 |
|
|
rooms-katholiek priester, dichter, vertaler, essayist en hoogleraar.
|
| 29-03-2016 |
 Rudolf Otto Wiemer, Open hand |
|
Rudolf Otto Wiemer (1905-1998)
Open hand
Zijn open
hand
reikt het
brood aan
en deelt het
aan ons uit
Zijn open
hand
een
hamerslag
jaagt er een
spijker in
Mijn open
hand
neemt het
brood
ook de
hamerslag?
Uit: Ein Wort dem kein Tod Gewachsen ist. Verlag
Ernst Kaufmann, Lahr, 2004.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
| 28-03-2016 |
| Jürgen Benisch, Herinnering aan die dag |
|
Jürgen Benisch
Herinnering aan die dag
Die vrijdag
schrok het
kruis
van de
schreeuw van de verlatene
die vrijdag
maakte god
zich vrij
van alle
gangbare beelden
die dag
kreeg god
een nieuw
gelaat
sinds die
dag
groeit rond
het woord
nieuw vlees
Uit: Ein Wort
dem kein Tod Gewachsen ist. Verlag Ernst Kaufmann, Lahr, 2004.
©Vert.: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 08-02-2016 |
| Jos Van den Broek, EEN TUIN VAN ZIJDE, (1)Nergens beter te bereiken (2)Gods kracht is groter dan ât geweld (3)Gij bent een Vreemde |
|
Jos Van den Broeck sj (1922-2003)
EEN TUIN VAN ZIJDE
Bloemlezing samengesteld door Piet
Thomas
1.
Nergens
beter te bereiken
Nergens beter te bereiken
dan bij uw kruis.
Daar zijn naast rijken
ook armen thuis.
Enkel wat door lijden
rijp werd en klaar,
kan ons naar U leiden
en naar elkaar.
2.
Gods
kracht is groter dan t geweld
Gods kracht is groter dan t geweld
waarin de mens vertrouwen stelt.
Gods kracht verschijnt in stilte
als water dat uit bronnen welt.
Wij noemen Hem de Milde.
3.
Gij bent
een Vreemde
Gij bent een Vreemde
en ongenaakbaar ver
die mij ontheemde.
Maar tegelijk bent Gij
mij zeer nabij.
Volheid vandaag en
morgen leemte.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 07-02-2016 |
| (4)De winter houdt de hazelaar gevangen (5)Eindeloos (6)De tuin, de vijver (7)De herfst kleeft kleurenzat(8) De avond: een tuin van zijde |
|
4.
De
winter houdt de hazelaar gevangen
De winter houdt de hazelaar gevangen
en in zijn hart t verlangen
naar licht en kleur
en scherpe geur van voorjaarskruid.
De winter prikkelt bloed en huid
en vriest de muffe sleur
van najaarsmoeheid uit.
5.
Eindeloos
Eindeloos dof de dagen,
Hun leegte gewichtloos dicht
Geen zwijgen, geen vragen.
Niets tenzij pijn om te dragen.
Is er nog weten van licht?
6.
De tuin,
de vijver
De tuin, de vijver en verward
wat uitgerafeld ijs,
en wij, met lente in het hart,
de herfst bewandelend.
Wij plukten voor elkaar
nog najaarsrozen
en woorden zijn frambozen
kwetsbaar fris.
En al het uitzichtloze
vervloeide in een vergezicht
van broos en
weerloos
licht.
7.
De
herfst kleeft kleurenzat
De herfst kleeft kleurenzat
aan ieder vlinderblad
dat met de wind gaat spelen.
Stervensbereide overvloed!
Hoe zal ik warmte derven
en licht en kleur.
Straks blijft alleen de geur
van dieren, mest en stallen.
Laat mij oktober zijn:
een herfst van wilde luchten
en overrijpe vruchten.
8.
De
avond: een tuin van zijde
De avond: een tuin van zijde
kwetsbaar ieder uur.
Verstild de zon over de weide.
Het gras vat vreedzaam vuur.
En ik, een ingewijde,
een monnik der natuur,
gerijpt uit hars en heide.
