Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Ondanks onze vakantie is het toch weer even geleden dat ik jullie up-to-date bracht. Om een idee te geven waar we dan wel mee bezig ben geweest volgende bloemlezing.
Enorm flink op het potje, vrienden bezoeken, familiebezoekjes, marktbezoekjes, zeebezoekjes, testritjes, draaimolenavontuur, babybezoek, uit eten gaan, veel nieuwe woordjes leren, ontdekken dat je ook achteruit en zijwaarts kunt stappen, leren huppelen ( of toch iets wat daar op lijkt ), naar de kapper, boodschappen wegzetten, terug naar de créche, terug naar het werk, uitproberen in welke richting de douchesproeier nog kan sproeien, heel veel complimentjes over zo'n schattige, flinke peuter, een ongelukje terwijl de pamper uit is en grote verbazing over de natte voeten die daaruit voortkwamen, een groter ongelukje terwijl de pamper uit is en uitproberen hoe het voelt om daar met je sandalen door te wandelen , iedere dag op zoek naar een nieuwe favoriete knuffel, kennis maken met de buitenschoolse opvang, zo hard groeien dat schoenen en sloefjes niet meer passen en mama en papa iedere dag weer even stil laten worden !
Je ziet het, hier in Ekeren is het iedere dag weer een nieuw avontuur !
P.S Toch fijn om te horen dat velen van jullie de blog na al die tijd nog steeds volgen !
zoals er periodes in het leven zijn dat een mens constant de vraag krijgt ' hebde al een vriendje ?', later gevolgd door ' wanneer gaan jullie samenwonen?' en nog later door ' wanneer gaan jullie trouwen' is er die periode in een mensenleven dat de vraag wanneer er kindjes komen heel vaak wordt gesteld. Voor mij en ons niet altijd even gemakkelijk want hoe leg je uit dat je dolgraag zou willen maar dat er blijkbaar een 'technisch' probleem is ? En hoe ga je om met goedbedoelde maar niet altijd even leuke reacties zoals daar zijn ; bij ons lukte dat van de eerste keer, moet ik eens komen voordoen hoe het moet of ook nog mijn favoriet je moogt er ni te veel aan denken, dan lukt het wel.
Maar toen was er Wout én toen trouwden wij en dacht ik dat de moeilijke vragen nu wel allemaal gesteld waren . Maar nee, ik had er niet bij stilgestaan dat er nog een vraag is. Een vraag die ik de laatste weken al een paar keer heb gekregen ; en, wanneer komt er een tweede ? En idd, in de omgeving zie ik veel mensen met kindjes van Wout zijn leeftijd die aan een tweede begonnen zijn en blijkbaar gaan mensen er nog vaak vanuit dat er zowiezo een tweede komt.
Mijn favoriete antwoord ? We zijn zoooo blij met den deze dat we het hier maar bij houden. En als mensen aandringen trek ik de leeftijdskaart, op mijne leeftijd ? Da's toch wel veel risico.
En ik vind ook echt dat we het zo getroffen hebben met Wout dat een tweede heel welkom zou zijn maar ook niet echt moet. Soms hebben we het er wel eens over, stel je voor dat ik plots in verwachting zou zijn. We zouden het van harte welkom heten en het zou een bezegeling van onze liefde ( cliché-alarm ) zijn maar Wout blijft altijd ons wondertje, die kwam als geroepen en het leven van heel veel mensen heeft verrijkt.
Een wondertje dat nog altijd flink op het potje gaat en blijkbaar vooral wat kaka betreft het ritme heeft begrepen, een ventje dat uit alle macht probeert zijn eerste woordjes te zeggen en een kapoen die zo flink is dat het soms bijna ongelooflijk is. Of kennen jullie nog een jongetje dat terwijl mama en papa een uur aan het praten zijn met een vreemde meneer ( Koen van de buitenschoolse opvang ) gewoon even rondkijkt, een winkelwagentje vindt en wat kruidenierswaren om vervolgens bijna de hele tijd op zichzelf en in stilte boodschappen doen te spelen en af en toe de speelgoedtelefoon komen brengen om te zeggen dat er een dringende oproep is ?
De enige trieste mededeling op dit moment is dat het slecht weer is, net nu wij een weekje verlof hebben. Tips voor een toffe dag tijdens slechtweerperiodes zijn welkom op dit adres.
Hallo allemaal, weer even geleden hé. Na een reeks van drie nachten gedurende dewelke ik werd geplaagd door slapeloze dagen ( grasmaaimachines, werken van Belgacom enzovoort) gingen Wout en ik vrijdagnamiddag voor de tweede keer naar de osteopaat. Maandag waren we de eerste keer geweest, de osteopaat zei dat als zijn wagenziekte iets te maken heeft met zijn evenwichtsorgaan dat hij ons waarschijnlijk zou kunnen helpen. Er zat inderdaad iets vast achter Wout zijn linkeroor en na twee consulten zou dat nu terug loszitten. Dus als dat het probleem was zou Wout binnenkort zonder problemen naar de zee, de Ardennen of zelfs nog verder moeten kunnen reizen.
Misschien merk je het aan mijn toon, ik ben nog geen 100 procent overtuigd van de werking van osteopathie. Diegene waar wij zijn bijgeweest was nochthans geen zweverig type of zo maar toch, iemand die gewoon door te voelen aan een buikje kan zeggen of de maagklepjes goed zijn afgesloten Aan de andere kant reageerde Wout duidelijk tijdens de behandeling, hij geeuwde af en toe en soms reageerde hij door te proberen naar die vreemde meneer te kijken alsof om te zeggen : helaba, wa zijde gij daar aan het doen ?
