|
Soms denk ik echt eens terug aan de tijd dat ik nog kon lopen of van waar ik kom. Op foto's zeg ik vaak toen kon ik nog stappen "voor en na" zeg maar. Gisteren heb ik foto's bekeken van vakanties, uitstapjes. Het zijn leuke maar ook pijnlijke herinneringen. Samen naar zee, op het strand, ijsje eten of een wafel in Volker zijn geval. Het mag 30°c zijn maar als er een wafel te krijgen valt zit hij op de eerste rij om te smullen. Samen op de go-cars. Als we aan zee op vakantie gingen (Sunparks) dan gingen we na het avondeten even zwemmen dan waren we gewassen. We namen toen ook de pyjama mee naar het zwembad dan waren ze helemaal bed klaar.
Samen naar Plopsaland in De Panne, Hasselt of Coo super gewoon de jongens vonden het zalig, de roller coaster samen met Volker zalig. Hoe wilder hoe liever voor ons. Met Lander ging ik dan op de kikkers en eenden. Ik deed dit allemaal met veel plezier.
Lander zijn ogen vallen er bijna uit als hij de eerste kabouter tegen komt. In Coo staan we erop dat we de de kabouters in het frans zeggen. Le Lutin Bric a Brac (klus), lutin Pipolette (Kwebbel) en lutin Dordebou (Lui) en natuurlijk Lutin Plop.
Het dierenpark van dier tot dier wandelen en kijken. Zo wou Volker een haai zien maar hij heeft niets gezien hij is 2 keer aan de haaien gepasseerd. Volker kijkt niet in een museum maar hij rent er door. Hij blijft enkel staan bij de eventuele foltertuigen.
Sinds dit gebeurt is ben ik al een paar keer in Planckendael geweest (abonnement) en 1 keer naar PlopsaIndoor Hasselt. Weet je dat ze je vragen aan de ingang om eventueel een papier te tekenen "een papier dat zegt je mag op de attracties maar op eigen risico en dit gewoon omdat je een handicap hebt. Wat denken ze nu dat ik eruit ga springen. Ik kan met moeite instappen laat staan eruit springen. Ik heb gepast en heb gezegd ik kom voor de jongens hun plezier niet voor mezelf maar ik teken niet ik ga niet op een attractie dus ik kan er dan ook niet uitspringen. Ik had toen wel een boekje bij om te lezen. Maar Jo en de jongens die plezier hebben het doet pijn "IK WIL OOK EROP EN PLEZIER HEBBEN" Ik wil niet aan de kant zetten met een boekje om te lezen.
Zo merk ik dagelijks dingen die ik wil doen maar niet meer kan. niet sterk genoeg, niet groot genoeg het ligt op de grond het hangt te hoog, het ligt te ver. Het zijn kleine dingen die je dag gaan bepalen hoe goed of hoe slecht je je gaat voelen. Ik mag er niet over nadenken echt niet. Ik heb het al meer geschreven het is wat het is en ja het is niet fijn. Wat ik wel kan doe ik goed en met overgave. Lander die op mijn schoot klautert en me een dikke knuffel geeft (ze zijn zeldzaam maar steeds fijn) Volker die dagelijks vele knuffels vraagt zo af en toe komt aaikes vragen. Dan denk ik wat heb ik die jongens aangedaan terwijl zij zoiets hebben ik heb mijn mama nog.
Vandaag zijn de overburen op bezoek geweest met de kleine Joppe. We hadden een geschenkje kocht, Volker en Lander hebben het geschenkje afgegeven. Volker als een echte grote broer hier Lander jij dit ik dat en zo fier al een gieter gaven ze het cadeautje af. Een badthermometer en een speelgoedje. Ze waren toch blij en Joppe die sliep maar door. Eerst op mijn arm en dan terug bij zijn papa Stijn.
Het is zo lang geleden zo een klein ventje in m'n armen maar ik heb ervan genoten en je vergeet jezelf.
|