9.
Het
omgeploegde veld: zijn scherpe geur.
Het omgeploegde veld: zijn scherpe geur.
De vlinderbloesem van de kers.
De lente als een open deur.
En wij als ovenbrood zo vers
van hoop en van verwachten.
Herleven wij, wij weten dat de nachten
met vorst verrassen en dat regen
in deze tijd de bloesem dikwijls schaadt
en dat ons hart verlegen
en kwetsbaar blijft gelijk de dageraad.
10.
Kopergroen
de maan
Kopergroen de maan,
over de velden bevroren,
waar het versgespleten koren
op ontplooiing wacht.
December, advent,
waakzame tijd
om binnenkamers te bevragen
hoe ik mijn hart bevrijd
van twijfels en van nederlagen,
hoe ik in deemoed
mij op Uw komen
voorbereid.
11.
Uit een
tros bomen
Uit een tros bomen
op ons vijvereilandje
helt een sjofele wilg.
Elk seizoen hangt hij schuiner
boven het vangnet van het water,
zodat zijn kruin voorzichtig
een traag gebaar van afscheid
dat niemand radeloos maakt
naar de aarde wuift.
En zegenen zal ik die dood
wanneer hij me overkomt
midden lieve mensen
van wie ik om hun eenvoud
zeker weet dat ik, voor het leven,
hun vriend mag zijn.
12.
Warm
reeds de wind uit het zuiden
Warm reeds de wind uit het zuiden
over de tarwe die achteloos schiet.
Vogels jachtig van verliefde geluiden.
De winter is dof, vervreemding, verdriet,
is al wat ik levenloos achter mij liet.
Lente! Kom, lok mij naar buiten.
Kom met de geur van scherpe
kruiden.
Onweerstaanbaar kom vurig,
kom mij ontsluiten.
13.
Dit
uur waarop nog lijsters fluiten.
Dit uur waarop nog lijsters
fluiten.
Completen God gewijd.
En tijm en marjolein
en uitgerijpte zomerkruiden.
Hoe zij het kloosterpand
ontsluiten
en elke tijd.
Ontheemden, wijlend
bij de kern der dingen,
zij bidden, zingen
en duiden
hoe levensvreemd wij zijn.
14.
Beluisteren
jouw woorden
Beluisteren jouw woorden
en volgen langs de boorden
van elk gebaar
de stroom van jouw gedachten
het tij van jouw gemoed.
En zwijgen.
Aandachtig voor elkaar.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 04-02-2016 |
| (15)Een vlinder(16)Een donkere dag(17)Elkaar (18)Gras in het voorjaar: een weelde(19)Een tere Turkse tortel (20)De hazelaars beginnen uit te lopen. |
15.
Een
vlinder
Een vlinder
kwetsbaar
en broos
Rudy jij
zo dicht
bij mij.
En nu plots
is je dood
ongenaakbaar
voor mij,
die jou
de ogen sloot.
16.
Een
donkere dag
Een donkere dag
van regen
en van tegenslagen.
Een dag
die t licht
niet durft verdragen.
17.
Elkaar
Elkaar in broze
gebaren ervaren,
kwetsbaar als rozen
gevoelig voor schade.
Geen bloemen verklaren
die pure genade.
18.
Gras in
het voorjaar: een weelde
Gras in het voorjaar: een weelde,
glanzend over perk en weide,
mals van fluweel en zijde.
Voor lijsters een paradijs
en voor merels.
En ik voel me mens, geheeld
bevestigd, vernieuwd, herrezen,
van de winter genezen.
19.
Een tere
Turkse tortel
Een tere Turkse tortel,
een rilde lentebloesem,
dartelend voor mijn raam,
kirt mij een frisse naam
voor dit herleven,
dit voorjaars opengaan.
20.
De
hazelaars beginnen uit te lopen.
De hazelaars beginnen uit te lopen.
En nu het heggenmusje fluit,
gaat al wat leeft weer hopen.
Geen winter kan mijn krachten slopen.
Zijn stilte: aanhef van een nieuw geluid.