Zoals de Engelsen zeggen ; the proof zal in the eating of the pudding zijn. Ik houd jullie zeker op de hoogte van het verloop van onze eerstvolgende proefrit
Verder nieuws. Vandaag zijn we gestart met wat dan zo trendy zindelijkheidstraining wordt genoemd. Vorige week had ik een leuk boek over potjes gevonden, met stickertjes voor één of ander beloningssysteem. En vandaag leek me geschikt om er aan te beginnen omdat we de komende twee weken samen thuis zijn en er dus ruimte is om een zekere routine op te bouwen. Na heel veel denken,lezen en praten over potjestraining besloot ik om het maar gewoon te doen en te zien wat er van zou komen. Deze morgend begon veelbelovend, Wout wilde niet op het potje. Na wat lichte aandrang en de belofte dat hij in het potjesboek mocht kijken ging zijn broekje en pamper dan toch naar beneden en ging hij zitten. Na samen in het boek te hebben gelezen zei ik dat het klaar was en dat hij mocht rechtstaan. Maar nee, hij was nog niet klaar en wilde er niet af komen. En al een geluk dat ik hem liet zitten want seconden later hoorde ik plop plop ( ik ben niet zo goed in geluidseffecten, sorry ) en toen Wout rechtstond, ja hoor, een ferme plas en ook had hij kaka gedaan. Zoals het hoort ging ik uit mijn dak van enthousiasme, kuste en knuffelde hem, deed een dansje en prees hem de hemel in Om bedankt te worden met een minzame blik die ik interpreteerde als ; wat een drukte over iets van niks Met zijn eigen WCpapier kuiste mama de poep af, Wout maakt zelf zijn piemeltje proper ( daar laat hij liever niemand anders aankomen ), papier in het potje en dan samen naar de WC voor het afscheidsritueel. Alles in de WC en Wout mag doortrekken. En dan, alst but not least krijgt Wout een beloningssticker en hij mag zelf kiezen waar hij die gaat plakken. Het resultaat kan je hier zien
Heel dit ritueel herhaalden we nog drie keer in de loop van de dag, iedere keer met succes ! Ik kan dus weer niet anders dan Wout de beste,slimste en liefste van allemaal te vinden
Reisziekte of hoe een braakreflex iedereen bezig houdt
Ja ja, niet zo'n leuk onderwerp vandaag maar wij zitten er wel mee. Ons ventje is dus wagenziek. Voor onze frank echt viel was hij toch een drietal keren zeer ziek in de auto en trakteerde zichzelf, mama, de autostoel én de auto op een " make over ".
Eens we het doorhadden begon het pas echt leuk te worden Opzoekwerk ( dank u internet ), rondvragen ( bij huisarts,Kind en Gezin, de apotheek en ervaringsdeskundigen in onze omgeving.
Eerste ronde : homeopathie. Weer opzoekwerk en rondvragen met als eerste proef : kiddivent of zoiets. Resultaat : niks. Volgende proef na overleg met de apotheek Coccilium of zoiets, heel specifiek tegen reisziekte met onder andere Tabaccum en Petroleum. Resultaat : niks;
Ondertussen werd met de autorijden echt geen pretje, ons prutske begon te zeuren als hij zijn autostoel zag en mama haar bloeddruk begon te stijgen als ze aan een gezamelijke autori dacht.
Laat ons het dan toch maar met reguliere medicijnen proberen, op aanraden van de pediater Motilium pediatrische oplossing. Een paar keer gebruikt tijdens korte ritjes en zowaar hij leek happier in de auto en ik dacht : Yes, probleem opgelost. Maar helaas,driewerf helaas bij een degelijke proefopstelling bleek de Motilium het na een goed kwartier voor bekeken te houden en daar was het weer ; een opwaartse beweging van de spijsvertering Het stopte wel na één golf terwijl Woutje daarvoor bleef braken tot de auto stilstond dus misschien toch een klei lichtpuntje. Maar eigenlijk niet echt want samen met de mislukking van de Motilium overviel mij een wat wanhopig gevoel, dit kan toch niet zijn, Wout zal toch ooit met de auto moeten kunnen meerijden. Met oma Chris naar zee, met Anneke naar Gooreind of met bompa Jos naar Planckendael. Tegelijkertijd werd door zijn reisziekte ook onze keuze aan opvang meteen heel wat kleiner. Anneke en Danny kwamen hem regelmatig halen voor een weekendje of Anneke pikte hem op in de créche om mee half Vlaanderen af te rijden op zoek naar zieke dieren Maar dat gaat niet meer
Ok, volgende stap,stoom aflaten op Facebook. Zeer snel veel reacties, Touristil werd meermaals genoemd maar ook en vooral osteopathie. Osteowatte ? Zo'n kraker die pijnlijke ruggen en kromme benen behandelt ? Maar nee mama, gespecialiseerde behandelaars die op zachte manier blokkages verwijderen van allerlei soort. Ik moest toch even aan de idee wennen en bleef op zoek naar een andere oplossing. Zelfs de psychiater werd geraadpleegd en voor ik het wist was er een cocktail van reguliere medicatie voorgesteld die eigenlijk zowat werkt als Touristil én de raad om eventueel ook wat Sedinaldruppels te geven om de angstreactie vooraf wat te milderen. Wagenziekte als conditionering ? Ja, klinkt logisch en misschien kan mama dan ook aan de Sedinal want ook ik heb op de duur al wat last van anticipatie-angst
Ook op de créche legde ik mijn oor nog eens te luisteren, want de knoop was nog steeds niet doorgehakt. Daar wees Linda me er nog eens op dat het haar ook altijd nog opviel dat Woutje snel zijn evenwicht verliest en dat hij als hij moe is echt kan zwalpen. Samen met de nodige oorontstekingen in zijn medische voorgeschiedenis ( je merkt nu wel dat ik in een ziekenhuis werk hé ) is de stap naar een probleem met zijn evenwichtsorgaan snel gelegd en laat dat nou net iets zijn waar een osteopaat soms wel degelijk iets aan kan verhelpen.
