Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Zaterdagmorgend, Peter is gaan proefdraaien in een schoenmakerij in Brasschaat, Woutje slaapt nog na een vermoeiende dag gisteren en binnen een kwartier verwachten we de electricien om de bel ( eindelijk ) te repareren.
Gisteren zijn we met ons drie op een zogenaamde shoppingspree geweest en hebben we Peter zijn zichtrekening geplunderd. Buiten nog een aantal dingen die ons appartement nog nodig had is vooral ons klein bazeke in de prijzen gevallen. Nieuwe schoenen, niet zomaar schoenen maar hippe Palladiums en zijn eerste regenlaarzen. Zijn voeten zijn intussen bijna maat 21, geen poezelige babyvoetjes meer dus. Alhoewel, met die kleine teentjes zijn ze nog altijd om in te bijten
Het is altijd fijn om nog eens met zijn drie een dagje door te brengen, want zoals iedereen zal herkennen, in de sleur van het dagelijkse leven gaan soms mooie momenten voorbij zonder dat we er ten volle van hebben kunnen genieten, maar zien hoe Wout én papa zo blij zijn met nieuwe schoenen maakt een hele week werken goed !
Geniet tijdens dit vrije weekend van elkaar en van het leven,
Misschien wat een rare titel boven deze post maar het vat perfect onze namiddag samen. Wout ziet al een paar dagen af van zijn rode billetjes, 't doet gewoon pijn als je het ziet. Maar met veel eosine, vooral aan de poep maar ook aan vingers,kleren, rug en dan heb ik het nog niet over mijzelf ; Inotiolzalf en veel verschoonbeurten ziet het er vandaag al veel beter uit
En als dank ? Kreeg ik toen ik aankwam in de créche heel veel en heel dikke knuffels
En voor de rest ? Wout is momenteel aan het experimenteren met woedebuien, gillen, op de grond gaan zitten en als niets helpt slaagt hij zichzelf met zijn vuistjes op zijn hoofd Eens hij doorheeft dat er niks gebeurt wordt hij supersnel weer zijn eigen,charmante en hartverwarmende ventje dat hij is. Verder experimenteert hij volop met regels. Wat mag wel en wat mag niet. Dat is niet zo makkelijk als het klinkt en gaat dus met heel veel trial and error gepaard. En dat vraagt van mama en papa heel veel geduld en consequentie, want je ziet ons bazeke zo in de war geraken als de regels plots veranderen
De afgelopen dikke week hadden wij ineens terug een ' tutteventje ' in huis. Waar hij de afgelopen maanden enkel naar zijn tut pakte als hij moe was of in de buggy zat werden die twee plots terug onafscheidelijk. In bad, tijdens het spelen, tijdens het eten, eigenlijk de hele dag door moet hij zijn tut hebben want anders is hij echt ontroostbaar. En aan de ene kant gunnen we het hem natuurlijk, hij is nog zo klein maar aan de andere kant ben ik wel wat ongerust dat we op weg zijn naar een slechte gewoonte die wel eens heel hardnekkig zou kunnen worden. Denk ik dan want voor hetzelfde geld waait het ook wel weer over.
We zijn klaar voor een heel lang weekend met heel wat fijne dingen gepland ! Morgen komt Anthony langs, we gaan gordijnen kiezen en bestellen en zondag is het feest want Wout zijn neefje Noeh verjaart ! Met ons drietjes ( en morgen met zijn viertjes ) gaan wij er een zalig lang weekend van maken, hopelijk jullie ook !
Deze namiddag kwam ik thuis na het werk. Op zich niet zo vreemd ware het niet dat ik niet eerst langs de créche ben geweest. Nee,nee, geen paniek, ik ben Wout niet vergeten of zo.
Hij is uit logeren sinds gisteren en zo komt het dat ik alleen thuis kwam. Dat is vreemd ! Ten eerste wandel ik rechtstreeks naar de voordeur in plaats van eerst een ommetje via de garage, de garages van de andere mensen, de bomen, het gras, de brievenbussen en de putjes van de AWW. Dan wandel ik ongelooflijk lichtvoetig de trap op, ik voel me zo'n kleine twaalf kilo lichter dan anders. De voordeur gaat zo makkelijk open, zonder dat er iemand mijn sleutels probeert af te pakken of probeert de trap terug af te dalen terwijl ik de deur opendoe. De buren hebben het zeker ook gemerkt, of juist niet want ik had niemand bij om op hun deur te kloppen in het passeren. Toen ik binnenkwam op ons appartement schoten twee van de drie poezen onder de zetel om even later verwonderd eronder uit te komen, verwonderd over zoveel rust en stilte na mijn intrede. Heel snel waren mijn jas en schoenen uit, dat scheelt als je niet eerst zo'n kleine pruts door de living achterna moet lopen.