Zo breek ik in mijn dood eens open.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 03-02-2016 |
| (21)Ik heb geleerd te lijden(22)Een jonge vrouw verwacht.(23)Overal kerselaren, vlinderlicht (24)Psalm 126 (25)Psalm 139 |
21.
Ik heb
geleerd te lijden
Ik heb geleerd te lijden
en te leven met onafwendbaar leed
en mijn gevoelens te bevrijden
van bitterheid, omdat ik weet
hoe onvolkomenheid
elk leven begeleidt.
22.
Een
jonge vrouw verwacht.
Een jonge vrouw verwacht.
Licht in duisternis
en nacht.
Zij weet wat lijden is,
onzekerheid, gemis.
Maar zij bewaart
het Woord
tot haar gericht,
Gods Woord,
dat zij ervaart
tot in haar schoot.
En daarom lacht
er licht
in duisternis en nacht.
23.
Overal
kerselaren, vlinderlicht
Overal kerselaren, vlinderlicht,
op een droom van groen.
En hoe gewoon in dit seizoen:
een man
van s morgens vroeg al
in zijn plantsoen.
Het is bij Hem
dat Magdalena navraag doet.
Maar zij herkent zijn stem
wanneer Hij haar
bij name groet.
Rabboni!
(Joh. 20: 14-16)
24.
Psalm
126
Als
God ons thuisbrengt
uit
onze ballingschap
dat
zal een droom zijn.
Wij
zullen zingen,
lachen,
gelukkig zijn.
Dan
zegt de wereld:
Hun
God doet wonderen.
Ja,
Gij doet wonderen,
God
in ons midden,
Gij
onze vreugde.
Breng
ons dan thuis,
keer
ons tot leven
zoals
rivieren
in
de woestijn,
die
als de regen valt,
opnieuw
gaat stromen.
Wie
zaait in droefheid
zal
oogsten in vreugde.
Een
mens gaat zijn weg
en
zaait onder tranen.
Zingend
keert hij
terug
met de schoven.
25.
Psalm
139
(1)
Mijn God, Gij peilt mijn hart en Gij kent mij,
mijn God, Gij weet waar ik ga of sta.
Gij doorziet mijn gedachten van verre,
Gij hebt mijn reizen en rusten bepaald,
en wat ik ook doe, Gij bent ermee vertrouwd.
Ja, er komt geen woord op mijn lippen,
Mijn God, of Gij hebt het al gehoord.
Gij bent voor mij en Gij bent achter mij,
Gij hebt uw hand op mij gelegd.
Wonder van wijsheid dat mij te boven gaat,
Onbereikbaar, ik kan er niet bij.
(2)
Hoe zou ik ooit ontkomen aan uw Geest
en waarheen vluchten? Gij ziet me overal.
Klim ik dicht bij de hemel, Gij zijt in de hemel,
Daal ik af op de aarde, daar vind ik U ook.
En vlieg ik mee naar het morgenrood
Tot aan het uiterste strand van de zee,
ook daar zal uw hand mij verder helpen,
ook daar houdt uw machtige hand mij vast.
Of ik nu uitroep: Duisternis, bedek mij,
laat het nacht worden om mij heen,
voor U bestaat er geen duisternis
voor U is de nacht even licht als de dag,
de duisternis even stralend als het licht.
(3)
Uw schepping ben ik in hart en nieren,
Gij hebt mij geweven in de schoot van mijn moeder.
Ik dank U, Gij hebt mij zo wonderlijk gemaakt,
ontzaglijke wonderen zijn al uw werken.
Door U ben ik gekend, mijn ziel en mijn gebeente,
in mij wat niets voor uw ogen verborgen
toen ik werd gevormd in het diepste geheim,
prachtig gevlochten in de schoot van de aarde.
Ik was nog ongeboren, Gij had mij al gezien,
En al mijn levensdagen stonden in uw boek
nog voor dat Gij er een van had gemaakt.
(4)
Hoe moeilijk zijn uw gedachten voor mij,
God, wat een machtig geheel.
