In mijn eerste blog van het jaar 2010, moet ik het natuurlijk over het oudejaarsfeestje in Nanjing hebben. Anders dan Kerstmis, vier ik Nieuwjaar de laatste jaren sowieso met vrienden, dat vroeg dus niet veel aanpassing. Al was het natuurlijk wel een beetje anders dan in België.
De voorbije jaren heb ik nog vrij casual gekleed Nieuwjaar gevierd. We vieren toch maar onder vrienden en gaan daarna gewoon uit, dus is het niet nodig om heel chique te zijn. In China hoeft dat ook niet, maar omdat alles hier zo goedkoop is, was het toch een buitenkansje om ons eens volledig op te smukken. Katrien, Julie, Sara en ik zijn naar een shoppingcenter in het centrum gegaan om onze nagels te laten doen, naar de kapper te gaan én ons te laten opmaken, heel leuk. Eerst manicure, waarbij ze diamantjes op mijn nagels geplakt hebben. De rest nam gelnagels, maar dat vind ik toch maar niets, veel te onhandig (hoewel ze volgens Julie wel van pas kunnen komen, bij het openen van verpakkingen en zo). Daarna naar de kapper en uiteindelijk naar de visagist. Ik had duidelijk benadrukt dat ze mij niet witter mochten maken, want als ze hier de kans krijgen, ben je voor je het weet net een porseleinen pop. Mijn ogen waren heel zwart, met veel glitters, wel eens mooi. Ik zou het in België nooit doen, een beetje erover, maar hier maakt dat allemaal niet zoveel uit. En: dat alles heb ik laten doen voor amper 15 euro (daar kan je in België nog niet eens voor naar de kapper gaan).
Nu moest dat allemaal in de namiddag gebeuren en we moesten wachten tot iedereen klaar was voor we konden vertrekken, dus was het al behoorlijk laat toen we het shoppingcenter verlieten. We hadden nog amper een uurtje om ons thuis te gaan omkleden en in het restaurant te geraken waar we hadden afgesproken. Op dat uur is het bijna onmogelijk een taxi te vinden en het was nog vrij ver wandelen naar de bushalte. Bovendien zat het verkeer volledig vast, alle autos stonden stil. We stonden net te bedenken wat we gingen doen, toen we plots vlak voor ons in de file een bus van onze universiteit zagen staan. Er rijden dagelijks bussen heen en weer tussen de 2 campussen en deze was op weg naar de onze. Wij dus op de deur gaan kloppen en gevraagd of we niet mee mochten rijden naar de campus. De chauffeur was gelukkig heel vriendelijk en zo zijn we als enige passagiers met een privébus terug naar de unief gereden. We moesten aan geen enkele halte stoppen, waardoor we ondanks de file toch nog op tijd thuis waren.
Toen we met enige moeite het restaurant gevonden hadden, waren we maar 20min te laat, wat nog meevalt he. We hadden met 15 mensen gereserveerd bij een Japans restaurant waar je voor een vaste prijs zoveel mag eten en drinken als je wil, en nog lekker ook! Je kan daar kamers reserveren, waar je rond een tafel zit, die verzonken zit in de grond. De tafel lijkt op 20cm boven de grond te staan, maar daaronder is een put, waar je met je benen in zit. Je schoenen moet je buiten laten staan, wel gezellig.
Het was al 11u toen we uit het restaurant vertrokken en van daaruit gingen we naar het appartement van Romain en Justine. Je kan daar met de lift tot de 32e verdieping gaan, van waar je toegang hebt tot het dak. We hadden geen echt vuurwerk gekocht, maar een Chinese vriendin van Julie had lange stokken voor ons gevonden, die de grote versie waren van die knetterstokjes die je op een ijsje zet. Verder hadden we zon 1000 glow-in-the-dark sticks gekocht (die in het verloop van de avond natuurlijk overal zijn achtergelaten) We hebben daar een heleboel van gekraakt en bij wijze van vuurwerk in de lucht geworpen, tot het hele dak vol met fluo staafjes lag. Rondom ons werd ook nog eens echt vuurwerk afgestoken, waar we toch iets van hebben kunnen zien. Na 3 keer te hebben afgeteld (onze uurwerken stonden niet helemaal gelijk), werd besloten dat het nu toch echt 2010 was, zeven uur voor jullie dat thuis gevierd hebben dus. We zijn daarna nog even uit geweest, maar het was niet te doen van de drukte in de clubs, dus het is niet meer zo laat geworden.
Ik moet zeggen dat ik hier in Nanjing heel goed oudjaar gevierd heb. Ik hoop voor jullie, waar je het ook gevierd hebt, hetzelfde. En tot slot: Mijn beste wensen voor 2010, dat het in alle opzichten (nog) beter mag worden dan 2009!
