Al van in het begin van de week kwamen de inschrijvingen toe voor de donderdagtocht in Berthen, aan de voet van de Katsberg. Woensdag middag waren er al voorbij de 40 en er kwamen er nog steeds bij zodat we afsloten op 61. Een geluk dat de Auberge du Catsberg voor de middagpauze voldoende groot was... Iedereen was behoorlijk stipt niettegenstaande er heel wat wegenwerken waren, net voor de grens. Een lange sliert trok zich op gang en we waren nog maar pas het dorp uit of we sloegen rechts een veldweg in in de richting van de Katsberg. De antenne en de abdij lonkten al maar moesten nog even wachten op bezoek. Aan het einde van de mooie veldweg linksaf, nog een zigzag en we daalden de Chemin du Noyer af. En dan begon de eigenlijke klim. De moeite om even om te kijken en te genieten van het weidse landschap. De echte vergezichten met de terrils waren ons niet gegund. Na een nijdig klimmetje kwamen we in de buurt van de antenne en gingen even tot bij de abdij voor het mooie uitzicht op de heuvels. We daalden af, we klommen weer en daalden opnieuw, nu in de richting van de oude spoorwegbedding vande lijn Poperinge-Hazebroek. Hier pikten we wit-rood op van de GR 128.We stapten gezwind door het dorp Godewaersvelde (Gode, zeggen de Fransen, met de g van Gand, de rest is veel te moeilijk). We verlieten de spoorweg en stapten voorbij een Brits kerkhof waar de zerken in dichte drommen stonden. Een modderige veldweg leidde naar boven. Nog door een stukje bos en we konden afdalen naar de Auberge du Catsberg. We werden er heel vriendelijk ontvangen, de haard brandde en de soep was uitstekend. Ook de fles Trois Monts. Kortom een ideale plek voor de middagpauze en ... je kunt er lekker tafelen. Als dat geen Valentijntip is! Na de middag trokken we verder, eerst naar de Col de Berthen dan naar de Boeschepeberg van waar je aan beide kanten een schitterend zicht hebt op de streek. De kustlijn was wel niet te zien maar dat kon ons niet deren. De zon kwam er door! Vandaar via een mooie veldweg naar de Kokereleberg. We slalomden door het landschap en zochten de schreve op. Even hielden we halt voor een appeltje of een koekje bij een bijzonder fraai huisje met kapelletje van O.L.Vrouw van de Speute. We maakten een zijsprongetje en kwamen voorbij een grenspaal uit 1819 F/N. Nog uit de tijd van vóór de Stomme van Portici. Enkele mooie onverharde wegen voerden ons terug la Douce France binnen.Nu ging het naar de Zwarteberg of de Mont Noir met het bekende Parc Yourcenar: hier bracht de kleine Marguerite Cleenewerck de Crayencour acht zomers door. Als Marguerite Yourcenar (anagram van Crayencour min 1 c) werd ze in 1980 als eerste vrouw opgenomen in de Académie Française. Ze hield enorm veel van de blauwe hyacinten uit het park. Een smalle holle wegel leidde de afdaling in naar Berthen. Er werd nog genoten van een pintje in het plaatselijke kleine Café de la Commune. Sommigen zullen de vriendelijke bazin niet snel vergeten. Deze dagstapper belooft voor de StreekGR Heuvelland-Monts de Flandre die in aantocht is tussen Palingbeek en Cassel én voor de nieuwe Dagstappergids voor Frans-Vlaanderen die in de maak is. Voor nog méér foto's (en ze zijn heel mooi) verwijs ik naar http://blog.seniorennet.be/freddy . De fotograaf heet Freddy Lesage. Welbekend ondertussen en zijn blog ook. Kijken dus!