Ga ik ze tellen, ze zijn zo talrijk
als het zand aan de zee, en dan nog
dan weet ik altijd nog niets van U.
Peil nu mijn hart, o God en ken mij,
toets mij en weet wat er in mij omgaat.
Zie toe dat mijn pad niet doodloopt,
leid me voort op de weg
die Gij voor mij hebt gekozen!
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 04-01-2016 |
| Wilhelm Willms: (1)wat de mensen van HEM zeggen, (2) engel, (3) het woord is vlees geworden , (4) Oben (5) passion |
Wilhelm Willms (1930-2002)
1.
wat de mensen van HEM zeggen
de leugenaars zeggen
hij is een leugenaar
de dichters zeggen
hij is een dichter
de profeten zeggen
hij is een profeet
de revolutionairen zeggen
hij is een van ons
de heiligen zeggen
hij is een heilige
de machtigen zeggen
hij is gevaarlijk
de bezitters zeggen
hij is een, communist
de nietszeggers zeggen niets
de burgers voelen zich verontrust
de liefhebbers zeggen
hij voelt als wij
de verlorenen
zeggen
hij heeft ons gevonden
de hongerigen zeggen
hij is ons brood
de blinden zeggen
wij zien alles nieuw
©Vert.: Piet Thomas
Uit: Klaus Vellguth, Ein Wort, dem kein Tod
gewachsen ist. Verlag Ernst
Kaufmann, Lahr,
20O4.
2.
engel
Welke engel zal ons zeggen
dat het leven verder gaat
welke engel zal dan komen
die de steen van t graf afhaalt
zal jij voor mij
zal ik voor jou
die engel zijn
welke engel zal ons tonen
hoe het leven te doorstaan
welke engel schenkt ons ogen
die al in de kiem de vrucht zien
zal jij voor mij
zal ik voor jou
die engel zijn
welke engel opent oren
om geheimen te verstaan
welke engel leent ons vleugels
om ons hemelrijk te zien
zal jij voor
mij
zal ik voor jou
die engel zijn
©Vert.:
Piet Thomas
Uit: M.Voss-Eiser, Noch einmal sprechen von der Wärme des
Lebens, Herder,1997
3.
het woord is vlees geworden
een woord
uit een woord
geklauwd
de wereld
is van haar zin
beroofd
een woord
bij een woord
gevoegd
verwekt is
een nieuwe
wereld
een woord
bij een woord
gezet
de schaal
van die wereld gekwetst
een woord
voor een zaak
vinden
uit duisternissen licht
verlossen
een woord
met ons vlees
omhuld
de zin
van de wereld
in hem vervuld
©
Vert.: Piet Thomas
Uit: Klaus Vellgut.
Ein Wort dem kein Tod gewachsen
ist. Verlag Ernst Kaufmann, Lahr 2004.
4.
Oben
de vraag is
waar is boven
wat is boven
wie is boven
want juist naar gelang
wat bij ons boven is
kan men berekenen
wat op ons afkomt
welke geest
is het geld boven
dan daalt de geest van het geld
op ons neer
is de economie het opperste principe
dan daalt die geest
op ons neer
en over ons
is Jezus voor ons boven
dan komt ook de geest van Jezus
op ons neer
© Vert.: Piet Thomas
Uit: Klaus Vellguth. Ein
Wort dem kein Tod gewachsen ist, Verlag Ernst Kaufmann,Lahr, 2004.
5.
passion
wij sloegen hem
wij sloegen
het vuur
uit de steen
wij bedreigden hem
wij persten
wijn
uit de druif
wij folterden hem
wij folterden
zijn woord
uit het zwijgen
wij bonden hem
wij leerden van
de slaaf
de vrijheid
wij doorboorden hem
wij boorden
de bron
in de woestijn
wij begroeven hem
wij zaaiden
de hemel
op aarde
© Vert.: Piet
Thomas
Uit: Klaus Vellguth. Ein
Wort dem kein Tod gewachsen ist. Verlag Ernst Kaufmann, Lahr, 2004.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
| Marie Luise Kaschnitz:(1)Ik vergeet zoveel, (2) Een leven na de dood |
|
Marie Luise
Kaschnitz (1901 - 1974)
1.
