na mijn berichten bijgewerkt te hebben verlaat ik bazas. de landes zijn definitief voorbij,het is het gewone werk van klimmen en dalen.,bijna een opluchting. het is redelijk fris zodat ik na een kwartier al stop om me warmer te kleden. de wegen zijn nat, het moet vannacht toch geregend hebben zonder dat ik het hoorde, ik slaap vaster dan ik soms vermoed, en zink weg in dromen die ik me duidelijk kan herinneren.: ik was al coöpteerd parlementslid,allleen op basis van mijn verdiensten, een andere nacht was ik weer inwonend bij pa & ma, of ik liep tussen vrienden en kennissen rond zonder broek, allen afgebroken door een kort ontwaken.
de klimmetjes volgen elkaar op, ik neem ze op mijn gemak en geniet van de vlotte afdalingen. het is zondag en ik weet dat ik voor de middag moet voorzien zijn van eten en drank. in grignols vind ik het nog te vroeg zodat ik me moet haasten om nog bediend te worden in casteljaloux,maar het lukt omdat ze hier langer open blijven dan verwacht: tot 13 hr. ik piknik op de weg naar damazan in een klein dorpje -de naam weet ik niet meer- ik klim verder van de ene watertoren naar de andere, er zitten een paar pittige tussen. gelukkig blijft het droog, er komt zelfs een flauwe zon.
damazan. doods op zondagmiddag,maar hier vind ik le canal lateral a la garonne, vanaf hier is het vlak langs het kanaal. weinig beweging, de eerste die ik ontmoet is ene ann wilson, britse die al maanden aan het trekken is,dit jaar gestart in marokko,via spanje naar hier afgezakt. het eerste wat ze vraagt is goedkoop logies,en van die dingen die je als volleerde trekkers uitwisselt,materiaal keuren ook. ik geef mijn mailadres in de hoop ooit nog iets van haar te horen. curieus mens.
na de 50 km klimmen en dalen is het een verademing langs een goed fietspad verder te kunnen. sporadisch wat wandelaars, weinig fietsers. plots word ik verrast door een grote,erg mooie slang die deels op het pad ligt. ikn een fractie van tijd twijfel ik tussen erover rijden of ontwijken,maar het beest besluit voor mij door zich terug te trekken, wellicht even geschrokken als ikzelf. verder geen incidenten, ook geen gelegenheid om meer te drinken dan ik bijheb. na 40 km kom ik in agen, hier zoek ik iets om te slapen. enige mogelijkheid is een hotelletje,een beetje tegen mijn zin. het staat wel goed genoteerd in mijn routard, een leuke bevestiging van mijn keuze. hier is een flauw carnavalletje aan het lopen,veel confetti verder weinig indrukwekkend. ik vind een goede bistro. het lawaai van het vuurwerk kan me nauwelijks uit mijn slaap houden.
een klein duwtje in de rug ontbreekt om verder te rijden op de camino,maar het is er niet zodat ik vandaag meer oostwaarts verder ga om ergens de gironde te vervoegen. . in hostens zag ik een fietsweg aangelegd op een oude spoorwegbedding richting oost, die wil ik vervoegen. op de kaart staat de fietsweg zelfs aangeduid als een departementale, de fransen is het menens eens ze beginnen! voor ik labouheyre verlaat probeer ik nog eens internet te vinden, maar de bibliotheek ziet me er zo oud en onderkomen uit dat ik niet eens wacht tot ze opent. tien uur, 15°,veel meer moet dat niet zijn. na de felle zon gisteren mag het al eens iets minder. ik vertrek naar commensacq,via de enige weg,die helemaal niet druk is. dan naar sore. weer een lange brede weg, ik kan een vrachtwagen die me tien minuten geleden voorbijreed nog volgen, zo recht is de weg. wat verder staat een grote veewagen in de schaduw geparkeerd,met paarden geladen. ik maak even een praatje met de zelfstandig voerman, hij kan de concurrentie met spanjaarden alleen aan omdat hij alleen werkt. 't is overal hetzelfde liedje. hij vervoert voornamelijk kalveren naar spanje om daar verder te mesten,naar zijn uitleg gaat het over "taitards" van 250-300 kg.
