Ik groet jullie van achter mijn bureau!

Jaja, ik heb een klein bureautje op mijn kamer, naast het raam, waar ik jammer genoeg maar tot 17u kan zitten omdat het daarna te donker wordt (er staat een bureaulamp op mijn shoppinglijstje). Waarom zit ik hier op een mooie zaterdagnamiddag? Omdat ik maandag en woensdag examens heb, daarom dus. Ik heb een beetje een middelbaar déja-vu, je weet wel, de tijd van de oktobertoetsen. Hoewel iedereen beweert dat de examens hier zeer goed meevallen, is de leerstof toch een stevige boterham, dus het weekend is volledig aan onze studies geweid. Jammer voor Sara, die geen examens heeft, maar dus niet op ons kan rekenen om een uitstapje te gaan doen. Onze 听说 (lezen/luisteren) leerkracht heeft bovendien donderdag gezegd dat ze erop rekent dat iedereen minstens 90 (!) procent haalt, dus we zullen ons best mogen doen. Hieruit blijkt weer hoe enorm prestatiegericht Chinezen zijn, er door zijn is hoegenaamd niet voldoende, vanaf 90% zijn ze tevreden. Dat merken we ook tijdens het jaar. Wie een les overslaat, wordt de volgende keer toch lichtjes berispt (er hangt niets aan vast, maar de leerkracht zal zeker een kleine steek geven) en wie te veel lessen mist, mag niet deelnemen aan het examen. Onze leerkracht grammatica heeft al bij verschillende gelegenheden gezegd dat ‘we niet meer in Amerika of Europa zijn’ en dus àlle lessen dienen bij te wonen. Dat gezegd zijnde, is de examenstress die ik in België toch altijd voel, hier totaal afwezig. Niet dat ik niet wil slagen - een getuigschrift op het einde van het jaar zou mooi zijn (en is ook het doel) – maar ik ga er zo’n beetje van uit dat het wel zal lukken.

Om even terug te komen op die prestatiedruk: die heeft zijn weerslag op het hele Chinese schoolsysteem. We hadden het donderdag in de les over de lagere school en ik was oprecht geschokt. Ik wist dat kinderen hier van kleins af aan gedrild worden, maar in welke mate is mij nu pas duidelijk. Vanaf 7u ’s ochtends is er een leerkracht aanwezig en de meeste leerlingen komen dan ook al toe om een uur zelfstandig te studeren voor de lessen beginnen. Om 8u begint de les en vanaf 5u gaan de kinderen weer naar huis, hoewel velen langer blijven om nog wat te studeren of extra uitleg te vragen. Daarna gaan ze naar huis en wie geen naschoolse piano- of schilderlessen moet volgen of nog naar de bijles moet bij een privé leraar, begint zijn huiswerk te maken… vaak tot 11u ’s avonds. Daarna recht naar bed, want de volgende ochtend moeten ze er weer vroeg uit om op tijd op school te zijn. We hebben het hier over lagere schoolkinderen, 6 tot 12 jaar.