Ik vergeet zoveel
Ik vergeet zoveel
Het meeste
Slechts één ding niet
Niet de Engelse danseres
Met de rode schoentjes
Niet de brandende Bergahorn
Vóór de Eugenordwand
Ook niet de doden
Met kalk overgoten
Zoals ze glansden in het maanlicht
Tijd mooie engel
Met de krans in het haar
En het pistool in de gordel
In de brievenbus ligt een briefje
Verlaat het huis
En een andere
Jezus was bij jou
Jezus wie moet het zijn?
Een Galileeër
Een arme man
Melaats
Een grootmacht
En een onmacht
Altijd
Vandaag nog.
© Vert.: Piet Thomas
2.
Een leven na
de dood
Geloof je vroeg men mij
Aan een leven na de dood
En ik antwoordde: ja
Maar uitleg daarover
Kon ik niet geven
Hoe zou het er uitzien
Hoe ik er zelf zou uitzien
Ginds
Slechts één ding wist ik
Geen hiërarchie
Van heiligen zittend op gouden zetels
Geen lawine
Van verdoemden
Enkel
Enkel liefde vrij geworden
Nooit verteerd
Mij overspoelend
Geen schutsmantel stijf van goud
Met edelstenen bezet
Een gewaad licht als een spinrag
Een zuchtje
Om mij schouders
Liefkozing mooie beweging
Zoals eens van Tyrrheense golven
Zoals van woorden die hier en daar
Woordflarden
Kom jij kom
Pijnweb met tranen bezet
Berg-en dal-vaart
En jouw hand
Weer in de mijne
Zo lagen wij las jij voor
Sliep ik in
Ontwaak
Jouw stem vangt mij op
Laat mij los en altijd
Zo verder
Meer dus, vragen de vragen
Verwacht u niet na de dood?
En ik antwoord
Minder niet.
© Vert.: Harry Gielen
Uit: Harry
Gielen en Piet Thomas. Nader tot U, Heer, Lannoo, Tielt, 2004.
Ralph Wright OSB
Toen
God jou schiep
|
Toen
God
jou
schiep
was
het
in
de
hemel
voor
vijf
minuten
stil.
En
toen
zei
|
|
|
God:
|
Hoe kwam het dat ik daar niet eerder aan gedacht heb!
|
Uit: Perhaps God (1985) van Ralph Wright OSB.
© Vert.:
Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 03-11-2015 |
| Jacques Prévert: Deze Liefde |
|
Jacques Prévert (1900-1977)
Deze liefde
Deze liefde
zo hevig
zo broos
zo gespannen
zo wanhopig!
Deze liefde
mooi als de dag
en slecht als het weer
want het weer is slecht!
Deze liefde zo waar
deze liefde zo mooi
zo gelukkig
zo vrolijk
en zo bespottelijk!
Bevend van angst
als een kind in het duister
en zo zelfzeker (
)!
Deze liefde helemaal
zo levendig nog
en heel zonnig!
t Is de jouwe
t is de mijne
die er is geweest
dit ding altijd nieuw
dat nooit veranderde.
Zo echt als een plant
zo bevend als een vogel
zo warm zo levendig als de zomer.
We kunnen allebei
weggaan en terugkomen
wij kunnen vergeten
en weer inslapen
wakker worden, lijden, oud worden,
en ook weer inslapen
dromen van de dood
wakker worden, glimlachen, lachen
en jonger worden,
onze liefde blijft
koppig als een ezelin
levendig als het verlangen
wreed als het geheugen
teder als de herinnering
koud als marmer
mooi als de dag
broos als een kind
©Vert.: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 16-10-2015 |
| Ernst Jandl (1)lenin in de winter (2)Afscheid (3) en nu |
|
Ernst Jandl (1925- 2000)
1.