En nu ? Ongestoord bloggen, mails nakijken en sebiet een spelletje. Maar dus ook geen gekke bekken, lieve knuffels of slaperige glimlach. Genieten van de rust en uitkijken naar de volgende vroege die weer druk en hectisch eindigt mét een genietend drietal !
Ik wens jullie een fijn lang weekend, geniet ervan en vooral geniet van elkaar !
al anderhalf jaar + 1 dag mogen wij nu genieten van ons engeltje. Anderhalf jaar geleden gebeurde het mooiste wat ons kon overkomen. Een heel klein babietje kwam ons vervoegen. Ongelooflijk hoe kort zo'n periode lijkt. Van de allereerste kreet via de eerste keer oogcontact en dan al die andere mijlpalen. De eerste petatjes, ons ventje dat kon rechtzitten, handjes draaien, de eerste tandjes,het eerste gebrabbel, de eerste keer wenen bij het afscheid, de eerste stapjes en natuurlijk de eerste deugenietenstreken .
En zie ons nu. Een echte kerel die zijn eigen rugzak draagt, die zijn eigen zetel klaarzet tegen etenstijd en aan de trap gaat staan wanneer hij wil gaan slapen. Nog altijd een hartediefje die overal wil opkruipen ( de salontafel eerst ) en uitprobeert wat wel en niet mag. Een schatje die regelmatigeen knuffel komt geven en weet waar de koeken liggen. Die torentjes kan bouwen en de straat probeert op te lopen.
En dat allemaal op 18 maanden tijd
Hij was, is en zal altijd ons schatje blijven, nu eens lief, dan eens deugeniet en heel soms om je haren van uit te trekken
Bedankt dat jullie ons al die tijd blijven volgen en voor jullie reacties !
kleine jongetjes heel snel doorhebben hoe een hobbelpaardje werkt ? of dat een schuif af best wel eng is de eerste keer ? en dat een schommel uitproberen veel fijner is samen met een vriendje ? en dat de kortste weg naar boven is wanneer mama je optilt en er op zet? en dat hoe harder het regent hoe leuker het is in de speeltuin ? maar dat dat wel zorgt voor een vuil boeltje eens je tegen je zin naar huis moet ? dat je dan tot op je body nat en vuil bent ? en dat je dan daarna lekker in bad mag spelen om al dat zand weg te spoelen en ook wel om het terug een beetje warm te krijgen ? en dat een lekkere koek en een beetje melk de perfecte manier is om een regenachtige namiddag af te sluiten ? maar dat je er ook wel heel moe van wordt ? Neen, wel Woutje weet het nu wel en wilde dit heel graag met jullie delen
Ik ben er al terug. Gewoon even om kwijt te kunnen dat Woutje en ik deze morgend geen vreugdevolle ochtend konden beleven. Deze nacht, toen ik en Peter gingen slapen hebben we nog even ons engeltje wakker gemaakt om te verschonen. Weer diarree en nog rodere billetjes. Al een geluk hebben wij zo'n wondertje in huis dat die direct terug gaat slapen na zo'n nachtelijk intermezzo
Deze morgend was de diarree precies wel over maar nu was dat ukkepukje weer aan het reutelen en rochelen als een oud ventje met 50 pakjaren achter de rug Evenwel geen koorts dus na verschonen,dikke laag zalf en onder fel protest aankleden ontbeten. Dat lukte wonderwel heel goed, volledige fles leeg én een boterham met confituur. Maar direct na het eten terug gezeur en traantjes, zelfs de tut moest er aan te pas komen om Woutje een beetje te troosten. Mama voelde de tranen ook al pikken maar door omstandigheden op het werk is Sociaal Verlof vandaag geen optie dus doorbijten dan maar.
Allebei de jas aan en dapper naar de créche Daar aangekomen zette Wout het terug op een zeuren en zo zielig huilen, met dikke tranen van verdriet en hij straalde zo'n behoefte aan troost,knuffels en moederliefde uit dat ik het ook niet meer droog hield. Al een geluk dat er kinderverzorgsters zjin die ten alle tijden het hoofd koel houden, de baby overnemen,mama wat moed inspreken maar haar zonder aarzelen de deur wijzen.
