de tapacultuur heeft me helemaal ingenomen,een verrukkelijke manier van eten voor een erg redelijke prijs, al moet je een beetje de plaatsen kiezen: zoals overal een beetje uit het centrum of net van de hoofdstraat weg. 

met het oog op mijn wandeling ook niet overdreven veel gegeten .

mijn gids was er. in zijn dikke bmw werd ik samen met een soort jack russell tot hoog in de bergen gebracht. daar wandelen is niet mijn gewoonte maar ik heb er ontzettend van genoten. luis is een jaartje jonger dan ik maar kent er blijkbaar elke steen. heel erg spijtig dat de communicatie erg minimaal was,mijn spaans is minder goed dan ik dacht. we wandelden van 4 tot 6, hoe ver en hoog weet ik niet. het was niet echt koud, wel een beetje mistig zodat ik de verre plekken die hij aanwees niet kon zien,alleen de sierra nevada, naar zijn zeggen op 100 km was duidelijk te onderscheiden door zijn sneeuwwitte kam.

ik was een beetje bezorgd om mijn fysiek,maar bij felle klimmen hoorde ik mijn gids ook zwaar ademen, en hij wandelt daar zo'n 3 keer per week: geruststellend dus voor mijn eigen lijf.

een beetje in mineur- ik kon hem niet echt bedanken door het taalprobleem- nam ik van de man afscheid.ik kocht wat fruit en ging een late siësta doen. daarna weer een taparondje, zodat ik eigenlijk geen honger had voor het avondmaal: ik at toch een stuk zwaardvis, doet me eigenlikkaan kalfsvlees denken. 

bedtijd nu,morgen wil ik op bedevaart per trein naar ronda, ik probeer mijn verwachting te temperen.

hasta la mañana,

emilio