Ok, ik wil het een kans geven, tijd voor de volgende ronde ! Welke osteopaat is goed, werkt elke osteopaat met kinderen, en vooral wat is een goede osteopaat. Ik vind toch dat je zo iemand niet zomaar uit de Gouden Gids plukt. Dus terug rondhoren, vergelijken, rondbellen en nazien hoe het zit met terugbetaling van zo'n osteopaat.
In de volgende ronde wordt verwacht : bellen met de osteopa(a)t(e) die het best uit de vergelijkende rondvraag komt en een afspraak maken. En natuurlijk moet zijn of haar praktijk niet te ver weg liggen want met de auto ernaartoe gaan is niet echt een optie
Ondertussen reed ik met een Lijnabonnement dat 4 dagen verlopen was en werd tijdens een grootscheepse controle als de eerste de beste crimineel uit de tram gezet en gecontroleerd, riskeer ik een boete van 75 euro maar heeft een lieve dame bij de Lijn me geholpen om bezwaar aante tekenen en verzachtende omstandigheden aan te voeren. Ondertussen is papa terug aan het werk ( zat even tussen twee jobs ) en klautert Wout alleen allerlei soorten trappen op en af. Ondertussen zijn wij twee jaar getrouwd en komt de kleuterschool dichter en dichterbij.
Met tips over wagenziekte bij kinderen kan je steeds terecht op mijn email of op kan je reageren op deze blog. Tips die al aan de beurt zijn geweest naast diegenen waarvan sprake in deze post zijn acupressurarmbandjes, gember, raampjes openzetten, afleiding bezorgen, een lichte maaltijd voor het vertrek, een ontaardingsstrip aan de auto en psycho-analyse. Gelieve deze NIET nog eens te herhalen wegens reeds geprobeerd of in het laatste geval te drastisch en duur
Nog een leuke week gewenst en geef de hoop niet op, er is mooier weer op komst !
ben net uit bed. Neen,ik ben niet schandalig lui geworden maar heb net vier nachten gewerkt. Op zich vind ik dat wel een fijne shift maar voor mijn sociaal leven is dat niet zo goed. Ik ben dan werkelijk 5 dagen van de wereld want buiten werken,slapen en een paar uurtjes met mijn ventjes doorbrengen doe ik dan niets anders. Telefoontjes en sms'jes blijven onbeantwoord, mails ongelezen en nieuws onbekeken. Mijn uitslaap ( de dag na mijn laatste nacht ) dient dus om te proberen al die zaken wat bij te werken, het huishouden wat terug op poten te zetten want dat is ook vijf dagen geleden en terug te wennen aan het daglicht
Vier nachten is voor een vier/vijfde best wel veel werken wat maakt dat ik nu wel een hele week thuis ben. Er staan weer leuke dingen op het programma als een babybezoekje bij een collega, mss nog eens een zoobezoek en zeker en vast lang en uitgebreid genieten van mijn gezinnetje.
Zoobezoeken zullen nu wat meer op ons programma staan sinds we na ons vorige zoobezoek twee weken geleden een abonnement hebben aangeschaft. Wout geniet meer en meer van al die beesten en op die manier kunnen we er regelmatig eens even tussenuit. En ook alle andere voordelen willen we zeker eens uitproberen. Planckendael staat nog op ons verlanglijstje deze zomer en mss ook wel het vroegere Paradisio.
Op werkfront kregen we deze week onverwacht nieuws toen ons werd meegedeeld dat we ,wegens de verbouwingswerken die er aan komen, in oktober moeten verhuizen met onze afdeling. We trekken naar het Erasmusziekenhuis dat ook een ZNA ziekenhuis is en dat voor ongeveer 3 jaar. Dat zo'n verhuis met een hele ziekenhuisafdeling niet vanzelfsprekend is, daar kunnen jullie zich vast wel iets bij voorstellen
En vlak na die grote verhuis is er nog een grote dag voor ons, op 7 november gaat Wout naar school ! Een dag die ik nu al vol spanning dichterbij voel komen en waar ik tegelijkertijd naar uitkijk én tegenop zie. Gedaan met onze vaste vrije dagen samen en met lekker lang uitslapen, iedere dag naar school Als het maar snel kerstvakantie 2011 is !
Ik ben onwaarschijnlijk aan het genieten ! Van het mooie weer, van Wout die op zijn zetel een ongelooflijk lekkere koek aan het eten is, van een Ricard, van samen met Peter Tiramisu maken, van een proper gepoetst huisje, van een douche,deo,bodymilk en parfum in dezelfde geur ( thanks to Bodyshop,Tanja,Erna en Gaston én grote kuis in de slaapkamer ) vanWout die met zijn nieuwe rugzak ( of is het een BH van mama )op stap vertrekt, van Peter en Wout die echte papa en zoon-fun beleven, van Wout die allerlei woordjes probeert te zeggen en daarbij onnoemelijk schattig is !
En van de gedachte dat ik het toch echt getroffen heb !
Hopelijk genieten jullie evenzeer van het leven en van elkaar !
