 |
|
|
rooms-katholiek priester, dichter, vertaler, essayist en hoogleraar.
|
|
| 26-04-2016 |
 Maxime Alexandre,(1)Ars poetica (2) Het wegende leven (3) De schepping (4) Maat van de aarde (5)Beweging (6)Beleefd gedicht |
|
Maxime
Alexandre (1899- 1976)
Ars poetica
Rivier jij
mijn oude en nieuwe geleide
Rivier in
mijn geheugen geschreven
Altijd
herboren met de dauw
Als de wind
de slaper zijn pijlen leent
Rivier jij
bent de vrouw en haar buik
De rollende
stenen het broederlijk vuur
De plaats
van geboorte het laatste soelaas
Vrij als hanengekraai
licht als de lach
Rivier alle
zeilen los in de makke zon
Uit: Das
Meer sang fern von uns. Henssel Verlag, Berlin, 1984.
© Vert.:
Piet Thomas
Het wegende leven
Langzaam
mengt een glimlach zich met de zee
De kusten
van de storm ontvangen
De bloemen
van de kindertijd de struiken van de droom
Liefde
beheerst de zuiverheid van beelden
De buigende
helling van een tuin onthult
De
schaduwjaren van bewegingloze pijn
De liefde
rijpt aan de rand van dit geheim
Ibidem
© Vert.:
Piet Thomas
De schepping
In een
woestijn ontspringt het eerste woord
Een woord
eenvoudiger dan stilte
Een glas
water voor het kind
Een vogel
als enig antwoord
Ik zie de
aarde verslonden door vuur
De aarde die
pas is geboren
Met haar
eerste bloemen en gras
En mijn mond
om dit te zeggen
Ibidem
© Vert.:Piet
Thomas
Maat van de aarde
Ik heb
treurige dieven ontmoet
En hun
vriendinnen in rouwkledij
Ik heb
vogels gezien op de middernachtsboom
En later heb
ik arme mensen gezien
Liever was
mij het gelaat van een kind
Dat op t
juiste moment uit de mist opdook
Om als
voorbeeld te dienen vandaag en altijd
k Heb
gedroomd van een kind dat zijn brood opat
Het was een
kind met een breekbaar hart
In de maand
de strelingen en van de stilte
De passanten
sloten hun ogen
En zochten
hun weg tussen vochtige stenen
Ibidem
©Vert.: Piet
Thomas
Beweging
Aan de
ijzige bron
Roept een
vogel me bij mijn naam
De vogel van
de zee
Kijkt naar
de hemel en geeft hem zijn kleur
Als een
naakte vrouw
Verlicht de
hemel de toekomst
De witte
toekomst in een beek
Wordt een
steen en zingt
Ibidem
© Vert.:
Piet Thomas
Beleefd gedicht
Vond ik de
juiste toon
Woorden waar als de zon
Even waar
als de stilte
Ik zou met
de liefde beginnen
Om de
laatste zin te kennen
Van de
zegvierende pijn
Van de
eenzaamheid zonder tranen
Zou ik het
eerste het beste geheim uitvinden
Het geheim
van het vuur in de nacht
Van
vergeving voor alle mensen
En om mijn
droom te voltooien
Zou ik met
de liefde beginnen
Ibidem
© Vert.:
Piet Thomas
De naakte muren
De nacht is
niet lang genoeg
Om de hemel
te doorkruisen
De vlam
verteert de blik
Het water is
niet licht genoeg
Om de hemel
te verslinden
De vogels
verlaten hun nest
In het begin
komt de gerechtigheid
De tijd die
kinderen zich wensen
Een wagen
van vuur
Op water
doorzichtiger dan hun glimlach
Ibidem
©Vert.: Piet
Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 09-04-2016 |
| Raymond Queneau, Voor een Ars Poetica |
|
Raymond Queneau (1903-
1976)
Voor een Ars Poetica
1.
