na mijn berichten bijgewerkt te hebben verlaat ik bazas. de landes zijn definitief voorbij,het is het gewone werk van klimmen en dalen.,bijna een opluchting. het is redelijk fris zodat ik na een kwartier al stop om me warmer te kleden. de wegen zijn nat, het moet vannacht toch geregend hebben zonder dat ik het hoorde, ik slaap vaster dan ik soms vermoed, en zink weg in dromen die ik me duidelijk kan herinneren.: ik was al coöpteerd parlementslid,allleen op basis van mijn verdiensten, een andere nacht was ik weer inwonend bij pa & ma, of ik liep tussen vrienden en kennissen rond zonder broek, allen afgebroken door een kort ontwaken.
de klimmetjes volgen elkaar op, ik neem ze op mijn gemak en geniet van de vlotte afdalingen. het is zondag en ik weet dat ik voor de middag moet voorzien zijn van eten en drank. in grignols vind ik het nog te vroeg zodat ik me moet haasten om nog bediend te worden in casteljaloux,maar het lukt omdat ze hier langer open blijven dan verwacht: tot 13 hr. ik piknik op de weg naar damazan in een klein dorpje -de naam weet ik niet meer- ik klim verder van de ene watertoren naar de andere, er zitten een paar pittige tussen. gelukkig blijft het droog, er komt zelfs een flauwe zon.
damazan. doods op zondagmiddag,maar hier vind ik le canal lateral a la garonne, vanaf hier is het vlak langs het kanaal. weinig beweging, de eerste die ik ontmoet is ene ann wilson, britse die al maanden aan het trekken is,dit jaar gestart in marokko,via spanje naar hier afgezakt. het eerste wat ze vraagt is goedkoop logies,en van die dingen die je als volleerde trekkers uitwisselt,materiaal keuren ook. ik geef mijn mailadres in de hoop ooit nog iets van haar te horen. curieus mens.
na de 50 km klimmen en dalen is het een verademing langs een goed fietspad verder te kunnen. sporadisch wat wandelaars, weinig fietsers. plots word ik verrast door een grote,erg mooie slang die deels op het pad ligt. ikn een fractie van tijd twijfel ik tussen erover rijden of ontwijken,maar het beest besluit voor mij door zich terug te trekken, wellicht even geschrokken als ikzelf. verder geen incidenten, ook geen gelegenheid om meer te drinken dan ik bijheb. na 40 km kom ik in agen, hier zoek ik iets om te slapen. enige mogelijkheid is een hotelletje,een beetje tegen mijn zin. het staat wel goed genoteerd in mijn routard, een leuke bevestiging van mijn keuze. hier is een flauw carnavalletje aan het lopen,veel confetti verder weinig indrukwekkend. ik vind een goede bistro. het lawaai van het vuurwerk kan me nauwelijks uit mijn slaap houden.
