Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Ondanks onze vakantie is het toch weer even geleden dat ik jullie up-to-date bracht. Om een idee te geven waar we dan wel mee bezig ben geweest volgende bloemlezing.
Enorm flink op het potje, vrienden bezoeken, familiebezoekjes, marktbezoekjes, zeebezoekjes, testritjes, draaimolenavontuur, babybezoek, uit eten gaan, veel nieuwe woordjes leren, ontdekken dat je ook achteruit en zijwaarts kunt stappen, leren huppelen ( of toch iets wat daar op lijkt ), naar de kapper, boodschappen wegzetten, terug naar de créche, terug naar het werk, uitproberen in welke richting de douchesproeier nog kan sproeien, heel veel complimentjes over zo'n schattige, flinke peuter, een ongelukje terwijl de pamper uit is en grote verbazing over de natte voeten die daaruit voortkwamen, een groter ongelukje terwijl de pamper uit is en uitproberen hoe het voelt om daar met je sandalen door te wandelen , iedere dag op zoek naar een nieuwe favoriete knuffel, kennis maken met de buitenschoolse opvang, zo hard groeien dat schoenen en sloefjes niet meer passen en mama en papa iedere dag weer even stil laten worden !
Je ziet het, hier in Ekeren is het iedere dag weer een nieuw avontuur !
P.S Toch fijn om te horen dat velen van jullie de blog na al die tijd nog steeds volgen !
zoals er periodes in het leven zijn dat een mens constant de vraag krijgt ' hebde al een vriendje ?', later gevolgd door ' wanneer gaan jullie samenwonen?' en nog later door ' wanneer gaan jullie trouwen' is er die periode in een mensenleven dat de vraag wanneer er kindjes komen heel vaak wordt gesteld. Voor mij en ons niet altijd even gemakkelijk want hoe leg je uit dat je dolgraag zou willen maar dat er blijkbaar een 'technisch' probleem is ? En hoe ga je om met goedbedoelde maar niet altijd even leuke reacties zoals daar zijn ; bij ons lukte dat van de eerste keer, moet ik eens komen voordoen hoe het moet of ook nog mijn favoriet je moogt er ni te veel aan denken, dan lukt het wel.
Maar toen was er Wout én toen trouwden wij en dacht ik dat de moeilijke vragen nu wel allemaal gesteld waren . Maar nee, ik had er niet bij stilgestaan dat er nog een vraag is. Een vraag die ik de laatste weken al een paar keer heb gekregen ; en, wanneer komt er een tweede ? En idd, in de omgeving zie ik veel mensen met kindjes van Wout zijn leeftijd die aan een tweede begonnen zijn en blijkbaar gaan mensen er nog vaak vanuit dat er zowiezo een tweede komt.
Mijn favoriete antwoord ? We zijn zoooo blij met den deze dat we het hier maar bij houden. En als mensen aandringen trek ik de leeftijdskaart, op mijne leeftijd ? Da's toch wel veel risico.
En ik vind ook echt dat we het zo getroffen hebben met Wout dat een tweede heel welkom zou zijn maar ook niet echt moet. Soms hebben we het er wel eens over, stel je voor dat ik plots in verwachting zou zijn. We zouden het van harte welkom heten en het zou een bezegeling van onze liefde ( cliché-alarm ) zijn maar Wout blijft altijd ons wondertje, die kwam als geroepen en het leven van heel veel mensen heeft verrijkt.
Een wondertje dat nog altijd flink op het potje gaat en blijkbaar vooral wat kaka betreft het ritme heeft begrepen, een ventje dat uit alle macht probeert zijn eerste woordjes te zeggen en een kapoen die zo flink is dat het soms bijna ongelooflijk is. Of kennen jullie nog een jongetje dat terwijl mama en papa een uur aan het praten zijn met een vreemde meneer ( Koen van de buitenschoolse opvang ) gewoon even rondkijkt, een winkelwagentje vindt en wat kruidenierswaren om vervolgens bijna de hele tijd op zichzelf en in stilte boodschappen doen te spelen en af en toe de speelgoedtelefoon komen brengen om te zeggen dat er een dringende oproep is ?