Een gedicht stelt niet veel voor
nauwelijks meer dan een cycloon in de Antillen
dan een tyfoon in de zee van China
een aardbeving op Formosa
Een overstroming van de Yang Tse Kiang
honderdduizend Chinezen in één klap verdronken
bang
het is niet eens een onderwerp voor een gedicht
echt heel weinig
We amuseren ons goed in ons klein dorpje
We planten het bouwen van een nieuwe school
we willen een nieuwe
burgemeester kiezen
en de dagen
van de markt veranderen
we leefden in het centrum van de wereld
nu vlakbij de stroom
Oceaan die aan de horizon knaagt
Een gedicht stelt echt niet veel voor
5.
Lieve god lieve god wat heb ik zin om een klein gedicht te
schrijven
Zie daar gaat er eentje voorbij
Kleintje, kleintje, kleintje
Kom hier dat ik je rijg
aan de halssnoer van mijn andere gedichten
kom hier dat ik je stoppen kan
in het pillendoosje van mijn
verzameld werk
kom hier dat ik je liefkoos
dat ik je berijm
dat ik je ritmeer
dat ik je bezing
dat ik je bepegasus
dat ik je bevers
en je beproza
klein schalkje
het is er vandoor.
9.
Indien ik
vanavond eens een
gedicht
schreef voor het nageslacht
potverdorie
een prachtidee
ik voel me zeker van mezelf
ik ga erop los
en
aan
het
nageslacht
zeg ik merde en remerde
en reremerde
aardig geveinsd
het nageslacht
dat wachtte
op jouw gedicht
en hoe
Uit: Graham
Dunstan Martin: Anthology of Contemporary
French Poetry. University of Texas Press, Austin 1975 (2)
© Vertaling
uit het Frans: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
| Jean Tardieu (1)Adviezen van een heks (2) Raam (3)De miljardair |
|
Jean Tardieu (1903- 1995)
Adviezen van een heks
(stil en opgeschrikt gefluisterd in het oor van de lezer)
Bedwing je lach
bij het ochtendgloren !
Luister niet naar de bomen
die de wegen bewaken !
Zeg niet je naam
aan de slapende aarde
eer het middernacht heeft geslagen !
Reik niet je hand
naar de sneeuw en de regen !
Open het raam niet
tenzij voor de kleine planeten
die je goed kent !
Vertrouwen is vertrouwen waard:
jij die me vraag om advies,
wees op je hoede, je hoede !
Je weet nooit wat nog komt.
Uit: Graham
Dunstan Martin: Anthology of Contemporary
French Poetry. University of Texas Press, Austin 1975 (2)
©Vertaling
uit het Frans: Piet Thomas
Raam
Wat water maakt de overmaat
van deze wereld goed
leeg tussen stenen
veinst het afwezigheid
om ons te bevrijden
Raam van de lucht
uitgewist oppervlak
zonder iets voor zichzelf
zie hoe diep het is
voor een gedachte
Komt dan een storm
dan krijgt het glas rimpels
de geest hervalt
in ondoorschijnendheid
Ik stik, ga door
ik zoek al slaande
op de vast aarde
ik luister en wacht
Zo wint de wind
voldoende kracht
om de ruimte te openen
tussen de
dingen
Uit: Graham
Dunstan Martin: Anthology of Contemporary
French Poetry. University of Texas Press, Austin 1975 (2)
©Vertaling uit het Frans: Piet Thomas
De miljardair
John draagt een schaal
met daarop een boot.
Milord nog op zijn bed gezeten
past zijn pak en zegt:
Zet ze maar ergens neer
ik rook mijn sigaar op.
Een uur later komt John terug:
het venster stond open
op het bed niets te
zien
onder de aspidistra
ook al niet
en helemaal niets meer op de schaal.
-Milord zeilde weg in zijn boot.
Uit: Graham
Dunstan Martin: Anthology of Contemporary
French Poetry. University of Texas Press, Austin 1975 (2)
©Vertaling
uit het Frans: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
| Jean Follain, De hond van de scholieren |
|
Jean Follain (1903- 1971)
De hond van de
scholieren
Scholieren spelen ijsbrekertje
op het pad
naast de spoorweg
men heeft ze zwaar verpakt
in oude, donkere wollen jassen
en versleten lederen riemen
de hond die hen volgt
heeft geen kom meer met avondvoer
hij is oud
want hij heeft hun leeftijd.
