Ik ben bert Renap, en gebruik soms ook wel de schuilnaam berre03.
Ik ben een man en woon in St. Antonius - Zoersel (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 23/06/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Familie-leven en lopen.
Beginnen lopen om gewicht te verliezen en blijven lopen om te genieten en om grenzen te verleggen.
Na de opgave in Lier zonk de moed me in de schoenen. Een uiterst pijnlijke achillespees en stijve spieren er rondom deden me voor 't eerst opgeven... En opgeven is een woord dat helemaal achteraan staat in mijn woordenboek. Na een afspraak bij de huisarts volgde een doorverwijzing naar de kiné. Zoals verwacht; een overbelaste achillespees. Er werden me excentrische oefeningen opgelegd en een looppauze van 18 dagen. Vorige dinsdag kreeg ik groen licht om weer te lopen, langzaam in Z2 zonder te forceren. Ik was heel de week grieperig en besloot donderdag vroeg in de ochtend toch snel even 5km te lopen. Dat ging goed, hoge hartslag, maar normaal gezien de zware verkoudheid. Ik was nadien wel wat stijf, ook wel normaal na 18 dagen van loopstilte. Vandaag liep ik in Brecht mee aan de georganiseerde jogging, 12km. Ik besloot om rustig te starten en dan te kijken wat het gaf. Ik liep dus zo'n 4km rustig en versnelde dan wat samen met een loper die tot het einde bij me bleef. Ik liep de 12km in 1:04u maar de gemiddelde hartslag lag op 170, veel te hoog. Ook weer door de verkoudheid natuurlijk.
Ondertussen is het trainingsschema en de planning aangepast; geen marathon in Rotterdam of Antwerpen, maar opnieuw opbouwen naar Visé. Ik loop in Antwerpen ook geen 10mijl. Het past beter om die dag een lange duurloop in te lassen. Deze week rustig aan terug wat aan de basis werken en zaterdag tijdens de kastelenlooop in Zandhoven (10km) eens goed testen of ik kan doorlopen. Mijn PR van 55min moet eraan en zwaar zelfs. Ik wil onder de 50min, anders is het geen test. De woensdag na Pasen overleg ik dan met de Kiné of de marathon in Visé echt realistisch is. Ik denk het wel, want als de achillespees niet opspeelt zit de marathon met nog 7 weken te gaan er zeker in! We werken eraan!!!
Het begon allemaal goed zaterdag ochtend. Goede nachtrust, goed ontbijt vlot op weg naar de start en op tijd om nog rustig op te warmen. We gingen van start en ik zocht mijn plaats in eengroepje dat na zo'n 2km tot stand kwam. Het tempo lag me wel tussen 5:19 en 5:25min/km. Ik wilde eigenlijk trager starten, maar het liep lekker. Na 4km kregen we de wind pal op kop en door rond te draaien in de groep konden we de krachten wat sparen. Ik kon zelfs aan om het tempo te maken gedurende 2km. Na 12km was er de brug die we over moesten om naar het keerpunt te komen. Bij het aflopen van de brug in het bochtje op het gras voelde ik mijn enkel opspelen. De enkel waarvan ik deze winter ook wat last had. Vanaf nu, met wind in de rug besloot ik het tempo aan te houden en de groep te laten gaan, want ze versnelden met de wind in de rug. Het plan was om dan in de laatste 7km weer aan te sluiten bij andere lopers om niet alleen de wind op kop te moeten trotseren in de laatste 5km. Zo ver kwam het echter niet.... Bij de laatste bevoorrading op km 18 moest ik even stappen om een bekertje water te nemen, bij het versnellen voelde ik een pijnscheut in mijn enkel de pijn ging niet meer weg. Ik liep tegen beter weten nog 2km verder en bij 20km stopte ik ermee. Mijn eerste opgave, het deed me pijn. Maar met de eerste marathon over 5 weken wilde ik zeker niet het risico lopen op een zware blessure. Jammer, maar het is een voorbereiding naar een groter doel. 's Avonds, toen ik de resultaten zag op de website drong het tot me door Bert Renap (DNF)...
Dinsdag heb ik een afspraak bij de dokter, hopelijk kan ik mist wat rusten en ontstekingsremmers de Rotterdam marathon nog halen. Anders moet ik de planning wat herzien.
