Ik ben bert Renap, en gebruik soms ook wel de schuilnaam berre03.
Ik ben een man en woon in St. Antonius - Zoersel (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 23/06/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Familie-leven en lopen.
Beginnen lopen om gewicht te verliezen en blijven lopen om te genieten en om grenzen te verleggen.
...only the distance between here and there... Van rugby speler naar marathonloper het verhaal van een gezonde verslaving
20-06-2010
5 + 4km Intensief
Rond 14u, tussen de buien door, dan toch maar vertrokken voor een blokken duurloop met 2 x 5km Intensief. Eerst 2km inlopen, het was moeilijk om de hartslag boven 145Bpm te krijgen. Na 2km gaf de Garmin het signaal om te versnellen, ik liep 5 km in de intensieve hartslagzone en haalde een mooi gemiddeld tempo van 4:55min/km, toch mooi 12.2km/u.
Daarna 1km herstel, 1km maar om geen volledig herstel te krijgen. Daarna het 2de blok aangevat. De gemiddelde hartslag lag hier ietsje lager 161 ipv 163, maar dat kwam vooral omdat ik niet meer voluit ging. Het gemiddelde tempo lag ook heel wat lager, 5:07min/km of 11.73km/u.
De route was 750m te kort om in het tweede blok ook nog 5km te lopen, maar ach met dit weer ook geen ramp. Morgen veel tijd, dus een lekkere lange trage duurloop, zo ver ik kan.
Dinsdag een eerste loopje van 15km. Een extensieve duurloop om eens te kijken hoe vermoeid de spieren zijn na een weekendje van heuvels. Al bij al viel het goed mee. De hartslag is niet boven 150Bpm geweest en het tempo was gemiddeld 5:21min/km. Dat betekend dat ik wat sterker geworden ben na de heuvellopen, tenminste als de tendens zich doorzet.
Woensdag en donderdag telkens een Trage Duurloop, woensdag 22km, donderdag 14km. Hier ook telkens opvallend, de snelheid licht hoger dan voordien aan een lage hartslag. Ik heb plots geen moeite meer om de harslag rond 140 te houden. Bij de twee lopen lag de gemiddelde hartslag op 142. Het was twee keer genieten van de omgeving in een stralende zon.
Gisteren deed ik nog een extensief duurloopje van 11km, binnen het uur. Ik was weerverbaasd, de hartslag blijft laag genoeg om te kunnen doorlopen. Ik denk er nu vast aan om mijn conditie eens goed te laten testen in de loop van juli, want ik denk dat de hartslagzones een beetje aangepast kunnen worden....
Vandaag staat er een lange trage duurloop van zo'n 25Km op het programa. Maar gezien het weer, buiig en een koud denk ik erover om de lange trage duurloop uit te stelen naar dinsdag en vandaag gewoon een extensieve loop over zo'n 17km te houden met 5km intensief erin als test. Toch goed 1.5uur bewegen en dan kijken of ik morgen of dinsdag een lange trage duurloop kan houden van 30km. Deze week liep ik al 73km, eigenlijk wilde ik graag op 100km geraken van de week, fysiek ook haalbaar. Het weer mag echter ook wel meezitten, want het moet fijn blijven. Ach, al bij al zal ik met 90km ook al best tevreden zijn en dan kan ik deze week een rustdagje extra houden, woensdag en donderdag niet lopen. En dan de twee volgende weken meer dan 100km lopen, om de week van 12 juli weer eens een mindere week in te lassen...