Met tranen in de ogen terug naar huis gekomen en sebiet moet ik gaan werken, voor één dag op een andere afdeling dan nog wel. Ik krijg dat natuurlijk voor elkaar maar hoe ik het ga doen daar heb ik nog even geen zicht op .
Hopelijk blijkt later vandaag dat al dat verdriet een storm in een glas water was en dat zowel ons hartje als ik de dag toch nog een beetje fijn hebben kunnen maken !
Voor jullie alvast ook een fijne dag en tot de volgende.
nog eens een post vanuit Ekeren. Ik was me juist aan het bedenken hoe iedere dag weer anders is. Gisteren hadden we een grote,flinke kerel in huis en vandaag terug een klein ventje. En dat allemaal door kleine,minuscule beestjes die vinden dat ze lang genoeg zijn weggebleven. Darmkrampjes, diarree, rode billetjes en onwelriekende boertjes bovenop het snotneusje van de laatste dagen hebben Woutje eindelijk ( bijna letterlijk ) terug klein gekregen
En toch slaagt hij er in even schattig als anders te blijven. Aai mama lukt nog altijd en nog meer dan anders is hij een echt pakkekindje en wil hij liefst van al heel dicht bij ons zijn. En dat zijn dan dagen dat ik me echt niet prettig voel,wetende dat ik morgen moet gaan werken en dat kleintje naar de créche moet. En ik weet natuurlijk wel dat zijn klachten relatief zijn en dat er veel ergere dingen zijn, maar toch
Hopelijk blijven jullie gespaard van kleine beestjes en is ons prutske rap terug de oude !
er zijn zo van die dingen die een mens bezig houden, dingen die een mens blij maken zoals ons ventje dat handiger en handiger wordt, dingen die een mens boos maken zoals politiemensen die denken dat alles zo maar op te lossen valt, dingen die een mens krikkel maken zoals mensen die alleen maar aan zichzelf denken, dingen die een mens doen schrikken zoals kleine bezoekertjes die ineens bovenaan de trap staan en Woutjes die met hun mondje op de tafel vallen, dingen die een mens tegen zijn zin moet doen zoals nachtdiensten en dingen die ons verwarmen zoals vrienden,collega's en familie.
En al die dingen houden ook mij bezig, al goed dat er meer leuke dan enge dingen zijn en al goed dat er echtgenoten,zonen,zussen en schoonbroers zijn !
Hou je warm en geniet van die paar straaltjes zonneschijn die ons nog gegund zullen worden.
Deze namiddag hadden we een afspraak op Kind en Gezin. Zowiezo altijd een spannend avontuur maar vandaag ging het net niet zo goed als anders.
Om te beginnen was iedereen een beetje verrast ons te zien want eigenlijk is er op deze leeftijd geen afspraak; Maar goed, de vrijwilligsters zijn altijd blij ons te zien dus gingen we er voor. Het begin ging goed, ons prutske stapte voor de eerste keer ' het kinderheil ' binnen en overwon daarbij een hoge drempel. Maar toen leek zijn frank te vallen waar we waren en hij bleef onverzettelijk in het deurgat staan Met heel wat gekir, gevlei en aanmoediging probeerden de twee dames hem toch naar binnen te krijgen. Het is duidelijk dat ze Woutje niet goed kennen want kirren en andere gekke dingen zijn wel interessant maar toch ook een beetje gevaarlijk. Dus enkel nadat mama goed en wel binnen was,wilde hij ook volgen. Ja, ik schreef het al in mijn vorige post, ons kereltje is terug een mama'skindje
Uitkleden tot daar aan toe maar richting de weegschaal blokkeerde hij weer. Vanaf de eerste keer heeft hij een hekel aan die weegschaal en vooral dat meetspul Gevolg , de eerste echte boze uitval van deze middag Ondanks dat kregen we hem toch gemeten en gewogen maar ik moest wel met een krijsende Wout naar de verpleegster. Hij vond wat afleiding in een bak speelgoed die daar stond dus lukte het ons toch om een babbeltje te doen. Ja, een babbeltje want meer stelde het echt niet voor. Ik denk dat dat meisje een stagiare was of zo want wat die te vertellen had klonk net als hetgeen mensen in de rij bij de bakker vertellen. Consequent zijn, geruststellen, afzonderen als hij stout is en voldoende afwisseling in zijn voeding voorzien Doh ! Dan kwam ze nog met de vraag of ik al een school voor hem in gedachten had ( 16 maand en half is hij nu ) en gaf me contactinfo van de Studiewijzer Antwerpen met de raad er niet te lang meer mee te wachten Moet alles nu echt zo vlug gaan
Wachtend op ons consult bij de dokter krijste Wout nog een beetje verder en hield me vast alsof ik de gewoonte heb hem op vreemde plaatsen achter te laten Een gesprek met de dokter was heel moeilijk wegens aanhoudend gezeur, gehuil en gekrijs. Wat ik wel hoorde was dat zij dacht dat we moesten komen vandaag om zijn spraak op te volgen Oh ramp, die baby praat nog niet Echt kwaad werd ik daar van, ik wist niet dat hij volgende maand al moet kunnen hoofdrekenen
Totaal gefrustreerd ( hij en ik ) zijn we dan maar op een terrasje mekaar gaan troosten, we hebben onze gevoelens gedeeld én een paar koekjes ! De bus naar huis, altijd leuk, zoveel mensen om dada tegen te zeggen en nu ligt hij in zijn bedje na een hele pot fruitpap te hebben binnengestoken.
