Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Ik ben gewoon aanhet genieten; Van Wout die een heerlijke koek zit te eten op zijn zetel, van samen met Peter Tiramisu maken,van het mooie weer, van een lekkere Ricard, van Wout die met zijn nieuwe rugzak ( of is het een BH van mama ) dada wuift, van een proper gepoetst huis, van een slaapkamer waar grote kuis gedaan is , van recente foto's inplakken, van Wout die allerlei woordjes probeert te zeggen en daarbij onbetaalbaar schattig is, van de poezen die in de zon liggen !
En van de gedachte dat ik het echt getroffen heb
Hopelijk hebben jullie ook zoveel om van te genieten !
zoals jullie weten,werk ik niet nine tot five en meestal ben ik daar erg happy mee. Mijn shiften in combinatie met mijn 4/5de werken zorgt dat ik regelmatig thuis ben zodat ik veel tijd heb voor mijn 2 mannen,mijn huishouden,sociaal leven én mezelf. Maar als ik dan eens,zoals nu, een aantal dagen achter elkaar moet werken ( 7 ) en een heel weekend de late doe dan mis ik dat alles enorm. Wout is momenteel bij oma Chris en ik ben er wel erg gerust in maar toch De idee dat een mama er altijd moet zijn vind ik niet correct maar als ik dan hoor dat dat ventje een bloedneusje heeft gehad en dat hij gisteren een beetje heimwee leek te hebben dan pikt het toch wel een beetje. Al een geluk dat ik mijn job erg graag doe, dat maakt dat ik me over deze gevoelens kan zetten en me ook echt wel met mijn patiënten kan bezighouden en niet de hele tijd aan Wout zit te denken.
Ik vertrek sebiet terug naar het werk en kijk vol verlangen uit naar morgenvroeg, als ik mijn protje uit bed mag halen en hem een hele,hele,hele dikke knuffel zal kunnen geven
Fantastisch zomerweer voor de paasvakantie ! Korte broeken en T-shirts uit de kast, of beter gezegd nieuw gekocht, zonnecréme en zonnebril. Niet al deze dingen zijn Wout's favorieten Vooral die créme en die korte broeken. Deze morgend deed ik hem voor het eerst na de winter een driekwartsbroek aan en hij blijft maar aan die pijpen trekken om ze tot beneden te kunnen krijgen , hij is een echt gewoonteventje en zou het liefst hebben dat alles altijd hetzelfde bleef. Maar zo zit het leven niet in elkaar hé, wij grote mensen weten dat maar zo'n peuter die snapt er nog niet veel van.
Sinds hij verjaard is lijkt het wel of er echt een signaal is afgegaan om aan de peuterpuberteit te beginnen. Zouden het dan toch hormonen zijn ? Neen zeggen doet hij niet, hij zegt nog niet echt veel, maar zwijgen betekent voor hem 'neen'. Dus als ik zeg ' Kom Woutje, we gaan boterhammen eten' en het blijft stil dan wil dat zeggen ' ik wil geen boterhammen, liever een koek of een potje platte kaas'. En plotseling heeft hij door dat hij echt wel neen kan doen, je doet gewoon je mond niet open, je loopt weg of je staat in je bed te springen. Leuk is ook wanneer je de grote mensen in de war brengt, je doet alsof je rustig gaat doen wat ze vragen en als ze dan op hun gemak zijn zet je het plots op een brullen en gooi je met alles wat je maar te pakken krijgt
Gelukkig is ons ventje altijd maar een heel klein stukje van de dag aan het puberen en zijn de overige momenten nog steeds goud waard ! Om jullie mee te laten genieten van die mooie momenten zet ik nog eens wat foto's op de blog.
ik ben jullie niet vergeten maar zoals jullie allemaal zullen herkennen is er tussen werk,huishouden,boodschappen,kleine deugenieten en slapen soms tijd te kort. De tijd haalt ons soms in en zo zijn we vandaag weeral 18 april, een heuglijke dag want vandaag genieten wij alweer 2 jaar van onze ' bundle of joy'. Het voelt helemaal niet als twee jaar maar als je hem in actie ziet valt het niet meer te ontkennen, een peuter en goed onderweg om kleuter te worden. Binnenkort bezorg ik jullie nog eens wat foto's zodat jullie mee kunnen genieten !
Ik maak me stilaan klaar om nog een laatste nacht te gaan werken en hoop jullie later deze week terug te vinden hier op de blog of in ' real life' !
P.S. Bedankt voor alle lieve verjaardagswensen en zoenen ;-)
Joepie, ons ventje mag naar de school van onze keuze ! Ik ben net uit bed want ga straks in nacht en ik dacht ; "toch eens even de mail checken". Zo'n goed nieuws bij het opstaan, dan kan mijn dag al niet meer stuk. Ik heb natuurlijk direct naar papa gebeld en naar Anneke.
