Etappe 11 van onze tocht doorheen de Alpujarra. We verlaten Yehen in alle stilte en profiteren van de frisse ochtend. We stappen vlot en passeren al snel de vervallen fonteinen van CuestraViñas. Het platteland ligt er nog rustig bij. Na een uur komen uit aan de Romeinse brug Puente de la Tableta bij de ingang van Válor, de geboorteplaats van Aben Humeya die de revolte leidde in 1568 tegen de Christenen. Tot begin 17de eeuw was Válor een voorpost van de Moorse weerstand. We trekken door het hele dorp en slaan linksaf, richting Nechite. Even zijn we weer het spoor bijster. Een oud mannetje is daar aan het werk en hij zegt dat we moeten passeren waar een cabra y un mulo staan. We vinden inderdaad de twee geiten en de muilezel en... het juiste pad. Het was eventjes fel overgroeid zodat we begonnen te twijfelen aan de goede richting. Weldra bereiken we de zijkant van Nechite. Dit dorp van 100 inwoners bestaat eigenlijk uit 3 kleine kernen boven mekaar op de helling. We gaan verder, naar Mairena. Tijd dan voor ons ontbijt. Van mairena naar Júbar is het maar een kwarteiertje. Helemaal aan et einde van het dorp staat het witte kerkje. Het is het oudste van de regio en op het dak staat een kruis en een davidster. De deur is Moors. Hier zijn de drie monotheïstishe godsdiensten vertegenwoordigd. We praten even met een Zwitser uit Lausanne die hier in het dorp een huis gekocht heeft, 20 jaar geleden en hier zal kom rentenieren. Op de kaart zin we weer een fameuze uitwijk naar links om aan de overkant van het ravijn te geraken. Het is een vlotte grintweg maar we kunnen alleen maar gissen of we zullen afdalen of er omheen lopen. We zijn al bijna aan het einde van de 'omleiding' als we plots rechts een smal pad afdalen. Bijna beneden ontmoeten twee mensen die een plaatselijke wandeling maken vanuit Laroles. Helemaal beneden steken we het water over: het is er vrij groen, veel struiken en bomen. een aangename klim leidt ons uit de kloof., recht af op Laroles. Bij het binnenkomen van het dorp zien we een wegwijzer naar 'Refugio de Nevada' zodat we niet naar het centrum afdalen. We vinde de Refugio maar om ons in te schrijven moeten we naar de nabijgelegen bar. Geen probleem want de dorst moet gelest worden. We worden er heel vriendelijk ontvangen en we installeren ons op het terras.Tubos y tapas, meer moet dat niet zijn. Als we naar nze kamer gaan, informeren we (tip uit de wandelgids!) of de Refugio van de Puerto (Pas) de la Ragua (2000 m) wel open is. Het is er heel druk in het skiseizoen maar in de zomer is dat even anders. Een jonge man aan de receptie doet vier, vijf telefoontjes voor ons. Cerrado is het antwoord: gesloten. Er is een mogelijkheid om langs de grote weg in een hotel op 1800 m te gaan overnachten maar dan wordt de volgende etappe naar La Calahorra een stuk langer en ... wordt het moeilijk om nog diezelfde vrijdag in Granada te geraken met openbaar vervoer. Plots zegt die jonge man dat er 's anderendaags, heel vroeg, een mogelijkheid is om vanuit Laroles naar Granada te geraken. Er is een soort minibus-taxi-dienst die mensen vervoert die naar de dokter moeten in Granda. Kost ongeveer 10 euro persoon. We vragen hoe vroeg? Je moet klaar styaan benden op strata om 5.45u. Inderdaad, dat is vroeg. Maar geen probleem. Hij belt om te zien of er nog plaats en ja.... er zijn nob twee plaatsen, 12 euro pp. We beslissen meteen om op dit aanbod in te gaan en beseffen ook meteen....dat onze staptocht doorheen de Alpujarra er op zit! Els geniet nog in het nabije gemeentelijke openluchtzwembad. 's Avonds herschikken we onze rugzak: de wandelschoenen en de -stokken moeten er in!
