Ik ben bert Renap, en gebruik soms ook wel de schuilnaam berre03.
Ik ben een man en woon in St. Antonius - Zoersel (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 23/06/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Familie-leven en lopen.
Beginnen lopen om gewicht te verliezen en blijven lopen om te genieten en om grenzen te verleggen.
...only the distance between here and there... Van rugby speler naar marathonloper het verhaal van een gezonde verslaving
28-11-2010
Marathon van Geldrop...
Opgestaan met een lichte keelpijn en een beetje een suf gevoel. Maar ach; als Nederlanders iets voor niks organiseren, zeker als het over een marathon gaat, mag ik dat niet missen.
Ik ontbijt (150gr brood met pindakaas en een banaantje, koffie erbij) dan ben ik klaar. Het is koud buiten -4°C Maar droog en zonnig.
Als ik naar Geldrop rijd besef ik hoe blij ik ben dat ik mag lopen in dit mooie weer.
Om exact 10u gaat het startschot niet. Het pistool is waarschijnlijk bevangen van de koude, maar iedereen zet zich n gang. Ik voel me echt niet goed, alles doet pijn; mijn enkels, mijn keel. Het zit me tegen en ik word er slecht gezind van. De eerste kilometer kom ik door na 5:26. Ik laat het tempo wat zakken, want ik loop hier een veredelde lange duurloop geen slag om Geldrop.
Na zowat 5km kom ik erdoor het lijf is warm gelopen. Ik ben tot hiertoe langs alle kanten voorbijgegaan, maar het doet me niets. Het is fijn om zo in de bevroren natuur te lopen. Hiervan word ik gelukkig, mijn humeur klaart op en lopen is plots geen inspanning meer. Mijn tempo blijft zowat hetzelfde en het ligt me goed. We gaan op en neer, draaien door de heide en slalommen tussen de bomen. Hiervan wordt ik helemaal warm vanbinnen. Na zowat 10km word ik voorbij gestoken door een groepje met enkele dames ik besluit erachter te blijven. Het oog wil ook wat en het is toch zooo mooooi een afgetraind lichaam om achter te lopen.
Ik laat ze maar gaan, mijn gedachten dwalen en dat gaat me meer energie kosten dan nodig. Bij de drankpost houden ze halt, het wordt even haasje over. Maar na 21km zie ik ze niet meer, ik kom halfweg door op 1:59:00. Een goede tijd voor het gevoel. Plots loop ik alleen en moet ik heel erg op de bordje letten. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik in de Ardennen zo vaak de wandelroutes loop ik ben gewend om wegwijzers te volgen. Tot aan km30 loop ik heel soepel en waan mezelf alleen op de wereld, niemand voor of achter me zo lijkt het.
Rond deze afstand lopen we ook door het door brand geteisterde deel van het heidegebied. Het is symbolisch, afzien in een doods gebied. Want nu heb ik even mijn dipje, het loopt nog wel goed, maar mentaal weegt het even.
Ook het openen van de wilddeurtjes vraagt kracht; stoppen, deurtje open en doorlopen. Ik ga nu niet de fout maken en vertragen zoals tijdens In Flanders Fields om dan 2km verder geparkeerd te staan.
Ik eet nog een gelletje (zoals ik na km 10 trouw alle 5kms deed) en kom erdoor. Het is zo relaxt met het Camelpack op de rug, water en eten bij de hand.
Nu begin ik warempel lopers op te rapen. Mannen waarbij het tempo gebroken is en mannen die even wandelen. De opeenvolging van de korte hellingen weegt zwaar. Maar ik amuseer me en dan gaat de tijd goed vooruit.
In de laatste 4km nog even een brug over de snelweg over. Het tempo is nu wel gezakt; maar wat geeft het ik loop nog altijd soepel en steek nog heel wat lopers voorbij. Bij km 40 neem ik mij honinggelletje, maar dat is zo koud dat het eerder op een snoepje lijkt. Ik heb er deugd van en neem de volgende 1500m regelmatig een klein snoepertje de laatste 500m geef ik alles. Ik voel in mijn rug dat 2 lopers me proberen te passeren, maar ik trek stevig door en ze komen er niet meer over!
Wat een mooie marathon!
Ik kom binnen in 3:55:20; exact 8:30min sneller dan mijn PR.
Heel tevreden, moe en voldaan. Een superloop in de mooie natuur.
