Ontbijt om 7.00u en startom 7.23u. We duiken meteen het bos in en volgen de rechtlijnige dreef die de boswachter de avond voordien ons aanbevolen had. We moegen alle zijdreven negeren tot we na 1 uur op een T-kruispunt arriveren en we gaan rechtsaf. Het begint te druppelen maar het is grotendeels vals alarm. We komen uit het bos, pikken de GR 122 weer op en we vinden al snel het centrum van Buironfosse. We rusten even op de trappen van de kerk terwijl een cafémadam haar terras buiten zet. het centrum is niet zo aantrekkelijk. We dwarsen de D1029 en we zijn weer volop in het platteland. We passeren het gehucht Le Boujon en komen aan het Forêt du Régnaval. Het is niet de voorspelde 'canicule' maar het is bijzonder drukkend. We verlaten de GR om rechtstreeks door het bos te stappen en zo de dorpen Lerzy en Sorbais af te snijden.. We komen uit het bos en vonden opnieuw de GR 122. We stappen over de Oise (er komen net enkel kajakkers toe) en komen aan de axe vert, vlak voor Autreppes. In het dorp geen café, geen winkel. Gelukkig zijn er 2 picknicktafels aan het begin van deze oude spoorwegbedding: tijd voor onze portie Prince-koeken met chocoladevulling. Na de middagpauze stappen we verder op de axe vert maar missen de afslag naar Solmont. Geen nood, bij de eerste dwarsstraat gaan we rechtsaf, omhoog naar Solmont. Net voor de GR de grote weg N2 oversteekt, kiezen we een rechtreeks parcours naar Vervins voor onze overnachting. Het is warm en het wegdek is asfalt. Onze voeten beginnen het serieus te voelen. Als wa aan de NS uitkomen kunnen we bijna meteen weer er van af, richting Fontaine-les-Vervins. Het is er rustig stappen. De eerste strata links moet naar Vervins lopen maar het gaat bergop en het blijft maar duren. De laatste loodjes wegen het zwaarst. Bij het binnenkomen van het centrum van Vervins zien we meteen ons Hôtel du Cheval Noir. We zijn ver de enige klanten. Dit keer hebben we een TV op onze kamer die wel speelt: Cavendish wint zijn tweede rit. We gaan nog heel even het stadje in maar zijn snel weer terug.Het eten laat wat op zich wachten en het is niet bepaald de fijnste keuken. Bij het etenrijzen de vragen: heeft het nog wel zin om verder te doen want mijn rechter voet doet van langsom meer pijn. Is het wel verstandig? Het genieten van het stappen zit er voor mij niet meer in. We beslissen om 's anderendaags te stoppen met onze tocht en om met de trein terug te keren: er is een stationnetje in Vervins.
