Na een lekker ontbijt bij onze Nederlandse gastheer gaan we weer op stap. In het dorp zijn de straatleggers al aan het werk: buenos días! We moeten meteen het ravijn door. Weer is de GR 7 gewijzigd en weer is het een verbetering. We lopen eerst richting Acequías met een watermolen waar olie geperst wordt. Dan wordt het een stevig stukje klimmen in schoenveterstijl. De vele lacets brengen ons boven op de pas tussen de Cerro Alto (1214 m) en de Cerro del Molinero (1411 m). Dan dalen we heel even en komen uit op een brede grintweg. We blijven dan heel lang op dezelfde hoogte: drie keer worden we ingehaald door een melktankwagen. Hier en daar zie je een cortijo maar geen vee, laat staan melkkoeien. We genieten van de open ruimte. En dan zien we eerst een heuvel opduiken met windmolens. En tenslotte Lanjarón, heel diep beneden ons. Het laatste stuk afdaling is steil: we stappen snel door de hoogtelijnen heen. En weer een resto met terras bij het binnenkomen van het stadje. Dos tubos por favor! De eigenares van Mesón El Frenazo heeft een tijd met haar vader in Gent gewoond: beiden kwamen even een praatje maken: Bélgica, muy bien! Daarna zoeken we een hotelletje op want we nemen een rustdag. We gaan op zoek naar Hostal Nevada maar dat bestaat niet meer. We vinden een nette kamer met airco in Hotel Andalucía.