Vorig jaar liep ik "Dwars door Kasterlee" in een verzengde hitte, een mooie loop-in-lijn over een parcours om u tegen te zeggen tussen Kasterlee en Tielen... De loop wordt steeds gelopen op de Nationale feestdag. www.dwarsdoorkasterlee.be voor meer info! Reeds sinds begin van het jaar stond de loop op mijn verlanglijstje. Door de verandering van werk en een aantal onzekerheden stond de loop niet echt vastgeprikt in het agenda. Pas op zondag besloot ik definitief om deel te nemen. Een mooi doel... testen hoe het staat met de conditie. Ik had geen al te hoge verwachtingen gezien de voorbereidingen niet specifiek genoeg waren om een goede 10mijl te lopen (Ik liep geen intervals of intensieve tempolopen... de afgelopen 2 maanden). De focus licht op de langere afstanden en vooral op uithouding. De basissnelheid is bij gevolg wat achteruit gegaan (voor zover die er al was natuurlijk)
Zoals steeds was de manier van ontwaken, ontbijten en klaarmaken alles behalve rustgevend en ideaal. Wat wil je met Gust, bijna 3 en Fons bijna 1 jaar... Wat doe je dan??? Zorgen dat je 2 uur voor het vertrek ter plaatse bent... inschrijven... vrouwlief met de kinderen naar het kabouterbos sturen en rustig 3.5km inlopen. Genieten van de zon en de warmte. Ik liep warm een eindje van het vertrekpunt, weg van andere lopers en ging naar de vertrekzone zon'n 30min vooraf. Hier was het zoals steeds genieten van de drukte en verhalen die links en rechts gingen. Van bescheiden wedstrijdverlangens tot hoogmoed... Zelf vertrek ik met het idee van 1:25:00 gezien de voorbereiding en de omloop met enkele zware heideduinen in de eerste 6km. De ondergrond zijn voornamelijk boswegen en daarop loop je minder snel.
Om 14u gaat het startschot en 250 lopers zetten zich in beweging. De eerste kilometer loop ik goed door 4:50min/km. De eerste kilomter gaat over grote brede wegen en duikt dan het bos in, waar een eerste helling met trappen zit. Ik wil hier in het eerste deel van het deelnemers veld zitten om te vermijden dat ik moet aanschuiven om naar boven te lopen. De tweede kilomter gaat aan 4:40min/km de hellingen loop ik zo snel mogelijk op om me bij het dalen te laten gaan, zonder mezelf tijd te gunnen voor recuperatie. Ik kan de eerste 3km goed het tempo houden van 4:50min/km. Vanaf km 4 beslis ik een beetje te vertragen tot 5:00min/km om mezelf niet op te blazen, de posities zijn zowat ingenomen en ik heb voor me enkele lopers in het zicht. Ik houd steeds een enkeling voor me als mikpunt en probeer ernaartoe te lopen. Bij km 6 krijg ik een groepje van 6 lopers in het vizier. Ik zie ze op lange rechte stukken in het bos zo'n 200m voor me uitlopen en probeer er dichter bij te geraken. Het groepje haalt lopers bij die zich kort aansluiten en dan moeten lossen. Het tempo moet om en bij de 5:00min/km liggen want ik oop he gat niet toe. Af en toe valt er een loper weg uit het groepje en die haal ik dan vervolgens na een tijdje in. Bij km 14 heb ik ze eindelijk te pakken. Het gat om 4 lopers van een of ander marathonteam. Ik haak mijn wagentje aan om even op adem te komen, eens wat energiedrank te drinken en wat te recupereren. Bij 2 van de vier is het vat af en ze moeten soms een gaatje laten na een bocht. Het kost me wat energie om weer bij de eerste twee te komen. Bij het opdraaien van de de parking van het sportcentrum lopen we weer met z'n vijf. 500m van de finish versnel ik en de eerste 2 volgen, bij het oplopen van de piste, de laatste 200m ga ik voluit en laat ik ze een 10-tal seconden achter.
Ik finish uiteindelijk in 1:21:15, een nieuw PR, waarempel. Mijn vorige besttijd stond op 1:23:24, gelopen op 28/11/2009. 2min09 beter dan vorige keer en dat op een parcours een pak zwaarder dan in Lier. Uiteindelijk zit het wel snor met de conditie. Ik ben tevreden met het resulaat al had 1:20:15 wel een stuk mooier geweest. Het is wachten tot november 2010 om nog ens te proberen beter te doen op de 10mijl... Volgende week de 2 uur van Herentals en dan de marathons... 08/08/2010 in Monschau; 12/09/2010 in Nieuwpoort en dan de magische datum 10/10/2010 in Eindhoven. Ik wil vooral dan en daar stevig lopen en een goede tijd neerzetten... Als het ergens kan is het in Eindhoven...
Zoals gewoonlijk sta ik op tijd op, de wekker staat om 7:30, maar een kwartiertje later lig ik al te genieten van het vroeg lied van de vogels. Ik kleed me aan en eet 2 kiwi's en stap met een halve liter sportdrank de deur uit voor een wandelingetje van 20min. Zo komt het metabolisme op gang en kan ik nog even genieten van de rust voor de kinderen uit bed komen. Het vertrek wordt gegeven om 12u stipt, dus het ontbijt moet om 9u achter de kiezen zitten. Het ontbijt bestaat zoals steeds uit 4 sneden brood met confituur en honing en pindakaas. Ik eet ook nog 2 plakjes peperkoek met pindakaas.