Dik en dubbel jammer, want fysiek ging het me echt lekker en ik geloof dat een tijd van 2:15:00 er in zat. Volgend jaar beter.
Deze
week staat helemaal in het teken van… inderdaad “Wanhoop &
twijfel”….
Vorige
weken was ik nog goed op dreef qua snelheden en hartslagen. Deze week is het
heel wat anders. Dinsdag gelopen 7km in 40min, gemiddelde hartslag 150.
Gisteren donderdag bijna 6km gelopen aan 6:15min/km met een gemiddelde hartslag
van weeral 152.
En
dat de week voor de laatste natuurloop in Lier van zaterdag!
Ik
denk dat ik wel weet waar de oorzaak ligt. Vermoeidheid, maar ook mijn eigen
dikke fout;
Chocolade
eten voor het lopen… Ik zou het moeten uitzoeken, maar voor de 2 trainingen
heb ik pure chocolade gegeten en het lag wat op de maag, maar blijkbaar maakt
het ook loom. Ik dacht steeds dat de energie uit chocolade garant zou staan voor
lekker kunnen doorlopen. Misschien klopt het ook wel, maar met je schoenen al
aan nog snel een stuk in de mond moffelen is er waarschijnlijk net over!
Ik
ga het testen ja hoor hiervan wil ik voor mezelf een bewijs. Als zelfs tijdens
sommige marathons bij de drankposten pure chocolade wordt aangeboden KAN het
toch niet slecht zijn.
Vanavond
loop ik de laatste keer goed los, met enkele versnellingen en deze keer ZONDER vooraf
chocolade te vreten. Het vertrouwen moet terugkomen naar zaterdag toe anders
vertrek ik daar met een slecht gevoel en dat willen we niet.
Elk weekend kijk ik uit naar de loopsessies alsof het een
ware verslaving is.
Vrijdag had ik een rustdag en zaterdag zou ik dan een
dubbele training afwerken. Helaas het liep anders dan ik had vooropgesteld.
Zaterdag voormiddag had ik een afspraak en op de middag ging
ik nog even snel langs op een kinderverjaardagsfeestje waarop Gustje was
uitgenodigd. Toen we thuis waren en gegeten hadden was het te laat om nog te
lopen. Ik heb mezelf dan onledig gehouden met het uitvoeren van wat
huishoudklusjes. (Zo houden we ook vrouwlief gelukkig) Weliswaar keek ik
tijdens het aardappelen schillen en stofzuigen naar de zwoegende wielrenners
die onverstoorbaar de “Omloop het Nieuwsblad” reden.
Zondag stond een lange duurloop op het schema. Ik was echter
opgestaan met pijn in de knie, ik had er al enkele dagen last van, maar nu was het
erger. Bovendien was er met de voorspelde storm nog een en ander dat moest
worden nagekeken.
Na de middag stak de wind op en zag ik dat het onmenselijk
was om nog een toerke te gaan lopen. Ik was wel nieuwsgierig om te zien of
andere sporters er wat van terecht brachten. Gust en ik gingen naar Nonkel Edwin
kijken die voetbalt bij Grobbendonk. Ik moest tijdens het supporteren Gust
vasthouden want hij ging vliegen.
Een weekend niet gelopen dus, dan maar afschuiven op
passieve recuperatie om de moraal hoog te houden. De pijn in de knie is geheel
weg en dat is toch al iets.
Dinsdag 02-03-2010 wel gelopen, verslag volgt snel…
Ik wou zo graag een training van 20km afwerken.... Maar ja, dan zijn er kindjes die patatjes moeten eten, in bad moeten en in bed moeten. Dan was er ook nog de wind en de regen, al gaan we daar niet over zeuren. Om 21:30u ging ik op pad. Ik had in gedachte de training al ingekort naar 1.5uur met stretchen inbegrepen. Uiteindelijk liep ik 11km in net iets meer dan een uur; De gemiddelde hartslag bellef heel erg laag, 146Bpm om precies te zijn, dit wijst erop dat de conditie er is. Vanavond goed rusten, het is nodig want mijn linkerbeen begint pijnlijk te worden; Morgen dan vroeg op om intervals te trainen en dan na de middag misschien nog een duurloop; Ik ga niet forceren om aan het vooropgestelde volume van 87km te komen. Ik zit nu aan 53km, morgen dus tempo en duurloop combineren, maar 27km lijkt me niet haalbaar.