Uit: Graham
Dunstan Martin: Anthology of Contemporary
French Poetry. University of Texas Press, Austin 1975 (2)
©Vertaling
uit het Frans: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
| 29-03-2016 |
| Walter Höllerer, Tweeërlei zingen |
|
Walter Höllerer (1922-2003)
Tweeërlei zingen
Dat hij zong
Om aan een
verdriet
Te ontkomen
Hadden ze al
vlug ontdekt
En ze zeiden
het hem.
Zijn
nadenken
Over de
wijze van zingen
Bracht hem
zo ver
Dat hij zich
Bedroefd voordeed
Om aan een
heimelijke
Hem eigen
Vreugdekreet
Te ontkomen.
Uit: German
Poetry. Carcanet New Press, Manchester, 1977.
©Vert.: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| Rudolf Otto Wiemer, Open hand |
|
Rudolf Otto Wiemer (1905-1998)
Open hand
Zijn open
hand
reikt het
brood aan
en deelt het
aan ons uit
Zijn open
hand
een
hamerslag
jaagt er een
spijker in
Mijn open
hand
neemt het
brood
ook de
hamerslag?
Uit: Ein Wort dem kein Tod Gewachsen ist. Verlag
Ernst Kaufmann, Lahr, 2004.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
| 28-03-2016 |
| Jürgen Benisch, Herinnering aan die dag |
|
Jürgen Benisch
Herinnering aan die dag
Die vrijdag
schrok het
kruis
van de
schreeuw van de verlatene
die vrijdag
maakte god
zich vrij
van alle
gangbare beelden
die dag
kreeg god
een nieuw
gelaat
sinds die
dag
groeit rond
het woord
nieuw vlees
Uit: Ein Wort
dem kein Tod Gewachsen ist. Verlag Ernst Kaufmann, Lahr, 2004.
©Vert.: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 08-02-2016 |
| Jos Van den Broek, EEN TUIN VAN ZIJDE, (1)Nergens beter te bereiken (2)Gods kracht is groter dan ât geweld (3)Gij bent een Vreemde |
|
Jos Van den Broeck sj (1922-2003)
EEN TUIN VAN ZIJDE
Bloemlezing samengesteld door Piet
Thomas
1.
Nergens
beter te bereiken
Nergens beter te bereiken
dan bij uw kruis.
Daar zijn naast rijken
ook armen thuis.
Enkel wat door lijden
rijp werd en klaar,
kan ons naar U leiden
en naar elkaar.
2.
Gods
kracht is groter dan t geweld
Gods kracht is groter dan t geweld
waarin de mens vertrouwen stelt.
Gods kracht verschijnt in stilte
als water dat uit bronnen welt.
Wij noemen Hem de Milde.
3.
Gij bent
een Vreemde
Gij bent een Vreemde
en ongenaakbaar ver
die mij ontheemde.
Maar tegelijk bent Gij
mij zeer nabij.
Volheid vandaag en
morgen leemte.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 07-02-2016 |
| (4)De winter houdt de hazelaar gevangen (5)Eindeloos (6)De tuin, de vijver (7)De herfst kleeft kleurenzat(8) De avond: een tuin van zijde |
|
4.
De
winter houdt de hazelaar gevangen
De winter houdt de hazelaar gevangen
en in zijn hart t verlangen
naar licht en kleur
en scherpe geur van voorjaarskruid.
De winter prikkelt bloed en huid
en vriest de muffe sleur
van najaarsmoeheid uit.
5.
Eindeloos
Eindeloos dof de dagen,
Hun leegte gewichtloos dicht
Geen zwijgen, geen vragen.
Niets tenzij pijn om te dragen.
Is er nog weten van licht?
6.
De tuin,
de vijver
De tuin, de vijver en verward
wat uitgerafeld ijs,
en wij, met lente in het hart,
de herfst bewandelend.
Wij plukten voor elkaar
nog najaarsrozen
en woorden zijn frambozen
kwetsbaar fris.
En al het uitzichtloze
vervloeide in een vergezicht
van broos en
weerloos
licht.
7.
