|
Maxime
Alexandre (1899- 1976)
Ars poetica
Rivier jij
mijn oude en nieuwe geleide
Rivier in
mijn geheugen geschreven
Altijd
herboren met de dauw
Als de wind
de slaper zijn pijlen leent
Rivier jij
bent de vrouw en haar buik
De rollende
stenen het broederlijk vuur
De plaats
van geboorte het laatste soelaas
Vrij als hanengekraai
licht als de lach
Rivier alle
zeilen los in de makke zon
Uit: Das
Meer sang fern von uns. Henssel Verlag, Berlin, 1984.
© Vert.:
Piet Thomas
Het wegende leven
Langzaam
mengt een glimlach zich met de zee
De kusten
van de storm ontvangen
De bloemen
van de kindertijd de struiken van de droom
Liefde
beheerst de zuiverheid van beelden
De buigende
helling van een tuin onthult
De
schaduwjaren van bewegingloze pijn
De liefde
rijpt aan de rand van dit geheim
Ibidem
© Vert.:
Piet Thomas
De schepping
In een
woestijn ontspringt het eerste woord
Een woord
eenvoudiger dan stilte
Een glas
water voor het kind
Een vogel
als enig antwoord
Ik zie de
aarde verslonden door vuur
De aarde die
pas is geboren
Met haar
eerste bloemen en gras
En mijn mond
om dit te zeggen
Ibidem
© Vert.:Piet
Thomas
Maat van de aarde
Ik heb
treurige dieven ontmoet
En hun
vriendinnen in rouwkledij
Ik heb
vogels gezien op de middernachtsboom
En later heb
ik arme mensen gezien
Liever was
mij het gelaat van een kind
Dat op t
juiste moment uit de mist opdook
Om als
voorbeeld te dienen vandaag en altijd
k Heb
gedroomd van een kind dat zijn brood opat
Het was een
kind met een breekbaar hart
In de maand
de strelingen en van de stilte
De passanten
sloten hun ogen
En zochten
hun weg tussen vochtige stenen
Ibidem
©Vert.: Piet
Thomas
Beweging
Aan de
ijzige bron
Roept een
vogel me bij mijn naam
De vogel van
de zee
Kijkt naar
de hemel en geeft hem zijn kleur
Als een
naakte vrouw
Verlicht de
hemel de toekomst
De witte
toekomst in een beek
Wordt een
steen en zingt
Ibidem
© Vert.:
Piet Thomas
Beleefd gedicht
Vond ik de
juiste toon
Woorden waar als de zon
Even waar
als de stilte
Ik zou met
de liefde beginnen
Om de
laatste zin te kennen
Van de
zegvierende pijn
Van de
eenzaamheid zonder tranen
Zou ik het
eerste het beste geheim uitvinden
Het geheim
van het vuur in de nacht
Van
vergeving voor alle mensen
En om mijn
droom te voltooien
Zou ik met
de liefde beginnen
Ibidem
© Vert.:
Piet Thomas
De naakte muren
De nacht is
niet lang genoeg
Om de hemel
te doorkruisen
De vlam
verteert de blik
Het water is
niet licht genoeg
Om de hemel
te verslinden
De vogels
verlaten hun nest
In het begin
komt de gerechtigheid
De tijd die
kinderen zich wensen
Een wagen
van vuur
Op water
doorzichtiger dan hun glimlach
Ibidem
©Vert.: Piet
Thomas
Categorie:Work in Progress
|
.jpg)