We vertrekken om 10u voor de rit over 40km. Aangekomen in La Roche schrijven Edwin en ik ons in. We genieten even van de drukte op het "Marathonplein" en warmen ons op, goed 2.5km dribbelen eens versnellen, stretchen... even een trapje oplopen, genieten van de omgeving en het steeds drukker wordende "Marathonplein". Rond 11:50 begeven we ons naar de start. Ik sta geheel ontspannen te wachten, voor mij wordt het een doorgedreven heuveltraining echt om te genieten van de omgeving, om af te zien, maar niet om echt heel diep te gaan.
Om 12u klinkt de startbel en zetten zo'n 430 atleten zich in beweging. We lopen langs de Ourthe en aan de eerste brug gaan we links naar boven richting de burcht. Een eerste klim om het deelnemersveld op een lint te trekken en te verhinderen dat er een bottle neck ontstaat als we het bos induiken. Ik houd in en loop rustig in mijn eigen tempo omhoog, de hartslag houd ik netjes onder 165Bpm, de spieren dienen nu nog niet in verzuring te gaan. In de afdaling laat ik me gaan en drijf de snelheid op, al geef ik niet alles zodat ik nog wat kan recuperen en de hartslag laten zakken. Na een haarspeltbocht is het even vlak en zo'n 300m later slaan we rechts het bos in, hier gaat het steil omhoog. Bij een plas staat iedereen stil, ik besluit door de plas te lopen, mijn trailschoenen zijn immers bestand tegen wat regenwater dat occasioneel blijft staan. Ik blijf lopen, met kleine pasjes, en steek een heel aantal atleten voorbij in deze steile klim. Het moment dat ik zie dat mijn hartslag meer dan 170Bpm is, besluit ik te wandelen, door grote passen te nemen en goed op de ademhaling te letten zakt mijn hartslag snel. Bovenaan de klim (km 5) staat de eerste bevoorrading, ik neem een beker water en een stuk banaan, ik voel een beetje honger opkomen en wil vermijden dat ik een hongerklop krijg. De volgende 2.5km gaat het de hele tijd naar beneden over bospaden. Hier gaat de snelheid de hoogte in, al let ik op dat ook de hartslag terug daalt. Na 8.5km lopen we door het dorpje Maboge met een tweede bevoorrading, ik neem hier water en knijp mijn eerste gelletje leeg. Nog even doorspoelen met water. We houden rechts aan naast een kamping, vanaf hier gaat het weer naar boven het bos in. De eerste 500m steil, daarna wat minder. Deze klim is ongeveer 3km lang en vraagt heel wat krachten. Ik hoef niet te stappen, maar het tempo zakt naar 7min/km. De laatste km gaan door lang gras tussen 2 weides. Eens boven aan de klim gaat het over asfalt naar een klein dorpje Hubermont. Hier lopen we door een schuur en weer buiten. Heel appart, mooi dorpje ook. Op het golvend terrein zonder veel bomen zie ik het lange lint van lopers als een veelkleurige slang de heuvels op en af glijden. Ergens veel verder lopt Edwin te zwoegen, ik geniet van de vergezichten en loop in het gezelschap van enkele Nederlanders. Ze worden onderweg bevoorraad door talrijke supporters langs de kant. Bij km 15 staat de laatste bevoorrading. Ik besluit hier even te stoppen, mijn flesjes in de gordel bij te vullen, het tweede energiegelletje knijp ik leeg en ik drink nog een extra bekertje. Ik verlies hier een minuutje, maar het kan me niet zoveel schelen. Een aantal atleten die ik de laatste km voorbij stak lopen weer voor me, ik trek me langzaam weer op gang, de laatste 6km. Nog een klim van een kleine kilomter, het tempo weer naar 7min/km, nu doet het pijn, de dijen steken en ik ben blij met het gelletje, de suikers zijn welkom nu. Snel heb ik de lopers die me aan de drankpost voorbijstaken weer ingehaald. Vanaf km 17 gaat het de hele tijd in dalende lijn, met soms een kort bultje dat we over moeten. Het tempo gaat dan ook de hoogte in, het zakt niet meer onder 5:00min/km. Ik haal nog heel wat lopers in gedurende de laatste 5km. Het dalen is echter geen deugd, mijn tenen doen bij elke stap pijn, de stoten vooraan tegen mijn schoenen. Ik zou makkelijk sneller kunnen, maar als ik versnel is de pijn niet te houden. Ik zoek de gulden middenweg tussen pijn en snelheid. Bij km 20 lopen we langs de Ourthe, aan de overkant staat de triomfboog, het einde is in zicht. Hier ligt nog een nijdige helling van 100m, een molshoop, maar zo pijnlijk na 20km. Ik hoor An en Gust roepen aan de overkant en verdapper, op 500m van de finish moeten we enkele trappen op en de brug over. In de laatste rechte lijn loop ik nog stevig door, 4:23min/km, zonder diep te gaan. Ik steek de finish over na 2:02:36, een mooie training, een super route. Uiteindelijk eindig ik nog ruim in het eerste deel van het deelnemersveld op een 190ste plaats. Edwin is exact 20min voor mij aangekomen en liep op een sterke wedstrijd. Al bij al ben ik blij, moe maar voldaan een super training
Goed op tijd aangekomen in Nijlen, nog voldoende parkeerplaats om de auto kwijt te geraken. De dreiging in de lucht wordt al snel werelijkheid... een druppel- buitje begint als ik me naar de inschrijvingen begeef. Eens ingeschreven zijn ook Edwin en Steven daar, ook alletwee klaar voor de halve marathon. Als we buiten komen regent het harder en ik besluit alnog mijn petje op te zetten omdat de regen in het gezicht en de ogen me snel irriteert. Ik smeer de benen en armen in met warming-up gel omdat het waterafstotend werkt en de spieren goed warm houdt bij een plansbui. Gelukkig stopt het tijdens de opwarming met regenen.
