Angelus Silesius (c. 1624 –1677)

I, 1

Wat zuiver is bestaat

Zuiver als het puurste goud,

Weerbaar als een sterke rots,

Helder als het fijnst kristal

Moet je hart zijn heel en al.

I, 2

De eeuwige rustplaats

Een ander mag zich zorgen maken

Hoe hij begraven kan geraken.

En voor de madenzak kan hij

Aan een trots bouwwerk denken.

Mijn zorg zal het niet wezen.

Mijn graf, mijn rots en schrijn

Waarin ik eeuwig rusten wil,

Het hart van Jezus moet het zijn.

I,3

God alleen kan verblijden

Weg , jullie serafijnen,

In wie ‘k geen vreugde vind.

Weg, jullie vrome sinten

Die daar zo staat te blinken,

‘k Wil niet van jullie weten

Nu ik me gans alleen

Wil storten in de zee 

Van d’ ongeschapen godheid.

I, 5

Men weet niet wat men is

Ik weet niet wat ik ben.

Ik ben niet wat ik weet.

Een ding of niet een ding,

Een stipje of een kring.

I, 9

Ik heb het van God en God van mij

Dat God zo zalig is

En leeft zonder verlangen

Heeft Hij zowel van mij

Als ik van Hem ontvangen.

I, 10

Ik ben als God en God als ik

Ik ben zo groot als God,

Hij is als ik zo klein.

Hij kan niet boven mij,

Ik onder Hem niet zijn.

I,13

De mens is eeuwigheid

Ikzelf ben eeuwigheid

Als ik de tijd verlaat

En ik in God verdwijn

En God in mij bestaat.

I, 17

Een Christen is Gods zoon

Ik ook, ik ben Gods zoon.

‘k Zit aan zijn rechterhand.

In geest en vlees en bloed

Ben ik aan Hem verwant.

I,28 

De zaligste dood

Geen dood is zaliger

Als in de Heer te sterven

En al het eeuwig goed

Met lijf en ziel te erven.

I, 36

Geen dood zonder leven

Ik zeg: niets gaat echt dood.

Alleen een ander leven,

Ook als het pijn inhoudt,

Wordt door de dood gegeven.

 I, 47

Tijd is eeuwigheid

Tijd is als eeuwigheid

En eeuwigheid als tijd.

Als je dat zelf beslist

Is er geen onderscheid.

I, 51

De gelijke Gods

Wie onbeweeglijk blijft

In vreugde, leed en pijn,

Die kan voortaan niet ver

Van Gods gelijke zijn.

I, 60

Lijf, ziel en godheid

De ziel is een kristal,

De godheid is haar schijn.

Het lijf waarin je leeft

Is van hun beide ’t schrijn.

I, 69

Melk met wijn heet sterker zijn

De mensheid is de melk.

De godheid is de wijn.

Drink melk in wijn gemengd

En je zult sterker zijn.

I, 80

Elk in het zijne

De vogel zoekt de lucht.

De steen rust op het land.

In ’t water leeft de vis.

Mijn geest is in Gods hand.

                                  © Piet Thomas

I, 85

Hoe hoort men Gods woord

Als je het eeuwig woord

In jou wil horen spreken,

Dan moet bij jou vooraf

De onrust gans ontbreken.

I, 94

De deemoed

De deemoed is de grond,

Het deksel en het schrijn

Waarin de deugden staan

En opgesloten zijn.

I, 119

Naar de oorsprong moet je gaan

Water dat de bron verlaat,

Is nog zuiver en nog klaar.

Als je uit die bron niet drinkt,

Ben je zeker in gevaar.

I, 129

Het boze ontstaat  in jou

In God is niets dan goed.

Dood en verdoemenis, pijn

En wat men boosheid noemt

Kan, mens, in jou slechts zijn.

I, 144

Alleen de Schepper kan het

Wat beeld je jou toch in,

Kan je de sterren tellen?

De Schepper, Hij alleen,

Kan je ’t getal vertellen.

I, 153

Kind moet je worden

Mens, word je niet een kind

Dan treed je niet naar binnen

Waar God zijn kinderen zijn:

De deur is veel te klein.

I, 155

Hier moet het beginnen

Mens, wil je in de eeuwigheid

Bij het lam Gods gaan staan,

Dan moet je al op de aarde, hier,

Ook in zijn sporen gaan.