De
herfst kleeft kleurenzat
De herfst kleeft kleurenzat
aan ieder vlinderblad
dat met de wind gaat spelen.
Stervensbereide overvloed!
Hoe zal ik warmte derven
en licht en kleur.
Straks blijft alleen de geur
van dieren, mest en stallen.
Laat mij oktober zijn:
een herfst van wilde luchten
en overrijpe vruchten.
8.
De
avond: een tuin van zijde
De avond: een tuin van zijde
kwetsbaar ieder uur.
Verstild de zon over de weide.
Het gras vat vreedzaam vuur.
En ik, een ingewijde,
een monnik der natuur,
gerijpt uit hars en heide.
9.
Het
omgeploegde veld: zijn scherpe geur.
Het omgeploegde veld: zijn scherpe geur.
De vlinderbloesem van de kers.
De lente als een open deur.
En wij als ovenbrood zo vers
van hoop en van verwachten.
Herleven wij, wij weten dat de nachten
met vorst verrassen en dat regen
in deze tijd de bloesem dikwijls schaadt
en dat ons hart verlegen
en kwetsbaar blijft gelijk de dageraad.
10.
Kopergroen
de maan
Kopergroen de maan,
over de velden bevroren,
waar het versgespleten koren
op ontplooiing wacht.
December, advent,
waakzame tijd
om binnenkamers te bevragen
hoe ik mijn hart bevrijd
van twijfels en van nederlagen,
hoe ik in deemoed
mij op Uw komen
voorbereid.
11.
Uit een
tros bomen
Uit een tros bomen
op ons vijvereilandje
helt een sjofele wilg.
Elk seizoen hangt hij schuiner
boven het vangnet van het water,
zodat zijn kruin voorzichtig
een traag gebaar van afscheid
dat niemand radeloos maakt
naar de aarde wuift.
En zegenen zal ik die dood
wanneer hij me overkomt
midden lieve mensen
van wie ik om hun eenvoud
zeker weet dat ik, voor het leven,
hun vriend mag zijn.
12.
Warm
reeds de wind uit het zuiden
Warm reeds de wind uit het zuiden
over de tarwe die achteloos schiet.
Vogels jachtig van verliefde geluiden.
De winter is dof, vervreemding, verdriet,
is al wat ik levenloos achter mij liet.
Lente! Kom, lok mij naar buiten.
Kom met de geur van scherpe
kruiden.
Onweerstaanbaar kom vurig,
kom mij ontsluiten.
13.
Dit
uur waarop nog lijsters fluiten.
Dit uur waarop nog lijsters
fluiten.
Completen God gewijd.
En tijm en marjolein
en uitgerijpte zomerkruiden.
Hoe zij het kloosterpand
ontsluiten
en elke tijd.
Ontheemden, wijlend
bij de kern der dingen,
zij bidden, zingen
en duiden
hoe levensvreemd wij zijn.
14.
Beluisteren
jouw woorden
Beluisteren jouw woorden
en volgen langs de boorden
van elk gebaar
de stroom van jouw gedachten
het tij van jouw gemoed.
En zwijgen.
Aandachtig voor elkaar.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 04-02-2016 |
| (15)Een vlinder(16)Een donkere dag(17)Elkaar (18)Gras in het voorjaar: een weelde(19)Een tere Turkse tortel (20)De hazelaars beginnen uit te lopen. |
15.
Een
vlinder
Een vlinder
kwetsbaar
en broos
Rudy jij
zo dicht
bij mij.
En nu plots
is je dood
ongenaakbaar
voor mij,
die jou
de ogen sloot.
16.
Een
donkere dag
Een donkere dag
van regen
en van tegenslagen.
Een dag
die t licht
niet durft verdragen.
17.
Elkaar
Elkaar in broze
gebaren ervaren,
kwetsbaar als rozen
gevoelig voor schade.
Geen bloemen verklaren
die pure genade.
18.
Gras in
het voorjaar: een weelde
Gras in het voorjaar: een weelde,
glanzend over perk en weide,
mals van fluweel en zijde.
Voor lijsters een paradijs
en voor merels.
En ik voel me mens, geheeld
bevestigd, vernieuwd, herrezen,
van de winter genezen.