lenin in de winter
de revolutie
de
sneeuwevolutie
de
theevolutie
de sneeuw
de thee
de ree
_______
leven
kleven
kleven
leven
de dingen
met ogen
de dingen
met ogen
de dingen
met ogen
bekleven
zien
zien
zien
© Vert.:
Piet Thomas
2.
afscheid
onzemond
onze handen
adieu
adieu
__________
en weende
bitter
en dokter
oppelt kwam
en weende
bitter
en
directrice reichert kwam
en weende
bitter
en
groenteboer dungl kwam
en weende
bitter
en ottokar
prohaska kwam
en weende
bitter
en bernhard
röhrig von röhrig en co. kwam
en weende
bitter
en anton ast,
tandarts, elke dag uitgenomen zaterdag
van
9-12 en 2-6, kwam
en weende
bitter
en trude
weitz kwam
en weende
bitter
en edi
ritter kwam
en weende
bitter
en rudi
vacek kwam
en weende
bitter
© Vert.:
Piet Thomas
3.
eens en nu
eens niemand
nu iemand
eens en nu
eens iemand
nu niemand
eens en nu
eens iemand
nu niemand
eens en nu
© Vert.: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
| Erich Fried (1) Copyright (2) Sprakeloos(3) navolging? |
|
Erich Fried
(1921-1988)
1.
Copyright
Hoe veel
jaren
na
Gods
dood
vervallen
zijn
vreemde
en Duitse
auteursrechten
©Vert.: Piet Thomas
2.
Sprakeloos
Waarom schrijf je
nog steeds
gedichten
ofschoon je
weet
dat je
met deze
werkwijze
slechts een
minderheid
bereikt
vragen
vrienden mij
ongeduldig
omdat ze
met hun
werkwijze
nog steeds slechts
minderheden bereiken
en ik heb
geen
antwoord
voor hen
©Vert.: Piet Thomas
Navolging?
wie jullie
de Heer noemen
die heeft
zichzelf
nooit Heer
genoemd
die wou niet
jullie Heer zijn
Geloven
jullie nu
als jullie
hem altijd zo noemen
dat jullie
werkelijk
spreken
zoals hij wou?
©Vert.: Piet
Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
| Ilse Aichinger (1)Toebehorend (2) Bergrand (3)Laat (4)Einde van het ongeschrevene (5) Het woord |
|
Ilse
Aichinger (1921- )
1.
Toebehorend
Mijn zwarte
paarden
die ik zie
grazen,
die van mij
weg grazen
naar het bos
toe, in het zeewier,
mijn dieren,
die mij
hinderen
om te
bestaan,
die
uiteentrappelen,
wat komt,
die dat
kennen,
omdat ze van
mij zijn
en anders niets.
©Vert.: Piet
Thomas
2.
Bergrand
Want wat zou
ik doen
als de
jagers er niet waren, mijn dromen,
die s morgens
op de
rugkant van de berg
neerdalen in
de schaduw.
Vert.: Piet
Thomas
3.
Laat
Houtkleuren
en de kaars
roestrood in
de schaduw ontstoken,
de wind
waait
door de brandgang,
de zon lokt
zichzelf weg.
Wanneer
eerst
het bakhuis
en de schuur
zich
uitstrekken naar de zonsondergang,
vangt de
hemel
de stammen,
roest de
sneeuw voor het jaar.
© Vert.:
Piet Thomas
4.
Einde van het ongeschrevene
Zo zal
niemand weten
van onze
ademtochten,
als wij over
de brug liepen
en wat achter ons ligt
ervaren ze
niet:
de zwakke handtekens
de onthoofde
zonnen.
De
wachtzalen van de hospitalen
zijn stil.
©Vert.: Piet
Thomas
Het Woord
In het
begin
was het
Woord
en het Woord
was bij God
En God gaf
ons
Het woord
en wij wonen
in het woord
En het woord
is
onze droom
en de droom
is
ons leven.
© Vert.:
Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 07-10-2015 |
| Vertaling van twee gedichten van Piet Thomas door Christina Guirlande (1) Zien 1/Voir 1 (2) Zien 2/ Voir 2 |
|
Vertaling van twee gedichten van Piet Thomas door Christina
Guirlande
|
Zien 1
Gezegend die je zien.