I, 156

God zelf is onze weide

Bekijk dit wonder toch!

God maakt zich graag zo klein

Dat Hij voor al zijn lammeren

De weide zelf wil zijn.

I, 168

Christus is alles

O wonder! Christus is de rank,

De waarheid en het Woord,

Lucht, leven, spijs en drank,

Pad, pelgrim, deur en oord.

I,170

God is noch hoog noch diep

God is noch hoog noch diep.

Wie ooit iets anders riep,

Die heeft verkeerd geleerd

Hoe men de waarheid eert.

I,171

God vinden door niet te zoeken

God is noch hier noch daar.

Wie Hem verlangt te vinden,

Die laat zich hand en voet

En lijf en ziel vastbinden.

I, 174

De gaven zijn niet God

Wie God om gaven smeekt

Weet niet wat hem ontbreekt.

Hij spreekt het schepsel aan

En laat de Schepper staan.

I,175

Zoon zijn is al genoeg

Zoon is het liefste woord

Dat God tot mij kan spreken.

Als Hij dit woord gebruikt,

Kan niets mij nog ontbreken.

I, 177

Uiteindelijk is alles een

Men spreekt van tijd en plaats,

Van nu en eeuwigheid.

Wat is dan tijd en plaats

En nu en eeuwigheid?

I, 184

God is wat ik verlang

God is mijn staf, mijn licht,

Mijn doel, mijn spel, mijn pad,

Mijn vader, broer en kind,

Al wat ik steeds graag had.

I, 187

De ruimte voor de ziel

Te eng is mij de wereld,

De hemel mij te klein.

Waar zou toch voor mijn ziel

Toch nog een ruimte zijn?

I, 188

Tijd en eeuwigheid

Jij zegt: verplaatst je maar

uit tijd en eeuwigheid.

Is tussen tijd en eeuwigheid

nu echt een onderscheid?

I,191

Wie God wil zien moet alles zijn

Wie zelf niet alles is,

Die is nog te gering

Om Jou te zien, mijn God,

En ieder ander ding.

I, 203

Steeds hetzelfde

Ik werd wat ik was

En ben wat ik mocht wezen.

Ik zal het eeuwig zijn,

Eens lijf en ziel genezen.

I, 212

Ik als God, God als ik

God is dat wat Hij is;

Ik ben dat wat ik ben.

Ken je de ene wel,

Dan ken je mij en Hem.

I, 213

De zonde

De dorst is niet een ding

En toch kan hij je plagen

Hoe zou dan niet de zonde.

Bij bozen eeuwig knagen?

I,217

De acht zaligheden

Wees arm en zacht en hongerig,

Barmhartig, vreedzaam, rein,

Bedroefd, om God vervolgd

En je zal zalig zijn.

I, 222

De hoop

De hoop is als een zeil

Kon een verdoemde hopen,

God trok hem uit de poel

Waarin hij was verzopen.

I, 232

Heer, jouw wil geschiede

Het woord dat God van jou

Het allerliefste hoort,

Is dat je innig zegt:

’t Geschiede naar jouw woord.

                              © Piet Thomas

II, 40

God is het kleinste en het grootste

Mijn God, hoe klein is God,

Mijn God, wat is Hij groot!

Klein als het kleinste ding,

Groot als de wereldnood.

II, 43

De scheidingsmuur moet weg

Weg met de scheidingsmuur!

Wil ik mijn licht aanschouwen,

Dan moet men nooit een muur

Voor mijn gezicht gaan bouwen.

II, 103

De geestelijke geboorte

Beroert Gods Geest je

met zijn wezenheid,

Dan wordt in jou geboren

Het Kind der eeuwigheid.

II, 135

De gelatenheid

Ik wil geen kracht

Geen rijkdom en geen schijn.

Ik wil alleen kind

Van mijn Vader zijn.

II, 146

God is duisternis en licht

God is een felle bliksemflits

En ook een donker ‘niet’.

Geen schepsel dat met eigen licht

De godheid ooit maar ziet.

II, 147

De eeuwige genadekeuze

Ach, twijfel niet,

Wees slechts uit God geboren,

Zo ben je voor altijd

Tot leven uitverkoren.

II, 183

In het midden ziet men alles

Ga maar in het midden staan.