van sore verder naar st st symphorien. het blijft de landes,maar toch is het landschap anders. mijn gps wil me een niet verharde weg opsturen, ik twijfel maar hou me op het rechte eind. een wijle verder bots ik op een gigantische houtstockage, hectares grote stapels die continu nat worden gehouden. ik besluit de zandweg te nemen die er rond loopt. in het begin gaat det goed,een eind verder wordt het zand mul en moet ik naast de fiets verder,maar ik geniet toch van de absolute rust, enkel de vele sporen van herten tonen dat ik niet alleen ben. st symphorien is bijna aan zijn siësta,allen op het terras van het lokale restaurant leeft er wat. het ziet er erg lekker uit,maar ik bijt op mijn tanden, en ga piknik inkopen,door het watertanden wat overvloediger dan bedoeld. hier heb ik aansluiting op de fietsweg,dwars door de bossen wat minder besloten is dan het klinkt, veel bossen zijn jong en dus open. het fietspad verveelt na uren, ik verlaat het in de hoop een wegenkaart te vinden zodat ik weet waar ik verder kom, ik rij wel naar bazas maar dat staat op géén kaart die ik bij heb. vilandraut is mooi maar als uitgestorven. ik vervolg mijn weg op de gewone weg. bazas moet gezien de toenemende bebouwing toch een tamelijk centrum zijn. dat klopt ook, er staat een monumentale romaanse kerk, met zowaar tekens van een st jacobspad. volgens mijn routard is er alleen duur logies,maar het touristenbureau is gelukkig nog open, en jawel, er is een halte jacquaire, zodat ik niet verder moet en voor 5 onder de pannen ben. het is een mooi stadje,beetje vervallen glorie, het voornaamste feest is een jaarlijkse veeprijskamp. in die traditie vind ik een restaurant waar het te bakken vlees open en bloot ligt uitgestald in de open keuken. morgen zien we weer verder. dit werd getikt op een pc die ter beschikking staat in "le cercle de l'avenir" ,waarlijk een wonder in dit frankrijk. dikke 80 km vandaag.
via een fietsweg probeer ik buiten de stad te komen maar algauw moet ik overschakelen op de gewone wegen. gelukkig kan ik mijn gps instellen en samen geraken we na een dik uur of zo buiten de stad . het gaat geleidelijk, eerst begles met het groot slachthuis, ik hoor en ruik het in werking maar het is afgesloten als een gevangenis,dan de woonbuurten van vilnay met veel scholen,ook wel met veel openbaar groen,dan de chiquere wijken van leognan met meer ouderen. het is al warm, mijn trui met mouwen mag vlug uit. in een centre leclerc koop ik kettingolie, ik heb een hekel aan krijsende kettingen. nog even en ik ben eindelijk weer volop in de landes.
er lopen niet zoveel wegen door die streek. in het begin is de weg tamelijk druk. al moet gezegd dat de fransen ruim uitwijken voor mij als fietser,wat ik ook wat afdwing door niet uiterst rechts te rijden als ik op de rijweg moet.. na een tijdje ben ik de grote weg beu en zoek het meer westwaarts. mijn gps volgt me, herberekent,en zo kom ik langs rustiger wegen,tenslotte ook op onverharde,wat me mooie zichten oplevert maar ook moeilijk fietsen,zelfs uitglijden in het mulle zand hoort erbij. na een tijd kom ik toch weer op de gewone weg,ook minder druk. ik herken verschillende punten,leuk, ik ben weeer op de echte compostelaweg. de zon staat hoog en brandt maar ik heb er geen last van. mijn fruitsap is op, ik tank een eerste keer op een cimetière. lekker fris en nee, het smaakt niet naar lijken. saucats is al echt op den buiten; het is marktdag, wat me verwondert want ik las net dat die doorgaat op vrijdag en ik heb een zondagsgevoel. de weg naar hostens is lang en rechtlijnig maar het deert me niet,mijn ziel fluit als een zangvogel. ik ken de weg ondertussen zo goed als die naar antwerpen. vervang canet door kaprijke, en de kapel van retis is voor mij evengoed een monument als de kleemskapel. moustey als zelzate, pissos,waar ik vorig jaar getuige was van een ongeval met een losgeslagen vracht hout, de gevel is nog niet hersteld.. ik drink er een koffie in een café waar iedereen aan de pmu gekluisterd zit, krijg een bidon koud water, in frankrijk heel normaal, ik vraag me af hoeveel ze bij ons zouden aanrekenen. het mooiste van de rit vind ik het parcours van de tire-oreille. desolater kan een landschap niet zijn,daardoor ook zo mooi. de twee boerderijen op de weg hebben zelfs geen bewoning. ik stop regelmatig, voel me moe worden . gelukkig is peyhorade niet ver meer. ik vind er zonder moeite de halte jacquaire waar ik wil slapen maar er geeft niemand thuis.ik laat er mijn fiets en een boodschap achter en ga te voet winkelen en een potje pakken. goeie leffe,ook al is het geen origineel glas maar de patron belooft beterschap,er is een leffetap op komst met bijpassende glazen. er is wifi beschikbaar maar geen internet: moet toch dringend een draagbaar toestel kopen! terug bij de gite: désolé,mais on n'a pas de place.. toch niet hier, gelukkig wel in een parochiaal centrum een kilometer verderop. de man begeleidt me er heen. dik in orde: goeie douche en een goed bed. ik eet voor het derde opeenvolgende jaar in het zelfde restaurant"l'aubergade" waar ik vorig jaar ook sliep,alleen veel duurder.de dienster is nog altijd even kort in haar manieren,al doet ze het wel vlot en efficiënt. het blijft warm als ik terug rij. de mensen zitten overal buiten te buurten,een beetje als bij ons in oude tijden. ik ga slapen als een ander mens. geen idee dat ik in zo korte tijd zo kon veranderen.
