Ik ben bert Renap, en gebruik soms ook wel de schuilnaam berre03.
Ik ben een man en woon in St. Antonius - Zoersel (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 23/06/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Familie-leven en lopen.
Beginnen lopen om gewicht te verliezen en blijven lopen om te genieten en om grenzen te verleggen.
...only the distance between here and there... Van rugby speler naar marathonloper het verhaal van een gezonde verslaving
28-11-2010
Marathon van Geldrop...
Opgestaan met een lichte keelpijn en een beetje een suf gevoel. Maar ach; als Nederlanders iets voor niks organiseren, zeker als het over een marathon gaat, mag ik dat niet missen.
Ik ontbijt (150gr brood met pindakaas en een banaantje, koffie erbij) dan ben ik klaar. Het is koud buiten -4°C Maar droog en zonnig.
Als ik naar Geldrop rijd besef ik hoe blij ik ben dat ik mag lopen in dit mooie weer.
Om exact 10u gaat het startschot niet. Het pistool is waarschijnlijk bevangen van de koude, maar iedereen zet zich n gang. Ik voel me echt niet goed, alles doet pijn; mijn enkels, mijn keel. Het zit me tegen en ik word er slecht gezind van. De eerste kilometer kom ik door na 5:26. Ik laat het tempo wat zakken, want ik loop hier een veredelde lange duurloop geen slag om Geldrop.
Na zowat 5km kom ik erdoor het lijf is warm gelopen. Ik ben tot hiertoe langs alle kanten voorbijgegaan, maar het doet me niets. Het is fijn om zo in de bevroren natuur te lopen. Hiervan word ik gelukkig, mijn humeur klaart op en lopen is plots geen inspanning meer. Mijn tempo blijft zowat hetzelfde en het ligt me goed. We gaan op en neer, draaien door de heide en slalommen tussen de bomen. Hiervan wordt ik helemaal warm vanbinnen. Na zowat 10km word ik voorbij gestoken door een groepje met enkele dames ik besluit erachter te blijven. Het oog wil ook wat en het is toch zooo mooooi een afgetraind lichaam om achter te lopen.
Ik laat ze maar gaan, mijn gedachten dwalen en dat gaat me meer energie kosten dan nodig. Bij de drankpost houden ze halt, het wordt even haasje over. Maar na 21km zie ik ze niet meer, ik kom halfweg door op 1:59:00. Een goede tijd voor het gevoel. Plots loop ik alleen en moet ik heel erg op de bordje letten. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik in de Ardennen zo vaak de wandelroutes loop ik ben gewend om wegwijzers te volgen. Tot aan km30 loop ik heel soepel en waan mezelf alleen op de wereld, niemand voor of achter me zo lijkt het.
Rond deze afstand lopen we ook door het door brand geteisterde deel van het heidegebied. Het is symbolisch, afzien in een doods gebied. Want nu heb ik even mijn dipje, het loopt nog wel goed, maar mentaal weegt het even.
Ook het openen van de wilddeurtjes vraagt kracht; stoppen, deurtje open en doorlopen. Ik ga nu niet de fout maken en vertragen zoals tijdens In Flanders Fields om dan 2km verder geparkeerd te staan.
Ik eet nog een gelletje (zoals ik na km 10 trouw alle 5kms deed) en kom erdoor. Het is zo relaxt met het Camelpack op de rug, water en eten bij de hand.
Nu begin ik warempel lopers op te rapen. Mannen waarbij het tempo gebroken is en mannen die even wandelen. De opeenvolging van de korte hellingen weegt zwaar. Maar ik amuseer me en dan gaat de tijd goed vooruit.
In de laatste 4km nog even een brug over de snelweg over. Het tempo is nu wel gezakt; maar wat geeft het ik loop nog altijd soepel en steek nog heel wat lopers voorbij. Bij km 40 neem ik mij honinggelletje, maar dat is zo koud dat het eerder op een snoepje lijkt. Ik heb er deugd van en neem de volgende 1500m regelmatig een klein snoepertje de laatste 500m geef ik alles. Ik voel in mijn rug dat 2 lopers me proberen te passeren, maar ik trek stevig door en ze komen er niet meer over!
Wat een mooie marathon!
Ik kom binnen in 3:55:20; exact 8:30min sneller dan mijn PR.
Heel tevreden, moe en voldaan. Een superloop in de mooie natuur.
Na de 30-er van zondag, dinsdag 12km, woensdag 6km en donderdag 11km, een week van 49km in zone1 lijk ik wel bijna klaar. Ik voel me beter dan voor de IFF, maar het zal toch afhangen van de vorm van de dag... Buiten de vorm komt er ook nog een belangrijek factor bij... Het weer; het zal koud zijn, maar ligt er sneeuw, sneeuwt het onderweg..
Ik heb ondertussen al lang beslist om te lopen met m'n camelpack zodat ik tenminste water en gelletjes bij me heb. Bovendien kan ik me zo voorzien met een regnjasje en het opbergen als het opdroogt. Het gaat een echte uitdaging worden, maar dat heb ik graag.
Vandaag nog wat rusten en hopen op een goede nacht slaap en dan zal ik er morgen wel tegen kunnen.
Het doel dat ik me stel; rustig lopen op duulooptempo en genieten... De tijd? Doet er niet toe, maar 4:12:00 is het streefdoel. Ik schreef me in om eens een mooie duurloop met marathonafstand te lopen op een plaats waar ik vaak voorbij kom met de auto. Om wat extra volume te trainen en het lichaam te laten wennen aan de afstand.
Na morgen een weekje rustig en eens tijd nemen om 2011 te plannen.
"'t Is voor Niks"... Als bovenstaande uitspraak van een Nederlandse website komt, vind ik dit verdacht.
Een Nederlander en "'t Is voor Niks" gaan meestal niet samen. Toen ik vorig jaar voor het eerst van de 't Is voor Niks Marathon in Geldrop hoorde werd ik dus geprikkeld. Op het einde van vorig seizoen was de conditie en motivatie al zo ver heen dat ik er niet meer aan toe kwam om er te gaan kijken, laat staan in loopplunje aan de startmeet te staan...
Nu is alles anders, ik heb mijn dipje al gehad... Jezelf steeds opladen om 42.195 in een spannende broek rond te lopen is nog te doen. Maar de lange duurlopen inplannen die vooraf gaan aan zo'n tochtje vraagt meer discipline of moet ik zeggen karakter? Op de site van Marathon en Ultrcup kwam ik de loop dus weer tegen. Na Kasterlee had ik in het hoofdje om gratis, voor niks, nada, niente, du rien in Geldrop de 30km af te gaan leggen. Ik droomde stiekem van de mytische marathon, maar hield het stil. Vanochtend, the day after een mooie 30km lange trage duurloop voel ik me goed en fris, ik heb me dus net ingeschreven voor de marathon van komende zondag in Geldrop...
Niet om een tijd neer te zetten... wel om de loop als een lange duurloop aan te vatten, genieten van het heidegebied. En natuurlijk als voorbereiding op mijn voornemen om tegen het voorjaar een stevige basis aan uithouding te hebben gelegd.
Ik ga me nog tot aan de kerstvakantie (een maandje) toeleggen op het lopen in een lage hartslagzone en de km's wat opdrijven. Om de vetverbranding te optimaliseren. Vanaf de kerst ga ik, hopelijk gesterkt, weer op een deftig marathontempo beginnen trainen... Eens zien waar ik in mei 2011 op ga uitkomen...
"'t Is voor Niks" ... maar 't zal niet voor niks gaan!!!
