Met een beroepsmilitaire vader ben ik behoorlijk autoriteitsgevoelig geworden. Doe wat er van je gevraagd wordt ook als de kans dat je betrapt wordt klein is. Ik was vorige week 2 maal in de sportschool ... maar ga daar voorlopig de komende weken toch maar weer niet naar toe. Ook de sauna is weer uit beeld. Ik vraag me zelfs af of het verstandig is om morgen met 2 andere oma's taart te gaan eten ter ere van Joy's eerste verjaardag. De ene oma werkt in een huisartsenpraktijk, de andere oma is 70+ .

Mijn boerenverstand zegt dat als we allemaal 4 weken minimaal contact doen deze golf voorbij zal zijn. Het punt dat we eerder ook bereikten. Waarna we tóch weer gingen vliegen, vakantievieren en feestjes geven. Mijn boerenverstand zegt dat ikzelf het minste risico loop in mijn eigen huis, in mijn hoekje van de bank, met minimaal contact op minimaal 1,5 meter. Op dit moment zegt mijn gevoel dat ik dat wel op kan brengen. Met dank aan Thaise letters, Netflix en het vermogen een extra uurtje te slapen. En wie weet is het morgen weer anders ... het is in ieder geval morgen niet voorbij.

Vannacht werd ik hardop lachend wakker. Ik snapte het allemaal ... en het is heel simpel ... Dom genoeg nam ik niet de tijd om wat ik snapte op te schrijven en nu kan ik me alleen nog de lach en de vreugde herinneren. 

Oktober 2017 Saar liep los, mijn zus uit India was over vanwege visumverlenging, we deden 4 handen massage in Haarlem

Oktober 2018 Ik maakte plannen naar India te gaan

Oktober 2019 Joy wordt geboren

Oktober 2020 Ik ben toe aan pensioen ... als je lang genoeg wacht, gaat met elke dag een draadje de tijd voorbij en kom je bij de stip aan de horizon!

Morgen is het zover ... ik ben AOW-gerechtigd. De bijstandsparaplu waar ik dankbaar en me veilig voelend de afgelopen maanden onder heb mogen schuilen klapt weer dicht. Ik kijk uit naar de beste 10 jaar van mijn leven. Nog jeugdig en gezond genoeg om nog avonturen te willen beleven, nooit meer stress of ik wel op tijd de vaste lasten kan betalen én op termijn de vrijheid om eventueel nog een rondje te werken, voor de slagroom op de koffie. Zolang er nog geen vaccin is en het aantal besmettingen zo oploopt beleef ik mijn avonturen via boeken en de buis in relatieve afzondering en goddank in goede gezondheid. Gelukkig zijn begint met tevreden zijn met wat er wél is. Het vaccin is de volgende stip op de horizon.

My Octopus Teacher laat prachtige, ontroerende beelden zien van de groeiende vriendschap tussen een man en een octopus. Een octopus leeft, volgens hem, onder het motto "leef snel en sterf jong". Een octopus leeft gemiddeld een jaar en gaat dood nadat ze ongeveer een half miljoen eieren zo verzorgd heeft met zuurstof dat de piepkleine jongen de waterstroom in kunnen. Slechts een handje vol groeit op. De octopus kan van gedaante veranderen, kan zich vermommen, kan speels zijn met vissen en blijkt dus ook nieuwsgierig naar de man die haar gedurende bijna een jaar lang dagelijks komt opzoeken. Op enig moment vleit ze zich zelfs tegen zijn borst en lijkt het wel knuffelen. Hij noemt het zelf: "ik dacht als een octopus". Gelukkig nam hij op zijn tochten ook zijn zoon regelmatig mee en gaf zijn liefde en fascinatie voor onderwaterleven door.

Gisteren werd kleindochter Joy 1 jaar. Ze vierde het op het kinderdagverblijf en in kleine kring thuis. Binnenkort met grote taart en oma's. Ze kreeg prachtig, speciaal voor haar geschikt speelgoed. Van het puzzel-soort dat Saar in mijn huis had. Haar kleine handjes passen om de kleine boekjes. Zij klimt op schoot en laat mij voorlezen en zich knuffelen.