De laatste dag in Hanghzou heeft het geregend, geregend en nog eens geregend.
In de voormiddag zijn we dan maar naar de shoppingcentra gegaan die de vorige dag gesloten waren. Jammer genoeg waren nog steeds zeker de helft van de winkels niet open, dus het was niet zon succes. We hadden gehoopt dat het in de namiddag beter zou zijn, want we wilden zeker nog de bekende lingyin tempel gaan bezichtigen. Uiteindelijk hebben we dan maar de paraplu bovengehaald, want we konden niet vertrekken voor we daar geweest waren. Achteraf gezien ben ik heel blij dat we nog gegaan zijn, want het was zeker de moeite. In de rotsen tegenover de tempel waren mooie Boeddhabeelden uitgehouwen. Om daar dichtbij te geraken, moest je wel over een smal paadje en trapjes lopen, waar door de regen overal kleine stroompjes water overliepen. Wij waren dan ook zo goed als de enigen die zich hieraan waagden, de meeste toeristen bleven op de brede weg aan de overkant van het riviertje dat voor de rotsen liep. Uiteindelijk durfden wij ook niet meer hoger gaan, omdat de weg echt te modderig en glad werd. Heel jammer, want volgens mij was er nog wel wat te zien. Toen we daarna de tempel binnen wilden, bleek dat je daar nog eens voor moest bijbetalen! In de hal zou een heel groot Boeddhabeeld staan, maar we hebben toch besloten niet binnen te gaan. Dat maak je hier zo vaak mee: je koopt een ticket voor een domein met verschillende bezienswaardigheden en als je dan binnen bent, moet je voor een aantal dingen nog eens bijbetalen! Gelukkig stond er nog een andere tempel die ook de moeite waard was. Als het zonnetje geschenen had, hadden we daar nog wel wat rondgewandeld, maar nu besloten we toch maar snel terug naar onze hostel te gaan, waar we de rest van de namiddag hebben doorgebracht met warme chocomelk en pizza.
Die avond vertrokken we naar Wuxi en daar aangekomen bleek dat ons hostel niet zo makkelijk te vinden was. Ik had het adres, maar de taxichauffeur hield vol dat hij geen huisnummers kende en dat ik toch moest weten waar dat ergens op die straat lag (ik ben nog nooit in Wuxi geweest). Toen we het na een 2e rondje door de straat eindelijk vonden (het bleek een hele smalle inkom te hebben, verstopt tussen twee banken), kregen we naar onze voeten omdat we het de eerste keer toen we er langs reden niet gezien hadden. De man achter de balie was wel super vriendelijk. We vroegen een bed op een zaal, maar kregen voor dezelfde prijs toch een driepersoonskamer, vermoedelijk omdat wij de enige gasten in het hele hostel waren. Voor drie euro een vrij deftige kamer, maak dat mee J. We zijn maar een dag in Wuxi gebleven, omdat daar maar één bezienswaardigheid echt de moeite is: jinshanling, een boeddhistisch domein. Ik had er zelf nog nooit van gehoord, maar het was me aangeraden door een vriendin. De grote blikvanger is een 72m hoog Boeddhabeeld, dat we al van ver zagen staan terwijl we op de bus zaten. Wel grappig: ik vraag wanneer we het domein gaan verlaten aan een vriendelijk koppel dat met ons op de foto wou of er in de buurt nog iets te zien was. Antwoord: 'Hebben jullie het boeddhabeeld al gezien?' =) Het zag er allemaal heel spectaculair uit, en dat was het ook, maar ik was een beetje teleurgesteld toen we binnenkwamen en het bleek dat alles wat er stond recent gebouwd was. De beelden waren nog heel blinkend en nieuw en in een aantal gebouwen kon je zelfs niet echt in! Ik denk dat het op foto allemaal wel mooi overkomt, maar we hadden een beetje het gevoel alsof we door een boeddhistisch disneyland liepen. Het grote beeld was indrukwekkend en je kon helemaal tot aan de voet klimmen, maar voor je daar geraakte, werd je eerst door een hele verdieping winkeltjes met hangers en beeldjes geleid. Sinds ik hier ben, stel ik me soms vragen bij de integriteit van het boeddhisme. Ik dacht dat die monniken een soort gelofte van armoede moesten afleggen en heel devoot waren, maar de inkom voor tempels is vaak niet goedkoop en dan al die souvenirs Je ziet regelmatig monniken met een gsm rondlopen, ze duwen je een prentje in je handen en vragen daar dan geld voor, ... ik weet het toch niet. Er stond ook een grote tempel op het domein, die gebouwd was volgens het patroon van een kerk, in kruisvorm met zijbeuken. Aan het plafond hingen boddhisatvabeelden tussen wolkjes, alsof het engelen waren. Het kan aan mij liggen, maar ik vond het een beetje een verkrachting. Alles was best mooi, maar authentiek? Dat zeker niet. Na het middageten zijn we nog een tuin gaan bezichtigen, die mooi was aangelegd, maar in de winter natuurlijk een beetje kaal was. Jammer genoeg heeft mijn fototoestel die dag in Wuxi dienst geweigerd door de koude. Ik ga mijn best doen om foto's van Annelies en Shauna over te nemen en op mijn fotopagina te plaatsen.
En dat was meteen onze laatste hele dag samen, s avonds moesten we al de trein terug naar Shanghai nemen, omdat Annelies en Shauna de volgende dag een vlucht terug hadden. Toen ze pas toekwamen, leek twee weken lang, maar achteraf lijkt het alsof ze amper een paar dagen hier geweest zijn. Nu ja, ik zit hier ondertussen al in de helft, dus we zullen elkaar best snel terugzien. Het was in ieder geval een leuke vakantie.
Ondertussen gaat de laatste dagen in Nanjing het leven zijn gewone gangetje. Katrien, Sara en ik zijn alledrie weer thuis (Sara is binnenkort wel weer weg, want haar moeder komt). Katrien en ik hebben gisteren nog eens al onze spieren laten losmasseren (ik vraag me achteraf altijd af of het normaal is dat je rug daarna pijn doet, hoort het niet net beter te zijn?) en we zijn ons net gaan herinschrijven voor het tweede semester, dat op 1 maart begint. Het is stilaan lente aan het worden, waardoor we af en toe eens in de zon kunnen gaan zitten, wat het leven toch meteen een pak aangenamer maakt J.
Ik weet niet hoe het in België zit, maar ik zal mijn best doen een beetje lente jullie kant op te sturen!!d
