevatten” bij de andere niet. Een jongen van Volker zijn klas heeft het zelfde voor en beter op zeker spelen dan een ziek kindje.

Vandaag had ik een date met Kris de bemiddelaar, Ilse de psy en Annemie de kine, het was een productieve dag 2 goede babbels en 1 toch pijnlijke sessie kine. Annemie kreeg telefoon van Sabien m’n kine uit Pellenberg en het was zo zalig haar stem nog eens te horen. Even bijgepraat van wat ik kan en niet kan en ze verwachten me er zeker binnenkort eens maar de moment dat ik op eigen wieltjes sta ga ik zeker terug van start in Pellenberg alsook met de conditietraining op dinsdag op het sportkot.

Morgen ga ik naar een appartement kijken weer aan het station samen met mijn zus An, ik had Marc gevraagd maar die kon niet die was gaan zwemmen met Jeroen als Michiel. Het plaatje moet kloppen, het appartement moet toegankelijk zijn, groot genoeg en ik moet overal kunnen komen zonder probleem. Waar ik het meeste oplet is mag Darwin mee. Ik denk dat het belangrijk is voor mij dat ik niet alleen ben en dat ik niet alleen thuis kom als ik weg ben geweest. Darwin zal mijn maatje worden en mijn steun en toeverlaat zijn. J

In de week kreeg ik te horen dat mijn tante Non was gevallen ze dachten dat haar heup was gebroken maar dat was het toch niet. Tante Non haar rug is geraakt en ze heeft enorm veel pijn, wat ik best geloven kan. Ik ga niet zeggen dat mijn pijn erger is of haar pijn erger het is gewoon anders. Ze kon naar Melle gaan waar er ook zusters zijn van haar congregatie en er zijn verpleegkundigen alles erop en eraan. Ik heb haar aanbevolen dat ze moest gaan al is het maar een paar dagen dat ze wat rust kent. Want waar ze woont zijn er nog zusters maar die zijn ouder en kunnen niet zo goed uit de voeten. Tante Non is een zorgend type en voelt zich toch wel een verzorgend persoon tegenover die andere zusters. Gelukkig heeft ze nog zuster Veronique om mee te praten.