Ik ben gewoon aanhet genieten; Van Wout die een heerlijke koek zit te eten op zijn zetel, van samen met Peter Tiramisu maken,van het mooie weer, van een lekkere Ricard, van Wout die met zijn nieuwe rugzak ( of is het een BH van mama ) dada wuift, van een proper gepoetst huis, van een slaapkamer waar grote kuis gedaan is , van recente foto's inplakken, van Wout die allerlei woordjes probeert te zeggen en daarbij onbetaalbaar schattig is, van de poezen die in de zon liggen !
En van de gedachte dat ik het echt getroffen heb
Hopelijk hebben jullie ook zoveel om van te genieten !
zoals jullie weten,werk ik niet nine tot five en meestal ben ik daar erg happy mee. Mijn shiften in combinatie met mijn 4/5de werken zorgt dat ik regelmatig thuis ben zodat ik veel tijd heb voor mijn 2 mannen,mijn huishouden,sociaal leven én mezelf. Maar als ik dan eens,zoals nu, een aantal dagen achter elkaar moet werken ( 7 ) en een heel weekend de late doe dan mis ik dat alles enorm. Wout is momenteel bij oma Chris en ik ben er wel erg gerust in maar toch De idee dat een mama er altijd moet zijn vind ik niet correct maar als ik dan hoor dat dat ventje een bloedneusje heeft gehad en dat hij gisteren een beetje heimwee leek te hebben dan pikt het toch wel een beetje. Al een geluk dat ik mijn job erg graag doe, dat maakt dat ik me over deze gevoelens kan zetten en me ook echt wel met mijn patiënten kan bezighouden en niet de hele tijd aan Wout zit te denken.
Ik vertrek sebiet terug naar het werk en kijk vol verlangen uit naar morgenvroeg, als ik mijn protje uit bed mag halen en hem een hele,hele,hele dikke knuffel zal kunnen geven
Fantastisch zomerweer voor de paasvakantie ! Korte broeken en T-shirts uit de kast, of beter gezegd nieuw gekocht, zonnecréme en zonnebril. Niet al deze dingen zijn Wout's favorieten Vooral die créme en die korte broeken. Deze morgend deed ik hem voor het eerst na de winter een driekwartsbroek aan en hij blijft maar aan die pijpen trekken om ze tot beneden te kunnen krijgen , hij is een echt gewoonteventje en zou het liefst hebben dat alles altijd hetzelfde bleef. Maar zo zit het leven niet in elkaar hé, wij grote mensen weten dat maar zo'n peuter die snapt er nog niet veel van.
Sinds hij verjaard is lijkt het wel of er echt een signaal is afgegaan om aan de peuterpuberteit te beginnen. Zouden het dan toch hormonen zijn ? Neen zeggen doet hij niet, hij zegt nog niet echt veel, maar zwijgen betekent voor hem 'neen'. Dus als ik zeg ' Kom Woutje, we gaan boterhammen eten' en het blijft stil dan wil dat zeggen ' ik wil geen boterhammen, liever een koek of een potje platte kaas'. En plotseling heeft hij door dat hij echt wel neen kan doen, je doet gewoon je mond niet open, je loopt weg of je staat in je bed te springen. Leuk is ook wanneer je de grote mensen in de war brengt, je doet alsof je rustig gaat doen wat ze vragen en als ze dan op hun gemak zijn zet je het plots op een brullen en gooi je met alles wat je maar te pakken krijgt
Gelukkig is ons ventje altijd maar een heel klein stukje van de dag aan het puberen en zijn de overige momenten nog steeds goud waard ! Om jullie mee te laten genieten van die mooie momenten zet ik nog eens wat foto's op de blog.
ik ben jullie niet vergeten maar zoals jullie allemaal zullen herkennen is er tussen werk,huishouden,boodschappen,kleine deugenieten en slapen soms tijd te kort. De tijd haalt ons soms in en zo zijn we vandaag weeral 18 april, een heuglijke dag want vandaag genieten wij alweer 2 jaar van onze ' bundle of joy'. Het voelt helemaal niet als twee jaar maar als je hem in actie ziet valt het niet meer te ontkennen, een peuter en goed onderweg om kleuter te worden. Binnenkort bezorg ik jullie nog eens wat foto's zodat jullie mee kunnen genieten !
Ik maak me stilaan klaar om nog een laatste nacht te gaan werken en hoop jullie later deze week terug te vinden hier op de blog of in ' real life' !
P.S. Bedankt voor alle lieve verjaardagswensen en zoenen ;-)
Joepie, ons ventje mag naar de school van onze keuze ! Ik ben net uit bed want ga straks in nacht en ik dacht ; "toch eens even de mail checken". Zo'n goed nieuws bij het opstaan, dan kan mijn dag al niet meer stuk. Ik heb natuurlijk direct naar papa gebeld en naar Anneke.
Ik hoop dat andere mensen die ik ken ook hun school van keuze hebben gekregen en dat al die kleine prutskes heel gelukkig zullen zijn in hun nieuwe school !
ik herinner me nog dat tijdens het eerste jaar met ons ventje ik regelmatig het gevoel had van " ja, nu weet ik hoe het gaat, ja, we hebben ons ritme gevonden " en dat Wout ons dan telkens van de wijs bracht door de spelregels te veranderen En al lijkt dat de laatste tijd wat minder te zijn, dat is maar een indruk. Omdat wij hebben geleerd flexibeler te zijn, omdat we ons verwachten aan plotse nieuwe dingen en omdat de veranderingen misschien iets trager gaan. Maar momenteel is het weer zo ver, we zitten denk ik op weer een nieuwe 'grens'. Wout is de laatste dagen echt ongelooflijk moe en had heel veel slaap nodig. Net toen wij wat ongerust werden en een doktersbezoek overwogen lijkt het vandaag weer wat beter te gaan. Het was een heel leuke dag, we hebben super samen gespeeld en zijn slaappatroon was weer zoals vroeger, ttz geslapen tot 9 uur, rond half twee een middagdutje tot vier uur en rond zeven uur breiden we dan een eind aan een mooie dag. Wat deze mooie dag nog opmerkelijker maakt is dat ons tutteventje het een hele dag zonder tut heeft gedaan, buiten de slaapmomenten dan. Dat tutten is ook weer zo iets wat me toch bezighoudt, vierentwintig op vierentwintig die tut in dat mondje, dat kan toch niet goed zijn ? En dan begin ik verder te denken hé. Misschien is het daarom dat hij nog heel weinig zegt, misschien is er iets mis in zijn mondje want hij kwijlt ook heel veel,... . En zo zitten we nog eens in een periode waarin ongerustheid en nuchterheid elkaar afwisselen, bekend terrein sinds ons prutske ons leven is komen verrijken !