Eigenlijk stond er gisteren een intervaltraining van 5x 1km op het programma, maar toen ik kon vertrekken was het ruim 21:30 en de lichten rondom de piste waren gedoofd. Ik besloot dan maar om 5km in een intensief af te werken, ook een wat kortere training gezien het late uur. Het inlopen, de opwarming dus, ging moeizaam een beetje stijve spieren van de hele dag zitten en een moe gevoel. Na 2km versnelde ik en werd de paslengte groter, vanaf nu ging het soepel. Heel soepel eigenlijk, tot ergens na 3.5km mijn hartslagmeter begon weg te schuiven. Erg is dat als de band mee in de wasmachine gaat dan rekt hij percies een beetje uit. Goed de 5km werden afgelegd aan een gemiddelde snelheid van 5:04min/km. Weeral een snelste trainingstijd binnen een bepaalde hartslagzone. Het blijft lekker lopen en steeds beter gaan. Vandaag nog wat kilometers maken en morgen rusten. Ook dit weekend duurlopen aan lage intensiteit om het aantal km's op te drijven en dan afbouwen naar de 25km in Lier van zaterdag 6-03, nog eens een test hoe we ervoor staan. Hopelijk kan ik dan het tempo van 5:15min/km 25km lang volhouden. Dat zou goed zijn voor een eindtijd van 2:11:15. Maar ik ben tevreden met alles sneller dan 2:15:00.... Nog even....
Gisteren stond er een extensieve training van een uurtje op het programma. Met de kweltocht van afgelopen zondag in het achterhhofd had ik er niet echt een goed oog op. Misschien dat de rustdag van maandag wel wat beterschap had gebracht, ik was in alle geval verlost van mijn stijve benen. Om het mezelf makkelijk te maken koos ik voor een loopje door het bos, over het parcours van de cyclocross piste en dan nog een beetje door de velden. Ik vertrok en er was niet eens sprake van een mindere eerste kilomter. zelfs in het bos met hellingen en korte bochtjes kon ik de snelheid mooi houden en de hartsalg binnen de perken (145-155) Uiteindelijk liep ik 1:17u, omdat het zo fijn was en ik echt genoot van de geuren en geluiden in het bos. Ik had 14km afgelegd, aan een snelheid van 5:28min/km dus. Dit is mijn snelste extensieve training tot nog toe. 10sec/km sneller dan die van vorige week.
Ook al liep het zondag voor geen meter, nu was ik helemaal fris. De conditie gaat nog steeds beter en beter. Misschien moet ik het gevalletje van zondag toeschrijven aan een virusje dat probeerde door te breken of door een gebrek aan slaap.
Vanochtend ging ik zwemmen met Gust, neef Cis, tante Veerle en oma. Daarna lunch bij oma & opa. Rond 15u vertrok ik voor een duurloop van 3uur. Na 2km echter al voelde ik dat het niet goed ging komen... Buikkrampen, misselijk en een zwaar gevoel. Daarnaast een pijnlijke linker voet en knie. Het was geen pretje terwijl je anders tijdens een trage duurloop kan genieten van de omgeving. Na 4km kwam ik naast het Albertkanaal en vandaar kon ik 7km lang het tempo stabiel houden. Maar ook op het jaagpad heeft de vorst zijn sporen gelaten, eigenlijk ligt het er slecht bij en zeker niet geschikt om op te lopen. De misselijkheid en het zware gevoel verwenen stilaan, maar het pijnlijke linkerbeen bleven. Na 1u45min besloot ik om richting huis te lopen en het bij 2uur te houden. Ik zal zaterdag een extra lange trage duurloop inlassen, want ik heb de km's hard nodig. Misschien zaterdag met enkele versnellingen erin, we zullen zien. Maar vandaag zat het niet mee. Ik loop eigenlijk graag langs het kanaal omdat er altijd wel wat te zien is op of rond het water... Van kibbelende meeuwen tot jet-ski's en mensen die de hond uitlaten. Vandaag was echter een off day en ik heb er nog steeds een slecht gevoel bij... Wel, volgende keer beter.