gisteren rustig wat rondgefietst in bordeaux. de stad is zo groot dat ik hoofdzakelijk nieuwe wijken heb gezien. de stad getuigt van een zelden voorkomende fietsvriendelijkheid met veel geschilderde en soms apparte fietspaden. ook veel fietsen van de stad,"le cub" die werken met een huursysteem. raar ook, ze hebben cardanaandrijving. ook andere stadsfietsen die niet met een betaalslot werken maar wél het opschrift ville de bordeaux .
ik ga ook een ritje maken op de rechteroever,niet echt steeds. ik maak rechtsomkeer als ik besef dat ik geen brug meer vinden zal stroomafwaarts. ik stop in een bar-tabac, buiten mezelf alleen veel gehaaste klanten die alleen maar sigaretten kopen . ik wist niet dat tabak zo duur geworden was: zo'n 5.5 per pakje... de barhouder is een fiere bask, die me onmiddellijk naar zijn land wil praten. achter zijn zaak heeft hij een echte overdekte pelotebaan, ik ga het spel even volgen vanop de tribune, een soort veredeld squash,lijkt me zeer vermoeiend.
in de buurt van de marché des capucins versmelten verschillende culturen. in een congolees restaurantje zit ik als enige blanke .de enige vrouw is overweldigend en knap, ik maak een praatje met marie -en haar broers- zodat ik een paar foto's kan maken. een rondje voor 4 kost me wel 20, want iedereen bestelt bier in grote flessen, jawel ook bier uit afrika. ik word een beetje raar bekeken met mijn glaasje. het restaurant waar ik verlekkerd op was gaat niet door wegens een pedante snob-eigenaar, mijn goesting is al over, ik eet tenslotte smakelijk in een soort routier in de stationsbuurt.
thuis had ik pillen tekort,die heb ik ook al kunnen aanvullen hier, dus kan ik met gerust gemoed het binnenland in. uit ervaring weet ik dat je moet voorzien zijn, in de landes zijn geen winkelcentra. vandaar dat ik ook nu nog wat schrijf, veel kans dat ik een paar dagen geen gelegenheid heb.
sober ontbijt, op zijn frans:brood en confituur, een stukje boter, koffie bij de vleet. inpakkken nu en wegwezen, het is al na 9 en de zon komt al hoog.
14.40 is het nu, ik ben al ingechekt in de jeugdherberg wat betekent dat mijn reis vlot is verlopen. mijn taxi was weliswaar zo laat dat ik op mijn zenuwen liep maar tenslotte waren we ruim op tijd in lille europe,waar de trein ook nog met een kwartier vertraging vertrok. laatste kushandje naar mijn begeleidster en wég.
sedert ik de eerste keer dat ik met mijn fiets reisde uit de trein werd gezet ben ik eigenlijk nooit gerust voor we effectief rijden. zelfs ingepakt blijft die fiets monsterlijk en zijn de voorziene bagagerekken er niet op berekend. ik geniet van het mooie landschap. le nord, l'artois. als ik ooit nog zou moeten boeren, dan liefst hier. het weer is niet zonnig, en ik ben de enige die reist in korte broek. ik zit dan ook in eerste klasse tussen allemaal mensen die zo goed rieken, zoals ome willem zegt.af en toe dommel ik ook even in, de zetels zijn toch knusser dan in tweede klas.
de vertraging wordt niet ingelopen, maar dat raakt me niet. ik knutsel mijn fiets op mijn gemak in elkaar, foutloos, in precies een half uur; bordeaux is al vertrouwd, ik vind de herberg blindelings en ken ook al les conduites de la maison. zo zit ik hier nu al op de pc -net als vorig jaar werkt maar één van de twee-. ik ga een ritje maken naar het centrum toe, misschien een glaasje drinken en uitkijken voor een goed eetadresje, ik heb nog wel iets in mijn gedachten. stillekes komt toch de vakantiestemming, de laatste dagen liep ik wat met mijn ziel onder mijn arm en wou ik eigenlijk niet zo nodig vertrekken. het is hier toch warmer, hoewel ook niet zonnig. dat meer zuiderse zit er toch in. voor morgen moet ik nog mijn richting kiezen, of ik rij stroomopwaarts of direct de landes in, dat bestudeer ik misschien nog wel. misschien tot later in de dag..
in afspraak met mijn gastvrouw sta ik vroeger op dan ik eigenlijk zin had. om acht uur zit ik aan het ontbijt, ik ben de enige gast en het stoort me wat dat ze niet komt aanzitten maar allen in de keuken blijft. ik moet al mijn geld samen schrapen om haar nét te kunnen betalen. toch een adres om bij te houden.
