Het waren drukke dagen voor ons allemaal. De speelstraat met het leren fietsen, samen dingen doen, de bezoekjes van buren, vrienden en familie,... Langs de ene kant had het nog een week of heel de vakantie mogen duren maar het brengt zo een drukte en rommel met zich mee. Vandaag moeten Volker en Lander opruimen en wat vandaag ten laatste morgen middag niet is opgeruimd gaat in een doos en gaat "weg". Niet echt weg maar weg in de zin van even aan de kant uit het zicht.
Ik ben doodmoe van de speelstraat, ik moet even bekomen en zal even moeten bijslapen. Maar de jongens vinden het super erg dat het weer gedaan is voor 1 jaar. Moe maar voldaan kijken we erop terug.
Zelf heb ik alles een beetje op afstand gezien en gehoord. Ik heb voor al in en rond ons huis geweest en vooral genoten van het buiten zijn en genoten van de jongens die zich amuseerden.
Ik leer echt mijn grenzen kennen en mijn uitdagingen. Zo kan ik op volledige zelfstandige basis de straat naar beneden en omhoog met trapje inbegrepen en het hellend vlak met de rolstoel. Ik verschiet ervan dat ik die kracht heb.