We verzamelen aan de start en staan ongeveer halverwege het deelnemersveld als het startschot klinkt zet de massa zich in beweging. De 3 afstanden, 5-10 en 21.1km starten samen. Na ongeveer 200m zit ik in mijn ritme, 4:50min/km geeft de Garmin aan... te snel, maar goed om even een groepje te zoeken met hetzelfde tempo. Plots zie ik een 50-tal meter voor mij Edwin lopen, ik weet niet wat me bezielt, ik loop het gat toe in een ruk. Zonder nadenken zeg ik héla en meteen besef ik dat dit fout is... Ik loop aan 4:05 en besluit na 200m om af te haken en een beter tempo te zoeken. De eerste 2km loop ik aan 4:47 en 4:56min/km veel te snel om zo te starten. Dan breekt alsnog de zon door en begint het snel op te warmen. Ik laat het tempo bewust wat zakken, want ik weet dat dit onhoudbaar is. Na 4km merk ik dat ik alleen loop, mijn tempo is gezakt naar 5:07min/km veel beter. Ik wordt wel wat ongerust, mijn hartslag ligt gemiddeld op 170Bpm, de warmte en de snelle start spelen me duidelijk parten. Na de eerste ronde, bij de bevoorrading besluit ik om even te vertragen, te recuperen en dan te kijken wat ik nog kan. Het tempo daalt wat, maar het is bijten, de hartslag krijg ik niet onder de 169Bpm. Na 2 ronden krijg ik pijnlijke benen. Het wordt nu ondragelijk warm en ik gooi mijn petje bij toeschouwers in de tuin "Ik haal het straks wel op..." roep ik nog na. De pijn in mijn benen voel ik vooral in de bochten als het tempo wisselt lijken er spelden ingestoken te worden. Ik beslis de derde ronde sterk te vertragen, want dit is niet goed. Ik kan niet meer genieten van het lopen en elke stap kost me moeite. Bij 10km mijn gelletje en een beker water om door te spoelen en wachten tot de energie zich laat voelen. Ik ben kwaad op mezelf... waarom ben ik zo gestart???? Waarom niet zoals het schema zegt 15km aan een hartslag rond 165 en dan 6km voluit???? Nu loop ik hier te sukkelen, aan een tempo van 5:30min/km. Ik laat het maar betijen, een goede tempotraining van 21.1km is eigenlijk wat het doel was en dat wordt het ook. Ik gun mezelf wat rondkijken, de omgeving en de toeschouwers. De lange stukken zijn moeilijk, maar de omgeving maakt alles goed. Ik wordt af en toe ingehaald en haal zelf ook hier en daar nog iemand bij. Ik zorg er steeds voor een mikpunt te hebben en probeer naar andere lopers te lopen. Het tempo blijft hetzelfde. Ik neem mijn 2de gelletje niet, vergeet te drinken van mijn sportdrank... alles gaat fout. Ik neem bekertjes water aan langs de kant, drink een slok en gooi het weg. Alle fouten die je kan maken maak ik... te weinig drinken bij deze hitte, geen energie inname na 1.5uur, te snel starten... Maar "There is no why..." alleen 21.1km die te gaan zijn.... Bij kilomter 16 klaart het op in mijn hoofd, ik kan weer redelijk denken. De nog te overbruggen afstand is niet meer dan een recuperatieloopje, max 30minuten afzien. Ik versnel, neen verdapperen is een beter woord. Mij voeten lopen warm, branden doen ze, dit is afzien... (OP mijn schaal dan toch) Bij de laatste waterpost, nog ongeveer 2.5km te gaan, neem ik een slok water en pep mezelf op... De afstand van de abdij tot thuis, 12min lopen... Ik zie drie lopers voor me en probeer het gat van 50m toe te lopen, het kost me 2km om de eerst bij te halen, de tweede heb ik even later beet... Dan de laatste 500m, ik pers er alles uit, kijk op mijn Garmin en haal nog 4:29min/km. Bij de finish weet ik het niet meer. Ik zie alleen nog een waas en wil ZITTEN.. min zus staat net na de nadar en wil me opvangen... "Neen, Veerle, ik zweet..." Hoe kan het anders het is 23°C schat ik en ik heb net 21.1km gelopen... Even verder zak ik neer tegen een brievenbus en drink gulzig het flesje water leeg, mijn energiegelletje doet wonderen... Ik had het beter bij km 15 genomen, maar nu recupereer ik. Edwin was binnengekomen op 1:33:37. Ik zie later dat mijn officële tijd 1:51:22 is, ofwel 5:15min/km. 151ste plaats op 215. Niet tevreden, kwaad op mezelf... Alle fouten die ik kon maken heb ik gemaakt. Ik besluit bij wijze van uitlopen te wandelen naar mijn weggegooide pet en wandel zo'n 2km. Ondertussen drink ik sportdrank en eet ik een energiereep. De lieve toeschouwers hebben mijn pet netjes op de tijdstabel van de busstop gelegd en ik neem ze graag terug mee naar huis. Mijn weggeworpen strijdmakker, getuige van verloren zweet...