Gisteren stond er dus een intervaltraining op het programma. Lange intervals van 1km aan hartslag in Z4 (165-175) met rustpauzes van 500m. Het doel is om niet volledig te recupereren maar om de weerstand op te bouwen door een korte rustpauze. Marathonlopers kiezen voor lange intervals, keuze is er tussen 500/800/1000/1200/1600m. Mijn bedoeling is om een maal per week een intervaltraining in te lassen, waarbij +/-5km in Z4 wordt gelopen. Dit wil zeggen 10x500m; 6x800m; 5x1000m; 4x1200m of 3x1600m. Het verschil in afstand is er om het lichaam niet te laten wennen aan de tijd of de afstand. De snelheid is van ondergeschikt belang, de hartslag in hetgeen belangrijk is in mijn manier van trainen. Ideaal is om de hartslag (het tempo) crescendo te laten gaan, rustig beginnen om meteen te leren doseren.
Tot gisteren deed ik de intervaltrainingen steeds op de weg, maar dit is helemaal niet aangenaam omdat er rekening moet gehouden worden met verkeer en verschillen in ondergrond. Sinds ik donderdag de kleine piste ontdekte besloot ik om hier mijn intervals af te werken.
Concreet dus, naar de piste gelopen, daar de jas drankgordel en reflectiejasje uitgetrokken en nog 2 rondjes van 250m om op te warmen. Daarna 5 x 1Km in Z4 met telkens 500m rustig joggen ertussen. De tempo's gingen als volgt: 4:24min/km 4:38min/km 4:52min/km 4:49min/km 4:40min/km
Ideaal was geweest als de eerste kilometer de traagste was en de laatste de snelste. Een beetje meer trainen zal dat snelheidsgevoel wel sneller kweken... Alles ging goed, behalve dat ik mijn handschoenen niet had aangedaan bij het vertrek. Mijn handen waren op het einde van de training zo koud dat ik de rits van mijn jasje niet meer dicht kreeg. Stomme fout je kan beter na 500m de handschoenen uittrekken dan de hele tijd met koude handen rondlopen.
De training was zwaar en mede daarom heb ik besloten om de zaterdagtraining van 12km in Z2 te schrappen. De enige bedoeling van de training was om het volume in kilometers boven de 60 te krijgen, maar met een lange trage duurloop op zondag komt het wel goed. Ik wil niet het gevaar lopen me te blesseren.
De volgende week wordt een week met wat meer volume. Een lange trage duurloop, een training van 3x 5km in Z3 en een intervaltraining van 10x500m met tussendoor 2 à 3 trainingen in Z2 als actieve recuperatie. Ik beoog een totaal van 85km.
De hele dag zag het ernaar uit dat ik een training ging overslaan. zo moe, gewoon veel te weinig geslapen.... Maar ik ben dan omstreeks 21:00u toch maar vertrokken. Bij TV liggen geeft lang niet dezelfde voldoening als een toerke lopen en het is nu dat de basisconditie voor het hele voorjaar wordt gemaakt. Dus de weg op om een uurtje los te lopen en goed stretchen. An vertelde me ook dat er een kleine dolomietpiste is vlakbij, dus daar zou ik even langslopen. Na 1.5km kwam ik op een korte piste terecht, 250m/ ronde, maar mooi verlicht. De ondergrond lag er nof wat oneffen bij door de vorst van de afgelopen weken. Dit wordt een goede plaats om intervallen te lopen... Zeker omdat de piste elke avond evrlicht wordt en het is vlakbij... Bij wijze van proef liep ik even 6 rondjes en goed de tijd genomen om te stretchen. Daarna verder door de wijk tot het uurtje rond was. Net zoals maandag legde ik 10.7Km af. Ik ben er echt op vooruit gegaan de afgelopen weken, want begin januari haalde ik in Z2 maar een 9.9km/uur.
