Al om 9.00 kwamen de GR-stappers 'druppelsgewijs' toe op de parking aan de grens in Adinkerke voor de eerste donderdagtocht van het jaar. De weersberichten voorspelden al een paar dagen niet veel goeds. Om 9.30 u lichtte tochtleider Jaak Perneel de dagtocht toe: een verkenning van de prachtige duinengebieden aan de Côte d'Opale: La Dune du Perroquet en la Dune du Calvaire  tussen de grens en Bray-Dunes (samen 250 ha), la Dune Marchand (110 ha) tussen Bray-Dunes en Zuydcoote en la Dune Dewulf (205 ha) tussen Zuydcoote en Leffrincoucke. Leidraad waren het wit-rood van de GR 120 'Littoral' en de knooppunten van het grensoverschrijdende wandelnet Westkust.

Ruim 40 stappers trokken op het Grenspad het Westhoeknatuurgebied in en zochten het strand op. Het was laag water en het strand was onmetelijk breed. Meteen voorbij de camping verlieten we het strand voor een trip door de duinen van Perroquet. Kort daarna begon het te regenen, adieu de unieke vergezichten. Gelukkig was er veel kleur in de paraplu's en de poncho's. Het was pittig stappen in het zand, duin op, duin af: aan de zeekant zijn de duinen hoger. We kwamen uit aan de wandeldijk van Bray-Dunes-Plage: er lag overal veel zand. Voorbij de leestafel met de tekst van 'Le Baiser', een chanson van Alain Souchon. Dan kwam la Dune Marchand aan de beurt. Zo kwam het strand van Zuydcoote in zicht. We bleven op het strand tot in Leffrincoucke: het was keilastig stappen op het strand. Onderweg brokstukken van de vele bunkers van de Batterie de Leffrincoucke. Bij iedere stap zakte je in het zand, mul of nat, bij de waterlijn of niet. De wind in het gezicht maakte het ons niet gemakkelijker. Tijd voor de middagstop (we hadden dan al 12.5 km op de teller) in Au Sablon: het was er knus maar overal natte raincovers, poncho's, jassen... Maar de soep was lekker en de Grim blonde' van het vat lekker.

Het namiddaggedeelte was korter en vlakker. We stapten opnieuw door de Dune Dewulf, dan opnieuw een stukje strand tot aan de Zuydcoote. Wat een verschil met de voormiddag: er bleef nog een smal strookje strand over.Daar voorbij zochten we de polderkant op van la Dune Marchand, dwarsten Bray-Dunes dicht bij de oude spoorlijn. De tochtleider volgde nu een eigen parcours langs la Dune du Calvaire met het Calvaire des Marins en la Dune du Perroquet met op- en neer zandpaadjes. Uiteindelijk kwamen we uit aan de oude verlaten spoorlijn De Panne-Duinkerke en zo geraakten we aan de startplaats. In de Val d'Or smaakte de picon heerlijk bij het napraten over deze heel mooie, natte maar lastige duinentocht.

Bedankt Jaak voor de prima voorbereiding!!!!!!!