Ik hoop dat andere mensen die ik ken ook hun school van keuze hebben gekregen en dat al die kleine prutskes heel gelukkig zullen zijn in hun nieuwe school !
ik herinner me nog dat tijdens het eerste jaar met ons ventje ik regelmatig het gevoel had van " ja, nu weet ik hoe het gaat, ja, we hebben ons ritme gevonden " en dat Wout ons dan telkens van de wijs bracht door de spelregels te veranderen En al lijkt dat de laatste tijd wat minder te zijn, dat is maar een indruk. Omdat wij hebben geleerd flexibeler te zijn, omdat we ons verwachten aan plotse nieuwe dingen en omdat de veranderingen misschien iets trager gaan. Maar momenteel is het weer zo ver, we zitten denk ik op weer een nieuwe 'grens'. Wout is de laatste dagen echt ongelooflijk moe en had heel veel slaap nodig. Net toen wij wat ongerust werden en een doktersbezoek overwogen lijkt het vandaag weer wat beter te gaan. Het was een heel leuke dag, we hebben super samen gespeeld en zijn slaappatroon was weer zoals vroeger, ttz geslapen tot 9 uur, rond half twee een middagdutje tot vier uur en rond zeven uur breiden we dan een eind aan een mooie dag. Wat deze mooie dag nog opmerkelijker maakt is dat ons tutteventje het een hele dag zonder tut heeft gedaan, buiten de slaapmomenten dan. Dat tutten is ook weer zo iets wat me toch bezighoudt, vierentwintig op vierentwintig die tut in dat mondje, dat kan toch niet goed zijn ? En dan begin ik verder te denken hé. Misschien is het daarom dat hij nog heel weinig zegt, misschien is er iets mis in zijn mondje want hij kwijlt ook heel veel,... . En zo zitten we nog eens in een periode waarin ongerustheid en nuchterheid elkaar afwisselen, bekend terrein sinds ons prutske ons leven is komen verrijken !
Verder heeft Wout ondertussen de lichtknopjes gevonden, krijgt hij deuren open ( gaat dan binnen en doet de deur weer toe met paniek als gevolg als hij merkt dat hij alleen in het donker staat ), doet hij buiten de huishouding en de administratie nu ook de inrichting van onze living, blijft hij mateloos geïntrigeerd door schoenen en sloefen en blijft hij de liefste peuter van de hele wereld !
Have a nice weekend en tot de volgende ! Groetjes van ons drie.
ik weet het, 't is weer even geleden. Ik zit midden in mijn voorjaarsverlof en het weer wil best mee dus heb ik al een zalige tien dagen achter de rug,samen met onze deugeniet. Wel vermoeiende dagen want al is het mss niet politiek correct om te zeggen of te schrijven maar zo'n peuter in huis zorgt voor leven in de brouwerij. Ik was dus ook niet echt kwaad toen hij maandag terug naar de créche ging, even terug wat me-time Zeker als je weet dat hij ook blij was om terug te gaan
En inderdaad, alles gaat zo snel. Het lijkt nog maar pas geleden dat hij leerde lopen en nu is hij al dik in het volgende stadium, overal op-, tussen-, in- en achterkruipen Uit de meest hachelijke situaties hebben we hem al moeten redden En plotseling is die kerel klaar voor zijn potje, ttz hij trekt aan zijn kleren en gaat dan naar zijn potje als hij een vuile pamper heeft, 't is toch al iets hé. En kleuren, dat doet meneerke nu ook. Hij neemt de wascokrijtjes uit de bak, zet zich op zijn plaatsje op zijn zetel en roept dat hij papier nodig heeft. Dat klinkt dan een beetje als " di di di " mettoenemende nadruk en hoogdringendheid. En de buggy, ok voor verre verplaatsingen maar eigenlijk doet hij liever alles te voet. Dan kan hij op,tussen,in en achter nog veel meer dingen kruipen !
En stilaan komt het besef, binnenkort is het weeral tijd voor een verjaardagsfeestje, het tweede al ! En dan hebben we twee meestal zalige en soms lastige jaren achter de rug en komen er weer nieuwe spannende avonturen aan !
Geniet ondertussen nog van de laatste actiefoto's en tot snel. Groetjes !