The day after... De avond na de zware halve marathon nog genoten van de sauna faciliteiten aanwezig in het huurhuisje... Alles kan als de kindjes in bed liggen en hun "rommel" aan de kant is. Maandagochtend werd ik wakker, zonder enige stijfheid in de spieren. In de voormiddag maakte Edwin, Veerle de 4 kindjes en ik een wandelingetje van zo'n uurtje. Even de benen strekken en wat rustig genieten van de omgeving. Na het middageten gingen Edwin en ik op pad voor een uurtje. Edwin was zondags diep gegaan, dus voor hem een recuploop aan een lage hartslag. Ik koos voor een extensieve duurloop. Om mijn gehavende tenen te sparen koos ik voor mijn Asics loopschoenen, ze dempen beter zitten wat ruimer. Ook de compressie kousen gingen aan om de kuiten toch wat te ontlasten. Geen hersteltraining, maar een training op uithouding. De vermoeide spieren geen rust gunnen, maar terug inspanningen laten leveren. We kozen voor een rondje dat begon over asfalt, na ongeveer 500m ging het omhoog voor een klim over 1km, goed steil. Ik liep omhoog, maar hield de hartsalg onder 155. De laatste 50m vernselde ik tot aan mijn verzuringshartslag (162). In het vals plat dat volgde zagen we de vierkantjes die de rode 7km wandeling aanduidden, zoiets moet je volgen natuurlijk. We liepen ongeveer de helft over trails. de andere helft over mooie rustige landelijke wegen. De hellingen waren niet te zwaar, net genoeg om in een goed tempo omhoog te lopen en de laatste 50m te versnellen. Eens we naast een klein kerkje liepen, moesten we tussen twee weides omhoog, door lang grans. Een mooie klim van 1200m. Ik liep tot mijn hartslag 165Bpm haalde en hield dan het tempo tot boven. Boven aangekomen wisten we dat de weg helemaal omlaag ging tot aan het huisje. Om onszelf niet te sparen liepen we in tempo de heuvel af. Het hoogste tempo dat we haalden was 3:22min/km. Eens we terug aan het huisje kwamen besloot Edwin om nog enkele minuutjes aan een lage hartslag te dribbelen. Ik koos ervoor om de steile klim naast het huisje op te lopen in tempo. Dus de kilometer in tempo omhoog en al uitlopend afdalen. In totaal 11km gelopen. Een mooi besluit van een mooi trainingsweekend. Met een super halve mararathon op een gaaf parcours. De 5de van het jaar, de tweede in twee weken tijd en de traagste van al, maar wel de mooiste. Morgen volgen enkele foto's die ik onderweg nam...
In bijlage het trainingsschema tot de marathon van Monschau. Als ik werkelijk zoveel kilomters kan maken zonder me te overbelasten, dan zal de marathon in Monschau wel geen probleem zijn... Alhoewel er liggen daar aardig wat heuvels.
Zoals gewoonlijk sta ik op tijd op, de wekker staat om 7:30, maar een kwartiertje later lig ik al te genieten van het vroeg lied van de vogels. Ik kleed me aan en eet 2 kiwi's en stap met een halve liter sportdrank de deur uit voor een wandelingetje van 20min. Zo komt het metabolisme op gang en kan ik nog even genieten van de rust voor de kinderen uit bed komen. Het vertrek wordt gegeven om 12u stipt, dus het ontbijt moet om 9u achter de kiezen zitten. Het ontbijt bestaat zoals steeds uit 4 sneden brood met confituur en honing en pindakaas. Ik eet ook nog 2 plakjes peperkoek met pindakaas.
We vertrekken om 10u voor de rit over 40km. Aangekomen in La Roche schrijven Edwin en ik ons in. We genieten even van de drukte op het "Marathonplein" en warmen ons op, goed 2.5km dribbelen eens versnellen, stretchen... even een trapje oplopen, genieten van de omgeving en het steeds drukker wordende "Marathonplein". Rond 11:50 begeven we ons naar de start. Ik sta geheel ontspannen te wachten, voor mij wordt het een doorgedreven heuveltraining echt om te genieten van de omgeving, om af te zien, maar niet om echt heel diep te gaan.