ik twijfel nog als ik buiten kom als ik per trein dan wel per fiets naar huis ga,ik voel me moe,ben wat teleurgesteld in mijn conditie. de zon van de eerste lentedag trekt me toch over de streep en tegen dat ik door de kennedytunnel op linkeroever kom ben ik al lang blij dat ik voor de fietstocht gekozen heb. bij een garage bedel ik om een drupje olie , het lichte knarsen van mijn ketting doet pijn aan mijn oren.
het is weer zonnig en fris. toch kom ik nogal wat (oudere) fietsers tegen op de rustige wegen.
bij gebrek aan goeie kaarten vind ik met moeite de goeie weg, ik hou niet van dat gesukkel, maar de krantenwinkel waar ik stop kan me niet helpen. ook geld tanken lukt me pas bij poging drie.
gelukkig vind ik toch de omgebouwde spoorwegbedding die loopt tot in moerbeke, al is het wel fris in de schaduw van de bossen.
na de middag passeer ik weer door zelzate,-incontournabel op de route tenzij je sas van gent verkiest-,waar de marktkramers aan het opkramen zijn. ik doe mijn bevoorrading weer in mijn lidl.
ik kom gelukkig weer op het mooie fietspad dwars door de polder naar kaprijke, voel me thuiskomen in dit polderlandschap. ook het enig mooi complex van de kleemskapel bekoort me net als de andere keren.
ik ruik mijn stal, en overwin zo de twijfel om een tussenstop te maken in sint laureins, waar ik oud-collega arnold d.b. met een bezoek wou verrassen.
in maldegem, waar de twee vaarten samenkomen, stop ik toch , het is het warmste van de dag,dus haal ik toch maar mijn short boven. ik babbel daar wat met een hollander, ook bypasspatiënt die met zijn electrofiets op toer is. het valt me op hoeveel van die dingen er al lopen. ik hoop daar nog een tijdje van gespaard te blijven.
als gewoonlijk ben ik vroeg wakker. ik talm om op te staan,heb niet afgesproken voor het ontbijt. gelukkig is mijn gastheer ook geen langslaper, zodat we rond halfacht samen aan tafel zitten. de man is heel sociaal ingesteld, heeft tal van vrijwilligerstaken in het dorp en vertelt graag over zijn levensloop en gezin,een ingewikkelde story.
tegen negen uur ben ik op het beursterrein, dat langzaam tot leven komt. ik kan me meteen goed oriënteren en maak mijn keuzes,bepaalde items vind ik de moeite waard. ik blijf lang hangen bij een enthousiaste ligfietser en probeer ook even een trike, lijkt me een leuk hebbeding maar ik vermoed wegens zijn breedte niet geschikt voor gewoon verkeer.
op de boekenstand vind ik alleen duitse literatuur over de donaufietsweg, dat kan ik later nog bestellen. voor het druk wordt krijg ik een privé-uitleg van een gpsfanaat, hij goochelt met verschillende programma's en toont me wat ik toch zelf zal moeten uitzoeken,bevestigt mijn vermoeden waar ik verkeerd mee ben.
het wordt druk op het terrein, tegen twaalven hou ik het voor bekeken, ga nog wat proviand kopen in de lokale ad delhaize,dan inpakken en wegwezen. ik volg vooreerst niet de fietsknooppunten: gisteren kreeg ik zo stukken mul zand onder de wielen, echt kempisch, dat wel, maar niet bevorderlijk om op te schieten.
het weer zit mee, er is zon maar toch geen warmte, ik moet mijn kleren aanhouden al had ik gehoopt mijn korte broek te kunnen gebruiken.
onderweg probeer ik neef marc op te bellen want ik kom in de buurt van schoten waar hij woont en we hadden een halve afspraak, maar ik krijg geen gehoor. tant pis, dan maar verder langs het albertkanaal.
de weg is langer dan ik inschat. tenslotte kom ik toch aan het kempisch dok, bij het eilandje de stad binnen. ik vertoef even op mijn favoriete plek, een portugees restaurant in de buurt, waar ik me toch laat verleiden om te eten. ik krijg een soort portugese hutsepot waar ik vis had verwacht, een verkeerde inschatting van mijn portugees, maar niettemin lekker.
ik bel mijn gastvrouw op waar ik eergisteren logeerde maar krijg geen gehoor. omdat ik toch mijn fototoestel moet ophalen rij ik naar het centrum. tenslotte belt ze me zelf terug, ik was al op weg naar het station om naar brugge te treinen maar keer op mijn stappen terug, ik laat open of ik morgen per fiets of per trein naar huis ga.
bij een babbel met een lokale schone raak ik geboeid door het gebouw van het zuiderpershuis. ik kuier er even heen en val midden in een mooi optreden van een belgo-gallicische (meiden)groep, heel mooie mix van dans/theater/gezang.
dan bedtijd, ik beloofde mijn gastvrouw niet te laat binnen te komen, voor haar is het morgen werkdag.
vroeg sta ik op, van antwerpen-centrum naar retie fiets ik vandaag,hoop tegen de middag aan te komen.