Berichtte ik vorige keer nog over scholen bezoeken zijn we nu al de volgende stap gepasseerd. Wout is aangemeld, de voorkeursscholen zijn doorgegeven en nu is het wachten tot einde maart voor we weten op welke school we hem mogen inschrijven. Over dit systeem kan ik uren doorbomen,klagen en lastig zijn maar er gaat geen weg naast, je moet je kind eerst aanmelden en dan maar hopen. Natuurlijk is het comfortabeler dan dagen voor de school van je keuze te gaan camperen maar het is en blijft een oneerlijk gegeven dat je je kindje niet naar school kan laten gaan waar je dat wil. En ik begrijp nog steeds niet goed hoe dit probleem is ontstaan en wat de factoren zijn die daarin meespelen. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat sommige scholen populairder zijn dan anderen maar was dat vroeger dan ook al niet ? Maar goed, meer dan duimen kunnen we nu niet meer doen
Ondertussen is ons ventje nog eens goed ziek geweest, een virale maag-darmaandoening waarvan vooral Ann en Danny hebben kunnen genieten. De autostoel is onbruikbaar en Ann haar nieuwe auto is nog steeds niet terug de oude, vooral wat geur betreft dan Hij heeft toch wel een goede week nodig gehad om volledig te herstellen en dan vlotjes over te schakelen naar de volgende verkoudheid Als hij dan zo ziek is pikt het wel eens dat ik er door mijn werk niet steeds voor hem kan zijn. Want al weet ik dat er geen betere handen zijn dan die van Ann en Danny wil ik er dan toch liever zelf kunnen zijn. En als het op het werk dan ook nog niet zo'n fijne sfeer is dan pikt het helemaal. 'Wat zit ik hier te prutsen terwijl mijn ventje het moeilijk heeft' schiet er dan door mijn hoofd. Weer zo'n onbevredigende realiteit waar je mee moet leren omgaan
Goed nieuws is er van het schoenmakersfront ! Peter heeft ander werk en is zijn opzeg aan het doen bij zijn huidige baas. Na bijna 2 jaar geknoei,spanning,stress en gefoeter komt hier eindelijk een eind aan. Hopelijk zal mijn grote vent zich heel snel aanpassen aan zijn nieuwe job !
Ondertussen blijft Wout met grote sprongen vooruitgaan ; iedere dag leert hij iets nieuws, wordt hij iets zelfstandiger en groter. Maar hij is nog altijd het zonnetje in huis En nu ook de ergste periode van de angst voor vreemden voorbij is, is het des te fijner om hem ook af en toe eens bij andere mensen te laten. Zo kan ik met een gerust hart beroep doen op mensen om hem eens op te vangen en krijgt hij de gelegenheid om ook weer nieuwe ervaringen op te doen. Hopelijk moeten we binnenkort niet al te veel beroep doen op anderen want 'Linda van de créche', zoals ze bij de meesten onder jullie bekend is, ligt in het ziekenhuis. We weten eigenlijk niet wat er aan de hand is en hebben dus ook nog geen idee hoe lang ze buiten strijd zal zijn en of ze beroep zal doen op haar vervangster als ze langer afwezig is. En natuurlijk is haar gezondheid het belangrijkst maar toch hopen we dat ze snel weer aan de slag kan. Ook voor ons snoepje want hij is ondertussen echt gewend én gehecht geraakt aan Linda en ' de kindjes'.
Verdere updates : zaterdag is het Alex Agnewtijd, benieuwd hoe het zal zijn. Wout gaat het hele weekend naar Ann en Danny dus is er verder ook nog tijd voor me-time én voor qualitytime voor mama en papa ! Dat zal een vermoeiend en goedgevuld weekend worden Wout zijn potje siert nu onze living, kwestie van er aan te wennen,voor hem én voor ons. Volgende week begint mijn verlof, nog eens tijd om hier in huis even terug wat orde op zaken te stellen. En hopelijk begint dan ook de lente zodat we terug met volle teugen kunnen genieten van de zon, het park en de speeltuin, want dat is echt al veel te lang geleden !
@Peggy en Luc : bedankt voor de mail, altijd fijn te weten dat we zulke toffe en warme vrienden hebben !
eerst even een vraagje. Heeft er nog iemand problemen ondervonden om te reageren op deze blog ? Blijkbaar moet je tegenwoordig een emailadres ingeven om te mogen reageren. Moest er een probleem zijn mag je ook altijd reageren via mijn mail breezermonster@hotmail.com
Vandaag zijn Peter en ik op scholenbezoek geweest. Vooral de school hier naast de deur had onze interesse en was dus onze eerste halte. Samen met de mama van een ander kindje van de créche hebben we het schooltje bezocht, de klasjes gezien en een uitgebreide uitleg ontvangen van de directrice. De rondleiding en de uitleg bevielen ons in die mate dat we naar de andere scholen eigenlijk niet meer zijn gaan zien , we gokken er op dat Wout op deze school nog een plekje zal vinden. Want je weet het of je weet het niet, vrijheid van schoolkeuze, dat bestaat niet meer echt, tegenwoordig moet je in Antwerpen vooral veel geluk hebben opdat je kindje in de school van jou keuze terecht kan. Aanvankelijk dachten wij dat het probleem zich vooral stelde in het centrum van Antwerpen en regio's zoals 2060 maar, wist de directrice ons te vertellen, ook in Merksem is er al een probleem en het komt ook deze richting uit. Oorzaken of schuldigen kan ik niet aanwijzen, ik kan alleen zeggen dat ik het geen systeem vind waar ik heel gelukkig van wordt
Voor het peuterklasje waar Wout vanaf november terecht zou komen zijn momenteel nog 17 plaatsjes want brussen krijgen voorrang en zo zijn er al 9 plekjes ingenomen.