Wat had ik gedacht, in de opbouw naar weken van 100km en meer een PR lopen, bij een warmte zoals deze? Ik liep een tempoloop aan een hoge hartslag, goed voor de uithouding... Ik weet dat door zo diep te gaan ik sterker zal worden. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal leren doorbijten als het pijn doet.
Ik ga proberen het schema voor de volgende week netjes af te werken, kijken hoe het lichaam recupereert en dan volgende zondag de Halve marathon van La Roche, een trail. De 5de halve marathon van het jaar. Dit moet een training worden, heuvels voor de benen. Afstand om in te delen en het hoofdje erbij te houden...
Na de vetloop van vrijdag, gisteren de hele dag rust. Een beetje opgeruimd in de tuin. Vanmorgen rond 8:00u opgetsaan, 2 kiwi's gegeten en een wandelingetje tot bij de bakker gemaakt (ook weer terug natuurlijk met vers brood). Even dat kwartiertje stappen is een ritueel geworden, het metabolisme start op en de "slaapstijfheid" is er zo uit. Na het ontbijt, Frans brood met honing, confituur en pindakaas (niet gemixt hoor...) de sporttas gemaakt en nog even wat rusten. Om 12:00u vertrek ik richting Nijlen om in te schrijven en op te warmen. Het verslag lees je vanavond.
Vanavond om 20:00u ook Tomtesteron "Marathon des Sables" niet te missen natuurlijk, sport, afzien en humor...
Goed op tijd opgestaan en 2 kiwis gegeten met een halve liter water erbij. Dan even buiten voor een kort wandelingetje van zon 15min. Het weer is ideaal, bewolkt, 9°C en windstil. Perfect loopweer, ook al mag er voor mij wat zon zijn en een graad of 10 warmer kan ook geen kwaad.
Na de wandeling tijd voor het ontbijt; 3 sandwiches, 1 met confituur en 2 met honing. Nog een banaantje na en enkele koppen koffie.
Lunchke gemaakt voor na het lopen en de sportdrank afgemaakt.
De sportzak nog eens nagekeken en rustig alles in de auto gestopt. Om 8:00u ben ik vertrokken naar Visé. Ik moest me nog inschrijven, omkleden en wat opwarmen, liever goed op tijd dan onnodige stress voor het vertrek.
Rond 9:00 kom ik aan in Visé, hier een stralende zon. Ik besluit me aan de auto om te kleden en naar het centrum te joggen. De marathon is net vertrokken en de vertrekzone bruist nog van de energie. Ik ga me snel inschrijven en zet me op een terrasje met een kop koffie. Even later zoek ik de rust van de vertrekzone op en begin me op te warmen en wat te stretchen. An, Gust, Fons en Moemoe en Vaavaa komen omstreeks 10:15 aan en ze nemen al mijn spullen over.
Rond 10:40 wordt iedereen aangemaand om in het startvak plaats te nemen. We horen nog de berichten over de marathon, waar na 32km Guy Faes en Tim Stessens de leiding hebben, op 2 minuten gevolgd door Frédéric Collignon.
Om 10:50 gaat het startschot en zetten de 772 atleten zich in gang. Ik start nogal vooraan, maar toch nog een beetje te ver naar achter om direct in mijn tempo te kunnen komen. De eerste kilometer is het wat zigzaggen tussen de andere atleten, het gemiddelde gaat aan 5:06min/km, met een hartslag van 162Bpm. Dit tempo wil ik proberen aan te houden zo lang de hartslag niet te hoog wordt. Ik wil in de eerste 14km niet boven de 165Bpm komen, kwestie van het tempo te kunnen aanhouden.
De tweede kilometer gaat het aan 4:35min/km, dit is te snel, maar we lopen de brug af en daar kan ik even doortrekken om bij een groepje te komen.