Zeer vermoeiend en frustrerend was deze namiddag voor ons alletwee
Voor de getallenfreaks nog even het volgende : 10 kg en 78,5 cm, hoofdomtrek 46, allemaal netjes in stijgende lijn en dat lijkt me nog eht allerbelangrijkste !
Ongelooflijk hoe snel de tijd hier gaat en hoeveel er hier gebeurt ! Aan wat ik dat merk? Aan jongenskleren die te klein worden, jongetjes die al maat 80 nodig hebben, wipstoeltjes die buiten gaan en niet te vergeten de badstoel die nu ook weg mag.
Verder merken we het aan onze foto's. Wout zijn reeks begint met een babietje tot aan zijn kin ondergedekt, dan een kruipertje en zie nu, nu hebben we een rocker in huis
Hij stapt nu zowel binnen als buiten gezwind rond, binnen helemaal alleen, buiten aan de veilige hand van mama of papa. Terwijl hij stapt slaagt hij erin,meestal, zware lasten mee te sleuren en kreunt daar dan bij als een grote
Gisteren ben ik naar Ikea in Breda geweest met Eefje en Eline. Eigenlijk voor poortjes hier in huis maar die waren uitverkocht, ze waren dan ook uitzonderlijk goedkoop. Ik had er geen idee van wat zo'n poortje kostte tot ik er naar op zoek ging. In de dertig euro is een heel redelijke prijs maar ik heb er ook al gezien van meer dan 70 euro Mss heb ik in Ikea Wilrijk meer geluk, dat zal ik online eens nakijken. Wat er wel was, was een heel leuke antislipmat voor in bad, een grote groene krokodil, die er voor gezorgd heeft dat dat badstoeltje nu wegkan en dat Wout nu een heel bad heeft om in te spelen. We hebben hem net uitgeprobeerd en hij vond het schitterend
Zijn wipstoeltje is ook weg want dat was echt te klein en nu heeft hij zijn eigen privézetel/zitzak gekregen en hij geniet ervan !
Na een weekje thuis moet ik morgen terug aan het werk, toch weer een hele verandering maar het geeft Wout ook nog eens de kans wat meer met zijn papa te doen. Want die periode van aan mama's rokken hangen leek voorbij maar dat was niet zo, de laatste dagen is het terug erger geworden
Wat valt er nog te vertellen ? We zijn met ons drietjes naar de Zoo geweest, was superfijn en zeker voor herhaling vatbaar, dit weekend wordt er in de créche gewerkt aan de omheining van de voortuin zodat de kindjes nog meer plaats hebben om buiten te spelen, volgende donderdag hebben we terug een afspraak bij K&G maar eerst is er nog woensdag en dan gaat ons lieverdje nog eens met Anneke op stap. Verder hoop ik dit weekend op het werk te geraken want er is braderij op de Bredabaan in Merksem en hoop ik natuurlijk vooral goed terug thuis te geraken
Nog een prettige dag !