Verder heeft Wout ondertussen de lichtknopjes gevonden, krijgt hij deuren open ( gaat dan binnen en doet de deur weer toe met paniek als gevolg als hij merkt dat hij alleen in het donker staat ), doet hij buiten de huishouding en de administratie nu ook de inrichting van onze living, blijft hij mateloos geïntrigeerd door schoenen en sloefen en blijft hij de liefste peuter van de hele wereld !
Have a nice weekend en tot de volgende ! Groetjes van ons drie.
ik weet het, 't is weer even geleden. Ik zit midden in mijn voorjaarsverlof en het weer wil best mee dus heb ik al een zalige tien dagen achter de rug,samen met onze deugeniet. Wel vermoeiende dagen want al is het mss niet politiek correct om te zeggen of te schrijven maar zo'n peuter in huis zorgt voor leven in de brouwerij. Ik was dus ook niet echt kwaad toen hij maandag terug naar de créche ging, even terug wat me-time Zeker als je weet dat hij ook blij was om terug te gaan
En inderdaad, alles gaat zo snel. Het lijkt nog maar pas geleden dat hij leerde lopen en nu is hij al dik in het volgende stadium, overal op-, tussen-, in- en achterkruipen Uit de meest hachelijke situaties hebben we hem al moeten redden En plotseling is die kerel klaar voor zijn potje, ttz hij trekt aan zijn kleren en gaat dan naar zijn potje als hij een vuile pamper heeft, 't is toch al iets hé. En kleuren, dat doet meneerke nu ook. Hij neemt de wascokrijtjes uit de bak, zet zich op zijn plaatsje op zijn zetel en roept dat hij papier nodig heeft. Dat klinkt dan een beetje als " di di di " mettoenemende nadruk en hoogdringendheid. En de buggy, ok voor verre verplaatsingen maar eigenlijk doet hij liever alles te voet. Dan kan hij op,tussen,in en achter nog veel meer dingen kruipen !
En stilaan komt het besef, binnenkort is het weeral tijd voor een verjaardagsfeestje, het tweede al ! En dan hebben we twee meestal zalige en soms lastige jaren achter de rug en komen er weer nieuwe spannende avonturen aan !
Geniet ondertussen nog van de laatste actiefoto's en tot snel. Groetjes !
Berichtte ik vorige keer nog over scholen bezoeken zijn we nu al de volgende stap gepasseerd. Wout is aangemeld, de voorkeursscholen zijn doorgegeven en nu is het wachten tot einde maart voor we weten op welke school we hem mogen inschrijven. Over dit systeem kan ik uren doorbomen,klagen en lastig zijn maar er gaat geen weg naast, je moet je kind eerst aanmelden en dan maar hopen. Natuurlijk is het comfortabeler dan dagen voor de school van je keuze te gaan camperen maar het is en blijft een oneerlijk gegeven dat je je kindje niet naar school kan laten gaan waar je dat wil. En ik begrijp nog steeds niet goed hoe dit probleem is ontstaan en wat de factoren zijn die daarin meespelen. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat sommige scholen populairder zijn dan anderen maar was dat vroeger dan ook al niet ? Maar goed, meer dan duimen kunnen we nu niet meer doen
Ondertussen is ons ventje nog eens goed ziek geweest, een virale maag-darmaandoening waarvan vooral Ann en Danny hebben kunnen genieten. De autostoel is onbruikbaar en Ann haar nieuwe auto is nog steeds niet terug de oude, vooral wat geur betreft dan Hij heeft toch wel een goede week nodig gehad om volledig te herstellen en dan vlotjes over te schakelen naar de volgende verkoudheid Als hij dan zo ziek is pikt het wel eens dat ik er door mijn werk niet steeds voor hem kan zijn. Want al weet ik dat er geen betere handen zijn dan die van Ann en Danny wil ik er dan toch liever zelf kunnen zijn. En als het op het werk dan ook nog niet zo'n fijne sfeer is dan pikt het helemaal. 'Wat zit ik hier te prutsen terwijl mijn ventje het moeilijk heeft' schiet er dan door mijn hoofd. Weer zo'n onbevredigende realiteit waar je mee moet leren omgaan
Goed nieuws is er van het schoenmakersfront ! Peter heeft ander werk en is zijn opzeg aan het doen bij zijn huidige baas. Na bijna 2 jaar geknoei,spanning,stress en gefoeter komt hier eindelijk een eind aan. Hopelijk zal mijn grote vent zich heel snel aanpassen aan zijn nieuwe job !
