Donderdagmorgen, er vallen wat spatjes regen op de voorruit als ik naar Wijtschate rijd. Daar stap ik over in de wagen van Michel en Rita. Carpoolen in tof gezelschap is leuk en ecologisch. Als we in Ellezelles toekomen, is het weer al een tijdje opgeklaard en staan er al enkele stappers te wachten. Tochtleider Dani vinkt aan op zijn lijstje als hij de deelnemers ziet toekomen: een stuk in de veertig!. Twee minuten over tien licht hij even de luswandeling toe en weg zijn we met wit-rood van GR 123. Meteen verlaten we de hoofdweg naar Ronse en zijn we al 'te velde'. Rijen knotbomen (wilg, maar ook haagbeuk en eik) duiden hier de perceelsgrenzen aan en leveren hout om te stoken. Rechts het valleitje van de ruisseau du Tordoir. We slaan rechtsaf en stappen door een bosje. We stappen over van GR 123 naar GR129, steken de weg naar Ronse over ter hoogte van de Moulin du Cat Sauvage. Hij maalt nog voor een nabijgelegen bakkerij. Een oude spoorwegbedding leidt ons naar de N519. Tijd voor een kennismaking met La Grange en le Jardin des plantes: zeker een plek om terug te keren. We zoeken weer de spoorwegbedding op en dalen dan af naar de Brasserie Ellezelloise. Het weer is ons gunstig en we kunnen buiten picknicken op het terras. Voor mij een Quintine blonde! Vooral die tweede smaakt. We genieten van dit Waalse platteland en trekken noordwaarts. Van Queneau naar La Houppe of D'Hoppe: we zijn op de taalgrens. Het Brakelbos lonkt al maar we volgen de rechterkant van het bos. Hier en daar liggen er al tamme kastanjes en walnoten. We lopen rond de Mont de Rhodes.. We ontmoeten de GR 5A Zuid en de GR 122 en volgen nog een streepje geel-rood van de StreekGR Vlaamse Ardennen. Je moet het maar doen: 5 op een rij! We laten Ste-Anne links liggen en steken de Chaussée Brunehaut over. De GR 123 leidt ons veilig terug naar Ellezelles: de heksen die op de loer staan, hebben geen schijn van kans. We wippen nog even binnen in het Maison du Parc waar een mevrouw ons heel vriendelijk ontvangt. Vandaar naar het plaatselijke café op de markt. Ook hier smaakt de Quintine blonde. En ik heb een chauffeur! Een heel mooie wandeling, zalig wandelweer en de compagnie, meer moet dat niet zijn. Merci Dani! Er zijn geen foto's: mijn toestel is thuis blijven liggen.
