Het mag er hier op studievlak dan beduidend rustiger aan toegaan dan in België, ook voor ons komen de examens eraan, wat betekent dat ik mijn namiddagen voor een groot deel studerend doorbreng (toegegeven: met royale pauzes tussendoor). Dat maakt het leven natuurlijk meteen een stuk minder interessant, wat de kwaliteit van mijn blog niet ten goede komt.
In een poging jullie geboeid te houden, wil ik hier even een structureel (Zuid-)Chinees probleem aankaarten: de energieverspilling. China is één van de grootste vervuilers ter wereld en als ik hier in de winter even om me heen kijk, verbaasd het me niet. Het is hier momenteel koud, vergelijkbaar met België denk ik. De enige manier om daar binnenshuis iets aan te doen is: de airco op warme stand zetten. Want centrale verwarming is hier simpelweg onbestaande. Wij hebben in ons appartement vier van die elektrische blazers: één in elke slaapkamer en één in de eetkamer. Die laten we als we thuis zijn permanent aanstaan om het hier een beetje warm te houden. Uitzetten is geen optie want, 2e probleem: de isolatie trekt echt op niets. Huizen hebben standaard enkele beglazing, volgens mijn lerares nemen enkel mensen die rijk genoeg zijn om een eigen woning te bouwen (de happy few dus) dubbele beglazing. Gevolg is dat alle warmte die gecreëerd wordt door die energieverspillende warmteblazers meteen weer langs de ruiten buitenvliegt. Bovendien hebben de aircos een afvoer naar buiten, die in mijn kamer door een gat in de muur is getrokken, waardoor je via een bepaalde hoek naar buiten kan kijken. Ander voorbeeldje is mijn klaslokaal, waar een ruit in de deur ontbreekt. Het punt is dat de Chinezen er zich zelf niets van lijken aan te trekken. Ons lesgebouw heeft buiten elk raam luiken met vensters die gesloten kunnen worden, maar dat om een of andere reden niet zijn. Ik heb het eens geopperd toen we het tijdens de les over bezuiniging hadden, maar zonder resultaat. Je zou denken dat men tijdens de winter tenminste een poging zou doen de koude buiten te houden, maar ook dat is niet altijd het geval. Heel wat kleine winkeltjes en restaurantjes laten de hele dag de deur wagenwijd open staan. Vaak staat binnen de verwarming ook aan, maar het is niet ongebruikelijk dat we tijdens het eten onze jas (en evt. handschoenen) aanhouden. We hebben ons er ondertussen al aan aangepast, het is hier nu eenmaal zo. Volgens mij is het alweer een cultuurverschil, want de Chinezen lijken zich er echt niets van aan te trekken dat de deur overal open staat. Als ik de huisjes iets verder in onze straat bekijk, denk ik ook dat wie daar woont wel aan de koude gewend moet zijn, misschien zijn wij gewoon allemaal kasplantjes. In het noorden kennen ze trouwens wel goede isolatie en centrale verwarming (in Harbin wordt het -30 tijdens de winter, daar moeten ze wel).
Het semester loopt op zijn einde en dat betekent jammer genoeg dat er heel wat mensen uit Nanjing vertrekken. In mijn klas zaten vier Australiërs die hier maar voor zes weken waren. Ik kwam daar heel goed mee overeen, maar ze zijn vorige zaterdag alweer vertrokken, super jammer. Wing gaat het 2e semester reizen en de Duitsers gaan stage lopen bij bedrijven in Shanghai, wat betekent dat een paar van onze beste vrienden binnenkort Nanjing verlaten. Wie in China blijft, kunnen we natuurlijk nog wel bezoeken. Ik hoop maar dat er in het 2e semester een grote lichting nieuwe studenten komt.
Ondertussen is het hier zeven uur s avonds, hoog tijd om te gaan eten dus.