De enige trieste mededeling op dit moment is dat het slecht weer is, net nu wij een weekje verlof hebben. Tips voor een toffe dag tijdens slechtweerperiodes zijn welkom op dit adres.
Hallo allemaal, weer even geleden hé. Na een reeks van drie nachten gedurende dewelke ik werd geplaagd door slapeloze dagen ( grasmaaimachines, werken van Belgacom enzovoort) gingen Wout en ik vrijdagnamiddag voor de tweede keer naar de osteopaat. Maandag waren we de eerste keer geweest, de osteopaat zei dat als zijn wagenziekte iets te maken heeft met zijn evenwichtsorgaan dat hij ons waarschijnlijk zou kunnen helpen. Er zat inderdaad iets vast achter Wout zijn linkeroor en na twee consulten zou dat nu terug loszitten. Dus als dat het probleem was zou Wout binnenkort zonder problemen naar de zee, de Ardennen of zelfs nog verder moeten kunnen reizen.
Misschien merk je het aan mijn toon, ik ben nog geen 100 procent overtuigd van de werking van osteopathie. Diegene waar wij zijn bijgeweest was nochthans geen zweverig type of zo maar toch, iemand die gewoon door te voelen aan een buikje kan zeggen of de maagklepjes goed zijn afgesloten Aan de andere kant reageerde Wout duidelijk tijdens de behandeling, hij geeuwde af en toe en soms reageerde hij door te proberen naar die vreemde meneer te kijken alsof om te zeggen : helaba, wa zijde gij daar aan het doen ?
Zoals de Engelsen zeggen ; the proof zal in the eating of the pudding zijn. Ik houd jullie zeker op de hoogte van het verloop van onze eerstvolgende proefrit
Verder nieuws. Vandaag zijn we gestart met wat dan zo trendy zindelijkheidstraining wordt genoemd. Vorige week had ik een leuk boek over potjes gevonden, met stickertjes voor één of ander beloningssysteem. En vandaag leek me geschikt om er aan te beginnen omdat we de komende twee weken samen thuis zijn en er dus ruimte is om een zekere routine op te bouwen. Na heel veel denken,lezen en praten over potjestraining besloot ik om het maar gewoon te doen en te zien wat er van zou komen. Deze morgend begon veelbelovend, Wout wilde niet op het potje. Na wat lichte aandrang en de belofte dat hij in het potjesboek mocht kijken ging zijn broekje en pamper dan toch naar beneden en ging hij zitten. Na samen in het boek te hebben gelezen zei ik dat het klaar was en dat hij mocht rechtstaan. Maar nee, hij was nog niet klaar en wilde er niet af komen. En al een geluk dat ik hem liet zitten want seconden later hoorde ik plop plop ( ik ben niet zo goed in geluidseffecten, sorry ) en toen Wout rechtstond, ja hoor, een ferme plas en ook had hij kaka gedaan. Zoals het hoort ging ik uit mijn dak van enthousiasme, kuste en knuffelde hem, deed een dansje en prees hem de hemel in Om bedankt te worden met een minzame blik die ik interpreteerde als ; wat een drukte over iets van niks Met zijn eigen WCpapier kuiste mama de poep af, Wout maakt zelf zijn piemeltje proper ( daar laat hij liever niemand anders aankomen ), papier in het potje en dan samen naar de WC voor het afscheidsritueel. Alles in de WC en Wout mag doortrekken. En dan, alst but not least krijgt Wout een beloningssticker en hij mag zelf kiezen waar hij die gaat plakken. Het resultaat kan je hier zien
Heel dit ritueel herhaalden we nog drie keer in de loop van de dag, iedere keer met succes ! Ik kan dus weer niet anders dan Wout de beste,slimste en liefste van allemaal te vinden
Reisziekte of hoe een braakreflex iedereen bezig houdt
Ja ja, niet zo'n leuk onderwerp vandaag maar wij zitten er wel mee. Ons ventje is dus wagenziek. Voor onze frank echt viel was hij toch een drietal keren zeer ziek in de auto en trakteerde zichzelf, mama, de autostoel én de auto op een " make over ".