Ik vroeg mijn leerkracht waarom iedereen toch zoveel druk op de kinderen zet en dat heeft met het hele schoolsysteem te maken. Wie naar een goede middelbare school wil gaan, moet hoog scoren op zijn testen aan het eind van het 6^e leerjaar, enkel de beste leerlingen worden toegelaten op de elitescholen. Wie naar een goede universiteit wil gaan, moet eerst en vooral op een zeer goede middelbare school gestudeerd hebben en dan nog eens zeer hoog scoren op zijn ingangsproeven. De elite universiteiten nemen enkel de besten van de besten aan. Alleen degenen die aan een hooggequalificeerde universiteit gestudeerd hebben en met zeer goede resultaten zijn afgestudeerd, maken kans op een belangrijke job als partijkader (een job bij de overheid dus) of een hoge functie bij een of ander bedrijf. Wie niet aan al deze eisen voldoet en ergens halverwege de piramide blijft steken, moet genoegen nemen met een eenvoudig jobje en zich voegen bij de grote massa middelmaat Chinezen, of zo wordt toch gedacht. Daarom zetten alle ouders zoveel druk op hun kinderen om goede resultaten te behalen. Omdat alle andere ouders dat doen, moet jij het ook doen, anders blijft je eigen kind achter en zal het nooit succesvol worden. Mijn leerkracht zei dat ze het jammer vond, maar dat het systeem nu eenmaal zo in elkaar zit, waaruit ik opmaak dat ook zij haar kinderen tot 11u ’s avonds huiswerk laat maken. De nadruk ligt dan ook nog eens volledig op het vanbuiten leren en opdreunen van feitjes, zonder aandacht voor zelfstandig werk of het ontwikkelen van sociale vaardigheden. Je moet denk ik in deze cultuur geboren zijn om het te begrijpen, want voor mij komt dit zo ongeveer overeen met kindermishandeling. Ik hoop dat de economische vooruitgang hier een positieve invloed op gaat hebben. Misschien moet ik hier eens een jeugdbeweging oprichten en vermommen als ‘gratis Engelse les’.

Om mezelf naar het systeem te voegen, zal ik maar weer beginnen studeren. En die 90%, dat zien we wel weer, ik blijf toch lekker Europees =)

07-11-2009 om 10:59 geschreven door Tessa  

Hey!

Vorige week was best druk:

Dinsdagavond was het afscheidsfeestje van Christine, een Duitse, die naar Japan vertrok om daar te gaan studeren. De Duitsers zingen allemaal heel graag karaoke, dus ben ik voor het eerst in een KTV geweest. Karaoke zingen gaat hier namelijk een beetje anders dan bij ons. In België is dat in een open bar, waar iedereen je kan horen en zien en je zelf ook verplicht bent het gejank van vreemden aan te horen. In China gaat iedereen naar KTV. Dat zijn gebouwen waar je met een groep een kamer huurt met zetels, een bar, vaak ook een podium en natuurlijk een groot videoscherm. Je kan zelf je liedjes kiezen met een controlepaneel. Dat heeft als voordeel dat je dus enkel onder vrienden bent en het niet veel uitmaakt of je nu kan zingen of niet. Karaoke is in China echt enorm populair. Veel Chinezen gaan niet uit zoals wij, dus als ze met vrienden afspreken gaan ze of eten, of karaoke zingen. Ik vond het eigenlijk wel leuk. Nu niet voor elke week, maar toch, het is wel gezellig.

Woensdag was een wat mindere dag. Ik was mijn sleutel weer eens vergeten (mijn huisgenoten zullen er soms wel onnozel van worden), dus ik moest nog even buiten wachten tot Sara zou thuiskomen. Ik ben om de tijd te doden dan maar eventjes een naicha gaan halen (thee met melk en een soort gedroogde vruchtjes), maar daar was iets mis mee en ik ben er ziek van geworden. Niet zo ernstig, maar een milde voedselvergiftiging denk ik. Ik heb dus de rest van de dag in bed gelegen en dat was behoorlijk jammer, want ’s avonds was er een feestje voor Klaudia’s verjaardag. Sara was een super lekkere bavaroistaart gaan halen, ik ga er tenminste van uit dat ze lekker was, want ik heb er zelf niet van kunnen eten. Ik ben daarna toch nog een paar dagen niet goed geweest, elke keer als ik iets at, werd ik er terug misselijk van. Sinds zaterdag ben ik wel volledig genezen.

Donderdag zijn we iets gaan drinken met King (zelfgekozen Engelse naam, hihi) onze aerobicsleraar, en een paar van zijn vrienden. Katrien had al een tijdje een oogje op hem en uiteindelijk had hij ons gevraagd om iets te gaan drinken. Het is wel een sympathieke kerel en zowat de enige knappe Chinees die ik hier al ben tegengekomen, dus hij is goedgekeurd =) Hij wist hier in de buurt een café zijn (een echt café zoals bij ons!) en het was een leuke avond. Wel grappig: Katrien heeft in België net zoals iedereen die naar hier kwam staan roepen: ‘zeker gene Chinees!’, maar het lijkt ondertussen toch nogal goed te gaan, dus… =)