De school is een kleine school met voor elk jaar maar één klasje, fijn hé, zo klein en gezellig. Dan wordt de overstap voor Wout hopelijk niet te moeilijk. Het is een school van het gemeenschapsonderwijs die vooral de nadruk willen leggen op persoonlijkheid en diversiteit hoog in het vaandel draagt. Laat dat nou net de dingen zijn die wij ook belangrijk vinden. Ieder kind heeft zijn talenten en van daaruit wordt het gestimuleerd om zowel wat kennis betreft als meer algemene dingen als sociaal gedrag,verdraagzaamheid en assertiviteit zichzelf te ontwikkelen.
Er is ook een lagere school hier wat zou willen zeggen dat hij dik negen jaar op deze school zou kunnen blijven en dat vind ik ook wel plezant want ik heb zelf heel goede herinneringen aan mijn tijd in Virgo Maria waar ik ook zolang ben geweest. Groot verschil is wel dat dit geen katholieke school is maar gemeenschapsonderwijs waar dus bijvoorbeeld met Kerstmis de klas wel wordt versierd enzovoort maar het kerstverhaal komt in de klas niet aan bod in het kleuteronderwijs, maar goed, dat vertellen we danzelf wel.
Een heel nieuwe wereld gaat voor ons opengaan, spannend en tegelijk zien we er ook wel naar uit. Een kleuter in huis belooft voor nog meer ambiance te zorgen dan een peuter
Soms vraag ik me wel eens af of hij tegen november klaar zal zijn om naar de kleuterschool te gaan. Hij is zeker slim genoeg maar zal hij zichzelf staande kunnen houden in zo'n nieuwe omgeving ? Zal hij verbaal ver genoeg staan om mee te draaien in dat systeem ? Zal hij zelfstandig genoeg zijn ? En de hamvraag blijft : zal hij droog zijn tegen dan ? Want op deze school zijn pampers verboden En blijkbaar niet alleen op deze school maar op de meeste kleuterscholen is dat zo. Ik begrijp de praktische bezwaren wel maar waarom moet alles zo snel gaan ? Gaat het nog niet snel genoeg voor de Woutjes van deze wereld? En naast al die vragen heb ik ook de overtuiging dat hij het prima zal doen. Ik zag hem gisteren op de créche voor het eerst aan een groepsactiviteit meedoen, hij heeft dat nog al wel gedaan maar 't is voor het eerst dat ik het meemaakte. Na een dansje op één of ander Samsonliedje over liefde hebben de kinderen met een kurken stop en verf een groot rood hart volgestempeld. Als een ervaren knutselaar ging Woutje aan de slag. Stop in de verf soppen en dan stempelen maar ! Supergeconcentreerd en met heel veel plezier zat ons ventje daar te stempelen, af en toe eens rondkijkend hoe de anderen het deden en ook wel even testend of die rode verf per ongeluk niet naar aardbeien smaakte
Een andere nieuwe stap is de afbouw van zijn pap. Tot nog toe dronk ons prutske nog tweemaal per dag zijn papfles met Beba melkpoeder. Redelijk lang in vergelijking met andere kindjes maar tot twee jaar mag het en aangezien hij zo'n fijn ventje bleef vond ik dat hij de extra voeding best kon gebruiken. Maar sinds vorige week hebben we geprobeerd zijn avondfles te vervangen door een fles warme melk en dat ging zonder problemen. Dus sneller dan verwacht zijn we van de papflessen af. Geen gekokkerel meer 's morgens met een slaapkop om de lepels poeder te tellen, volle melk in de fles,even warm maken en ... smullen maar ! En zo zet Wout weer een stap richting grote mensenwereld, een stap in de goede richting !
Nog een paar foto's voor de liefhebbers en tot de volgende !
