|
Jo en ik hadden ons klaar gemaakt om naar Pellenberg te gaan en we waren vertrokken en we reden de straat uit en toen flapte het eruit "Jo heb jij zin in een tas koffie" Want we hadden een hele lijst af te werken vandaag brieven bussen, langs Vigo gaan, de apotheker en dit alles voor 12.30u want dan kwam Joni. Dit klonk als een zaligheid in Jo zijn oren dus wij opweg naar Vigo Haasrode achter een reserve buiten- en binnenband en een rugzak voor op de rolstoel. Je krijgt die er standaard bij maar bij de levering maar die was vergeten. Na vele mails naar Rudi en een paar beloftes heeft Jo contact genomen met Wouter en we mochten alles gaan halen. Wat een grote ruimte zoveel keuze in rolstoelen, prothesen en orthesen. Ik kon kiezen tussen een grote of een kleine rugzak. Ik heb een kleine gekozen en ik denk dat er een laptop ingaat. De jongens vonden het vooral grappig dat het een rugzak was zonder schouderbandjes. er zijn wel schouderbandjes in functie van de rugleuning van de rolstoel. We zijn dan naar de Carrefour gereden en de Lunchgarden. Eerst de winkel met een de aankoop van schoenen voor de jongens en een broek voor Inge, gehakt en champignons. Deze middag hadden Jo en ik het super idee om naar de Ikea te gaan. We zouden een nieuwe slaapbank moeten hebben en eventueel een bureau voor de jongens. We hadden al een kleine keuze gemaakt in de Ikeaboek en we wilde dit eens zien met onze eigen ogen. Alles genoteerd en we gingen opweg naar de karretjes om te ontdekken we hebben een muntje nodig. Jo ontdekte dat hij geen muntje had maar we hadden al wel plantjes (3 nep en 1 echt) en potjes. Even gaan afrekenen en een muntje halen in de auto. We plaatsten de plantjes in de koffer en Jo zei ineens wij kunnen die bureau niet kopen. Want 2 grote pakketten, Volker, Lander en de rolstoel dat gaat niet samen. Papa mag in de week nog eens terug rijden achter de bureau.
Na de aankoop van de Zweedse balletjes zijn we naar huis gekomen en ik was zo blij dat we thuis waren de jongens waren druk, uitgelaten en super lawaaierig. Gelukkig hebben ze zelf hun geluidsknop gevonden. Ik moet echt wel leren doseren. Het ergste was je staat in de winkel en je wilt iets kopen en daar sta je dan het kan niet in de auto want er moet toch wel een rolstoel in de auto. Ok ge kunt dat toeplooien maar toch het moet nog veilig zijn ook.
Volker wilt de volgende keer niet mee want het is te saai. Volker vindt alles saai, van wie hij dat heeft weet ik niet zowel Jo als ik waren echte speelvogels die opzoek waren naar uitdagingen. Maar onze Volker vindt alles saai naar de speeltuin gaan is saai, als er iemand langskomt dat is saai, naar de dierentuin gaan is saai ook al zegt hij achteraf dat het super was. Wat we ook doen het is steeds saai en het is een beetje tegen hem aan het draaien. Afspraken en beslissingen worden genomen zonder samenspraak onder het moto  "het is toch saai". Nu begint hij toch wel bij te draaien zeker. OPZET GELUKT. Hij heeft ook een hele tijd gezegt ik haat dit ik haat dat en Jo en ik hebben consequent gezegd "je haat dat niet je vind het niet leuk of niet lekker" haat is geen mooi woord en te zwaar beladen vinden we. Voor alles vinden we wel een oplossing Volker zijn nukken, Lander zijn lawaai, enz. Voor mezelf is het belangrijk om te weten dat sommige dingen niet meer kunnen of anders moeten aangepakt worden.
|