het is droog maar koud met redelijk wat tegenwind. omdat retie nog behoorlijk ver is, zo'n 70 km, rij ik recht toe langs grote wegen naar het albertkanaal. de fietspaden zijn slecht, voortdurend borduren op en af, veel stoplichten..
langs het kanaal is het een verademing op dat gebied. toch voel ik vandaag geen goede vorm, ik draai vierkant en moet regelmatig rusten. tot twee keer toe moet ik mijn aankomst bijstellen,de vriend op de fiets die me wil ontvangen woont alleen en is niet altijd thuis. ik arriveer in retie pas tegen twee uur, anderhalf uur later dan gepland.
het logies is vreselijk slordig, ik heb mijn meester op dat gebied hier gevonden. maar alles is er, ik krijg de kamer van de dochter die op weekend is naar haar moeder. maar de man is superlief en slooft zich op zijn manier uit.
ik loop nog even naar de beurs waar het gezellig rommelig is, ik ben moe, krijg niet direct een overzicht en besluit het te laten voor morgen. met vrienden gaan we nog gezellig wat drinken, zij vertrekken huiswaarts, ik blijf alleen achter in retie, gezellig nog wat eten en een pintje drinken, het is kermis of jaarmarkt in retie..
ik ga op de fiets naar retie, waar een fietsvakantiebeurs is. zo kan ik een paar dingen uittesten als mijn gps-kennis, vrienden-op-de-fietsadressen,mijn conditie en ook mijn aangepaste zithouding.het is nog koud die vrijdagmorgen, ik vertrek pas als de zon wat hoog staat. al gauw merk ik dat de route die ik mooi had getekend op routeyou niet goed op mijn gps staat. gelukkig reed ik de weg al enkele keren, echt sukkelen is het niet.
in sint laureins maak ik een ommetje tot bij an martens en steven rammelaere. de koffie verdrijft de kilte die me omhelst, ik ben eigenlijk al enkele dagen verkouden.
alle wegen leiden naar zelzate, al vind ik niet de weg die ik voor ogen had. ik moet wachten voor de gesloten brug en geniet van de herinneringen die de passerende vrachtboten oproepen. in de lokale lidl koop ik fruit en mueslirepen als middagmaal, ik eet ze wegens de kou in het portaal van de winkel.
dan verder langs de hollandse kant. lange dijken. ik kom ook langs enkele gerestaureerde spaanse forten. oorlog is duidelijk van alle tijden.
de dorpjes als clinge doen vlaamser aan dan onze eigen , kneutiger gebleven. het is ondertussen aan het miezeren, maar het deert me niet echt.
van kieldrecht af rij ik door het nieuw havengebied. foute keuze, het is erg druk en lawaaierig en de fietspaden zijn niet je dat. ik heradem als ik in de oude voetgangerstunnel kom, een schitterend monument vind ik.
daar merk ik dat ik mijn adresboekje ben vergeten. gelukkig is het nummer van mijn logies opgeslagen op mijn gsm. ik toer even langs mijn oude buurt op het zuid, tot mijn gastvrouw thuis is;
mijn verblijf is erg net en verzorgd. droge kleren en een hazeslaapje doen wonderen. ik spreek af met stephanie en thierry voor een drink in l'entrepot du congo, het loopt uit in gezellig samen chinezen. 's anderdaags pas merk ik dat ik mijn camera daar heb laten liggen, het wordt een weekend zonder beelden..
het weer wordt iets minder volgens de meteo die ik zie op de alomtegenwoordige tv,zelfs kans op een regenbui.
mijn vlucht is pas om zes uur vanavond,ik ben van plan om niet de hele dag te zitten afwachten, mijn hotelkamer blijft beschikbaar tot na de middag(vriendelijke mensen) zodat ik vanmorgen de toeristische bezienswaardigheden kan bezoeken die antequera zelf te bieden heeft,en da's niet weinig als je jezelf ciudad historico noemt.
wie houdt van renaissance en barok komt hier zeker aan zijn trekken. zelf ben ik daar gauw in verzadigd,hou het liever op wat nu leeft. het mooie van de dolmens vind ik de fikse ochtendwandeling ernaar toe. voor de rest zie ik daar teveel beton op de site om erg boeiend te kunnen zijn. vlak bij een school neem ik mijn desayunio/ontbijt. vooral de koffie vind ik hier overal lekker. eerst zit ik er alleen, dan is er een invasie van jonge moeders,een vast ritueel na het afzetten van hun grut. mooie bende
na het bezoeken van de voornaamste kerken kuier ik door de stad,er staan tal van mooie herenhuizen. alle huizen,ook de kleinere hebben hier een portaal waarvan de zin me ontgaat,tenzij als kijkkast. bij de grotere is er dan een hekwerk waardoor je zicht hebt op een binnentuin. alles is wel erg netjes,dat is leuk.