* zijn de boodschappen in de kast gezet, ligt Wout in zijn bed en heb ik nog eens de tijd wat te bloggen * schijnt de zon maar is het ijskoud * kent Wout veel nieuwe kuren en doet meer en meer alles na wat hij je ziet doen * zijn Woutje, zijn tut en zijn knuffel onafscheidelijk * zijn veel van zijn broeken weeral te kort en zijn mouwen ook * ga ik zelf weer even naar school, een korte maar interessante opleiding * ervaar ik ook weer hoe vermoeiend op de schoolbanken zitten is * ben ik op weg een echte ' schoolpoortmama ' of hoe je dat ook noemt te worden. Overal in de buurt komen we andere ouders en kindjes tegen en dan gaan de gesprekken steevast over ... de kinderen. Mijn nieuwste kennissen zijn mama's van de créche waarmee ik heb afgesproken om op 2 februari samen schooltjes te gaan bekijken hier in de buurt. Wandelen in het park is een sociale bezigheid geworden. Dit had ik vroeger nooit kunnen bedenken * heeft Peter het druk op het werk en geraakt gefrustreerd dat er geen tijd meer overblijft voor zijn treintafel * krijg ik het op mijn heupen van nog maar eens nieuwe plannen voor de treintafel * slaagt ons ventje erin ons iedere dag versteld te doen staan * wachten wij nog steeds op Wout zijn eerste echte woordjes * vindt ons lieverdje het nog veel te vroeg om te praten, als wijzen en eh,eh roepen even goed werkt * geniet ik meer en meer van in bed liggen, ik vrees dat ik een vroege vorm van voorjaarsmoeheid heb
en moet er gestreken,afgewassen,gestofzuigd en opgeruimd worden, en dat allemaal voor ons prutske terug wakker is. No way dat dat gaat lukken maar samen fruit eten en spelen is dan ook veel leuker dan al die saaie huishoudelijke klusjes !
eerst en vooral nog een zalig kerstmis gewenst. Wel wat laat maar zeer gemeend. In de paar dagen die ons nog resten tot het nieuwe jaar maak ik toch nog even tijd om mijn blog wat up to date te houden.
In de aanloop naar Kerst heb ik nog nachten gedaan en toen ik wakker werd na mijn tweede nacht was er een berichtje van de créche. Wout had koorts, 38 én. Of het goed was dat ze hem een Perdolan gaven? Echt niet het soort berichtje waar je op zit te wachten Snel snel ben ik hem dan gaan halen, hij zag er echt heel zielig uit. De dagen nadien heeft hij ons echt aan de waggel gehouden, de koorts kwam en ging en buiten snot en wat hoesten was er weinig aan hem te merken. Dus de hele tijd zit je dan af te wegen, ga ik nu naar de dokter of zie ik het nog wat aan. Tegen kerstavond was de koorts geweken maar de verkoudheid speelde hem echt parten ( zie straks ook zeker even naar de foto's).
Vrijdag hebben we dan samen de voorbereidingen getroffen om 's avonds gezellig te kunnen vieren met Anneke en Danny. Al goed was onze derde gast al een dagje eerder afgekomen ( het weer hé ) zodat ik een super babysit in huis had alsook een privéfotograaf die ons zo een uitgebreid verslag cadeau deed van alle gebeurtenissen rond deze tweede Kerstmis voor ons ventje. Naast babysitten en fotograferen heeft Andreas ook nog gestofzuigd, commentaar gegeven op mijn kookkunsten en een supercadeau voor Wout uitgekozen !
Kerstavond was zoals verwacht zeer gezellig én zeer lekker ( waarvoor dank aan mijn zusje ), zelfs zo lekker dat we niet meer aan het dessert zijn toegeraakt Woutje was rond een uur of negen echt doodmoe na het uitpakken van zijn cadeautjes dat hij blij was dat hij naar Dromenland mocht Kerstdag begon in mineur, we werden verwacht bij Peter zijn zus maar ons prutske was echt niet goed. Hangerig,huilerig,hoestend en met een dikke ,vette snotneus. Met onze moed in onze schoenen zijn we vertrokken en al bij al is het goed meegevallen. Wout heeft een flinke middagdut gedaan op de zetel terwijl wij aan het eten waren en nadien heeft hij zich tegoed gedaan aan lekkernijen zoals daar zijn sint jacobsvruchten in zachte currysaus,tongrolletjes en puree met bieslook. Dat was nadat hij zijn persoonlijke aardappelpuree al op had Ook hier weer cadeautjes uitpakken en al een geluk, deze keer was het speelgoed voor in bad, onze living lijkt zo stilaan een opslagplaats van BartSmit Vlot thuisgeraakt ondanks de sneeuw dankzij een babbelzieke taxichauffeur die ons heel het verloop van zijn kerstnacht uit de doeken deed
Zondag een rustig dagje thuis onder ons gedrieën, tijd om te bekomen. Maar toen Wout opstond was zijn linkeroogje gezwollen verkleurd, wat nu weer ? Net als de laatste dagen was hij vooral zeer snel moe en bijzonder aanhankelijk.