Wij kunnen je slechts raden
in wat geschreven staat,
in liefde en genade.
Gezegend die je zien
verheerlijkt in de hemel.
In spiegels gissen wij,
in weerglans en gewemel.
Gezegend die je zien
en eeuwig met je leven.
God, wil ons na de dood
je licht en vrede geven.
© Piet Thomas
|
Voir 1
Heureux ceux qui Vous
voyent.
Nous, les vivants, on Vous
devine
dans votre amour et dans
vos grâces
et dans les Ecritures.
Heureux ceux qui Vous
voyent,
Dieu glorifié des Cieux.
Sur terre on Vous ressent
:
reflets dans un miroir.
Heureux ceux qui Vous
voyent
et vivent déjà l'éternité.
Aussi, donne-nous après la
mort
votre lumière et votre
paix.
© Traduction : Christina Guirlande
|
|
Zien 2
Een deel is wat wij zien.
Een deel is wat wij horen.
't Geheel is voor nadien.
Nu zien wij slechts de sporen.
De sporen van de weg
die uit de tijd zal leiden,
als Hij ons openlegt
het eindeloos verblijden.
Nu horen wij 't begin,
de aanzet van het zingen,
dan vallen stemmen in
voor't lied der laatste dingen.
Haal me dan uit de tijd
voor d'eenheid van het zijnde,
Gij die de aanvang zijt
en ook het heerlijk einde.
© Piet Thomas
|
Voir 2
Une partie est à voir.
Une autre à entendre.
Le tout est pour plus
tard.
Nous ne voyons que les
traces.
Les traces de la voie
qui nous mène hors du
temps,
quand Il nous révèlera
la joie à l'infini.
Ce n'est que le début,
les premières notes du
chant,
les churs nous
rejoindrons
pour l'ultime grande
finale.
Alors sauve-moi du temps
pour l'unité glorieuse,
Vous, le commencement
Et la fin heureuse.
© Traduction : Christina Guirlande
|
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 27-09-2015 |
| Rabiâa al-adawiya: Als ik je aanbid |
|
Depiction of Rabi'a grinding grain from a Persian dictionary
Rabia al-adawiya (717-801
na Chr.)
Islamitische
mystica
als ik je aanbid
uit vrees voor de hel
ach verbrand me dan maar
in de hel
als ik je aanbid
om de hoop op het paradijs
ach vergrendel dan maar
het paradijs
als ik je echter aanbid
alleen omwille van jezelf
verenig met dan o god!
met jouw eeuwige schoonheid.
In het Duits vertaald door Kurt Marti (Namenszug
mit Mond, Nagel & Kimche,1996).
©Nederlandse vertaling: Piet Thomas.
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 23-06-2015 |
| Dorothee Sölle: (1) Ik je boom (2)Een zoon van het leven |
|
Dorothee Sölle
1.
Ik je boom
Niet jij
moet mijn problemen oplossen
maar ik de
jouwe
god van de asielzoekers
niet jij
moet de hongerigen verzadigen
maar ik moet
jouw kinderen beschermen
voor de
terreur van banken en militair geweld
niet
jij moet
vluchtelingen opvangen
maar ik moet
je opnemen
slecht
verborgen god van de ellendigen
Jij hebt mij
gedroomd god
hoe ik oefen om rechtop te gaan
en leer te knielen
mooier dan ik nu ben
gelukkiger dan
ik durfde te zijn
vrijer dan bij ons geoorloofd
Hou niet op
mij te
dromen god
ik wil niet
ophouden mij te herinneren
dat ik je
boom ben
geplant aan
de waterbeken
van het
leven.
Uit: Loben ohne lügen, Dorothee Sölle,
Verlag Wolfgang Fietkau, Berlin 2000
©Vert.: Piet Thomas
2.