De training die voorzien was; Inlopen - 4Km Intensief - 1Km rust - 4Km Intensief - 1Km rust - 4Km Intensief - Uitlopen... een training zoals deze schrikt me de hele dag af, ik weet niet goed waarom , maar waarschijnlijk maak ik het in mijn onderbewustzijn zwaarder door aan de herhalingen te denken... Bij een beetje motregen en positieve temperaturen vatte ik de training aan. De eerste kilometer ging moeizaam een beetje een pijnlijke voet en pijn in de linker knie. Waarschijnlijk slecht gelegen tijdens mijn slaap, geen erge pijn alleen lastig. Toen ik na 2km aan de tempo's begon was de pijn weg. De bedoeling was om elk blok van 4km sneller te lopen dan het vorige, binnen Z3 natuurlijk. Het ging goed en ik leer goed te doseren; De blokken gingen als vogt 4Km - 5:17min/Km - Bpm 160 4Km - 5:19min/Km - Bpm 162 4Km - 5:04min/Km - Bpm 164
Mooi gedoseerd en me alleen de laatste 4Km laten gaan. Ik ben tevreden van de snelheden. In totaal 16,03Km afgelegd in 1:26:10, dat is maar 3min meer dan mijn PR op de 10EM van vorig jaar november. Blijkbaar komt de conditie op peil. Het gewicht zit op 80.2Kg, nog 2Kg van het plafontgewicht en nog 5Kg boven ideaal marathongewicht. Maar met nog meer dan 50 dagen te gaan tot Rotterdam komen we er wel....
Na 2 welgekomen rustdagen stond er weer een training gepland... Het was ijzig koud toen ik vertrok, maar een prachtige sterrenhemel en dat maakt veel goed... De bedoeling was om een uurtje in Z2 te lopen, lekker rustig dus om de spieren eens goed te laten doorbloeden. De eerste 3km waren zwaar, vooral mijn bovenbenen deden pijn, licht stijf. Het liep zeker niet soepel, maar de aanhouder wint en na 20min begon ik op dreef te komen. De snelheid lag vrij hoog (5:37min/km) bij een gemiddelde hartslag van 149. Uiteindelijk een training goed voor het zelfvertrouwen. Op 1uur liep ik 10.7km, onwaarschijnlijk snel bij deze hartslag (voor mij toch). Blijkbaar heb ik de wedstrijden nodig om mijn conditie snel te laten verbeteren. Het ziet er eigenlijk goed uit, 5:37min/km bij een hartslag van 149 dat is het tempo om de marathon binnen 4 uur te lopen en dat bij deze hartslag. Vanaf deze week drijf ik kilomters tijdens de lange trage duurlopen op, 2 weken van meer kilometers afmalen en dan een week afbouwen naar de laatste natuurloop in Lier over 25Km....
De halve marathon in Lier stond in het teken van generale repetitie voor de marathon in Rotterdam. Met nog 8 weken te gaan een ideaal moment om eens alle stappen die voorafgaan aan de loop te oefenen.
Als het werkt heb ik mijn routine en dan verander ik niets meer voor de voorjaarsmarathons.
De eigenlijke voorbereiding begint een week vooraf met een laatste trage duurloop, de rest van de week zijn de trainingen korter, en stijgt de koolhydraatopname om de spieren te vullen met het belangrijke glycogeen.
Verder drink ik de 2 laatste dagen heel wat meer dan anders, gewoon water.
De ochtend zelf;
Na het ontwaken ijzersupplement innemen en een stuk fruit met hoog gehalte aan vitamine C. (appelsien, kiwi, )
Daarna even een wandeling van minimaal 15min om het metabolisme op gang te brengen. Vandaag wandel ik naar de bakker. Wat opvalt is dat het bitter koud is en dat de wegen er glad bij liggen. Ik heb echt geen zin om te lopen in dit weer.
Thuis gekomen dek ik de tafel en eet ik het normale marathon ontbijt;
·100gr bruin brood met pindakaas
·1 banaan
·Thee naar believen
·
Dan nog even nakijken of alles in mijn sportzak zit. Sportdrank afmaken (2 bidons) voor tijdens de halve marathon en voor nadien om snel de voorraad weer aan te vullen. Ik kleed me alvast om thuis, dat scheelt in Lier wat aan tijd en thuis is het lekker warm.
Rond 12:30u vertrek ik naar Lier en kom rond 13:00u aan. Parkeerplaats zoeken voor de wagen en aanhangwagen en dan snel het startnummer afhalen. Het is gezellig druk in de warme tent en iedereen wil zich opwarmen aan de vuurtjes. Ik ga terug naar de auto om mijn hartslagmeter aan te trekken en mijn windstopper omdat het zo koud is. Ik doe mijn gordel met 4 flesjes sportdrank om en neem 2 Aptonia gelletjes mee voor onderweg.