Ondertussen blijft Wout met grote sprongen vooruitgaan ; iedere dag leert hij iets nieuws, wordt hij iets zelfstandiger en groter. Maar hij is nog altijd het zonnetje in huis En nu ook de ergste periode van de angst voor vreemden voorbij is, is het des te fijner om hem ook af en toe eens bij andere mensen te laten. Zo kan ik met een gerust hart beroep doen op mensen om hem eens op te vangen en krijgt hij de gelegenheid om ook weer nieuwe ervaringen op te doen. Hopelijk moeten we binnenkort niet al te veel beroep doen op anderen want 'Linda van de créche', zoals ze bij de meesten onder jullie bekend is, ligt in het ziekenhuis. We weten eigenlijk niet wat er aan de hand is en hebben dus ook nog geen idee hoe lang ze buiten strijd zal zijn en of ze beroep zal doen op haar vervangster als ze langer afwezig is. En natuurlijk is haar gezondheid het belangrijkst maar toch hopen we dat ze snel weer aan de slag kan. Ook voor ons snoepje want hij is ondertussen echt gewend én gehecht geraakt aan Linda en ' de kindjes'.
Verdere updates : zaterdag is het Alex Agnewtijd, benieuwd hoe het zal zijn. Wout gaat het hele weekend naar Ann en Danny dus is er verder ook nog tijd voor me-time én voor qualitytime voor mama en papa ! Dat zal een vermoeiend en goedgevuld weekend worden Wout zijn potje siert nu onze living, kwestie van er aan te wennen,voor hem én voor ons. Volgende week begint mijn verlof, nog eens tijd om hier in huis even terug wat orde op zaken te stellen. En hopelijk begint dan ook de lente zodat we terug met volle teugen kunnen genieten van de zon, het park en de speeltuin, want dat is echt al veel te lang geleden !
@Peggy en Luc : bedankt voor de mail, altijd fijn te weten dat we zulke toffe en warme vrienden hebben !
eerst even een vraagje. Heeft er nog iemand problemen ondervonden om te reageren op deze blog ? Blijkbaar moet je tegenwoordig een emailadres ingeven om te mogen reageren. Moest er een probleem zijn mag je ook altijd reageren via mijn mail breezermonster@hotmail.com
Vandaag zijn Peter en ik op scholenbezoek geweest. Vooral de school hier naast de deur had onze interesse en was dus onze eerste halte. Samen met de mama van een ander kindje van de créche hebben we het schooltje bezocht, de klasjes gezien en een uitgebreide uitleg ontvangen van de directrice. De rondleiding en de uitleg bevielen ons in die mate dat we naar de andere scholen eigenlijk niet meer zijn gaan zien , we gokken er op dat Wout op deze school nog een plekje zal vinden. Want je weet het of je weet het niet, vrijheid van schoolkeuze, dat bestaat niet meer echt, tegenwoordig moet je in Antwerpen vooral veel geluk hebben opdat je kindje in de school van jou keuze terecht kan. Aanvankelijk dachten wij dat het probleem zich vooral stelde in het centrum van Antwerpen en regio's zoals 2060 maar, wist de directrice ons te vertellen, ook in Merksem is er al een probleem en het komt ook deze richting uit. Oorzaken of schuldigen kan ik niet aanwijzen, ik kan alleen zeggen dat ik het geen systeem vind waar ik heel gelukkig van wordt
Voor het peuterklasje waar Wout vanaf november terecht zou komen zijn momenteel nog 17 plaatsjes want brussen krijgen voorrang en zo zijn er al 9 plekjes ingenomen.
De school is een kleine school met voor elk jaar maar één klasje, fijn hé, zo klein en gezellig. Dan wordt de overstap voor Wout hopelijk niet te moeilijk. Het is een school van het gemeenschapsonderwijs die vooral de nadruk willen leggen op persoonlijkheid en diversiteit hoog in het vaandel draagt. Laat dat nou net de dingen zijn die wij ook belangrijk vinden. Ieder kind heeft zijn talenten en van daaruit wordt het gestimuleerd om zowel wat kennis betreft als meer algemene dingen als sociaal gedrag,verdraagzaamheid en assertiviteit zichzelf te ontwikkelen.
Er is ook een lagere school hier wat zou willen zeggen dat hij dik negen jaar op deze school zou kunnen blijven en dat vind ik ook wel plezant want ik heb zelf heel goede herinneringen aan mijn tijd in Virgo Maria waar ik ook zolang ben geweest. Groot verschil is wel dat dit geen katholieke school is maar gemeenschapsonderwijs waar dus bijvoorbeeld met Kerstmis de klas wel wordt versierd enzovoort maar het kerstverhaal komt in de klas niet aan bod in het kleuteronderwijs, maar goed, dat vertellen we danzelf wel.