Je ziet alles tegelijk.

Dat wat nu en dan geschiedt

Hier en in het hemels rijk.

II, 209

De echte vrijheid is

De echte vrijheid is

Zoals  een edel vat

Dat nectar in zich heeft.

Ze heeft en weet niet wat.

II, 213

De woordjes uit en in

Twee woordjes heb ik graag.

Ze heten uit  en in.

Uit Babel en uit mij

Tot God en Jezus in.

II, 217

De acht zaligheden

Wees arm en hongerig en teer,

Barmhartig, vreedzaam, rein,

Bedroefd, om God vervolgd

En je zal zalig zijn.

II,242

Jeruzalem in het midden

Wie in het midden ligt

En lacht met spot en hoon,

Die is het echt Jeruzalem,

Gods koningsstad en troon.

 III,1

Op de krib van Jezus

Dit hout is kostbaarder

Dan Salomon zijn kroon,

Want daar werd ingelegd

Gods eengeboren Zoon.

III, 4

Een zucht

Men legde God op stro,

Toen Hij als mens geboren werd.

Ach, dat ik niet dat hooi was.

Ach dat ik niet dat stro was.

III,13

Ik de oorzaak

Zeg, allerliefste kind,

Jij weent. Is het om mij?

Ach ja, jij kijkt me aan.

Om mij is jouw geschrei.

III, 25

Een kind zijn is het beste

Daar men God zelf

De grootste kleine vindt,

Is het mijn grootste wens

Te worden als een kind.

III, 27

De naam Jezus

De zoete Jezusnaam

Is honig op de tong.

In ’t oor een bruidsgezang,

In ’t hart een vreugdesprong.

III, 47

Op de grafsteen van Sint-Franciscus

Hier ligt een serafijn.

Een wonder hoe de steen

Bij zo een vlammenvuur

Nog altijd heel kan zijn.

III, 50

Het grote en het kleine

Mijn God, hoe kan het zijn?

Mijn geest, die nietigheid

Wil Jou gans binnenhalen:

De ruimte van de eeuwigheid.

III,56

Voor wie van God houdt

Voor wie van God houdt

Wordt dit stipje van de tijd

Veel langer en veel breder

Dan ’t wezen van de eeuwigheid.

III, 69

De heilige rijkdom

Wees arm, de heilige

Heeft niets aan deze tijd

Dan wat hij niet graag heeft:

Het lijf der sterflijkheid.

III, 70

God de vrijgevende

God geeft zich mateloos.

Hoe meer men Hem begeert,

Hoe meer Hij zich ook geeft,

Hoe meer Hij ’t voor ons heeft.

III, 72

Eeuwig leven in de tijd

Voor wie God in zijn doen

Van harte loven gaan,

Vangt ook al in de tijd

Het eeuwig leven aan.

III,76

De ziel het beeld van God

De beeltenis van God

Is in de ziel geprent.

Zalig wie zo een munt

In zuiver lijnwaad kent.

III, 78

De geestelijke Sulamiet

God is mijn Salomon.

Ik ben zijn Sulamiet.

Hoe graag zal ik hem zien

Wanneer Hij mij ontbiedt.

III, 83

De eretitel

Wil je mijn ziel

Een eretitel geven,

Noem mij Gods bruid,

Zijn hart, zijn schat en leven.

III, 86

Ook onder doornen bloeien

Als jij, christen, onbeschadigd

In lijden kruis en pijn,

Zoals een roos blijft bloeien,

Hoe zalig zul je zijn.

III, 99

Een rein hart ziet God

De adelaar ziet getroost

Recht in de zonneschijn.

En jij in ’t eeuwig licht,

gesteld jouw hart is rein.

III, 116

De geestelijke offergave

Mijn hart is een altaar.

Mijn wil is offergoed.

De priester is mij ziel.

De liefde vuur en gloed.

III, 133

Van de heilige Teresa

Teresa wil niets anders

Dan lijden of dan sterven.

Waarom? De bruid moet zich

Een bruidegom verwerven.

III, 134

De liefste mens bij God.

De allerliefste mens

Die God heeft in de tijd,

Is wie veel kruis en pijn

Om zijnentwílle lijdt.

III, 138

De liefde is dood

De liefde, zij is dood.

Hoe is ze dan gestorven?