P.S. Altijd fijn om te horen en te lezen dat mijn blog nog steeds gevolgd wordt door een schare trouwe fans
Wout doet het schitterend ! Hij is de knapste en de slimste jongen van de hele wereld, al zeg ik het zelf
Hij oefent meer en meer in het zelf stappen, als hij een veilige haven binnen stapbereik ziet dan gaat hij er voor. En deze voormiddag kwam hij demonstreren dat hij het principe van de Tupperwarebal echt wel kent en dat hij mits wat hulp bij het vinden van het juiste gaatje die blok er makkelijk inkrijgt !
Op twee dagen doet hij de Kwaksong mee ( voor een demonstratie, gelieve te reserveren ) en zonet deed hij zelf zijn pyamabroek uit , waar gaat dit eindigen ? Wie weet gaat hij binnenkort ook nog zelf zijn was doen De was afdoen kan hij alvast , de rest mag dan toch ook geen probleem zijn
Deze namiddag gaan Wout en ik op festivalbezoek, we hebben nog niet kunnen kiezen tussen Linkerwoofer ( mede georganiseerd door een ex-collega ) of Cirque@taque ( hier recht over in het park ). Luxeproblemen, dat zijn het ja !
We houden jullie op de hoogte van belangrijke ontwikkelingen zoals we nu al meer dan anderhalf jaar doen !
neen, we zijn geen handen kwijt maar we zouden er graag gewoon wat meer hebben. Sinds Wout heeft ontdekt hoe leuk het is om al stappend de wereld te ontdekken verwacht hij van ons dat wij constant met hem mee stappen. Alleen stappen vindt hij best nog eng dus heeft hij die geruststellende vinger in zijn handje nog even nodig.
Met als resultaat dat als onze vingers even met iets anders bezig zijn hij zijn hele trukendoos bovenhaalt om toch maar alle vingers weer naar hem toe te trekken En wat gebeurt er als er niet snel genoeg een vinger in zijn handje ligt, vragen jullie ? Eerst zeuren, dan wenen, dan tranen, dan krijsen en dan op de grond gaan liggen
Maar eens hij zich veilig genoeg voelt is er geen houden meer aan, we stappen meerdere keren de living door, we stappen op de gang, we stappen in het park en we stappen in de créche. We stappen in de badkamer, de slaapkamer en de garage. En soms, heel soms huppelen we zelfs een beetje
Als je je al stappend voortbeweegt zie je ook allemaal andere dingen dan wanneer je kruipt, superspannend vindt hij dat. En wij ook soms
Met al dit zijn we dus stilaan aan poortjes toe, vooral om de toegang naar de trap te beveiligen. Want die heeft een enorme aantrekkingskracht en hij kruipt gezwind twee treden omhoog. Grootste probleem is dat hij geen idee heeft hoe hij er weer af moet
En wat gebeurt er die enkele magische keer dat hij toch een paar pasjes alleen zet ? Wij in de wolken en enorm ontroerd en Wout verwonderd over wat hij allemaal al kan.
Gewoon alleen rechtstaan kan hij nu al een tijdje, daar is het nieuwe wat af dus zoekt onze bengel nieuwe uitdagingen. Rechtstaan in bad, in bed, in de eetstoel, op de zetel, in het stoeltje van de karretjes in allerhande winkels en last but not least boven op de stofzuiger Zalig hé, zo'n kleintje dat groot wordt
Dus als je eens even wat tijd hebt en je vinger niks te doen heeft, laat het ons weten, dan maken we een afspraak
Fun,fun,fun, dat is wat wij tegenwoordig hebben. Hand in hand stappen, thuis,op straat,in het park, eigenlijk zo'n een beetje overal. Deze namiddag na het werk en de créche zijn we nog even langs een speelstraat in de buurt gepasseerd. Wout genoot met volle teugen, hij kroop over straat, op de trottoir ( en er terug af richting grote plas ), smulde mee van de lekkere pudding van de andere kinderen en genoot van het grote springkasteel. Wat wordt ons kindje toch groot
Met al die fun van de laatste twee weken was terug gaan werken vandaag wel even een harde dobber. Na veertien dagen samen opstaan en ontbijten en dan de rest van de dag samen plezier maken was dit een grote stap richting realiteit. Ook voor papa was het even wennen om terug 's morgens niet alleen zichzelf klaar te maken voor het werk maar ook onze pruts klaar te maken en eten te geven voor hij naar de créche gaat.