19.
Een tere
Turkse tortel
Een tere Turkse tortel,
een rilde lentebloesem,
dartelend voor mijn raam,
kirt mij een frisse naam
voor dit herleven,
dit voorjaars opengaan.
20.
De
hazelaars beginnen uit te lopen.
De hazelaars beginnen uit te lopen.
En nu het heggenmusje fluit,
gaat al wat leeft weer hopen.
Geen winter kan mijn krachten slopen.
Zijn stilte: aanhef van een nieuw geluid.
Zo breek ik in mijn dood eens open.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 03-02-2016 |
| (21)Ik heb geleerd te lijden(22)Een jonge vrouw verwacht.(23)Overal kerselaren, vlinderlicht (24)Psalm 126 (25)Psalm 139 |
21.
Ik heb
geleerd te lijden
Ik heb geleerd te lijden
en te leven met onafwendbaar leed
en mijn gevoelens te bevrijden
van bitterheid, omdat ik weet
hoe onvolkomenheid
elk leven begeleidt.
22.
Een
jonge vrouw verwacht.
Een jonge vrouw verwacht.
Licht in duisternis
en nacht.
Zij weet wat lijden is,
onzekerheid, gemis.
Maar zij bewaart
het Woord
tot haar gericht,
Gods Woord,
dat zij ervaart
tot in haar schoot.
En daarom lacht
er licht
in duisternis en nacht.
23.
Overal
kerselaren, vlinderlicht
Overal kerselaren, vlinderlicht,
op een droom van groen.
En hoe gewoon in dit seizoen:
een man
van s morgens vroeg al
in zijn plantsoen.
Het is bij Hem
dat Magdalena navraag doet.
Maar zij herkent zijn stem
wanneer Hij haar
bij name groet.
Rabboni!
(Joh. 20: 14-16)
24.
Psalm
126
Als
God ons thuisbrengt
uit
onze ballingschap
dat
zal een droom zijn.
Wij
zullen zingen,
lachen,
gelukkig zijn.
Dan
zegt de wereld:
Hun
God doet wonderen.
Ja,
Gij doet wonderen,
God
in ons midden,
Gij
onze vreugde.
Breng
ons dan thuis,
keer
ons tot leven
zoals
rivieren
in
de woestijn,
die
als de regen valt,
opnieuw
gaat stromen.
Wie
zaait in droefheid
zal
oogsten in vreugde.
Een
mens gaat zijn weg
en
zaait onder tranen.
Zingend
keert hij
terug
met de schoven.
25.
Psalm
139
(1)
Mijn God, Gij peilt mijn hart en Gij kent mij,
mijn God, Gij weet waar ik ga of sta.
Gij doorziet mijn gedachten van verre,
Gij hebt mijn reizen en rusten bepaald,
en wat ik ook doe, Gij bent ermee vertrouwd.
Ja, er komt geen woord op mijn lippen,
Mijn God, of Gij hebt het al gehoord.
Gij bent voor mij en Gij bent achter mij,
Gij hebt uw hand op mij gelegd.
Wonder van wijsheid dat mij te boven gaat,
Onbereikbaar, ik kan er niet bij.
(2)
Hoe zou ik ooit ontkomen aan uw Geest
en waarheen vluchten? Gij ziet me overal.
Klim ik dicht bij de hemel, Gij zijt in de hemel,
Daal ik af op de aarde, daar vind ik U ook.
En vlieg ik mee naar het morgenrood
Tot aan het uiterste strand van de zee,
ook daar zal uw hand mij verder helpen,
ook daar houdt uw machtige hand mij vast.
Of ik nu uitroep: Duisternis, bedek mij,
laat het nacht worden om mij heen,
voor U bestaat er geen duisternis
voor U is de nacht even licht als de dag,
de duisternis even stralend als het licht.
(3)
Uw schepping ben ik in hart en nieren,
Gij hebt mij geweven in de schoot van mijn moeder.
Ik dank U, Gij hebt mij zo wonderlijk gemaakt,
ontzaglijke wonderen zijn al uw werken.
