|
Maxime
Alexandre (1899- 1976)
Ars poetica
Rivier jij mijn
oude en nieuwe geleide
Rivier in mijn
geheugen geschreven
Altijd herboren
met de dauw
Als de wind de
slaper zijn pijlen leent
Rivier jij bent
de vrouw en haar buik
De rollende
stenen het broederlijk vuur
De plaats van
geboorte het laatste soelaas
Vrij als hanengekraai
licht als de lach
Rivier alle
zeilen los in de makke zon
Uit: Das Meer
sang fern von uns. Henssel Verlag, Berlin, 1984.
© Vert.: Piet
Thomas
Het wegende leven
Langzaam mengt
een glimlach zich met de zee
De kusten van de
storm ontvangen
De bloemen van de
kindertijd de struiken van de droom
Liefde beheerst
de zuiverheid van beelden
De buigende
helling van een tuin onthult
De schaduwjaren
van bewegingloze pijn
De liefde rijpt
aan de rand van dit geheim
Ibidem
© Vert.: Piet
Thomas
De schepping
In een woestijn
ontspringt het eerste woord
Een woord
eenvoudiger dan stilte
Een glas water
voor het kind
Een vogel als
enig antwoord
Ik zie de aarde
verslonden door vuur
De aarde die pas
is geboren
Met haar eerste
bloemen en gras
En mijn mond om
dit te zeggen
Ibidem
© Vert.:Piet
Thomas
Maat van de aarde
Ik heb treurige
dieven ontmoet
En hun
vriendinnen in rouwkledij
Ik heb vogels
gezien op de middernachtsboom
En later heb ik
arme mensen gezien
Liever was mij
het gelaat van een kind
Dat op t juiste
moment uit de mist opdook
Om als voorbeeld
te dienen vandaag en altijd
k Heb gedroomd
van een kind dat zijn brood opat
Het was een kind
met een breekbaar hart
In de maand de
strelingen en van de stilte
De passanten
sloten hun ogen
En zochten hun
weg tussen vochtige stenen
Ibidem
©Vert.: Piet
Thomas
Beweging
Aan de ijzige
bron
Roept een vogel
me bij mijn naam
De vogel van de
zee
Kijkt naar de
hemel en geeft hem zijn kleur
Als een naakte
vrouw
Verlicht de hemel
de toekomst
De witte toekomst
in een beek
Wordt een steen
en zingt
Ibidem
© Vert.: Piet
Thomas
Beleefd gedicht
Vond ik de juiste
toon
Woorden waar als de zon
Even waar als de
stilte
Ik zou met de
liefde beginnen
Om de laatste zin
te kennen
Van de
zegvierende pijn
Van de
eenzaamheid zonder tranen
Zou ik het eerste
het beste geheim uitvinden
Het geheim van
het vuur in de nacht
Van vergeving
voor alle mensen
En om mijn droom te
voltooien
Zou ik met de
liefde beginnen
Ibidem
© Vert.: Piet
Thomas
De naakte muren
De nacht is niet
lang genoeg
Om de hemel te
doorkruisen
De vlam verteert
de blik
Het water is niet
licht genoeg
Om de hemel te
verslinden
De vogels
verlaten hun nest
In het begin komt
de gerechtigheid
De tijd die
kinderen zich wensen
Een wagen van
vuur
Op water
doorzichtiger dan hun glimlach
Ibidem
©Vert.: Piet
Thomas
Categorie:Work in Progress
|