Maandag dan toch maar naar de huisarts, diagnose : verkoudheid en een oogontsteking ten gevolge van een verstopt traankanaaltje. Dan zijn het zijn oren eens niet Twee maal per dag oogzalf en een weekje binnen blijven om zijn weerstand de kans te geven weer wat op te bouwen. Dat van die oogzalf klinkt veel simpelder dan het is, dat kan ik jullie verzekeren en een weekje binnen blijven is ook echt geen werk. Vandaag zijn we woensdag, de vierde dag thuis en hij is niet meer te houden, de hele dag kwam ons avonturiertje aandraven met zijn schoenen,mijn schoenen, mijn sleutels en zijn rugzak. Hij heeft het echt wel gehad met binnen blijven
Morgen is Peter thuis en gaan we samen nog de laatste inkopen doen voor het volgende feest ! De laatste cadeaus en ingrediënten voor het voorgerecht waar ik voor insta. En ons broekventje ? Die gaat gewoon mee !
Aftellen naar 2011 nu, met heel wat grote gebeurtenissen ( Wout wordt twee en gaat eind 2011 naar de kleuterschool, mama en papa zijn twee jaar getrouwd en we wonen al een heel jaar in ons knusse huisje ) en waarschijnlijk heel veel kleine en grote momenten van geluk.
Maak er een supertof jaareinde van, niet te zat en anders niet te zot !
Geniet even mee van ons feestje en tot volgend jaar !
eerst en vooral bedankt voor jullie reacties op de foto's die ik de vorige keer postte. Jaja, hij wordt een hele vent en inderdaad, in bad gaan is altijd één groot feest.
Samen met het groot worden veranderen ook onze koosnaampjes voor hem en al klinken ze niet altijd even lief, ze zijn toch wel zo bedoeld. En uit het leven gegrepen ! Snotneuzeke is er één van. Al een drietal weken is hij letterlijk een grote snotneus en waarschijnlijk zal dat nog een week of twaalf zo blijven Of anders noemen we hem ook wel eens lange wapper, hij is de laatste drie weken enorm in de hoogte uitgezet met alle problemen vandien, hij past niet meer onder de tafel dus loopt er tegenaan, zijn broeken die we voordien nog een keer of drie moesten oprollen vertonen nu lichte tekens van water in de kelder en hij kan nu overal aan, ook aan dingen die we dachten dat we 'veilig' hadden weggelegd. Vies ventje is ook een favoriet en heeft hij te danken aan de bovenstaande snotneuzen, het eten van modder,koeken van de grond en kattebrokken. En sinds gisteren hebben wij ook onze eigenste bultenaar in huis. Na een kunstje op de zetel viel hij er zo hard af dat zich binnen de paar seconden een bult van jewelste ontwikkelde op zijn voorhoofd. En aangezien ik geen woord vind dat spectaculairder is dan spectaculair kan ik alleen maar zeggen dat dat alles spectaculair snel gebeurde en dat de omvang van de buil spectaculair te noemen was Na de eerste zorg sloeg toch wel even de paniek toe, zijn hoofdje leek zo misvormd dat ik even dacht dat hij minstens een schedelbreuk had en toen hij even nadien begon te geeuwen dacht ik ook aan een hersenschudding. Maar na een telefoontje aan Ann met wat praktisch advies én wat realiteit viel alles eigenlijk best mee. Deze nacht was ik echter nog niet volledig gerustgesteld en ben ik dus regelmatig gaan zien of ik hem nog wakker kreeg. En vandaag is er buiten een ferme buil en een mooi kleurtje eigenlijk niks meer aan de hand. Phew, daar zijn we goed van af gekomen Maar onze favoriete koosnaam is en blijft ventje, want hij is en blijft een schatje !
Ik zou zeggen, op naar het volgende avontuur, hopelijk zonder gewonden !
Zaterdagmorgend, Peter is gaan proefdraaien in een schoenmakerij in Brasschaat, Woutje slaapt nog na een vermoeiende dag gisteren en binnen een kwartier verwachten we de electricien om de bel ( eindelijk ) te repareren.
Gisteren zijn we met ons drie op een zogenaamde shoppingspree geweest en hebben we Peter zijn zichtrekening geplunderd. Buiten nog een aantal dingen die ons appartement nog nodig had is vooral ons klein bazeke in de prijzen gevallen. Nieuwe schoenen, niet zomaar schoenen maar hippe Palladiums en zijn eerste regenlaarzen. Zijn voeten zijn intussen bijna maat 21, geen poezelige babyvoetjes meer dus. Alhoewel, met die kleine teentjes zijn ze nog altijd om in te bijten
Het is altijd fijn om nog eens met zijn drie een dagje door te brengen, want zoals iedereen zal herkennen, in de sleur van het dagelijkse leven gaan soms mooie momenten voorbij zonder dat we er ten volle van hebben kunnen genieten, maar zien hoe Wout én papa zo blij zijn met nieuwe schoenen maakt een hele week werken goed !