Peter en zijn werk blijven wat voor problemen zorgen, hij heeft zijn ontslag willen geven maar zijn baas kon hem ( nog eens ) overhalen om te blijven. Een andere collega heeft wel doorgezet en is nu weg. Dit wil wel zeggen dat Peter de winkel alleen moet doen en dat dus eens vroeger stoppen om te Wout te gaan halen er niet meer inzit. Dus dat wordt meer beroep doen op andere mensen als ik een late heb. Gelukkig hebben we daar totnogtoe nog nooit problemen mee gehad Maar dan vraag ik me wel eens af hoe dat later moet als hij naar school gaat. Maar goed, dat zien we wel als het zover is en dan lossen we dat ook wel weer op
Nog een heel fijne dag gewenst en geniet van al die kleine,mooie momenten die er elke dag zijn !
ik weet niet goed waar het aan ligt maar het is weer een hele tijd geleden dat ik nog eens wat blogde. Hier loopt alles naar wens, zeker nu want ik heb verlof. Samen met Wout hebben we een hele week niks anders te doen dan genieten van de zomer en van elkaar Peter moet jammer genoeg werken maar die treft 's avonds twee tevreden figuren aan, dat telt toch ook voor iets,niet dan?
Genieten doen Wout en ik door eerst uit te slapen, dan samen te ontbijten en dan is het tijd om wat rommel te maken , de blokken die Andreas een tijdje geleden meebracht zijn een grote hit. Ik maak er iets moois van en Wout zorgt er voor dat alle blokjes terug in de doos geraken, of onder de zetel,of in de keuken, of in het tijdsschriftenbakje,of onder de kast of in zijn mond Dan doen we wat evenwichts- en stapoefeningen tot Wout geen pap meer kan zeggen. Dan is het tijd voor een gourmetbelevenis, ik heb nu elke dag de tijd om Woutjes lievelingseten te maken ( ttz lekker en veel ). Na zijn middagdutje tijd voor heerlijke fruitpap, in de zomer is er zo veel keus in lekkere dingen, ik maak ineens genoeg voor ons twee en dan zitten we samen te smullen ! Deze middag zijn we na de fruitpap naar het park getrokken. Een wandelingetje, naar de eendjes gaan kijken en in de schaduw op het gras wat spelen zijn de favorieten daar. Bij onze thuiskomst zijn we om wat af te koelen in ons zwembad geplonst en nu is Woutjes pijp weer even uit. Tijd voor mij om wat te bloggen en wat dingen voor mezelf te doen. We hebben zo nog een hele week in het vooruitzicht en het blijft goed weer ( morgen wel weer wat te ) dus de kans is groot dat jullie weer even zullen moeten wachten
Voor de verlofgangers onder jullie, geniet er van en hopelijk kan de rest wat energie halen uit onze fijne avonturen !
weer een zonnige en ik mag wel zeggen hete dag. Deze namiddag ben ik met Wout op wandel geweest naar Kind en Gezin.'t Is dat we een afspraak hadden want ik had eigenlijk liever binnen gebleven met ons kereltje.
Dan maar zoveel mogelijk de schaduw opgezocht en goed ingesmeerd en met zijn pet op is hij in ieder geval redelijk koel terug thuis geraakt. Onderweg terug naar huis zijn we een terraske gaan doen want mama's pakken wel drinken mee voor hun kindje maar vergeten drank voor zichzelf en met dit weer en na het nodige duwwerk was ik ook wel aan een verfrissende slok toe
En duwen is het hoor want tegenwoordig weegt ons ventje 9 k 740 en hij is ook in de lengte serieus opgeschoten want op twee maanden tijd is hij van 72 cm naar 77 cm gegaan. Qua gewicht zit hij nu al heel mooi op de P50 en wat lengte betreft er net iets onder, goed gewerkt Wouteman ! Voor de rest weinig nieuws, wij hebben geen noemenswaardige problemen met onze schat en dus ook geen echte vragen voor de dokter of verpleegster. Terecht kon ik weer heel fier op hem zijn. Hij praat iets minder goed dan een goede maand geleden maar is zich nu vooral aan het concentreren op staan en stappen. Aan de hand stapt hij al heel flink en af en toe waagt hij zich aan één of twee stapjes helemaal alleen Een mens kan niet alles tegelijkertijd
Hij kreeg ook weer twee spuitjes en was superstoer. Hij maakte zich even goed boos, vond zijn tut en zette zich erover. Zeg nu eerlijk, das toch een superman Ook het wegen en meten gaan veel beter dan voordien en hij heeft tijdens het wachten op de mat aan het spelen geweest, ook dat was vorige keer niet gelukt. Hij wordt echt groot Voorlopig is hij nu van de spuitjes vanaf, pas in het eerste leerjaar moet hij er terug aan geloven ( en eender hoe snel de tijd gaat, dat is echt nog wel een heel eind weg ).