Ik sluit me aan bij een groep van een man of 12 en loop vooraan, dan kan ik alles goed zien. Na 5.5km komen we langs de Maas, met een lichte wind op kop. Echte samenwerking in de groep zit er niet in. Een van de atleten slaat steeds zijn benen achteruit als er iemand te dichtbij komt. Ik laat het allemaal wat gebeuren en kan gemakkelijk het tempo volgen. Gemiddeld halen we een 5min/km. Vlak voor bij de tweede bevoorrading neem ik van mijn eerste gelletje om het door te slikken met een grote slok water. Het groepje valt nu uit elkaar omdat sommige atleten stoppen om te drinken. Tot aan km 12 blijven we langs de Maas lopen met wind op kop, vanaf de brug over de Maas, na 13km besluit ik alleen verder te lopen. Ik wil nog minstens 1km inhouden en dan na 2/3 wedstrijd licht versnellen.
De Garmin geeft nog steeds 4:58min/km als gemiddelde voor de eerste 14km. Ongeveer op dit punt komen we samen met de marathonlopers, voor hen op het 35km punt. Veel van de mannen zien af of hebben krampen. Zoals gebruikelijk trek ik me eraan op en loop van de ene naar de andere atleet. Ik haal onderweg ook nog heel wat halve marathonlopers in. Plots realiseer ik me dat er een hele mooie tijd inzit, bij km 15 knijp ik het 2de gelletje leeg en begin ik met veel energie aan de laatste 6km. Ik weet van mijn deelname vorig jaar dat de laatste kilometers nog bergop gaan.
Ook hier kan ik het tempo goed houden. De laatste 500m gaat het bergaf en ik knijp eruit wat ik nog kan.
Ik finish uiteindelijk in 1:45:11. Officiële tijd: 1:45:38, ruim 4min onder mijn PR en aan een gemiddelde van 12km/u.
Mijn plaats is 274 op de 772 lopers. Eindelijk ben ik eens in de eerste helft van het deelnemerspark.
De rest van de namiddag leef ik in euforie Bijzonder trots op mezelf.
Afgelopen zaterdag stond de halve marathon van Bütchenbach op het programma. Eigenlijk niet als wedstrijd, maar als een training er zitten enkele mooie hellingen in. De eerste 16km gaat het glooiend met 3 zware en lange hellingen (naar Belgische normen) daar na loopt het parcours langs het meer, over de stuw terug naar de start aan het sportcentrum Worriken. Gezien de hellingen besloot ik de eerste 16km behouden te starten. Ik vertrok met het doel 2uur oftewel 5:41min/km. Een doorgedreven heuveltraining was de bedoeling. Het parcours, met de hellingen en vergezichten is een echte aanrader. Heel mooi!!!
Om 10u30 gingen we gepakt en gezakt van huis. Gust, Fons, An en schoonmoeder Ingrid waren van de partij. Na een rit van 2uur kwamen we aan bij het sportcentrum van Worriken, nog volop parkeerplaats bij de sporthal. In de speeltuin, bj de rand van het meer hebben we gepicknickt. Het zonnetje kwam er wat door en de temperatuur was aangenaam om te lopen, wat te fris om buiten te eten, maar een mens kan niet alles hebben. Na het eten inschrijven, nog wat met de jongens spelen en klaarmaken voor de start.
Om 15u precies ging het startschot en gingen 410 lopers ervandoor. De eerste meters was het vlak, om daarna door het dorp lichtjes te stijgen naar de bosrand. Aan het bos sloegen we een zijweggetje in. Hier ging het snel naar boven en verliep de weg in een bospaadje, stijl naar boven. Na ongeveer 6km waren we boven, hier kneep ik mijn eerste geleltje half leeg en dronk ik een slok sportdrank. Dan over weer naar beneden langs de bosrand. Beneden gekomen was er even vals plat dat dan steeds steiler werd. Bij het bruggetje dat we door moesten stonden An, Ingrid en de 2 slapende kindjes. Hier kon ik mijn eerste drankflesje verwisselen voor een vol. Daarna ging het enkele kilomters vlak langs het meer om dan weer een helling te krijgen tussen de velden. Aan de voet van de klim nam ik de rest van de gel. Op de helling kon ik al enkele lopers oprapen die zich hadden overschat. Ik liep aan het vooropgestelde tempo 5:40min/km. Na een lange afdaling kwamen we weer aan het meer, het brugje over en langs de overzijde van het meer. Een kilomter of 3 vlak om te recuperen. Dan de laatste helling richt Wirtzfeld, een klein dorpje met enkele boerderijen en een kerkje. Een schitterende plaats, waar ik vroeger al dikwijls kwam om te wandelen. In deze helling van ruim 1km sloeg het tempo wat terug, maar ik zat nog fris en ging een tiental lopers voorbij. Boven aan de helling nam ik de eerste helft van de tweede gel en ik nam een grote slok van de sportdrank. Naar beneden ging