Geniet tijdens dit vrije weekend van elkaar en van het leven,
Misschien wat een rare titel boven deze post maar het vat perfect onze namiddag samen. Wout ziet al een paar dagen af van zijn rode billetjes, 't doet gewoon pijn als je het ziet. Maar met veel eosine, vooral aan de poep maar ook aan vingers,kleren, rug en dan heb ik het nog niet over mijzelf ; Inotiolzalf en veel verschoonbeurten ziet het er vandaag al veel beter uit
En als dank ? Kreeg ik toen ik aankwam in de créche heel veel en heel dikke knuffels
En voor de rest ? Wout is momenteel aan het experimenteren met woedebuien, gillen, op de grond gaan zitten en als niets helpt slaagt hij zichzelf met zijn vuistjes op zijn hoofd Eens hij doorheeft dat er niks gebeurt wordt hij supersnel weer zijn eigen,charmante en hartverwarmende ventje dat hij is. Verder experimenteert hij volop met regels. Wat mag wel en wat mag niet. Dat is niet zo makkelijk als het klinkt en gaat dus met heel veel trial and error gepaard. En dat vraagt van mama en papa heel veel geduld en consequentie, want je ziet ons bazeke zo in de war geraken als de regels plots veranderen
De afgelopen dikke week hadden wij ineens terug een ' tutteventje ' in huis. Waar hij de afgelopen maanden enkel naar zijn tut pakte als hij moe was of in de buggy zat werden die twee plots terug onafscheidelijk. In bad, tijdens het spelen, tijdens het eten, eigenlijk de hele dag door moet hij zijn tut hebben want anders is hij echt ontroostbaar. En aan de ene kant gunnen we het hem natuurlijk, hij is nog zo klein maar aan de andere kant ben ik wel wat ongerust dat we op weg zijn naar een slechte gewoonte die wel eens heel hardnekkig zou kunnen worden. Denk ik dan want voor hetzelfde geld waait het ook wel weer over.
We zijn klaar voor een heel lang weekend met heel wat fijne dingen gepland ! Morgen komt Anthony langs, we gaan gordijnen kiezen en bestellen en zondag is het feest want Wout zijn neefje Noeh verjaart ! Met ons drietjes ( en morgen met zijn viertjes ) gaan wij er een zalig lang weekend van maken, hopelijk jullie ook !
Deze namiddag kwam ik thuis na het werk. Op zich niet zo vreemd ware het niet dat ik niet eerst langs de créche ben geweest. Nee,nee, geen paniek, ik ben Wout niet vergeten of zo.
Hij is uit logeren sinds gisteren en zo komt het dat ik alleen thuis kwam. Dat is vreemd ! Ten eerste wandel ik rechtstreeks naar de voordeur in plaats van eerst een ommetje via de garage, de garages van de andere mensen, de bomen, het gras, de brievenbussen en de putjes van de AWW. Dan wandel ik ongelooflijk lichtvoetig de trap op, ik voel me zo'n kleine twaalf kilo lichter dan anders. De voordeur gaat zo makkelijk open, zonder dat er iemand mijn sleutels probeert af te pakken of probeert de trap terug af te dalen terwijl ik de deur opendoe. De buren hebben het zeker ook gemerkt, of juist niet want ik had niemand bij om op hun deur te kloppen in het passeren. Toen ik binnenkwam op ons appartement schoten twee van de drie poezen onder de zetel om even later verwonderd eronder uit te komen, verwonderd over zoveel rust en stilte na mijn intrede. Heel snel waren mijn jas en schoenen uit, dat scheelt als je niet eerst zo'n kleine pruts door de living achterna moet lopen.
En nu ? Ongestoord bloggen, mails nakijken en sebiet een spelletje. Maar dus ook geen gekke bekken, lieve knuffels of slaperige glimlach. Genieten van de rust en uitkijken naar de volgende vroege die weer druk en hectisch eindigt mét een genietend drietal !
Ik wens jullie een fijn lang weekend, geniet ervan en vooral geniet van elkaar !
al anderhalf jaar + 1 dag mogen wij nu genieten van ons engeltje. Anderhalf jaar geleden gebeurde het mooiste wat ons kon overkomen. Een heel klein babietje kwam ons vervoegen. Ongelooflijk hoe kort zo'n periode lijkt. Van de allereerste kreet via de eerste keer oogcontact en dan al die andere mijlpalen. De eerste petatjes, ons ventje dat kon rechtzitten, handjes draaien, de eerste tandjes,het eerste gebrabbel, de eerste keer wenen bij het afscheid, de eerste stapjes en natuurlijk de eerste deugenietenstreken .