Door achteloze vrieskou

Als bijen in de korven.

III, 142

God woont in de luwte

Stel maar jouw hart gerust.

God is in sterke winden,

In aardbeving en vuur

En ontij niet te vinden.

III, 151

De heilige treurt nooit.

De heilige kan nooit

Triest of droefgeestig zijn.

Waarom? Hij looft bestendig God

Ook in de grootste pijn.

III, 154

Van Sint-Ignatius

Hoe komt het dat Ignatius

Door dieren werd gebeten?

Hij is een korengraan.

God wil 't gemalen weten.

III, 117

De hoeksteen is de beste

Men zoekt de steen van goud

En acht de hoeksteen klein,

Waardoor men eeuwig rijk,

Gezond en wijs kan zijn.

III, 126

De weg naar heiligheid

De allerbeste weg

naar echte heiligheid

is deemoed op het pad

van trouw en zuiverheid.

III, 131

Het geheime koninkrijk

Ik ben een koninkrijk.

Mijn hart dat is de troon,

De ziel die is mijn koningin.

De koning is Gods Zoon.

III, 156

Liefde is meer dan weten

Met God verenigd zijn

En nooit zijn gunst vergeten

Is beter dan heel veel

Zonder zijn liefde weten.

 III, 159

De lieflijkste muziek

De lieflijkste muziek

Waarmee je Gods toorn mijdt,

Ontstaat als hart en mond

In haar tezamen glijdt.

III, 162

De wildebras

Wie zonder liefde leeft

Komt nooit in ’t hemelrijk.

Hij springt van hier naar daar

Een wildebras gelijk.

 III, 163

De geheime hergeboorte

Uit God wordt men geboren.

Met Christus wil men gaan.

En in de heilige Geest

Vangt weer nieuw leven aan.

III,168

De godheid

De godheid is een bron.

Uit haar vloeit alles mee,

Vloeit alles ook terug.

Dus is zij ook een zee.

III,190

Van de zondaar en de geest Gods

De Geest van onze God

Vervult de ganse aarde.

Waar is de zondaar dan

Die voelde noch aanvaardde.

III, 194

De wijsheid is de beste vrouw

Verlang je naar een vrouw

Die mooi is, rijk en fijn?

Neem dan de wijsheid maar.

Zij zal jou alles zijn.

III, 197

De wijsheid is Gods raad

Wie houdt van Gods geheimen

En wat door ook voor staat,

Moet bij de wijsheid zijn:

Bij Gods geheime raad.

III, 202

Men kan ook God verwonden

God wordt door niets gekwetst.

Geen leed heeft Hem gevonden.

En toch kan Hem mijn ziel

Zijn ganse hart verwonden.

III, 204

Men acht het eeuwige niet

Helaas, om ijdele lust

Verspeelt men goed en bloed.

Het eeuwige hoogachten,

Haast niemand die het doet.

III, 215

Die er was, is en komen zal

De Vader was er eerst,

De Zoon treedt in de tijd,

De Geest, Hij zal er zijn

De dag der heerlijkheid.

III, 225

Denk aan de toekomst

Bij God is eeuwig vreugde,

Bij Satan eeuwig pijn.

Ach, zondaar, kijk toch uit

Waar je toch bij wilt zijn.

III, 228

De ogen van de ziel

Twee ogen heeft de ziel.

Eén  oog bekijkt de tijd,

Een ander richt de blik

Alleen op d ’eeuwigheid.

III,239

Betekenis van de naam Jezus

Geen naam is onder alle

Zozeer gebenedijd

Als die van Jezus. Hij is

Een schat vol zaligheid.

III,242

De wonderbare geboorte

Maria is kristal,

Haar zoon is hemels licht.

Daarom dringt Hij gans door

En opent haar toch niet.

                        © Piet Thomas

IV, 1

God wordt wat Hij nooit was

De onverwekte God

Wordt midden in de tijd

Wat Hij nooit is geweest

In alle eeuwigheid.

IV, 9

Het onuitsprekelijke

Wat onuitsprekelijk  is,

Men pleegt het God te heten.

En toch volstaat één Woord

Om het nooit te vergeten.

IV,20

’s Werelds lust

Mens, kijk naar ’s werelds lust.

Het einde is steeds de pijn.

Hoe kan ik heel de tijd

Er zo de slaaf van zijn?