Door U ben ik gekend, mijn ziel en mijn gebeente,
in mij wat niets voor uw ogen verborgen
toen ik werd gevormd in het diepste geheim,
prachtig gevlochten in de schoot van de aarde.
Ik was nog ongeboren, Gij had mij al gezien,
En al mijn levensdagen stonden in uw boek
nog voor dat Gij er een van had gemaakt.
(4)
Hoe moeilijk zijn uw gedachten voor mij,
God, wat een machtig geheel.
Ga ik ze tellen, ze zijn zo talrijk
als het zand aan de zee, en dan nog
dan weet ik altijd nog niets van U.
Peil nu mijn hart, o God en ken mij,
toets mij en weet wat er in mij omgaat.
Zie toe dat mijn pad niet doodloopt,
leid me voort op de weg
die Gij voor mij hebt gekozen!
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 04-01-2016 |
| Wilhelm Willms: (1)wat de mensen van HEM zeggen, (2) engel, (3) het woord is vlees geworden , (4) Oben (5) passion |
Wilhelm Willms (1930-2002)
1.
wat de mensen van HEM zeggen
de leugenaars zeggen
hij is een leugenaar
de dichters zeggen
hij is een dichter
de profeten zeggen
hij is een profeet
de revolutionairen zeggen
hij is een van ons
de heiligen zeggen
hij is een heilige
de machtigen zeggen
hij is gevaarlijk
de bezitters zeggen
hij is een, communist
de nietszeggers zeggen niets
de burgers voelen zich verontrust
de liefhebbers zeggen
hij voelt als wij
de verlorenen
zeggen
hij heeft ons gevonden
de hongerigen zeggen
hij is ons brood
de blinden zeggen
wij zien alles nieuw
©Vert.: Piet Thomas
Uit: Klaus Vellguth, Ein Wort, dem kein Tod
gewachsen ist. Verlag Ernst
Kaufmann, Lahr,
20O4.
2.
engel
Welke engel zal ons zeggen
dat het leven verder gaat
welke engel zal dan komen
die de steen van t graf afhaalt
zal jij voor mij
zal ik voor jou
die engel zijn
welke engel zal ons tonen
hoe het leven te doorstaan
welke engel schenkt ons ogen
die al in de kiem de vrucht zien
zal jij voor mij
zal ik voor jou
die engel zijn
welke engel opent oren
om geheimen te verstaan
welke engel leent ons vleugels
om ons hemelrijk te zien
zal jij voor
mij
zal ik voor jou
die engel zijn
©Vert.:
Piet Thomas
Uit: M.Voss-Eiser, Noch einmal sprechen von der Wärme des
Lebens, Herder,1997
3.
het woord is vlees geworden
een woord
uit een woord
geklauwd
de wereld
is van haar zin
beroofd
een woord
bij een woord
gevoegd
verwekt is
een nieuwe
wereld
een woord
bij een woord
gezet
de schaal
van die wereld gekwetst
een woord
voor een zaak
vinden
uit duisternissen licht
verlossen
een woord
met ons vlees
omhuld
de zin
van de wereld
in hem vervuld
©
Vert.: Piet Thomas
Uit: Klaus Vellgut.
Ein Wort dem kein Tod gewachsen
ist. Verlag Ernst Kaufmann, Lahr 2004.
4.
Oben
de vraag is
waar is boven
wat is boven
wie is boven
want juist naar gelang
wat bij ons boven is
kan men berekenen
wat op ons afkomt
welke geest
is het geld boven
dan daalt de geest van het geld
op ons neer
is de economie het opperste principe
dan daalt die geest
op ons neer
en over ons
is Jezus voor ons boven
dan komt ook de geest van Jezus
op ons neer
© Vert.: Piet Thomas
Uit: Klaus Vellguth. Ein
Wort dem kein Tod gewachsen ist, Verlag Ernst Kaufmann,Lahr, 2004.