Langzaam loop ik terug naar de piste en zie dat iedereen al vertrokken is naar de startplaats zon kilometer verder. Ik loop even snel tot daar, wat te snel om als opwarming te dienen, mijn hartslag gaat naar 152, maar blijft nog onder controle.
Aan de start gaat het gelukkig snel want het is te koud om lang te wachten.
Het startschot gaat en ik sta in de achterste rijen, geen probleem, ik wil vooral de snelle lopers niet hinderen.
Bij het oplopen van de dijk is het drummen om door te komen. De eerste kilometer kom ik door in 5:20min/km, mijn streeftempo. Ik versnel wat en kan na 2.5km aansluiten bij twee atleten die rustig keuvelen over marathons, ik blijf in hun spoor om wat te luisteren hun tempo van 5:10min/km is wel houdbaar.
Het gaat goed en soepel, de spoorwegbrug op en af, zonder de hartslag boven de 165bpm te laten komen. Ik verlies enkele meters en loop op het jaagpad het gaatje terug dicht, ik verspeel zo wat energie, maar kom weer uit de wind te zitten wat fijner is dan alleen te lopen.
Als ik achterom kijk blijkt dat we met zon 7 lopers samen zitten. Na 5km neem ik een slokje van mijn gelletje en slik door met een goede slok water.
Ik blijf de twee lopers volgen. Na 8km zie ik dat ik wat uit mijn hartslagzone kom (ik had het doel tussen 155-165 te lopen, ronde het omslagpunt dus) en besluit een klein beetje te vertragen en mijn gelletje verder leeg te duwen. Ik laat de twee lopers gaan en sluit me aan bij de enige vrouw uit het groepje, we houden elkaar gezelschap tot km 13, dan gaat ze mij ook voorbij. Ik laat begaan, maar weet dat het nog zwaar is 8km alleen, gelukkig nog 3km wind op kop. Ik kan mijn tempo van 5:15min/km goed houden.
Bij het oplopen van de dijk en het graspad gaat het tempo eruit, dit stukje vind ik steeds lastig, bij het einde van het onverharde stuk komt de wind op kop te staan. Nu wordt het knokken om mijn tempo te houden.
Mijn hartslagmeter is losgekomen en ik kan geen staat meer maken op dit tuig, dan maar op gevoel. Ik kan het tempo nog volhouden en de lopers voor me geven me een goed mikpunt, ik wil ze niet te verder laten weglopen en liefst nog bijhalen.
De laatste 4km gaat het wat op en af en ik geef wat ik kan.
Bij het bordje van de laatste km versnel ik tot boven de 12km/uur, net voor het oversteken van het enige kruispunt haal ik een atleet bij en ik krijg er een boost van. Ik loop de piste op en zie dat ik nog onder 1:50:00 kan eindigen.
In een laatste spurt probeer ik zoveel mogelijk van de tijd af te houden.
Uiteindelijk finish ik in 1:49:46 (officiële tijd, mijn tijdsopname gaf 1:49:40 aan)
Ik ben super gelukkig met een vet PR!!! 6min sneller dan de halve marathon in Nijlen verleden jaar en 10min sneller dan de halve marathon van Breda.
Ik kan besluiten dat de voorbereiding goed was en dat ik kan vasthouden aan het ritueel. Er zijn wel enkele aandachtspunten waar ik op moet letten;
·Ik moet nog een gelleke nemen op 15 en rond 17km (telkens de helft)
·Iets harder leren doorbijten om bij een groepje te blijven en zo mezelf te beschermen tegen alleen lopen
·Wat meer heuveltrainingen inlassen om de spieren het omhooglopen beter te laten verteren
Na een dagje beurs in Marche-en-Famenne en de rit heen en terug, goed voor 360Km was er het nodig om eens goed los te lopen. Eigenlijk was het de bedoeling dit te doen voor de terugrit aan te vatten, maar de Ardeense wegen lagen er te glad bij en het was onverantwoord. Vooral omdat er geen goede fietspaden zijn zoals in Vlaanderen. Na het avondeten en de kinders hun avondritueel snel de schoenen aan om een half uurtje de spieren los te maken. De straat lag er spekglad bij en het was een kunst om recht te blijven, daarom maar langs de grote weg over het fietspad 3km heen en terug. Inspirerend of ontspannend is anders, op deze weg lopen is niet fijn. Zeker niet in de koude bij -6°C. Maar na een dag van rechtstaan, handjes schudden en 4 uur in de wagen is het echt een must om de spieren eens te laten doorbloeden, anders is het vragen om ontstekingen te krijgen. De 6.6Km werden afgelegd in 35min aan een rustig tempo en de hartslag in de Extensieve zon (145-155) de gemiddelde hartslag 148Bpm. Vandaag sta ik weer op de beurs, ook al ga ik vandaag wat meer de stoel bezetten. Vanavond weer loslopen, zonder een echte tijd of afstand in gedachte te hebben, minimaal 30min, maar tot het gevoel van "losse spieren" er is en ook natuurlijk met enkele malen 200m versnellen om ook de snelle spieren te laten doorbloeden en te prikkelen. Hopelijk zijn de banen wat beter beloopbaar, maar het gaat ijdele hoop blijven vrees ik.