IV, 35

De diepte, hoogte, breedte en lengte van God

Door wijsheid is God diep,

Breed door barmhartigheid,

Door almacht is Hij hoog

En lang door eeuwigheid.

IV, 37

Bescheidenheid

Het richtsnoer van ’t gemoed

Is de bescheidenheid.

Wie zich met haar niet meet

Verliest zijn deugdzaamheid.

IV,55

De geestelijk opstanding

Een geestelijk verrijzen,

Het is er al als feit,

Als je terecht kunt zeggen:

Ik ben mijn zonden kwijt.

IV, 63

Van de rijke man

Men wil de rijke man

Geen druppel water geven

Daar hij de maat met wijn

Al volschonk in zijn leven.

IV, 75

Het allertroostende woord

Het allertroostende

Dat ik bij Jezus vind,

Is dat Hij zeggen zal:

Kom,mijn gezegend kind.

IV, 84  

’t Gelaat van God

’t Gelaat van God te zien

Is pure zaligheid.

Door Hem verstoten zijn

De grootste eenzaamheid.

IV, 85

De arts doet het voor zieken

Waarom pleegt God de Heer

Met zondaars om te gaan?

Omdat een trouwe arts

De zieken bij wil staan.

IV, 90

De deugd

De deugd, zo zegt de wijze,

Is zelf haar schoonste loon,

Maar denkt hij aan de tijd hier,

Dan klopt dat voor geen boon.

IV, 103

Het leven en de dood

Geen dood is heerlijker

Dan die het leven brengt.

Geen leven edeler

Dan van de dood doordrenkt.

IV, 105

De dood is goed en slecht

Zo goed is toch de dood

Voor wie in Gods gunst sterft.

Zo slecht is hij voor al

Wie zonder Hem verderft.

IV, 109

De wijze

De wijze mens zoekt rust

En vlucht het  hels gewemel.

Zijn noodlot is de aarde,

Zijn vaderland de hemel.

IV,117

De wereld en het nieuw Jeruzalem

De wereld, hij is kogelrond,

Dus moet hij wel vergaan.

Gods stad rust op een vierkant.

Dus blijft zij eeuwig staan.  

IV,124

Van God

Ja, God is zo’n groot goed,

Hoe meer men Hem bemint

En men naar Hem verlangt,

Hoe liever men Hem vindt.

IV, 135

De beek wordt zee

Hier vloei ik nog in God

Als in een beek van tijd.

Daar ben ik zelf de zee

Van d' eeuwen zaligheid.

IV, 148

Wat de ziel verwijdt

Hoe worden hart en ziel

Van mensen wereldwijd?

De liefde Gods schenkt hen

die gave en heerlijkheid.

IV,169

De slimheid wordt geprezen

Vergooi niet wat je hebt:

Een koopman die zijn geld

Goed te beleggen weet,

Men prijst hem als een held.

IV, 173

De grootste vreugde

De grootste vreugde

Die de ziel genieten kan,

Dat is: zich een te weten

Met Gods scheppingsplan.

IV, 178

Het schepsel en God

Wat is een pluisje stof

In ’s werelds wijd heelal?

En wat ben ik, mijn God,

Als ik u tegenval?

IV, 188

De hoogste vreugde van de mens

Geen mens is meer verheugd

Dan wie op tijd en stond

Door God en door zijn liefde

Geraakt wordt en verwond.

IV, 194

Wat God het liefste heeft

Het allerliefste werk

Dat God zo gaarne heeft,

Is dat Hij diep in jou

Zijn Zoon het leven geeft.

IV, 195

De wezenlijke dank

De wezenlijke dank

Die God mint als zijn leven,

Is dat jij voorbereidt

Dat Hij zichzelf kan geven.

IV, 201

 Waarom de ziel eeuwig is?

God is de eeuwige zon,

Ik ben een straal van Hem.

Het ligt in mijn natuur.

Dus roem en loof ik Hem.

IV, 203

Zoals men zoekt, vindt men

Jij vindt zoals je zoekt,

Zoals je aanklopt ook

En bidt. Zo krijg je ook  gedaan

Dat deuren open gaan.

IV, 208

Na de tijd geen werk

Mens, werk zolang je kan

Aan heil en zaligheid.

Want alle werk houdt op

Bij ’t einde van de tijd.