5.
passion
wij sloegen hem
wij sloegen
het vuur
uit de steen
wij bedreigden hem
wij persten
wijn
uit de druif
wij folterden hem
wij folterden
zijn woord
uit het zwijgen
wij bonden hem
wij leerden van
de slaaf
de vrijheid
wij doorboorden hem
wij boorden
de bron
in de woestijn
wij begroeven hem
wij zaaiden
de hemel
op aarde
© Vert.: Piet
Thomas
Uit: Klaus Vellguth. Ein
Wort dem kein Tod gewachsen ist. Verlag Ernst Kaufmann, Lahr, 2004.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
| Marie Luise Kaschnitz:(1)Ik vergeet zoveel, (2) Een leven na de dood |
|
Marie Luise
Kaschnitz (1901 - 1974)
1.
Ik vergeet zoveel
Ik vergeet zoveel
Het meeste
Slechts één ding niet
Niet de Engelse danseres
Met de rode schoentjes
Niet de brandende Bergahorn
Vóór de Eugenordwand
Ook niet de doden
Met kalk overgoten
Zoals ze glansden in het maanlicht
Tijd mooie engel
Met de krans in het haar
En het pistool in de gordel
In de brievenbus ligt een briefje
Verlaat het huis
En een andere
Jezus was bij jou
Jezus wie moet het zijn?
Een Galileeër
Een arme man
Melaats
Een grootmacht
En een onmacht
Altijd
Vandaag nog.
© Vert.: Piet Thomas
2.
Een leven na
de dood
Geloof je vroeg men mij
Aan een leven na de dood
En ik antwoordde: ja
Maar uitleg daarover
Kon ik niet geven
Hoe zou het er uitzien
Hoe ik er zelf zou uitzien
Ginds
Slechts één ding wist ik
Geen hiërarchie
Van heiligen zittend op gouden zetels
Geen lawine
Van verdoemden
Enkel
Enkel liefde vrij geworden
Nooit verteerd
Mij overspoelend
Geen schutsmantel stijf van goud
Met edelstenen bezet
Een gewaad licht als een spinrag
Een zuchtje
Om mij schouders
Liefkozing mooie beweging
Zoals eens van Tyrrheense golven
Zoals van woorden die hier en daar
Woordflarden
Kom jij kom
Pijnweb met tranen bezet
Berg-en dal-vaart
En jouw hand
Weer in de mijne
Zo lagen wij las jij voor
Sliep ik in
Ontwaak
Jouw stem vangt mij op
Laat mij los en altijd
Zo verder
Meer dus, vragen de vragen
Verwacht u niet na de dood?
En ik antwoord
Minder niet.
© Vert.: Harry Gielen
Uit: Harry
Gielen en Piet Thomas. Nader tot U, Heer, Lannoo, Tielt, 2004.
Ralph Wright OSB
Toen
God jou schiep
|
Toen
God
jou
schiep
was
het
in
de
hemel
voor
vijf
minuten
stil.
En
toen
zei
|
|
|
God:
|
Hoe kwam het dat ik daar niet eerder aan gedacht heb!
|
Uit: Perhaps God (1985) van Ralph Wright OSB.
© Vert.:
Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 03-11-2015 |
| Jacques Prévert: Deze Liefde |
|
Jacques Prévert (1900-1977)
Deze liefde
Deze liefde
zo hevig
zo broos
zo gespannen
zo wanhopig!
Deze liefde
mooi als de dag
en slecht als het weer
want het weer is slecht!
Deze liefde zo waar
deze liefde zo mooi
zo gelukkig
zo vrolijk
en zo bespottelijk!
Bevend van angst
als een kind in het duister
en zo zelfzeker (
)!
Deze liefde helemaal
zo levendig nog
en heel zonnig!
t Is de jouwe
t is de mijne
die er is geweest
dit ding altijd nieuw
dat nooit veranderde.
Zo echt als een plant
zo bevend als een vogel
zo warm zo levendig als de zomer.