Zaterdag was het Halloween en dat wordt hier door vrij veel mensen gevierd. De Chinezen vieren denk ik alles waar ze geld uit kunnen slaan en er zitten hier veel buitenlanders die Halloween vieren, vooral Amerikanen en Canadezen. Carnaval hebben ze nog net niet, en aangezien ik mij heel graag verkleed, hebben we dan maar Halloween gehouden. Katrien was een indiaan en Sara en ik waren piraten (om het toch een beetje eng te houden). We hadden de rest eerst bij ons uitgenodigd om iets te drinken en ik heb Romain nog mogen schminken in de Joker (van de laatste batman film). We hadden een beetje kinderschmink gekregen bij onze piratenooglapjes en ik vond dat het er uiteindelijk toch eng uitzag. Ik zal later wel wat foto’s online zetten. Daarna zijn we naar Scarlet gegaan, zowat onze vaste club om uit te gaan. Ik heb het daar nog nooit zo vol gezien en er was toch heel veel volk verkleed. Wing kwam ineens zeggen dat er boven iemand een privé ruimte gehuurd had waar we naartoe mochten en waar alles gratis was. Wij dus naar boven en daar had inderdaad iemand een grote karaoke zaal gehuurd waar vooral buitenlanders zaten. We kunnen er maar van profiteren he =)

Zondag hebben we eerst lekker lang uitgeslapen, en ’s avonds zijn Katrien en ik naar een schooltje voor Chinese kinderen geweest. Het was een privé schooltje waar de kinderen uit de buurt na de uren nog lessen Engels of wiskunde konden volgen, maar wel op een speelse manier. De leerkrachten hadden een soort van feestje georganiseerd en wij moesten een beetje Engels met de kindjes praten en wat liedjes zingen en spelletjes spelen. Er was ook nog een Amerikaanse jongen, dus wij waren met z’n drieën de ‘buitenlanders van dienst’. Het waren kinderen tussen 10 en 12 jaar en zo schattig! Ze hadden allemaal zinnetjes geleerd om vragen aan ons te kunnen stellen. Dus 10 keer: ‘What is your favourite colour?’, ‘What is you favourite animal?’, ‘What sports do you like?’. Ze waren allemaal heel enthousiast en helemaal niet verlegen, iedereen wou met ons praten. Daarna hebben we nog wat spelletjes gedaan waarmee ze snoepjes konden verdienen en kwam er een man met een gitaar om liedjes te zingen. Ze hadden mij op voorhand gevraag of ik een Engels liedje wou zingen met de gitaar, dus heb ik ‘lemon tree’ gezongen. Achteraf wou iedereen natuurlijk met ons op de foto. De leerkrachten waren ook heel vriendelijk. We kregen er niet veel geld voor, 5 euro voor ongeveer tweeënhalf uur, maar achteraf kregen we dezelfde pakjes als de kindjes gekregen hadden: schriftjes en een pennenzak en haarspeldjes. Ze stonden er echt op dat Katrien en ik elk drie haarspeldjes zouden kiezen =) Ik vond het super leuk, ik had zo’n beetje een chirogevoel met die 40 kindjes in een klein lokaaltje. Ik heb achteraf gezegd dat ze mij altijd mogen bellen als ze nog eens iemand nodig hebben en dat ik het zelfs gratis wil doen. Voor lesgeven zou ik nog geld vragen, maar als het zowat spelletjes spelen is, doe ik dat met plezier.

Het is hier ondertussen ook koud geworden, zomaar, van de ene op de andere dag. Ik ben vandaag met een dikke wollen trui naar de les geweest en ze hebben de verwarming moeten aanzetten omdat het zo koud was in de lokalen. De herfst is hier duidelijk begonnen, jammer genoeg.

Voila, dat was het weer. Ik zet straks of morgen wat foto’s online van Halloween en het feestje gisteren.

x Tessa

02-11-2009 om 09:56 geschreven door Tessa