IV, 215

De tijd begrijpt de eeuwigheid niet

Zolang je nog, mijn vriend,

Bent afgestemd op plaats en tijd,

Begrijp je niets van God

En van zijn eeuwigheid.

IV, 217

De gerichte geest

De geest die heel de tijd

Zich naar Gods wensen richt,

Ontvangt ononderbroken

In zich het eeuwig licht.

IV,219

De tochtgenoot van God

De ziel die in God woont,

Die is eens en altijd

de reis- en tochtgenoot

van d’ eeuwige Zaligheid.

IV, 226

De majesteit van de mens

Ik ben (o Majesteit)

Een zoon van d’ eeuwigheid,

Een koning van natuur,

Een troon van heerlijkheid.

IV, 227

Wie van edel bloed

Wie uit God geboren is,

Zijn vlees heeft en gemoed,

Hij en Hij alleen voorwaar

Is echt van edel bloed.

V, 4

Niets kan zonder het Ene bestaan

Zoals geen enkel getal

Zonder het ‘een’ kan bestaan,

Zo zouden schepselen zonder

God, de Ene, zeker vergaan.

V, 12

Een wakend oog ziet

.

Het licht der heerlijkheid

Dat in de nanacht blaakt,

Wie kan het zien? Een hart

Dat ogen heeft en waakt.

V, 18

De geestelijke jaargetijden

De winter is de zonde.

De boete lentetijd.

De zomer is genade,

De herfst volkomenheid.

V, 38

God breekt van distels vijgen

God gaart van doornen wijn,

Van distels breekt hij vijgen,

Als hij jouw zondig hart

Tot boete kan doen neigen.

V, 39

De gelaten mens is al zalig.

Een mens die zich op God verlaat

Op elk moment, op alle wijzen,

Die kan men zonder twijfel al

In ’t aardse leven zalig prijzen.

V, 46

Jij bent de eerste zondaar

Zwijg, zondaar, klaag

Niet Adam en niet Eva aan.

Was ’t niet met hen gebeurd,

Je had het zelf gedaan.

V, 51

Naar God is alles geschapen

God is het oerbegin,

De Schepper van de dingen,

Maar Hij  stond zelf model.

Dus zijn er geen geringe.

V, 53

De eeuwige keuze

God kiest voor wat je bent.

Boos is bij Hem verloren.

Goed is van eeuwen lang

Tot leven uitverkoren.

V,55

God straft de zondaars niet

God straft de zondaars niet.

De zonde is zelf hun hoon,

Hun angst, pijn, kwelling, dood.

Ook deugd heeft eigen loon.

V, 64

Wij dienen onszelf, niet God

Bewijs je God een dienst

met vasten, bidden, waken?

Je dient vooral je zelf.

Het kan je heilig maken.

V, 74

In de hel is geen eeuwigheid

Denk er eens goed bij na.

Bij God is eeuwigheid.

De duivel in de hel

Zit eeuwig vast in tijd.

V, 77

Aan de zondaar

Jij roept maar: houd de dief!

Jij scheldt  en roert je klappermolen.

Zwijg maar, want jij hebt God

Nog meer dan hij bestolen.

V, 86

De Schepper en het schepsel

De schepping is een boek.

Men kan er veel uit leren.

De wijze lezer weet

Hoe hij  zijn God kan eren.

V,95

Wat God voor zaligen en verdoemden is

Voor zaligen is God

Een eeuwige vreugdegast

Voor hen die zijn verdoemd

Een eeuwige overlast.

V, 101

God wil het ganse hart

Hoor, christen! Met de helft

Zal je God niet behagen.

Hij wil het ganse hart

En niet een deel als gave.

V, 114

Naar eer streven is dwaas

Hoe dwaas is het toch wel

Dat je naar eer wil streven.

God wil die slechts aan hen

Die ze versmaden geven.

V, 131

De mens is iets groots

De mens moet toch wat zijn.

God neemt zijn wezen aan.

Bij d’ engelen allemaal

Heeft Hij het nooit gedaan.

V, 157

De rijke is echt arm

De rijke, als hij vaak

Over zijn armoe spreekt,

Geloof ik hem omdat

Hij met de leugen breekt.

V, 163

Wie slecht blijft heeft aan Christus niets

Mens, als je slecht blijft

Heb je niets verworven.