We kunnen allebei
weggaan en terugkomen
wij kunnen vergeten
en weer inslapen
wakker worden, lijden, oud worden,
en ook weer inslapen
dromen van de dood
wakker worden, glimlachen, lachen
en jonger worden,
onze liefde blijft
koppig als een ezelin
levendig als het verlangen
wreed als het geheugen
teder als de herinnering
koud als marmer
mooi als de dag
broos als een kind
©Vert.: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 16-10-2015 |
| Ernst Jandl (1)lenin in de winter (2)Afscheid (3) en nu |
|
Ernst Jandl (1925- 2000)
1.
lenin in de winter
de revolutie
de
sneeuwevolutie
de
theevolutie
de sneeuw
de thee
de ree
_______
leven
kleven
kleven
leven
de dingen
met ogen
de dingen
met ogen
de dingen
met ogen
bekleven
zien
zien
zien
© Vert.:
Piet Thomas
2.
afscheid
onzemond
onze handen
adieu
adieu
__________
en weende
bitter
en dokter
oppelt kwam
en weende
bitter
en
directrice reichert kwam
en weende
bitter
en
groenteboer dungl kwam
en weende
bitter
en ottokar
prohaska kwam
en weende
bitter
en bernhard
röhrig von röhrig en co. kwam
en weende
bitter
en anton ast,
tandarts, elke dag uitgenomen zaterdag
van
9-12 en 2-6, kwam
en weende
bitter
en trude
weitz kwam
en weende
bitter
en edi
ritter kwam
en weende
bitter
en rudi
vacek kwam
en weende
bitter
© Vert.:
Piet Thomas
3.
eens en nu
eens niemand
nu iemand
eens en nu
eens iemand
nu niemand
eens en nu
eens iemand
nu niemand
eens en nu
© Vert.: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
| Erich Fried (1) Copyright (2) Sprakeloos(3) navolging? |
|
Erich Fried
(1921-1988)
1.
Copyright
Hoe veel
jaren
na
Gods
dood
vervallen
zijn
vreemde
en Duitse
auteursrechten
©Vert.: Piet Thomas
2.
Sprakeloos
Waarom schrijf je
nog steeds
gedichten
ofschoon je
weet
dat je
met deze
werkwijze
slechts een
minderheid
bereikt
vragen
vrienden mij
ongeduldig
omdat ze
met hun
werkwijze
nog steeds slechts
minderheden bereiken
en ik heb
geen
antwoord
voor hen
©Vert.: Piet Thomas
Navolging?
wie jullie
de Heer noemen
die heeft
zichzelf
nooit Heer
genoemd
die wou niet
jullie Heer zijn
Geloven
jullie nu
als jullie
hem altijd zo noemen
dat jullie
werkelijk
spreken
zoals hij wou?
©Vert.: Piet
Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
| Ilse Aichinger (1)Toebehorend (2) Bergrand (3)Laat (4)Einde van het ongeschrevene (5) Het woord |
|
Ilse
Aichinger (1921- )
1.
Toebehorend
Mijn zwarte
paarden
die ik zie
grazen,
die van mij
weg grazen
naar het bos
toe, in het zeewier,
mijn dieren,
die mij
hinderen
om te
bestaan,
die
uiteentrappelen,
wat komt,
die dat
kennen,
omdat ze van
mij zijn
en anders niets.
©Vert.: Piet
Thomas
2.
Bergrand
Want wat zou
ik doen
als de
jagers er niet waren, mijn dromen,
die s morgens
op de
rugkant van de berg
neerdalen in
de schaduw.
Vert.: Piet
Thomas
3.
Laat
Houtkleuren
en de kaars
roestrood in
de schaduw ontstoken,
de wind
waait
door de brandgang,
de zon lokt
zichzelf weg.
Wanneer
eerst
het bakhuis
en de schuur
zich
uitstrekken naar de zonsondergang,
vangt de
hemel
de stammen,
roest de
sneeuw voor het jaar.
© Vert.:
Piet Thomas
4.
Einde van het ongeschrevene
Zo zal
niemand weten
van onze
ademtochten,
als wij over
de brug liepen
en wat achter ons ligt
ervaren ze
niet:
de zwakke handtekens
de onthoofde
zonnen.
De
wachtzalen van de hospitalen
zijn stil.
©Vert.: Piet
Thomas
Het Woord
In het
begin
was het
Woord
en het Woord
was bij God
En God gaf
ons
Het woord
en wij wonen
in het woord
En het woord
is
onze droom
en de droom
is
ons leven.
© Vert.:
Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