Een heel nieuwe wereld gaat voor ons opengaan, spannend en tegelijk zien we er ook wel naar uit. Een kleuter in huis belooft voor nog meer ambiance te zorgen dan een peuter
Soms vraag ik me wel eens af of hij tegen november klaar zal zijn om naar de kleuterschool te gaan. Hij is zeker slim genoeg maar zal hij zichzelf staande kunnen houden in zo'n nieuwe omgeving ? Zal hij verbaal ver genoeg staan om mee te draaien in dat systeem ? Zal hij zelfstandig genoeg zijn ? En de hamvraag blijft : zal hij droog zijn tegen dan ? Want op deze school zijn pampers verboden En blijkbaar niet alleen op deze school maar op de meeste kleuterscholen is dat zo. Ik begrijp de praktische bezwaren wel maar waarom moet alles zo snel gaan ? Gaat het nog niet snel genoeg voor de Woutjes van deze wereld? En naast al die vragen heb ik ook de overtuiging dat hij het prima zal doen. Ik zag hem gisteren op de créche voor het eerst aan een groepsactiviteit meedoen, hij heeft dat nog al wel gedaan maar 't is voor het eerst dat ik het meemaakte. Na een dansje op één of ander Samsonliedje over liefde hebben de kinderen met een kurken stop en verf een groot rood hart volgestempeld. Als een ervaren knutselaar ging Woutje aan de slag. Stop in de verf soppen en dan stempelen maar ! Supergeconcentreerd en met heel veel plezier zat ons ventje daar te stempelen, af en toe eens rondkijkend hoe de anderen het deden en ook wel even testend of die rode verf per ongeluk niet naar aardbeien smaakte
Een andere nieuwe stap is de afbouw van zijn pap. Tot nog toe dronk ons prutske nog tweemaal per dag zijn papfles met Beba melkpoeder. Redelijk lang in vergelijking met andere kindjes maar tot twee jaar mag het en aangezien hij zo'n fijn ventje bleef vond ik dat hij de extra voeding best kon gebruiken. Maar sinds vorige week hebben we geprobeerd zijn avondfles te vervangen door een fles warme melk en dat ging zonder problemen. Dus sneller dan verwacht zijn we van de papflessen af. Geen gekokkerel meer 's morgens met een slaapkop om de lepels poeder te tellen, volle melk in de fles,even warm maken en ... smullen maar ! En zo zet Wout weer een stap richting grote mensenwereld, een stap in de goede richting !
Nog een paar foto's voor de liefhebbers en tot de volgende !
* zijn de boodschappen in de kast gezet, ligt Wout in zijn bed en heb ik nog eens de tijd wat te bloggen * schijnt de zon maar is het ijskoud * kent Wout veel nieuwe kuren en doet meer en meer alles na wat hij je ziet doen * zijn Woutje, zijn tut en zijn knuffel onafscheidelijk * zijn veel van zijn broeken weeral te kort en zijn mouwen ook * ga ik zelf weer even naar school, een korte maar interessante opleiding * ervaar ik ook weer hoe vermoeiend op de schoolbanken zitten is * ben ik op weg een echte ' schoolpoortmama ' of hoe je dat ook noemt te worden. Overal in de buurt komen we andere ouders en kindjes tegen en dan gaan de gesprekken steevast over ... de kinderen. Mijn nieuwste kennissen zijn mama's van de créche waarmee ik heb afgesproken om op 2 februari samen schooltjes te gaan bekijken hier in de buurt. Wandelen in het park is een sociale bezigheid geworden. Dit had ik vroeger nooit kunnen bedenken * heeft Peter het druk op het werk en geraakt gefrustreerd dat er geen tijd meer overblijft voor zijn treintafel * krijg ik het op mijn heupen van nog maar eens nieuwe plannen voor de treintafel * slaagt ons ventje erin ons iedere dag versteld te doen staan * wachten wij nog steeds op Wout zijn eerste echte woordjes * vindt ons lieverdje het nog veel te vroeg om te praten, als wijzen en eh,eh roepen even goed werkt * geniet ik meer en meer van in bed liggen, ik vrees dat ik een vroege vorm van voorjaarsmoeheid heb
en moet er gestreken,afgewassen,gestofzuigd en opgeruimd worden, en dat allemaal voor ons prutske terug wakker is. No way dat dat gaat lukken maar samen fruit eten en spelen is dan ook veel leuker dan al die saaie huishoudelijke klusjes !
eerst en vooral nog een zalig kerstmis gewenst. Wel wat laat maar zeer gemeend. In de paar dagen die ons nog resten tot het nieuwe jaar maak ik toch nog even tijd om mijn blog wat up to date te houden.
In de aanloop naar Kerst heb ik nog nachten gedaan en toen ik wakker werd na mijn tweede nacht was er een berichtje van de créche. Wout had koorts, 38 én. Of het goed was dat ze hem een Perdolan gaven? Echt niet het soort berichtje waar je op zit te wachten Snel snel ben ik hem dan gaan halen, hij zag er echt heel zielig uit. De dagen nadien heeft hij ons echt aan de waggel gehouden, de koorts kwam en ging en buiten snot en wat hoesten was er weinig aan hem te merken. Dus de hele tijd zit je dan af te wegen, ga ik nu naar de dokter of zie ik het nog wat aan. Tegen kerstavond was de koorts geweken maar de verkoudheid speelde hem echt parten ( zie straks ook zeker even naar de foto's).
Vrijdag hebben we dan samen de voorbereidingen getroffen om 's avonds gezellig te kunnen vieren met Anneke en Danny. Al goed was onze derde gast al een dagje eerder afgekomen ( het weer hé ) zodat ik een super babysit in huis had alsook een privéfotograaf die ons zo een uitgebreid verslag cadeau deed van alle gebeurtenissen rond deze tweede Kerstmis voor ons ventje. Naast babysitten en fotograferen heeft Andreas ook nog gestofzuigd, commentaar gegeven op mijn kookkunsten en een supercadeau voor Wout uitgekozen !
Kerstavond was zoals verwacht zeer gezellig én zeer lekker ( waarvoor dank aan mijn zusje ), zelfs zo lekker dat we niet meer aan het dessert zijn toegeraakt Woutje was rond een uur of negen echt doodmoe na het uitpakken van zijn cadeautjes dat hij blij was dat hij naar Dromenland mocht Kerstdag begon in mineur, we werden verwacht bij Peter zijn zus maar ons prutske was echt niet goed. Hangerig,huilerig,hoestend en met een dikke ,vette snotneus. Met onze moed in onze schoenen zijn we vertrokken en al bij al is het goed meegevallen. Wout heeft een flinke middagdut gedaan op de zetel terwijl wij aan het eten waren en nadien heeft hij zich tegoed gedaan aan lekkernijen zoals daar zijn sint jacobsvruchten in zachte currysaus,tongrolletjes en puree met bieslook. Dat was nadat hij zijn persoonlijke aardappelpuree al op had Ook hier weer cadeautjes uitpakken en al een geluk, deze keer was het speelgoed voor in bad, onze living lijkt zo stilaan een opslagplaats van BartSmit Vlot thuisgeraakt ondanks de sneeuw dankzij een babbelzieke taxichauffeur die ons heel het verloop van zijn kerstnacht uit de doeken deed
Zondag een rustig dagje thuis onder ons gedrieën, tijd om te bekomen. Maar toen Wout opstond was zijn linkeroogje gezwollen verkleurd, wat nu weer ? Net als de laatste dagen was hij vooral zeer snel moe en bijzonder aanhankelijk.