Om 12u klinkt de startbel en zetten zo'n 430 atleten zich in beweging. We lopen langs de Ourthe en aan de eerste brug gaan we links naar boven richting de burcht. Een eerste klim om het deelnemersveld op een lint te trekken en te verhinderen dat er een bottle neck ontstaat als we het bos induiken. Ik houd in en loop rustig in mijn eigen tempo omhoog, de hartslag houd ik netjes onder 165Bpm, de spieren dienen nu nog niet in verzuring te gaan. In de afdaling laat ik me gaan en drijf de snelheid op, al geef ik niet alles zodat ik nog wat kan recuperen en de hartslag laten zakken. Na een haarspeltbocht is het even vlak en zo'n 300m later slaan we rechts het bos in, hier gaat het steil omhoog. Bij een plas staat iedereen stil, ik besluit door de plas te lopen, mijn trailschoenen zijn immers bestand tegen wat regenwater dat occasioneel blijft staan. Ik blijf lopen, met kleine pasjes, en steek een heel aantal atleten voorbij in deze steile klim. Het moment dat ik zie dat mijn hartslag meer dan 170Bpm is, besluit ik te wandelen, door grote passen te nemen en goed op de ademhaling te letten zakt mijn hartslag snel. Bovenaan de klim (km 5) staat de eerste bevoorrading, ik neem een beker water en een stuk banaan, ik voel een beetje honger opkomen en wil vermijden dat ik een hongerklop krijg. De volgende 2.5km gaat het de hele tijd naar beneden over bospaden. Hier gaat de snelheid de hoogte in, al let ik op dat ook de hartslag terug daalt. Na 8.5km lopen we door het dorpje Maboge met een tweede bevoorrading, ik neem hier water en knijp mijn eerste gelletje leeg. Nog even doorspoelen met water. We houden rechts aan naast een kamping, vanaf hier gaat het weer naar boven het bos in. De eerste 500m steil, daarna wat minder. Deze klim is ongeveer 3km lang en vraagt heel wat krachten. Ik hoef niet te stappen, maar het tempo zakt naar 7min/km. De laatste km gaan door lang gras tussen 2 weides. Eens boven aan de klim gaat het over asfalt naar een klein dorpje Hubermont. Hier lopen we door een schuur en weer buiten. Heel appart, mooi dorpje ook. Op het golvend terrein zonder veel bomen zie ik het lange lint van lopers als een veelkleurige slang de heuvels op en af glijden. Ergens veel verder lopt Edwin te zwoegen, ik geniet van de vergezichten en loop in het gezelschap van enkele Nederlanders. Ze worden onderweg bevoorraad door talrijke supporters langs de kant. Bij km 15 staat de laatste bevoorrading. Ik besluit hier even te stoppen, mijn flesjes in de gordel bij te vullen, het tweede energiegelletje knijp ik leeg en ik drink nog een extra bekertje. Ik verlies hier een minuutje, maar het kan me niet zoveel schelen. Een aantal atleten die ik de laatste km voorbij stak lopen weer voor me, ik trek me langzaam weer op gang, de laatste 6km. Nog een klim van een kleine kilomter, het tempo weer naar 7min/km, nu doet het pijn, de dijen steken en ik ben blij met het gelletje, de suikers zijn welkom nu. Snel heb ik de lopers die me aan de drankpost voorbijstaken weer ingehaald. Vanaf km 17 gaat het de hele tijd in dalende lijn, met soms een kort bultje dat we over moeten. Het tempo gaat dan ook de hoogte in, het zakt niet meer onder 5:00min/km. Ik haal nog heel wat lopers in gedurende de laatste 5km. Het dalen is echter geen deugd, mijn tenen doen bij elke stap pijn, de stoten vooraan tegen mijn schoenen. Ik zou makkelijk sneller kunnen, maar als ik versnel is de pijn niet te houden. Ik zoek de gulden middenweg tussen pijn en snelheid. Bij km 20 lopen we langs de Ourthe, aan de overkant staat de triomfboog, het einde is in zicht. Hier ligt nog een nijdige helling van 100m, een molshoop, maar zo pijnlijk na 20km. Ik hoor An en Gust roepen aan de overkant en verdapper, op 500m van de finish moeten we enkele trappen op en de brug over. In de laatste rechte lijn loop ik nog stevig door, 4:23min/km, zonder diep te gaan. Ik steek de finish over na 2:02:36, een mooie training, een super route. Uiteindelijk eindig ik nog ruim in het eerste deel van het deelnemersveld op een 190ste plaats. Edwin is exact 20min voor mij aangekomen en liep op een sterke wedstrijd. Al bij al ben ik blij, moe maar voldaan een super training
Ergens eind 2009 besloten Edwin en ik deel te nemen aan de halve marathon van La Roche. Na heel wat heen en weer gepraat besloten we er een weekendje van te maken met de twee gezinnen. Vier volwassenen en 4 kindertjes. (Gust 2.5j, Fons 10mnd, Cis 2j, Mon 9weken) zouden samen een weekendje doorbrengen in de Ardennen. Zusje Veerle vond een huisje in de buurt van Stoumont, heel rustig gelegen.