ik kuier maar rond en slaag er zelfs in te verdwalen. lichte paniek omdat ik vandaag toch een beetje op de klok moet leven. een jongeman wijst me op mijn stadsplan waar ik ben,oef! blijft toch nog tijd om afscheid te nemen van mijn stamkroeg met française.
ruim op tijd ben ik gepakt,eigenlijk tijd zat maar ik besluit toch naar het busstation te gaan. ik probeer wat mee te luisteren met oudjes die mekaar ratelend veel te vertellen hebben. tot mijn verwondering is 2 na 2 mijn bus van 2 uur vertrokken, de volgende is om 03,15, dat is balen, daarmee is mijn marge opgebruikt. ik maak van de nood een deugd en ga tapa's eten in een café die je hier zoals je in elke stationsbuurt vindt.
na 3 glazen wijn en 5 tapa's(5,5!) ben ik toch welgemutst en verzadigd en haal mooi op tijd mijn bus naar malaga, die me klokvast afzet in het busstation. het is wachten op de directe bus naar het vliegveld, die is een kwartier over schema. met het zweet in de handen kom ik toch net op tijd om in te schepen.,gelukkig,want ryanair is wél erg aan de klok.
we landen mooi op schema,de bus naar de midi staat vertrekkensklaar. in brussel heb ik net tijd genoeg voor een belgische welkomstdrink, en in brugge wacht mijn trouwe privéchauffeur me vol ongeduld op.
einde van een mooie uitstap; voorlopig is verder nog nix gepland.
ik was op tijd wakker,nam uitgebreid mijn tijd en moest tenslotte een taxi nemen om mijn trein te halen,zo begon mijn dag. de stiptheid is op zijn spaans, geen mens die zich daar aan ergert. de trein is heel modern en confortabel.door de nevel is het zicht beperkt, gelukkig heb ik mijn congoboek bij, ik kom in de laatste woelige jaren. ronda is voor mij erg symbolisch: het is een herinnering aan een cruciaal moment in mijn relatie met sonny,elf jaar geleden logeerden we hier in al de luxe die een parador bieden kan. hier weer rondwandelen is het orgelpunt van mijn reis. je dierbaren begraaf je nooit helemaal,hoe veel moeite je ook doet en hoe graag je het zou willen. verder staat ronda pal boven een kloof waardoor je heel mooie vergezichten hebt. de oude stad loopt over van musea, de nieuwe stad aan de andere kant van de brug is inwisselbaar met om het even welke levendige stad. na even zoeken beland ik toch in een goeie tapabar,en wandel ik op mijn gemak terug naar het treinstation, opdracht volbracht. de trein glijdt door een relatieve vlakte met veel landbouw. ik zie (tarwe?)velden afgewisseld met olijfboomgaarden waarin nu wordt gewerkt,ik vermoed snoeien. verder veel dorpen met ganaderia's die wingene en co naar de loef steken. meer tekenen van industrie dan hier en daar een meelfabriekje zie ik niet in het grootste deel van het trajekt. er hangt een gloednieuwe trekfiets in mijn treincompartiment, wat alleen mijn spijt aanwakkert dat ik hier geen fiets heb: het moet leuk zijn hier van het plaatselijke beernem tot in zeg maar lapscheure te fietsen. bij het uitstappen maak ik kennis met john, de eigenaar ervan die hier omwille van zijn health een maand gaat toeren. ik stikjaloers natuurlijk,geef hem mijn kaartje en hoop ooit op een beknopt verslag, hij van zijn kant zoekt een partner om enkele maanden door kroatië te trekken. de voettocht naar het hotel heb ik nodig om mijn emoties een beetje te verwerken,onwillekeurig ben ik mijn uitstap aan het afsluiten. ik ben moe en doe een heerlijke siësta. het internet werkt,alsof we een modus vivendi hebben gevonden. zoetjesaan tapatime, wat kan er mij in godsnaam nog gebeuren? hasta la mañana, emilio
een dik half uur zit ik te wachten,nu ben ik eindelijk ingelogd. goed dat ik mijn boek bij heb,en mijn spreekwoordelijk geduld. en nu maar hopen dat wat ik tik ook effectief op mijn blog verschijnt.
de tapacultuur heeft me helemaal ingenomen,een verrukkelijke manier van eten voor een erg redelijke prijs, al moet je een beetje de plaatsen kiezen: zoals overal een beetje uit het centrum of net van de hoofdstraat weg.
met het oog op mijn wandeling ook niet overdreven veel gegeten .
mijn gids was er. in zijn dikke bmw werd ik samen met een soort jack russell tot hoog in de bergen gebracht. daar wandelen is niet mijn gewoonte maar ik heb er ontzettend van genoten. luis is een jaartje jonger dan ik maar kent er blijkbaar elke steen. heel erg spijtig dat de communicatie erg minimaal was,mijn spaans is minder goed dan ik dacht. we wandelden van 4 tot 6, hoe ver en hoog weet ik niet. het was niet echt koud, wel een beetje mistig zodat ik de verre plekken die hij aanwees niet kon zien,alleen de sierra nevada, naar zijn zeggen op 100 km was duidelijk te onderscheiden door zijn sneeuwwitte kam.
