Hey!

Even een kort berichtje, want nu hebben we vandaag toch iets meegemaakt!

Deze voormiddag had Pierre, een Franse jongen uit mijn klas, mij verteld dat zijn vriend een Chinese kende die een fototentoonstelling organiseerde. Het was de opening en ze wilden graag dat er een paar buitenlanders aanwezig zouden zijn. Hij vroeg of ik geen zin had om mee te gaan en ik mocht gerust nog wat vrienden meebrengen. We zouden worden opgehaald aan de universiteit en we mochten gratis binnen. Een fototentoonstelling leek mij wel leuk, dus ik zei direct dat ik wel mee wou en Katrien en Julie wilden ook wel mee. Victor, die andere Franse jongen had aan Kasja, een van de Poolse meisjes gevraagd of ze mee wou en wij kwamen ’s middags Kein en Caroline, 2 Duitsers, tegen en die wilden ook wel mee. Uiteindelijk stonden we met zo’n 10 man te wachten. Om 1u kwam er een Chinees meisje naar ons die vroeg of wij aan het wachten waren voor de tentoonstelling. Er stonden 3 auto’s klaar om ons daar naartoe te brengen. We vroegen of ze een idee had hoe lang het ging duren en ze zei ongeveer een half uur. Wij dus met zijn allen in die auto’s op weg naar de ‘fototentoonstelling’.

We kwamen aan bij een gigantisch gebouw genre bouwpaleis, waar allerlei spandoeken met …auto’s erop buiten hingen. Het was meteen duidelijk dat daar in ieder geval géén fototentoonstelling liep. Bleek dat die Franse jongens het fout begrepen hadden (of die Chinezen hebben hen maar wat wijsgemaakt, daar zijn we natuurlijk niet zeker van). Het was de opening van een autosalon en ze wilden binnen van óns foto’s trekken op die tentoonstelling. We werden als echte vips naar binnen geloodst, waar we naar een stand gebracht werden waar een groep Chinezen stond te wachten. Ze wilden dat wij met die Chinezen (die volgens mij de organisatoren of zo waren) op de foto gingen. De Poolse meisjes waren absoluut not amused en eisten dat ze hen eerst geld zouden geven voor ze met iemand op de foto gingen. Die Chinezen begonnen zich te verontschuldigen dat dat niet ging en dat het om een misverstand ging. Uiteindelijk zijn ze er toch bij komen staan en hebben ze foto’s van ons met die Chinezen genomen. Ik vraag me af hoe ze die foto’s gaan verkopen: ‘Organisatoren autosalon en willekeurige westerse studenten’? Ik vond de hele situatie eerlijk gezegd behoorlijk amusant, hoe dikwijls maak je nu zoiets mee?

Daarna bleek dat ze wilden dat wij een hele namiddag op die tentoonstelling zouden rondlopen, dan kregen we ’s avonds gratis eten. Dat vonden we er toch iets over, dus zeiden we dat we vroeger terug wilden. Dat ging niet met de auto’s waarmee we gekomen waren, maar uiteindelijk hebben we hen zover gekregen dat ze ons geld gaven om een taxi terug te nemen. De Poolse meisjes zijn meteen weer vertrokken, maar de Fransen, Duitsers en wij zijn nog wat gebleven om de tentoonstelling te bekijken. In zo’n situatie kan je 2 dingen doen: kwaad worden en je dag laten verpesten, of de humor ervan inzien en je nog een beetje amuseren. We waren daar uiteindelijk gratis binnen geraakt en we waren er toch, dus waarom niet eens een kijkje nemen? Uiteindelijk voelde ik me daar binnen bijna een filmster: zodra wij bij een standje aankwamen, stopten alle fotografen met foto’s te nemen van de auto’s en begonnen ze foto’s van ons te nemen. Beeld het je in: 8 fotografen met telelenzen die van alle mogelijke hoeken foto’s van jou trekken, enkel en alleen omdat je blank bent en blond haar hebt… te gek voor woorden. En als je dan eens lachte, waren ze helemaal gelukkig.

Het is ook puur omdat we westers zijn. Aan de stand van Honda deelden ze promotiemateriaal uit en Kein wou een soort plastic hamer gaan halen. Hij is Duitser, maar heeft Chinese ouders, dus hij ziet er Aziatisch uit. Ze hadden hem gezegd dat alles op was en dat ze niets meer konden geven. Maar toen hij terug ging met Caroline en mij erbij, werden er plots van ergens achterin nog 4 van die dingen opgediept, geen enkel probleem!

Uiteindelijk hebben we na een uurtje een taxi terug genomen (op kosten van de organistatie dus). Zoiets maak je in België toch nooit mee? Ik kan me inbeelden dat als je hier al lang woont, je zo’n toestanden vervelend vind, maar ik vond het toch vooral een grappige ervaring, ik kijk er al naar uit onze foto in een of andere krant te zien =)

x Tessa

27-09-2009 om 16:03 geschreven door Tessa  

Hey, daar ben ik weer!