Vrijdag toegekomen in Rahier omstreeks 18:30. Nadat de auto uitgeladen was en de pasta verslonden besloten Edwin en ik dat het te laat was om nog eentoertje te lopen. Eerlijk, ik vond het niet echt een ramp, de LTD van afgelopen donderdag zat me nog ind e benen en een dagje rust kon geen kwaad. Zaterdag eerst de familiale verplichtingen en wat gewinkeld. Na het middageten als de jongens in bed lagen voor een verdiende siësta bekeken Edwin en ik de wandelkaart van de omgeving. De bedoeling was een uurtje goed los te lopen op een hellend terrein, liefst met wat boswegen, klimmetje en afdalingen. We vonden de wandeling met "het blauwe vierkantje" 7km lang. Er lag een vertrekpunt op 50m van het huisje. Beter kon niet. Dus loopkleren aan, drankgordels gevuld met sportdrank en de Salomon Trailschoenen aangebonden. Aan het vertrek ging het direct steil omhoog, 1200m klimmen om op te warmen. We liepen direct aan een mooi tempo, heuvelop dan toch, de eerste km in 6:30min. De volgende 3km was een lange afdaling door de bossen. Gelukkig had ik voor de trailschoenen gekozen, want hier en daar was het pad glibberig en stonden er nog diepe plassen. We liepen aan een mooi tempo zonder de hartslag al te hoog te laten gaan, maar genoeg om af en toe even door te moeten bijten in licht hellingetjes. Het was goed nog eens samen te lopen, vooral in deze omgeving. De uitgepeilde wandeling bracht ons door mooie bossen, langs pitoreske boerderijtjes en over een vervallen knuppelpaadje. Op twee plaatsen misten we even "het blauwe vierkantje" maar door een paar minuutjes terug te lopen, vonden we de weg steeds weer.
We kwamen na 8km weer aan ons weekend-huisje. Te weinig, niet lang genoeg gelopen... De vrouwen mogen niet vanaf dag 1 hun gelijk halen. Als we vertellen tussen de 1,5 en 2u te lopen dan is het een HEEL SLECHT idee om na 45min weer op de dorpel te staan... Tijd die je voor jezelf reserveert, moet je volledig benutten... Dat is de spirit van het lopen.
Dus wat doe je dan??? B: Hé Edwin, zie je opde top van dat heuveltje dat bosje? Zullen we ernaartoe lopen? E: Hmm, ja, natuurlijk doen we. Dus even tot aan het bosje, 1500m naar boven, 180° draaien en weer naar beneden.
Het was al bij al een mooie loop. Gemiddelde hartslag 156Bpm, eigenlijk wat te hoog, maar we haden genoten. De benen even laten wennen aan het klimmen en tijdens het dalen de grote passen gebruikt. Nog even geoefend op het evenwicht houden tijdens het afdalen. Het gemidelde tempo was 5:33min/km De LTD van donderdag was goed verteerd en we waren alletwee klaar voor de halve marathon van zondag!!!