Nu ligt hij in zijn bedje te slapen, na zo'n uitstap en thuis nog wat dollen was hij rijp voor ten eerste een verfrissend bad en ten tweede een deugddoende dut! Ik spring nu zelf ook onder de douche ( al de tweede keer vandaag ) en stel opruimen en stofzuigen echt nog even uit tot het vanavond een pak frisser is. Alhoewel dat het hier binnen best meevalt, alle ramen en deuren dichthouden en waar mogelijk ook de zon buiten houden helpt wel degelijk en zuurstof binnenlaten, dat doen we straks wel.
Ja,beste vrienden, het kan verkeren. Volgens mij is het nog niet zo lang geleden dat we met zijn allen zaten te zeuren om mooi weer. Ik zou zo zeggen, we hebben het geweten.En dan nu eindelijk die verlossende plensbui. Vannacht ben ik ook al wel mijn bed uitgemoeten om ramen toe te doen wegens een ( letterlijke ) knaller van een onweer maar dat bracht niet echt verkoeling, volgens mij gaat het nu wel lukken
Gisteren was het echt van het goede teveel, zowel voor mij maar ook voor Woutje. Eigenlijk de eerste keer dat hij echt verhit was én wat minder gulzig at ( ook 35° en meer tast zijn eetlust niet aan ); Al goed hadden we een reddende engel, in de persoon van Eefje. In hun nieuwe huisje, meerbepaald in hun nieuwe tuin hebben we gisterennamiddag het zwembadje gezet en gevuld. Onbeschrijflijk hoe zalig het was om daar in te kunnen zitten. Wout heeft na aanvankelijk wat sceptisch te zijn ruim anderhalf uur rondgekropen, gespetterd, op zijn buik gelegen en zijn dorst gelesd in het zwembad. Puur genieten Samen met Eefje en Eline was het echt supergezellig !
Nadien nog een lekkere BBQ met de nodige verfrissende dranken samen met nog meer volk. Peter, Ann en Danny hebben helaas niet mee kunnen genieten van het zwembad maar des te meer van de BBQ én de gezellige sfeer. En weeral bewees ons prutske wat een droom van een kind hij is ; zwembad, dutje in een kamer waar het rond de dertig graden was, dutje in de buggy in de tuin, rondkruipen in de tuin ( oh my god, die knieën zagen zwart ), gaan slapen, om half één wakker gemaakt worden, goedgezind naar huis, flesje gedronken en terug in bedje thuis en dan geslapen tot ongeveer een uur of negen Doet iemand beter? Ik denk het niet !
Ondertussen blijft ons kruisje ons bezig houden maar lukt het mij in ieder geval iets beter er wat afstand van te nemen, niet alleen met mijn hoofd maar ook met mijn gevoel. We wachten af hoe het verder gaat.
Zalig hé, dat zomerweer. Deze morgend heb ik Wout zelfs naar de créche kunnen brengen zonder jasje maar wel met zijn pet op natuurlijk. Het enige wat ons ventje niet zo leuk vindt is dat gesmeer met zonnecréme
Hier is het de laatste weken wat drukker dan anders. Problemen met ons mama vroegen heel wat,vooral emotionele, inspanning, ik moet deze maand ook meer werken dan andere maanden en dat voel ik echt wel. Ik ben moe en ook wel wat gefrustreerd dat ik het hier thuis niet op orde kan houden zoals ik zou willen en ik mis mijn mannen. Maar zoals ik dikwijls zeg, alle frustraties smelten als sneeuw voor de zon als ons engeltje zijn trukendoos opendoet
Vorig weekend was natuurlijk ook een leuke onderbreking van de dagdagelijkse zorgen. Voor onze huwelijksverjaardag hebben we onszelf enorm verwend, lekker en vooral veel gegeten, een verwenbeurt voor onze lijven en nog eens een stapje in de wereld, goh dat kan toch eens goed doen Bedankt nog eens aan iedereen die ons bij deze gelegenheid lieve wensen stuurde !
Ook nog eens bedankt aan iedereen die ons de laatste weken uit de nood heeft geholpen, een luisterend oor had of ons op één of andere manier gesteund heeft. Oei, het begint te lijken of ik een Oscar of zo gewonnen heb
Ik wens iedereen een zalige,zorgeloze zomer toe en hoop jullie eigenlijk snel nog eens te zien !