Hier volgt het verslag van een rustig weekje:

We zijn aan het sporten geslagen. De fitness van de universiteit is op 5min van onze deur, zeer handig. Als je lid bent, mag je een heel jaar lang alle lessen volgen die je wil. Ik ben dinsdag met Julie pilates gaan volgen. Ik wist op voorhand niet wat dat juist inhield en het bleek een combinatie van yoga en spieroefeningen te zijn. Heel leuk, ontspannend en toch ook wel vermoeiend. We hadden soms moeite om de leerkracht te verstaan, maar dan konden we gewoon kijken wat de rest deed, dus dat ging wel. We zijn duidelijk niet zo lenig als het gemiddelde Chineesje, maar tegenover mij zat een meisje dat ook niet zo goed meekon, waardoor ik me toch nog op mijn plaats voelde =) Vanavond gaan we ook nog zumba volgen en ik vermoed dat wij daar in ons voordeel gaan zijn (aangezien de gemiddelde Chinese geen kont heeft om mee te shaken :p) De les was goed, maar die mensen van de gym! Vanaf het moment dat we daar binnen kwamen werden we als vips behandeld. We werden direct verwelkomd, mochten gaan zitten (ze schoven onze stoel naar achter) en moesten samen met een jongen en een meisje het schema van de lessen overlopen. Daarna kregen we een rondleiding. We zeiden dat we ’s avonds een les gingen komen volgen en ze hadden gevraagd om daar 20min voor de les te zijn. 17min voor de les was ik er bijna toen ik telefoon kreeg van die jongen om te vragen of we toch zeker naar de les kwamen, want we waren er nog niet? Een meisje bracht ons naar de kleedkamer, waar ze naast ons bleef staan terwijl we ons omkleedden. Toen ze mij hielp om alle plukjes haar uit mijn nek in mijn staartje te krijgen, kreeg ik het al een beetje op mijn heupen. Daarna heeft ze ons de 4m van de kleedkamer naar het lokaal begeleid. Na de les stond die jongen ons weer voor de deur op te wachten om ons mee terug te nemen naar de inkom waar we weer moesten gaan zitten om opniéuw het schema te overlopen (of we die les ook niet wilden volgen? En die dan? Of 2 lessen na elkaar?) Toen kwamen Brooke, Katrien en Claudia binnen, die ook een les kwamen volgen en was het helemaal in orde (5 westerse meisjes!). Ik ben er uiteindelijk weggeraakt en een uur later kreeg ik een sms’je van de gym dat ze zo blij waren dat we geïnteresseerd waren in hun lessen en dat het een eer was dat we wilden komen en dat ze hoopten dat we veel lessen zouden volgen. Ondertekend: je vriend, … (ben zijn naam al vergeten). Ik denk niet dat als Chinezen zich komen inschrijven, er zoveel eieren onder gelegd worden.

Gisteren zijn we iets typisch Chinees gaan doen: We zijn naar kunju gaan kijken. Voor wie er iets van kent: dat is de Nanjing variant op Peking opera. Een Chinese vriendin van Julie gaat daar vaak naar kijken en ze had ons al lang uitgenodigd, maar gisteren was de eerste keer dat het ging voor ons. We hadden al filmpjes van Peking opera gezien en dat is niet direct onze smaak, maar we wilden dat toch eens gezien hebben. Het was in een heel mooi oud gebouw, zo’n houten huis met een grote binnenplaats. Kunju lijkt helemaal niet op onze opera. Het wordt begeleid met trommels, een soort Chinese violen en een fluit, heel schelle instrumenten. De acteurs praten erg traag en vaak in een soort dialect. Er wordt ook veel gezongen, maar allemaal heel hoog en heel schel, ook de mannen (zo hoog dat die kunnen zingen!). Gelukkig voor ons waren er aan de zijkant van het podium schermen waarop zowel Chinese als Engelse ondertitels kwamen, anders hadden we er geen woord van verstaan. De acteurs dragen prachtige kleren, met allerlei patronen erop geborduurd en de kleuren van de kledij betekenen vanalles. Op een bepaald moment was er een vrouwelijk personage met een witte sluier en Feng zei dat je daaraan kon zien dat ze een geest was. Nu, of kunju echt mooi is, daar valt over te discussiëren. Het was wel eens leuk om te zien en het ziet er heel mooi uit. Maar het gaat allemaal vreselijk traag en de verhaaltjes op zich hebben niet echt veel inhoud. Er worden 3 relatief korte stukken op een avond gespeeld (in totaal ongeveer 2u) en het laatste had er voor mij toch niet meer bij moeten zijn (en voor Sara en Katrien helemaal niet denk ik, die vonden het maar niets =) In ieder geval: wie naar hier komt om mij te bezoeken en iets typisch Chinees wil zien (en niet gemakkelijk hoofdpijn krijgt), ik weet waar ik jullie mee naartoe kan nemen!

Katrien en Sara zijn na de kunju nog uit geweest met een paar Duitsers die we hier hebben leren kennen. Niels is ook in Nanjing voor het weekend met een paar vrienden en die zijn ook mee geweest. Ze zijn eerst karaoke gaan zingen en daarna nog naar een club. Ik ben hier jammer genoeg een beetje ziek aan het worden, dus ik heb moeten passen en ben maar eens op tijd in bed gekropen. Zeer spijtig, maar het heeft wel geloond, want vandaag voel ik me gelukkig al wat beter.

Het zal een kort weekend zijn voor ons, want morgen moeten we naar de les! (op een zondag, jawel!) We hebben vanaf volgende week donderdag vakantie tot de donderdag daarop, maar omdat we dan te veel lessen zouden missen, hebben we deze week zondag en binnen 2 weken zaterdag gewoon les om alles in te halen. Ik weet niet wat het Chinese idee van vakantie is, maar het verschilt toch lichtjes van het mijne. Wel een aangename leswissel voor ons: de les van vrijdag wordt verzet naar maandag namiddag, waardoor we vanaf nu altijd een weekend van 3 dagen hebben =)

En nu ga ik een mooie spreekbeurt in elkaar steken over de grote markt van Antwerpen. Eerst 3 min in het Nederlands (!) en dan 3 min in het Chinees. De leerkracht wil ‘de schoonheden in onze moedertaal’ ontdekken.

Geniet van het weekend daar in België!

x Tessa

26-09-2009 om 09:49 geschreven door Tessa