En zie ons nu. Een echte kerel die zijn eigen rugzak draagt, die zijn eigen zetel klaarzet tegen etenstijd en aan de trap gaat staan wanneer hij wil gaan slapen. Nog altijd een hartediefje die overal wil opkruipen ( de salontafel eerst ) en uitprobeert wat wel en niet mag. Een schatje die regelmatigeen knuffel komt geven en weet waar de koeken liggen. Die torentjes kan bouwen en de straat probeert op te lopen.
En dat allemaal op 18 maanden tijd
Hij was, is en zal altijd ons schatje blijven, nu eens lief, dan eens deugeniet en heel soms om je haren van uit te trekken
Bedankt dat jullie ons al die tijd blijven volgen en voor jullie reacties !
kleine jongetjes heel snel doorhebben hoe een hobbelpaardje werkt ? of dat een schuif af best wel eng is de eerste keer ? en dat een schommel uitproberen veel fijner is samen met een vriendje ? en dat de kortste weg naar boven is wanneer mama je optilt en er op zet? en dat hoe harder het regent hoe leuker het is in de speeltuin ? maar dat dat wel zorgt voor een vuil boeltje eens je tegen je zin naar huis moet ? dat je dan tot op je body nat en vuil bent ? en dat je dan daarna lekker in bad mag spelen om al dat zand weg te spoelen en ook wel om het terug een beetje warm te krijgen ? en dat een lekkere koek en een beetje melk de perfecte manier is om een regenachtige namiddag af te sluiten ? maar dat je er ook wel heel moe van wordt ? Neen, wel Woutje weet het nu wel en wilde dit heel graag met jullie delen
Ik ben er al terug. Gewoon even om kwijt te kunnen dat Woutje en ik deze morgend geen vreugdevolle ochtend konden beleven. Deze nacht, toen ik en Peter gingen slapen hebben we nog even ons engeltje wakker gemaakt om te verschonen. Weer diarree en nog rodere billetjes. Al een geluk hebben wij zo'n wondertje in huis dat die direct terug gaat slapen na zo'n nachtelijk intermezzo
Deze morgend was de diarree precies wel over maar nu was dat ukkepukje weer aan het reutelen en rochelen als een oud ventje met 50 pakjaren achter de rug Evenwel geen koorts dus na verschonen,dikke laag zalf en onder fel protest aankleden ontbeten. Dat lukte wonderwel heel goed, volledige fles leeg én een boterham met confituur. Maar direct na het eten terug gezeur en traantjes, zelfs de tut moest er aan te pas komen om Woutje een beetje te troosten. Mama voelde de tranen ook al pikken maar door omstandigheden op het werk is Sociaal Verlof vandaag geen optie dus doorbijten dan maar.
Allebei de jas aan en dapper naar de créche Daar aangekomen zette Wout het terug op een zeuren en zo zielig huilen, met dikke tranen van verdriet en hij straalde zo'n behoefte aan troost,knuffels en moederliefde uit dat ik het ook niet meer droog hield. Al een geluk dat er kinderverzorgsters zjin die ten alle tijden het hoofd koel houden, de baby overnemen,mama wat moed inspreken maar haar zonder aarzelen de deur wijzen.
Met tranen in de ogen terug naar huis gekomen en sebiet moet ik gaan werken, voor één dag op een andere afdeling dan nog wel. Ik krijg dat natuurlijk voor elkaar maar hoe ik het ga doen daar heb ik nog even geen zicht op .
Hopelijk blijkt later vandaag dat al dat verdriet een storm in een glas water was en dat zowel ons hartje als ik de dag toch nog een beetje fijn hebben kunnen maken !
Voor jullie alvast ook een fijne dag en tot de volgende.
De idee dat een mama er altijd moet zijn vind ik niet correct maar als ik dan hoor dat dat ventje een bloedneusje heeft gehad en dat hij gisteren een beetje heimwee leek te hebben dan pikt het toch wel een beetje. Al een geluk dat ik mijn job erg graag doe, dat maakt dat ik me over deze gevoelens kan zetten en me ook echt wel met mijn patiënten kan bezighouden en niet de hele tijd aan Wout zit te denken.
Vooral die créme en die korte broeken. Deze morgend deed ik hem voor het eerst na de winter een driekwartsbroek aan en hij blijft maar aan die pijpen trekken om ze tot beneden te kunnen krijgen 
, hij is een echt gewoonteventje en zou het liefst hebben dat alles altijd hetzelfde bleef. Maar zo zit het leven niet in elkaar hé, wij grote mensen weten dat maar zo'n peuter die snapt er nog niet veel van.
), doet hij buiten de huishouding en de administratie nu ook de inrichting van onze living, blijft hij mateloos geïntrigeerd door schoenen en sloefen en blijft hij de liefste peuter van de hele wereld !
Hey allemaal,
Hallo allemaal,
Woutje was rond een uur of negen echt doodmoe na het uitpakken van zijn cadeautjes dat hij blij was dat hij naar Dromenland mocht 