ik was een beetje bezorgd om mijn fysiek,maar bij felle klimmen hoorde ik mijn gids ook zwaar ademen, en hij wandelt daar zo'n 3 keer per week: geruststellend dus voor mijn eigen lijf.
een beetje in mineur- ik kon hem niet echt bedanken door het taalprobleem- nam ik van de man afscheid.ik kocht wat fruit en ging een late siësta doen. daarna weer een taparondje, zodat ik eigenlijk geen honger had voor het avondmaal: ik at toch een stuk zwaardvis, doet me eigenlikkaan kalfsvlees denken.
bedtijd nu,morgen wil ik op bedevaart per trein naar ronda, ik probeer mijn verwachting te temperen.
mensen flaneren op zijn zondags,je ziet nog een heer met sigaar in de kop, vrouwen met een pels.het is hier frisser dan beneden,in de zon kan ik me niet verwarmen met alleen een t-shirt. mijn nieuw verblijf is een ouderwets hotel, nog met ingelegde parketvloeren en zo: verder alle confort,zelfs een airco. alleen de cyber is ondermaats, een probleem voor heel andalusie lees ik per toeval in mijn spaanse krant. gisteren een lang bericht geschreven en vanmorgen zie ik het niet verzonden.. ergernis! zo zit ik nu te tikken in een soort western unionkantoor,het net is hier iets vlotter,al ben ik ook al 2 keer opnieuw begonnen door een fout te maken met het qwertyklavier zodat mijn tekst weer weg was in plaats van verzenden.. authenticiteit is omgekeerd evenredig met talenkennis. de voertaal is spaans en spaans. gisteren had ik het geluk te avondeten naast een spaans gezin,elk at 2-3 tapa's, ik kon bestellen door aan te wijzen. lekker en goedkoop,1 euro per stuk.. naderhand bleek de jonge uitbaatster francaise,zo kwam ik in contact met haar kersverse schoonvader,fervent jager die me vandaag een rondleiding heeft beloofd in het natuurpark iun de buurt,ik ben benieuwd en hou jullie zo goed mogelijk op de hoogte adios! miel aka aqui emilio
te lang ben ik in malaga blijven hangen. de vaag geplande uitstappen naar het binnenland deed ik niet,te ver weg van het bus-en treinstation,te besluiteloos door te weinig planning.. het internet is niet wat ik thuis gewoon ben, en dat verwondert me toch,spanje is erg geëvolueerd en lijkt minstens in alles mee,zo niet voor te zijn. maar het net wekt slecht. gisteren nog schreef ik een lang bericht dat niet in mijn blog is opgenomen. ergernis! zo kan ik opnieuw beginnen, ditmaal niet op een gratis ter beschikking-toestel in hostal of hotel,maar een betalend toestel in een soortement western unionkantoor, dat zie je hier nog regelmatig. in een notedop: gistermorgen plots vertrokken ,weg van malaga en het ook naar mijn normen toch ondermaats hostal, de bus op naar het noorden,dwars doorde bergen: mooie vergezichten. antequera is meer op mijn maat: plattelandstadje van 40.000 inwoners,een grote pueblo tegen de bergwand geplakt met vriendelijke niet gehaaste mensen. aan de andere kant is een grote vlakte,met landbouw en aanverwante nijverheid
na een moeilijke eerste nacht ben ik ondertussen gewend aan mijn bed en omgeving'. geen last meer van nachtlawaaierige studenten of druk ochtendlijk verkeer,ik slaap als een roos.
even paniek vanmorgen toen ik de battrij van mijn fototoestel wou laden. verkeerde lader meegenomen! bij een fotowinkel de oplossing gevonden,voor 3 euro laden ze hem weer,oef!
om sportieve redenen weer te voet de stad doorkruist naar het trein en busstation. ik wil vandaag eens naar fuengirola,of gewoon eens een dagje naar een badplaats aan de costa del sol. er is een nieuwe spoorlijn die al die badplaatsen aandoet,een beetje als onze kusttram maar dan volledig op eigen bedding. een initiatief dat,hoewel pas gestart een succes is. er wordt druk gebruik van gemaakt.
het doet me allemaal een beetje aan blankenberge denken,maar dan met ouder publiek. allemaal contente mensen,van heel noordwest europa .finnen,engelsen,hollanders,belgen,fransen.. allen oud en content,voor zover ik kan horen en zien.
op zijn belgisch gegeten,mosselen die helemaal uit holland kwamen,en zo smaakten ze ook. ik had graag de lokale versie geproefd, die zie ik overal op de mercado,s maarvind ze nergens op de kaart. het was een leuke dag,ik kwam moe maar tevreden thuis in het altijd drukke malaga.