Eens we het doorhadden begon het pas echt leuk te worden Opzoekwerk ( dank u internet ), rondvragen ( bij huisarts,Kind en Gezin, de apotheek en ervaringsdeskundigen in onze omgeving.
Eerste ronde : homeopathie. Weer opzoekwerk en rondvragen met als eerste proef : kiddivent of zoiets. Resultaat : niks. Volgende proef na overleg met de apotheek Coccilium of zoiets, heel specifiek tegen reisziekte met onder andere Tabaccum en Petroleum. Resultaat : niks;
Ondertussen werd met de autorijden echt geen pretje, ons prutske begon te zeuren als hij zijn autostoel zag en mama haar bloeddruk begon te stijgen als ze aan een gezamelijke autori dacht.
Laat ons het dan toch maar met reguliere medicijnen proberen, op aanraden van de pediater Motilium pediatrische oplossing. Een paar keer gebruikt tijdens korte ritjes en zowaar hij leek happier in de auto en ik dacht : Yes, probleem opgelost. Maar helaas,driewerf helaas bij een degelijke proefopstelling bleek de Motilium het na een goed kwartier voor bekeken te houden en daar was het weer ; een opwaartse beweging van de spijsvertering Het stopte wel na één golf terwijl Woutje daarvoor bleef braken tot de auto stilstond dus misschien toch een klei lichtpuntje. Maar eigenlijk niet echt want samen met de mislukking van de Motilium overviel mij een wat wanhopig gevoel, dit kan toch niet zijn, Wout zal toch ooit met de auto moeten kunnen meerijden. Met oma Chris naar zee, met Anneke naar Gooreind of met bompa Jos naar Planckendael. Tegelijkertijd werd door zijn reisziekte ook onze keuze aan opvang meteen heel wat kleiner. Anneke en Danny kwamen hem regelmatig halen voor een weekendje of Anneke pikte hem op in de créche om mee half Vlaanderen af te rijden op zoek naar zieke dieren Maar dat gaat niet meer
Ok, volgende stap,stoom aflaten op Facebook. Zeer snel veel reacties, Touristil werd meermaals genoemd maar ook en vooral osteopathie. Osteowatte ? Zo'n kraker die pijnlijke ruggen en kromme benen behandelt ? Maar nee mama, gespecialiseerde behandelaars die op zachte manier blokkages verwijderen van allerlei soort. Ik moest toch even aan de idee wennen en bleef op zoek naar een andere oplossing. Zelfs de psychiater werd geraadpleegd en voor ik het wist was er een cocktail van reguliere medicatie voorgesteld die eigenlijk zowat werkt als Touristil én de raad om eventueel ook wat Sedinaldruppels te geven om de angstreactie vooraf wat te milderen. Wagenziekte als conditionering ? Ja, klinkt logisch en misschien kan mama dan ook aan de Sedinal want ook ik heb op de duur al wat last van anticipatie-angst
Ook op de créche legde ik mijn oor nog eens te luisteren, want de knoop was nog steeds niet doorgehakt. Daar wees Linda me er nog eens op dat het haar ook altijd nog opviel dat Woutje snel zijn evenwicht verliest en dat hij als hij moe is echt kan zwalpen. Samen met de nodige oorontstekingen in zijn medische voorgeschiedenis ( je merkt nu wel dat ik in een ziekenhuis werk hé ) is de stap naar een probleem met zijn evenwichtsorgaan snel gelegd en laat dat nou net iets zijn waar een osteopaat soms wel degelijk iets aan kan verhelpen.