God is slechts voor het lam,

Niet voor de bok gestorven.

V, 170

Alle werken zijn voor God gelijk

God is elk werk om ’t even.

De heilige die drinkt,

bevalt Hem evenzeer

wanneer die bidt en zingt.

V, 171

De samenhang der deugden

De deugden zijn zo sterk

Versmolten en verbonden

Dat wie er één van heeft

Ze alle heeft gevonden.

V, 172

Alle deugden zijn één deugd

Alle deugden lopen samen

In één zonder onderscheid.

Wil je weten hoe ze heet?

Men noemt haar gerechtigheid.

V,173

Wat de heilige doet, doet God in hem

Al wat de heilige doet.

Dat doet God zelf in hem.

God staat, Hij slaapt en waakt,

Eet, drinkt en schenkt hem moed.

V, 178

Christus was wat Hij zei

Wat Christus in de wereld

Gezegd heeft en gedaan

Dat is Hij zelf geweest.

Daar zie jij Hem voor aan.

V, 187

De grootste troost na God

De grootste troost na God

Moet wel de hemel blijken,

Waar men elkaar meteen

Recht in het hart kan kijken.

V, 189

God en zijn schoonheid

God is zo heerlijk schoon

Dat Hem nooit tegenstaat

Wat hem al eeuwen boeit:

De glans van zijn gelaat.

V,190

De zaligheid in de tijd

De heilige mist niets.

Hij krijgt al in de tijd

De zegen van Gods gunst:

De ganse zaligheid

V, 210

De nieuwe en de oude liefde

De liefde, is ze nieuw,

Bruist fel als jonge wijn.

Hoe ouder en hoe echter

Hoe stiller zij zal zijn.

V, 231

Ware liefde is bestendig

Wend je niet af van God

Of je wordt echt ellendig.

Wie Hem van harte liefheeft,

Die is ook pijnbestendig.

V, 253

Elk ding het best in zijn oorsprong

Het water in de bron,

De klaproos op haar stam,

De ziel het best in God

en in het vuur de vlam.

V, 266

Het juiste leven van de ziel

De ziel leeft echt en juist

Als God, haar Geest en Leven,

Haar helemaal vervult

En ruimte heeft gegeven.

V,276

De heilige doet niets omdat het moet

De heilige doet niets

Omdat het van God moet.

Omdat Hij van God houdt

Is het dat hij het doet.

V, 280

God kan zichzelf niet meten

God is zo hoog en groot.

Wou Hij zichzelf eens meten,

Hij zou, al is Hij God

Het maatgetal vergeten.

V, 284

God komt eer jij naar Hem verlangt

Als je naar God verlangt

En wenst: ik word zijn kind,

Dan is Hij je reeds voor.

Hij heeft je eerst bemind.

V, 285

De geestelijke tortelduif

Ik ben de tortelduif

En dwaal door de woestijn,

want God, mijn man, is weg,

dus zit ik zonder nest.

V, 287

Eenvoud en grappigheid

Ik schat eenvoud heel hoog in,

Maar God schonk ons ook de grap.

Als eenvoud niet grappig is,

Is er met haar naam iets mis.

V, 298

Liefde kent geen vrees

De liefde kent geen vrees.

Ze kan ook niet vergaan,

Tenzij God van tevoren

De dood niet kon weerstaan.

V, 306

Een niet verwond hart is ongezond

Een hart dat door de liefde

Van God niet is verwond,

Of men het merkt of niet,

Is ernstig ziek en ongezond.

V, 314

Barmhartigheid ontsluit de hemel

Kind, sta op goede voet

Met de barmhartigheid.

Zij is de sleutelhoudster

Van ’t slot der zaligheid.

V, 317

De vruchten der deugden

Deemoedigheid verheft

En armoede maakt rijk,

De kuisheid, zij maakt engelen,

De liefde godgelijk.

V, 320

De kortste weg naar God

De kortste weg naar God

Is langs de liefdespoort.

De weg der wetenschap

Leidt je slechts langzaam voort.

V,324

De kroon der deugden

De deugd die jou bekroont

Met eeuwige zaligheid

(Ach, hou ze toch maar vast)

Is de standvastigheid.

V,325

Wanneer de hemelvaart

Is God in jou geboren,

Vergaan en opgestaan,

Verheug je opgetogen.