Jaja, ik vond dat het al lang geleden was dat ik nog eens een cliché gebruikte. En jammer genoeg is ook deze er weer één die waar is
Ann en ik en onze respectievelijke steunpilaren mogen het weer even hebben. Al goed dat we elkaar begrijpen en er telkens weer in slagen om goed overeen te komen, ook als we van mening verschillen. En onze mannen bewijzen nog maar eens waarom we hen zo graag zien
Maar niet alleen wij komen zulke dingen tegen. De laatste weken hoorde ik allerlei ' kruisjes ' de revue passeren. Relatiebreuk, ziekte, financiële tegenslag en noem maar op, het lijkt echt of niemand gespaard blijft.
Hopelijk heeft iedereen van jullie dan een begrijpende partner of zus. Of anders lieve collega's en vrienden met een engelengeduld. Jammer genoeg heeft niemand anders een Woutje, want dat is echt de beste remedie tegen een rotdag en depressieve gevoelens
Maak er nog een fijne dag van en denk er aan " Iedere wolk heeft een gouden randje ! "
Bij de foto's had ik ook een heel verslag geschreven dat nu ergens in de ether hangt maar niet op mijn blog Ik wilde jullie vanalles vertellen. Over hoe druk het hier soms is, hoe het soms moeilijk is om alles geregeld te krijgen, hoe Anthony hier dit weekend was en we een uitstapje naar het park hebben gemaakt en hoe ik bij 30° pannekoeken heb staan bakken. Ook ging het over de band die Anthony en Wout voorzichtig beginnen te krijgen, ze houden elkaar voortdurend in het oog en Anthony ontpopt zich als een ware babykenner ( hij heeft bij zijn mama ook een klein broertje ).
Wout stelt het ondertussen prima. Na nog eens een oorontsteking is hij nu weer helemaal fit. Hij heeft een wat lastigere periode achter de rug, ttz hij was niet zijn supergemakkelijke, supercontente ik. Na enig onderzoeken oordeelden we dat het mss lag aan het feit dat Wout thuis te weinig structuur kreeg, het ging dan vooral over dagstructuur. En ja hoor, sinds we thuis ook een beetje de structuur van de créche volgen is hij terug gelukkiger en kunnen wij ook terug meer van hem genieten.
Ook ging het in mijn post over onze nakende huwelijksverjaardag De babysit is al geregeld en de plannen nemen vastere vorm aan dus dat wordt nog eens quality-time voor Peter en mij.
Verdere gebeurtenissen hier in Ekeren ? Eén van de poezen heeft nu al twee keer op Peter zijn schoenen geplast , een Myléne-avond met weinig volk maar wel supergezellig, werkuren en créche-uren die niet uitkomen , 3 borden in één keer laten vallen en ons zo verzekerd van een nieuw servies ( dank u Peter ), langere dagen nu ik terug elke dag rond zeven uur opsta, leren welke ramen en gordijnen wanneer best dicht gaan bij warm weer, Woutje die bij alles bravo doet ( supercute!) en iedere dag weer denken Dit is het leven !
Eens hij doorheeft dat er niks gebeurt wordt hij supersnel weer zijn eigen,charmante en hartverwarmende ventje dat hij is. Verder experimenteert hij volop met regels. Wat mag wel en wat mag niet. Dat is niet zo makkelijk als het klinkt en gaat dus met heel veel trial and error gepaard. En dat vraagt van mama en papa heel veel geduld en consequentie, want je ziet ons bazeke zo in de war geraken als de regels plots veranderen 
Gevolg , de eerste echte boze uitval van deze middag 
Oh ramp, die baby praat nog niet 
Echt kwaad werd ik daar van, ik wist niet dat hij volgende maand al moet kunnen hoofdrekenen 
Een mens kan niet alles tegelijkertijd 
Ja,beste vrienden, het kan verkeren. Volgens mij is het nog niet zo lang geleden dat we met zijn allen zaten te zeuren om mooi weer. Ik zou zo zeggen, we hebben het geweten.En dan nu eindelijk die verlossende plensbui. Vannacht ben ik ook al wel mijn bed uitgemoeten om ramen toe te doen wegens een ( letterlijke ) knaller van een onweer maar dat bracht niet echt verkoeling, volgens mij gaat het nu wel lukken