Ok, ik wil het een kans geven, tijd voor de volgende ronde ! Welke osteopaat is goed, werkt elke osteopaat met kinderen, en vooral wat is een goede osteopaat. Ik vind toch dat je zo iemand niet zomaar uit de Gouden Gids plukt. Dus terug rondhoren, vergelijken, rondbellen en nazien hoe het zit met terugbetaling van zo'n osteopaat.
In de volgende ronde wordt verwacht : bellen met de osteopa(a)t(e) die het best uit de vergelijkende rondvraag komt en een afspraak maken. En natuurlijk moet zijn of haar praktijk niet te ver weg liggen want met de auto ernaartoe gaan is niet echt een optie
Ondertussen reed ik met een Lijnabonnement dat 4 dagen verlopen was en werd tijdens een grootscheepse controle als de eerste de beste crimineel uit de tram gezet en gecontroleerd, riskeer ik een boete van 75 euro maar heeft een lieve dame bij de Lijn me geholpen om bezwaar aante tekenen en verzachtende omstandigheden aan te voeren. Ondertussen is papa terug aan het werk ( zat even tussen twee jobs ) en klautert Wout alleen allerlei soorten trappen op en af. Ondertussen zijn wij twee jaar getrouwd en komt de kleuterschool dichter en dichterbij.
Met tips over wagenziekte bij kinderen kan je steeds terecht op mijn email of op kan je reageren op deze blog. Tips die al aan de beurt zijn geweest naast diegenen waarvan sprake in deze post zijn acupressurarmbandjes, gember, raampjes openzetten, afleiding bezorgen, een lichte maaltijd voor het vertrek, een ontaardingsstrip aan de auto en psycho-analyse. Gelieve deze NIET nog eens te herhalen wegens reeds geprobeerd of in het laatste geval te drastisch en duur
Nog een leuke week gewenst en geef de hoop niet op, er is mooier weer op komst !
ben net uit bed. Neen,ik ben niet schandalig lui geworden maar heb net vier nachten gewerkt. Op zich vind ik dat wel een fijne shift maar voor mijn sociaal leven is dat niet zo goed. Ik ben dan werkelijk 5 dagen van de wereld want buiten werken,slapen en een paar uurtjes met mijn ventjes doorbrengen doe ik dan niets anders. Telefoontjes en sms'jes blijven onbeantwoord, mails ongelezen en nieuws onbekeken. Mijn uitslaap ( de dag na mijn laatste nacht ) dient dus om te proberen al die zaken wat bij te werken, het huishouden wat terug op poten te zetten want dat is ook vijf dagen geleden en terug te wennen aan het daglicht
Vier nachten is voor een vier/vijfde best wel veel werken wat maakt dat ik nu wel een hele week thuis ben. Er staan weer leuke dingen op het programma als een babybezoekje bij een collega, mss nog eens een zoobezoek en zeker en vast lang en uitgebreid genieten van mijn gezinnetje.
Zoobezoeken zullen nu wat meer op ons programma staan sinds we na ons vorige zoobezoek twee weken geleden een abonnement hebben aangeschaft. Wout geniet meer en meer van al die beesten en op die manier kunnen we er regelmatig eens even tussenuit. En ook alle andere voordelen willen we zeker eens uitproberen. Planckendael staat nog op ons verlanglijstje deze zomer en mss ook wel het vroegere Paradisio.
Op werkfront kregen we deze week onverwacht nieuws toen ons werd meegedeeld dat we ,wegens de verbouwingswerken die er aan komen, in oktober moeten verhuizen met onze afdeling. We trekken naar het Erasmusziekenhuis dat ook een ZNA ziekenhuis is en dat voor ongeveer 3 jaar. Dat zo'n verhuis met een hele ziekenhuisafdeling niet vanzelfsprekend is, daar kunnen jullie zich vast wel iets bij voorstellen
En vlak na die grote verhuis is er nog een grote dag voor ons, op 7 november gaat Wout naar school ! Een dag die ik nu al vol spanning dichterbij voel komen en waar ik tegelijkertijd naar uitkijk én tegenop zie. Gedaan met onze vaste vrije dagen samen en met lekker lang uitslapen, iedere dag naar school Als het maar snel kerstvakantie 2011 is !