het vlot. Toch was een beetje concentratie nodig om op het aardenweggetje geen verkeerde bewegingen te maken. Ik liep ook hier enkele lopers in. Een loper volgde in mijn pas en ik besloot om hem proberen achter te laten. Niets zo vervelend om een zwaar hijgend man achter je te hebben als je probeert te genieten van het landschap. Aan het einde van de weg doken we terug het bos in. Hier maakte de weg een scherpe bocht, ik moest vol in de remmen om niet van de weg te gaan. Ik liep aan zo'n 3:50min/km. Vanaf dit punt ging het verder naar beneden tot aan het meer en was het vlak, buiten enkele kleine knikjes langs het meer. Ik besloot aan kilometerpunt 16 om de rest van de gel op te nemen en nog eens goed te drinken. Gezien ik nog goed fris zat en nog reserve genoeg had wilde ik nog 5km goed doorlopen. Ik vernselde en liep nog heel wat lopers in. Gezien het vaak om single trails ging waarover we liepen, werd ik hier en daar opgehouden en kon ik even op adem komen. Bij de stuw aangekomen, met nog 2km te gaan, voelde ik me nog opvallend fris. Ik zag dat ik nog goed onder de 2uur kon finishen en besloot hier om alles nog te geven. Ik liep zo snel ik kon en gebruikte de lopers voor me als mikpunt. Alleen de man op plaats 279 kreeg ik net niet meer te pakken... Ik kwam aan in 1:56:07. Heel tevreden om mijn training en de geleverde prestatie. Vooral omdat ik niet leeg was gelopen.
Besluit: Ik heb het vertrouwen terug na de opgave in Lier Het eet en drinkpatroon zit goed Heel blij dat ik meedeed, super loop in de natuur en met heel mooie zichten.
Het begon allemaal goed zaterdag ochtend. Goede nachtrust, goed ontbijt vlot op weg naar de start en op tijd om nog rustig op te warmen. We gingen van start en ik zocht mijn plaats in eengroepje dat na zo'n 2km tot stand kwam. Het tempo lag me wel tussen 5:19 en 5:25min/km. Ik wilde eigenlijk trager starten, maar het liep lekker. Na 4km kregen we de wind pal op kop en door rond te draaien in de groep konden we de krachten wat sparen. Ik kon zelfs aan om het tempo te maken gedurende 2km. Na 12km was er de brug die we over moesten om naar het keerpunt te komen. Bij het aflopen van de brug in het bochtje op het gras voelde ik mijn enkel opspelen. De enkel waarvan ik deze winter ook wat last had. Vanaf nu, met wind in de rug besloot ik het tempo aan te houden en de groep te laten gaan, want ze versnelden met de wind in de rug. Het plan was om dan in de laatste 7km weer aan te sluiten bij andere lopers om niet alleen de wind op kop te moeten trotseren in de laatste 5km. Zo ver kwam het echter niet.... Bij de laatste bevoorrading op km 18 moest ik even stappen om een bekertje water te nemen, bij het versnellen voelde ik een pijnscheut in mijn enkel de pijn ging niet meer weg. Ik liep tegen beter weten nog 2km verder en bij 20km stopte ik ermee. Mijn eerste opgave, het deed me pijn. Maar met de eerste marathon over 5 weken wilde ik zeker niet het risico lopen op een zware blessure. Jammer, maar het is een voorbereiding naar een groter doel. 's Avonds, toen ik de resultaten zag op de website drong het tot me door Bert Renap (DNF)...
Dinsdag heb ik een afspraak bij de dokter, hopelijk kan ik mist wat rusten en ontstekingsremmers de Rotterdam marathon nog halen. Anders moet ik de planning wat herzien.
Dik en dubbel jammer, want fysiek ging het me echt lekker en ik geloof dat een tijd van 2:15:00 er in zat. Volgend jaar beter.
De halve marathon in Lier stond in het teken van generale repetitie voor de marathon in Rotterdam. Met nog 8 weken te gaan een ideaal moment om eens alle stappen die voorafgaan aan de loop te oefenen.
Als het werkt heb ik mijn routine en dan verander ik niets meer voor de voorjaarsmarathons.
De eigenlijke voorbereiding begint een week vooraf met een laatste trage duurloop, de rest van de week zijn de trainingen korter, en stijgt de koolhydraatopname om de spieren te vullen met het belangrijke glycogeen.
Verder drink ik de 2 laatste dagen heel wat meer dan anders, gewoon water.
De ochtend zelf;
Na het ontwaken ijzersupplement innemen en een stuk fruit met hoog gehalte aan vitamine C. (appelsien, kiwi, )
Daarna even een wandeling van minimaal 15min om het metabolisme op gang te brengen. Vandaag wandel ik naar de bakker. Wat opvalt is dat het bitter koud is en dat de wegen er glad bij liggen. Ik heb echt geen zin om te lopen in dit weer.