met mijn congoboek heb ik veel bekijks,daardoor voel ik me helemaal intelectueel,zelfs de vele studenten sleuren hier zoiets niet mee. ik begin nu goed op te schieten,al is het moeilijk om een geschikte leesplek te vinden. vanavond werd na een tijd het licht gedempt in de kroeg waar ik aan het lezen was en de muziek wat harder gezet,ze kunnen moeilijk de kroeg aanpassen aan de grillen van een ouwe vent,dat begrijp ik wel.
avondje afgesloten met een kebabtoestand. overal,ook daar vriendelijk bediend geweest. zou ik dat uitlokken misschien met mijn beminnelijke zelf..
het was een korte nacht. het leven in het studentenkaffee,dat lijkt me dikwijls een combinatie, duurde tot na 02.00 hr, vanaf 06.00 hr begon het stadsverkeer met knetterende brommers en al. om acht uur dan maar aan een eerste verkenningsronde begonnen. een bocadillo met jamon regional kon ik niet laten liggen, ik verwachtte maar een matige desajuno in het hostel, en dat was het ook.
daarna een steviger stadsverkenning. de winkelwandelstraten zijn al vroeg druk,misschien zit de koopjesperiode daar voor iets tussen. ergernis krijg ik van de vele monumentale kerstbomen die hier nog staan,naarmate de zon opkomt is het nog meer belachelijk.
al bij al is het een erg levendige stad.
het is nu middag, ik ben in het hostal om mijn short aan te trekken en mijn pull achter te laten. nu ga ik op zoek naar een treffelijk terras met tapa's en een treffelijke wijn..
ik vind een adres achter de arena,dank zij mijn trotter. de baas,die ik 200 kg schat promoot zijn jamon, die werkelijk voorteffelijk is
ik eet er vanavond kalfszwezeriken,die jammer genoeg vermoord zijn door het vele zout.
stad en ik gaan niet goed samen, ik wordt er door overweldigd op verkrachten af. het gaat buiten mijn wil om. morgen moet ik dringend buiten geraken. hoewel,deze middag even langs het bijna verlaten strand en de uitgestoven havengewandeld, dat was leuk maar is eigenlijk buiten de stad om. morgen neem ik een bus,of ik noem niet langer miel.
ondertussen wel aan het lezen> de helaasheid der dingen heb ik inderdaad verslonden,veronique. en nu ben ik gretig in congo aan het bijten. straks heb ik leesvoer te kort. help!
na twaalven, dus bedtijd voor een hartptient,ook al deed ik reeds een siesta
kan je zien dat de umlaut toets niet werkt..net als het vraagteken.verdomd qwertyklavier!
ik heb me net geinstaleerd in mijn kamertje,het bevindt zich in een ander gebouw van het hostel,pal boven een studentenkaffee..deuk dat het hier nog is,iedereen zit op straat te babbelen. gelukkig is er geen muziek. ik hoop dat ik zal kunnen slapen,anders blijf ik hier niet..
de reis verliep helemaal zoals gepland. stiptheid is toch een sterk punt bij ryanair.
er was niet veel volk op de vlieger, ik ken het klappen van de zweep al een beetje en stap bij de laatsten opzodat ik 3 stoelen naast mekaar heb, net genoeg voor een hazeslaapje,zij het in lotushouding. toch fit aangekomen ondanks het late uur.
mijn enige probleem was of ik de laatste bus zou kunnen halen naar het stadscentrum..het lukte met de vingers in mijn neus. het was een helse rit,malaga lijkt een grote moderne stad,ik zit in het oudestadscentrum,buiten het gebabbel weinig lawaai hier,toch voorlopig.
nu ga ik beneden een pintje of zo drinken, ik plak zowat dicht. hasta la manana!
met de nieuwjaarspoespas is het reis- en ook het blogidee wat naar de achtergrond verschoven..
morgen vertrek ik, en met het lezend(trotter &co) voorbereiden is de goesting daar weer .
het miezerig weer laat ik met plezier achter me.
met de tijd leer ik minder inpakken:alles kan met groot gemak in mijn handbagagekoffertje.
het enige vervelende is dat ik pas laat aankom in malaga. er zal wat geluk nodig zijn om de laatste bus naar het centrum te halen, zo niet wordt het een "dure" taxirit. maar dat zijn zorgen voor morgen.
vanavond nieuwjaren bij de buren. ik loop vooraf nog eens langs bij de kleinkinderen, hoop maar dat ze thuis zijn.
ik kan het niet laten! het is niet zo dat ik thuis mijn draai niet vind -ik was overwegend thuis de laatste 5 maand en heb me nog geen seconde verveeld-,maar andere oorden trekken me aan. en ik heb redenen genoeg om mezelf goed te praten:
- het winterse weer hier wil ik even achter me laten,
-ryanair, waar ik een haat-liefde verhouding mee heb vliegt uitermate goedkoop,
-lang geleden dat ik in het zuiden van spanje was
-mijn ziekenverlof loopt wellicht op zijn eind, straks heb ik geen tijd meer voor zo'n folieke.