Ik ben onwaarschijnlijk aan het genieten ! Van het mooie weer, van Wout die op zijn zetel een ongelooflijk lekkere koek aan het eten is, van een Ricard, van samen met Peter Tiramisu maken, van een proper gepoetst huisje, van een douche,deo,bodymilk en parfum in dezelfde geur ( thanks to Bodyshop,Tanja,Erna en Gaston én grote kuis in de slaapkamer ) vanWout die met zijn nieuwe rugzak ( of is het een BH van mama )op stap vertrekt, van Peter en Wout die echte papa en zoon-fun beleven, van Wout die allerlei woordjes probeert te zeggen en daarbij onnoemelijk schattig is !
En van de gedachte dat ik het toch echt getroffen heb !
Hopelijk genieten jullie evenzeer van het leven en van elkaar !
Ik ben gewoon aanhet genieten; Van Wout die een heerlijke koek zit te eten op zijn zetel, van samen met Peter Tiramisu maken,van het mooie weer, van een lekkere Ricard, van Wout die met zijn nieuwe rugzak ( of is het een BH van mama ) dada wuift, van een proper gepoetst huis, van een slaapkamer waar grote kuis gedaan is , van recente foto's inplakken, van Wout die allerlei woordjes probeert te zeggen en daarbij onbetaalbaar schattig is, van de poezen die in de zon liggen !
En van de gedachte dat ik het echt getroffen heb
Hopelijk hebben jullie ook zoveel om van te genieten !
zoals jullie weten,werk ik niet nine tot five en meestal ben ik daar erg happy mee. Mijn shiften in combinatie met mijn 4/5de werken zorgt dat ik regelmatig thuis ben zodat ik veel tijd heb voor mijn 2 mannen,mijn huishouden,sociaal leven én mezelf. Maar als ik dan eens,zoals nu, een aantal dagen achter elkaar moet werken ( 7 ) en een heel weekend de late doe dan mis ik dat alles enorm. Wout is momenteel bij oma Chris en ik ben er wel erg gerust in maar toch De idee dat een mama er altijd moet zijn vind ik niet correct maar als ik dan hoor dat dat ventje een bloedneusje heeft gehad en dat hij gisteren een beetje heimwee leek te hebben dan pikt het toch wel een beetje. Al een geluk dat ik mijn job erg graag doe, dat maakt dat ik me over deze gevoelens kan zetten en me ook echt wel met mijn patiënten kan bezighouden en niet de hele tijd aan Wout zit te denken.
Ik vertrek sebiet terug naar het werk en kijk vol verlangen uit naar morgenvroeg, als ik mijn protje uit bed mag halen en hem een hele,hele,hele dikke knuffel zal kunnen geven
), naar de kapper, boodschappen wegzetten, terug naar de créche, terug naar het werk, uitproberen in welke richting de douchesproeier nog kan sproeien, heel veel complimentjes over zo'n schattige, flinke peuter, een ongelukje terwijl de pamper uit is en grote verbazing over de natte voeten die daaruit voortkwamen, een groter ongelukje terwijl de pamper uit is en uitproberen hoe het voelt om daar met je sandalen door te wandelen 
, iedere dag op zoek naar een nieuwe favoriete knuffel, kennis maken met de buitenschoolse opvang, zo hard groeien dat schoenen en sloefjes niet meer passen en mama en papa iedere dag weer even stil laten worden !
. Maar nee, ik had er niet bij stilgestaan dat er nog een vraag is. Een vraag die ik de laatste weken al een paar keer heb gekregen ; en, wanneer komt er een tweede ?
en terug te wennen aan het daglicht 