Maandag dan toch maar naar de huisarts, diagnose : verkoudheid en een oogontsteking ten gevolge van een verstopt traankanaaltje. Dan zijn het zijn oren eens niet Twee maal per dag oogzalf en een weekje binnen blijven om zijn weerstand de kans te geven weer wat op te bouwen. Dat van die oogzalf klinkt veel simpelder dan het is, dat kan ik jullie verzekeren en een weekje binnen blijven is ook echt geen werk. Vandaag zijn we woensdag, de vierde dag thuis en hij is niet meer te houden, de hele dag kwam ons avonturiertje aandraven met zijn schoenen,mijn schoenen, mijn sleutels en zijn rugzak. Hij heeft het echt wel gehad met binnen blijven
Morgen is Peter thuis en gaan we samen nog de laatste inkopen doen voor het volgende feest ! De laatste cadeaus en ingrediënten voor het voorgerecht waar ik voor insta. En ons broekventje ? Die gaat gewoon mee !
Aftellen naar 2011 nu, met heel wat grote gebeurtenissen ( Wout wordt twee en gaat eind 2011 naar de kleuterschool, mama en papa zijn twee jaar getrouwd en we wonen al een heel jaar in ons knusse huisje ) en waarschijnlijk heel veel kleine en grote momenten van geluk.
Maak er een supertof jaareinde van, niet te zat en anders niet te zot !
Geniet even mee van ons feestje en tot volgend jaar !
eerst en vooral bedankt voor jullie reacties op de foto's die ik de vorige keer postte. Jaja, hij wordt een hele vent en inderdaad, in bad gaan is altijd één groot feest.
Samen met het groot worden veranderen ook onze koosnaampjes voor hem en al klinken ze niet altijd even lief, ze zijn toch wel zo bedoeld. En uit het leven gegrepen ! Snotneuzeke is er één van. Al een drietal weken is hij letterlijk een grote snotneus en waarschijnlijk zal dat nog een week of twaalf zo blijven Of anders noemen we hem ook wel eens lange wapper, hij is de laatste drie weken enorm in de hoogte uitgezet met alle problemen vandien, hij past niet meer onder de tafel dus loopt er tegenaan, zijn broeken die we voordien nog een keer of drie moesten oprollen vertonen nu lichte tekens van water in de kelder en hij kan nu overal aan, ook aan dingen die we dachten dat we 'veilig' hadden weggelegd. Vies ventje is ook een favoriet en heeft hij te danken aan de bovenstaande snotneuzen, het eten van modder,koeken van de grond en kattebrokken. En sinds gisteren hebben wij ook onze eigenste bultenaar in huis. Na een kunstje op de zetel viel hij er zo hard af dat zich binnen de paar seconden een bult van jewelste ontwikkelde op zijn voorhoofd. En aangezien ik geen woord vind dat spectaculairder is dan spectaculair kan ik alleen maar zeggen dat dat alles spectaculair snel gebeurde en dat de omvang van de buil spectaculair te noemen was Na de eerste zorg sloeg toch wel even de paniek toe, zijn hoofdje leek zo misvormd dat ik even dacht dat hij minstens een schedelbreuk had en toen hij even nadien begon te geeuwen dacht ik ook aan een hersenschudding. Maar na een telefoontje aan Ann met wat praktisch advies én wat realiteit viel alles eigenlijk best mee. Deze nacht was ik echter nog niet volledig gerustgesteld en ben ik dus regelmatig gaan zien of ik hem nog wakker kreeg. En vandaag is er buiten een ferme buil en een mooi kleurtje eigenlijk niks meer aan de hand. Phew, daar zijn we goed van af gekomen Maar onze favoriete koosnaam is en blijft ventje, want hij is en blijft een schatje !
Ik zou zeggen, op naar het volgende avontuur, hopelijk zonder gewonden !
), naar de kapper, boodschappen wegzetten, terug naar de créche, terug naar het werk, uitproberen in welke richting de douchesproeier nog kan sproeien, heel veel complimentjes over zo'n schattige, flinke peuter, een ongelukje terwijl de pamper uit is en grote verbazing over de natte voeten die daaruit voortkwamen, een groter ongelukje terwijl de pamper uit is en uitproberen hoe het voelt om daar met je sandalen door te wandelen 
, iedere dag op zoek naar een nieuwe favoriete knuffel, kennis maken met de buitenschoolse opvang, zo hard groeien dat schoenen en sloefjes niet meer passen en mama en papa iedere dag weer even stil laten worden !
. Maar nee, ik had er niet bij stilgestaan dat er nog een vraag is. Een vraag die ik de laatste weken al een paar keer heb gekregen ; en, wanneer komt er een tweede ?
en terug te wennen aan het daglicht 
Hey allemaal,
Hallo allemaal,
Woutje was rond een uur of negen echt doodmoe na het uitpakken van zijn cadeautjes dat hij blij was dat hij naar Dromenland mocht 