Thuis gekomen dek ik de tafel en eet ik het normale marathon ontbijt;
·100gr bruin brood met pindakaas
·1 banaan
·Thee naar believen
·
Dan nog even nakijken of alles in mijn sportzak zit. Sportdrank afmaken (2 bidons) voor tijdens de halve marathon en voor nadien om snel de voorraad weer aan te vullen. Ik kleed me alvast om thuis, dat scheelt in Lier wat aan tijd en thuis is het lekker warm.
Rond 12:30u vertrek ik naar Lier en kom rond 13:00u aan. Parkeerplaats zoeken voor de wagen en aanhangwagen en dan snel het startnummer afhalen. Het is gezellig druk in de warme tent en iedereen wil zich opwarmen aan de vuurtjes. Ik ga terug naar de auto om mijn hartslagmeter aan te trekken en mijn windstopper omdat het zo koud is. Ik doe mijn gordel met 4 flesjes sportdrank om en neem 2 Aptonia gelletjes mee voor onderweg.
Langzaam loop ik terug naar de piste en zie dat iedereen al vertrokken is naar de startplaats zon kilometer verder. Ik loop even snel tot daar, wat te snel om als opwarming te dienen, mijn hartslag gaat naar 152, maar blijft nog onder controle.
Aan de start gaat het gelukkig snel want het is te koud om lang te wachten.
Het startschot gaat en ik sta in de achterste rijen, geen probleem, ik wil vooral de snelle lopers niet hinderen.
Bij het oplopen van de dijk is het drummen om door te komen. De eerste kilometer kom ik door in 5:20min/km, mijn streeftempo. Ik versnel wat en kan na 2.5km aansluiten bij twee atleten die rustig keuvelen over marathons, ik blijf in hun spoor om wat te luisteren hun tempo van 5:10min/km is wel houdbaar.
Het gaat goed en soepel, de spoorwegbrug op en af, zonder de hartslag boven de 165bpm te laten komen. Ik verlies enkele meters en loop op het jaagpad het gaatje terug dicht, ik verspeel zo wat energie, maar kom weer uit de wind te zitten wat fijner is dan alleen te lopen.
Als ik achterom kijk blijkt dat we met zon 7 lopers samen zitten. Na 5km neem ik een slokje van mijn gelletje en slik door met een goede slok water.
Ik blijf de twee lopers volgen. Na 8km zie ik dat ik wat uit mijn hartslagzone kom (ik had het doel tussen 155-165 te lopen, ronde het omslagpunt dus) en besluit een klein beetje te vertragen en mijn gelletje verder leeg te duwen. Ik laat de twee lopers gaan en sluit me aan bij de enige vrouw uit het groepje, we houden elkaar gezelschap tot km 13, dan gaat ze mij ook voorbij. Ik laat begaan, maar weet dat het nog zwaar is 8km alleen, gelukkig nog 3km wind op kop. Ik kan mijn tempo van 5:15min/km goed houden.
Bij het oplopen van de dijk en het graspad gaat het tempo eruit, dit stukje vind ik steeds lastig, bij het einde van het onverharde stuk komt de wind op kop te staan. Nu wordt het knokken om mijn tempo te houden.
Mijn hartslagmeter is losgekomen en ik kan geen staat meer maken op dit tuig, dan maar op gevoel. Ik kan het tempo nog volhouden en de lopers voor me geven me een goed mikpunt, ik wil ze niet te verder laten weglopen en liefst nog bijhalen.
De laatste 4km gaat het wat op en af en ik geef wat ik kan.
Bij het bordje van de laatste km versnel ik tot boven de 12km/uur, net voor het oversteken van het enige kruispunt haal ik een atleet bij en ik krijg er een boost van. Ik loop de piste op en zie dat ik nog onder 1:50:00 kan eindigen.
In een laatste spurt probeer ik zoveel mogelijk van de tijd af te houden.
Uiteindelijk finish ik in 1:49:46 (officiële tijd, mijn tijdsopname gaf 1:49:40 aan)
Ik ben super gelukkig met een vet PR!!! 6min sneller dan de halve marathon in Nijlen verleden jaar en 10min sneller dan de halve marathon van Breda.
Ik kan besluiten dat de voorbereiding goed was en dat ik kan vasthouden aan het ritueel. Er zijn wel enkele aandachtspunten waar ik op moet letten;
·Ik moet nog een gelleke nemen op 15 en rond 17km (telkens de helft)
·Iets harder leren doorbijten om bij een groepje te blijven en zo mezelf te beschermen tegen alleen lopen
·Wat meer heuveltrainingen inlassen om de spieren het omhooglopen beter te laten verteren
Afgelopen zaterdag stond de halve marathon van Bütchenbach op het programma. Eigenlijk niet als wedstrijd, maar als een training er zitten enkele mooie hellingen in. De eerste 16km gaat het glooiend met 3 zware en lange hellingen (naar Belgische normen) daar na loopt het parcours langs het meer, over de stuw terug naar de start aan het sportcentrum Worriken. 