Een zoon van het
leven
Dorothee Sölle
Ik geloof in Jezus christus
zoon van het leven, broer van de mensen
eerstgeborene van heel de schepping
die ons aan onze broers en zussen herinnert
de bomen en de vogels des hemels
zuster water en broer vuur
hij verbindt ons met alles wat leeft
op onze kleine planeet aarde
ik geloof in jezus
de zoon van het leven
dat ons geschonken wordt
opdat wij het door zouden geven
hij heeft de zieken genezen en de treurigen
hij heeft de hongerigen gespijzigd en de vertwijfelden
een medewerker aan de schepping
die voortgezet wordt
in onze arbeid
als we onze heimat tegen plundering beschermen
onze klein planeet
aarde.
ik geloof in Jezus
zoon van het leven en van een arme moeder
politiek gevangene onder pontius pilatus
ten dode gefolterd ook vandaag in politiekelders
in pakhuizen en oorlogen
die wij nog altijd dulden
op onze kleine planeet aarde
ik geloof in Jezus
de eerstgeborene uit de dood
zij konden hem niet liquideren
hij is uit de doden opgestaan
hij verbindt ons met de doden voor ons
die wij betreuren
en de doden naast ons
die we niet gered hebben
zij allen zijn onze zusters en broers
op deze kleine planeet aarde
ik geloof in Jezus christus
kind van het leven
een zuster voor alle mensen
de waarheid die ons zal bevrijden
van de dwang om uit te buiten
en uit de dood profijt te halen
in christus ontdekken wij de geest van het leven
in een doodzieke wereld
wij staan met hem op om te strijden
te lijden en ons leven te geven
tot god alles in allen is
op onze kleine planeet aarde
amen
©Vert.:
Piet Thomas
Hans Waltersdorfer
Een God met vele namen
Hans Waltersdorfer
Refr.: Een God met vele namen,
Van alle dingen t diep geheim,
een beeld van duizend kleuren,
een God voor alle mensen.
1
Wij loven jouw geheim,
jij heilige,
jij vol van licht,
niet te noemen God.
2
Wij loven jouw wijsheid,
jij goede,
minzame,
bron van alle zijn.
3
Wij verkondigen jouw grootheid,
jij eeuwige,
heerlijke,
schepper van het heelal.
4
Wij vieren jouw nabijheid,
jij tedere,
troostende,
hand die alles draagt.
5
Wij smeken jouw erbarmen,
vergevende,
genadige,
redder in de nood.
6
Wij delen jouw zegen,
belevende,
beschuttende,
kracht onderweg.
7
Wij bouwen aan jouw vrede,
waarachtige,
enige,
levenschenkende God.
www.werkstatt-waltersdorfer.at/liederwerkstatt
©Vert.: Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
| 14-06-2015 |
| William Blake: Doen jullie maar. Robert Burns : Mijn lief is als een roos. |
|
William Blake
Doen jullie maar
William Blake
Doen jullie
maar, Voltaire, Rousseau,
laster maar
op, t is al vergeefs.
Werp maar
wat zand tegen de wind.
De wind
blaast het wel weer terug.
En elke
korrel wordt een edelsteen.
Weerkaatst
in goddelijke stralen
verblinden zij het spottend oog,
maar schijnen
nog op Israëls paden.
d Atomen
van Demokritos
en Newtons
deeltjes licht:
zandkorrels aan
de Rode Zee
in t zicht
van Israëls tenten.
©Vert.: Piet Thomas
Robert Burns
Mijn lief is als een rode roos
Robert Burns
Mijn lief is
als een rode roos
in juni pas
ontsprongen.
Mijn lief is
als een melodie
op heldere
toon gezongen.
Zo mooi ben
jij mijn lieve schat
en ik ben
gek van jou.
Zolang de
zee nog water heeft
blijf ik
mijn engel trouw.
En heeft de
zee geen water meer
En smelt de
rots in t avondrood,
aleer mijn
liefde wegebt, schat,
ga ik nog
liever dood.
Vaarwel dan
enig lief van mij,
vaarwel nu voor een wijl.
Eens kom ik
weer, mijn hartendief
ook na tienduizend mijl.
©Vert.:
Piet Thomas
Categorie:Work in Progress
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