De hele ochtend sneeuwchaos op de weg. Ik moest over en weer naar Marche-en-Famenne om een beursstand op te stellen... Verschrikkelijk het verkeer... Bij het opstellen sloeg ik dan ook mijn voet nog eens om op een bamboe stokje. Om 21:15 trailschoenen aan en vertrokken voor een duurloopje met 5km in Z2. Er lag zo'n 3cm sneeuw en er stond een scherpe wind. De loop ging heel goed, de 5km in Z2 tegen een gemiddelde van 5:19min/km. Heel goed eigenlijk in de sneeuw. Geen last van de omgeslagen voet tijdens het lopen wel bij gewoon staan. Het marathontempo ligt vast denk ik op 5:20min/km. Na de 1/2 marathon in Lier van zaterdag zal ik weten of ik het ook kan houden. Het zou goed moeten zijn voor een tijd rond de 1:52:30. Tijdens het lopen probeerde ik ook een gelletje van Aptonia (huismerk van Decathlon) ik kan het blijkbaar verdragen en het werkt beter weg dan de druivensuiker die ik tot nu toe altijd gebruikte. De zakjes zijn weer afsluitbaar en zo kan je heel regelmatig een slokje nemen. Direct na inname drinken is wel belangrijk want het hoge suikergehalte geeft een heel kleffe mond. Ik heb op heel wat blogs al dingen gelezen over het bevestigen aan de drankgordel en ik denk dat een veiligheidsspeld wonderen kan doen, even proberen zaterdag.
Zondagochtend, 8:30u Gustje (2 jaar) wordt wakker, hij en ik naar beneden. Mama en Fons mogen uitslapen vandaag. Ik sta voor een lange duurloop en Gust mag mee in de Kidcar. Altijd staat dit garant voor een rustig tempo, lage hartslag en een praatje met de oudste zoon. We maken een toer die ons brengt bij koeien, paarden, geitjes, kanaal met bomen om halt te houden bij oma & opa. De kleine man vindt dit geweldig. Hij haalt zijn laarsjes boven en doet zijn jasje aan en staat op de dorpel terwijl ik de banden van de kar bijpomp.
Om 9:30 gaan we op pad. Een half uurtje later begint hij te zeuren "Papa, Gustje koud... Gustje koud papa", ik heb mezelf ondertussen warm gelopen en constateer dat ik zijn warme dekentje thuis heb laten liggen. Arme Gust zijn hanjes en voetjes zijn koud. Ik besluit terug te keren en hem thuis te laten opwarmen. Eerst mag hij van mijn energiereep bijten, maar ook daarvan wordt hij niet vrolijk. Na 10km staan we terug thuis waar mama Gust lekker opwarmt. Jammer, maar mijn eigen fout.
Ik besluit de rest van de dag maar in de tuin te werken en wat bij te rusten, ik heb deze week nog genoeg tijd voor een lange duurloop.
Vandaag, maandag een rustdag. An werkt laat en dan stop ik Gust en Fons in bad, we maken samen soep en tegen de tijd dat mama thuis is is het 20:00. Tegen de tijd dat ik dan kan beginnen lopen is het 22:00u en dat is ruim laat. Morgen dinsdag loop ik dan zeker, want mijn loophonger is niet over..
