Hoe het komt komt het, ik ben autoriteitsgevoelig. Dus ik houd mij nu 8 dagen aan zelfisolatie, hoewel ik geen klachten heb. Misschien door opvoeding door een vader die beroepsmilitair was. Als hij in uniform was mochten wij zelfs geen ijsje likkend naast hem lopen. Zeker gestimuleerd door mijn  zeer verstandige dochter blijf ik voornamelijk en bezoekloos thuis. Zij compenseert met lieve whatsapp videogesprekken en zorgt al dagen voor verse warme maaltijden. Ik haal op in hun tuin, zwaai naar Saar en strek zo even de benen. Ik word zeker geraakt door oproepen door de ministers en de vloggers. Ik ben ook rationeel verstandig. Alleen thuis loop ik het minste risico. In de buurtwinkels ook minder dan in de supermarkt. Een mens heeft af en toe nieuwe vuilniszakken en afwasmiddel nodig. Ik ben blij dat ik alleen woon en geen kinderen hoef bezig te houden. 

Mijn vriendin zat vanmorgen op de tuinstoel, buiten, op ruime afstand. We genoten samen van cake, zon en menselijke warmte op afstand. Nog steeds zijn er mensen met behoefte aan mijn warme handen die hopen dat ik nog werk.  Als de crisis voorbij is krijg ik het vast druk.

De geluiden uit China laten zien dat na 2 maanden strenge maatregelen het ergste leed geleden kan zijn.  Dat is pas zeker als er in de komende maanden niet een nieuwe golf van het virus daar de kop op steekt. In België krabt men zich vast achter de oren. Daar vernietigde men vorig jaar ruim 6 miljoen mondkapjes omdat ze over datum waren en men bestelde geen nieuwe uit bezuinigingsoverwegingen. Dit laatste bericht komt van MSN, misschien is het niet waar.

Wat volgens mij wél waar is: koester je gezondheid en die van andere mensen. Ga niet naar buiten, anders dan met goede reden. Houd in ieder geval die 1,5 m afstand aan. Dat is méér dan je denkt. Houd moed. Alles gaat voorbij. Ook dit.