De hemelvaart breekt aan.

V, 332

Waar men komt, als men in God vergaat

Als ik in God verga,

Waar kom ik dan toch aan?

In zijn oneindigheid,

De bron van mijn bestaan.

V, 343

Het geestelijke orgel

God is een organist.

Wij zijn het orgelwerk.

Hij blaast ons  adem in

Wij klinken zacht of sterk.

V,362

De hoogste zaligheid

De hoogste zaligheid

Die God mij zelf kan geven,

Is dat ik als Hij zelf

Kan worden, zo verheven.

VI, 21

Het eeuwige zoeken

Wereldse eer vergaat

Ook al op korte tijd.

Zoek liever toch de eer

Van d’ eeuwige zaligheid.

VI, 23

Niet erkennen is ijdel rennen

Hoe komt het dat de mens

Naar eerbewijzen rent?

Wellicht omdat hij niet

Zijn eer in God erkent.

VI, 34

Wie het eeuwige licht ziet

Het licht der eeuwigheid,

Het straalt ook in de nacht.

Wie ziet het? Slechts de geest

Die heiligheid betracht.

VI,41

Wie de zon niet voelt, bestaat niet

De zon verwarmt alles,

Ja, zelfs de koudste steen.

Voel jij niet hoe ze straalt,

Dan ben j’ al heel lang heen.

VI,60

Waar eer een schande is

De hemel is vol roem,

Vol eer en heerlijkheid.

De hel gevuld met spot,

Met smaad en narigheid.

VI,70

Stilstaan is teruggaan

Broer, loop jij maar voort!

Wat draal je op de brug?

Wie stilstaat op Gods weg

Kiest voor de weg terug.

VI, 72

De luiheid wint de hemel niet

Ach, spoed je, luie kwast!

Wat blijf je altijd dralen?

De hemel pleegt voorwaar

je mond niet in te dwalen.

VI,93

Wijs en gek verzamelen

De gierige, hij is een nar,

Hij spaart slechts wat vergaat.

De milde, hij is wijs,

Hij zoekt wat echt bestaat.

VI, 95

Waar de schat is, is het hart

De wijze richt zijn hart

Op God en op de hemel,

De gierigaard op geld

En seculier gewemel.

VI,100

De wijze is de dieven voor

De wijze wacht niet af

Tot iets hem wordt ontnomen.

Hij doet er alles aan

Om diefstal te voorkomen.

VI, 115

Nalatigheid leidt niet naar God

Jij zegt dat jij wel later

Gods helder licht zult zien.

Jij dwaas, jij ziet het nooit meer

Als jij het nu niet ziet.

VI, 121

Niet willen sterven, niet willen leven

Sterf je niet graag,

Dan wil je ook niet leven.

Het leven krijgt je niet

dan door de dood gegeven.

VI,122

De dubbele dwaasheid

Jij zoekt op doodsgevaar

Verdachte eer te erven.

Bij eeuwige heerlijkheid

Hoor jij niet graag van sterven.

VI,125

Men houdt van wat men is

Men houdt van wat men is,

De kever van zijn mest.

En jij, jij houdt van modder

Dat weet je al te best.

VI, 137

De onheilige nar

Wil je niet heilig zijn

En toch de hemel halen?

O nar, alleen de heiligen

Zie je daar heerlijk stralen.

VI, 165

Geef wat je verlangt

Mens, jij verlangt van God

Het hele hemelrijk.

Maar vraagt men jou om brood,

Bleek word je als een lijk.

VI, 167

Wie waarachtig rijk is

Veel hebben maakt niet rijk.

Slechts hij is een rijk man

Die alles wat hij heeft

Pijnloos verliezen kan.

VI,171

In de zee worden alle druppels zee.

Het druppeltje wordt zee,

Eens in de zee gekomen.

Zo wordt de ziel ook zee

Eens in God opgenomen.

VI, 176

Rust en pijn van het verlangen naar God

Hij die niets anders zoekt

Dan met God een te zijn,

Leeft in volkomen rust,

Al heeft hij altijd pijn.

VI,209

Wat is het uiterlijk waard?

Mens, uiterlijk vertoon

Is niet de moeite waard.

Het kleed maakt niet de man.

Een zadel is geen paard.

                                                © Piet Thomas