We zijn alweer een aparte ervaring rijker: Gisterenavond ben ik met Katrien naar een Chinees dansfeest geweest.
Gisterennamiddag kregen we een smsje van onze fitness dat er s avonds een 舞会 georganiseerd werd door de universiteit. 舞会wuhui betekent letterlijk dansfeest of dansbijeenkomst en wordt over het algemeen vertaald als fuif of bal. Lijkt perfect normaal, maar klein detail: het was gepland van 18.30u tot ongeveer 21u. Op een woensdagavond. Niet echt een moment waarop wij een feestje zouden organiseren, wel? We hadden het bericht oppervlakkig gelezen en vonden het nogal vreemd, dus we waren helemaal niet van plan om te gaan. Maar later kreeg Katrien een berichtje van haar Chinese vriend die ons vroeg om te komen. Hij en een aantal andere fitness leerkrachten moesten namelijk 表演biaoyan optreden of performen. Toen was onze nieuwsgierigheid toch een beetje geprikkeld, dus een uurtje te laat verlieten we ons warme appartement om naar de feestzaal te gaan. Al snel werd ons vermoeden dat het hier niet om een gewone fuif zou gaan bevestigd: het grootste deel van de aanwezigen zat of stond in een grote kring rond de dansvloer, waar 2 presentatoren een soort show aan elkaar aan het praten waren. We vroegen King (vriend van Katrien) of er niet gedanst ging worden? Even geduld, zei hij, er was net een activiteit voorbij, er zou zo meteen weer gedanst worden.
Wat houdt een 舞会 blijkbaar in? De presentatoren (een jongen en een meisje) vragen een bepaald aantal mensen om naar het midden te komen, waarna er dansspelletjes gespeeld worden. Een weide variatie aan spelletjes zoals: Dans in een kring en vorm dan zo snel mogelijk groepjes met een bepaald aantal mensen dat door de presentator wordt afgeroepen; Ga op een rij staan en doe een dansbeweging, waarna de volgende die beweging moet nadoen en een extra beweging moet maken, enz. tot iemand het niet meer weet en afvalt; Leg geblinddoekt een parcours af terwijl de rest van de zaal je uitlacht. Spelletjes die ik met 9 tot 12-jarige kindjes zou spelen dus, leuk! Nu wil ik eigenlijk niet sarcastisch klinken, want ik heb me nog best geamuseerd (en vooral verwonderd) met het toekijken. Er waren zon 300 Chinese universiteitsstudenten opgedaagd, die allemaal om ter enthousiast waren. Op de vraag van de presentatoren om naar het midden te komen, werd meteen gereageerd. Er werd oprecht gelachen met elke flauwe mop en elke minder geslaagde dansbeweging. Alle deelnemers kregen een warm applaus en een schouderklopje van hun vrienden wanneer ze terug gingen zitten. Met andere woorden: een geslaagde avond. Tussen de spelletjes door werden de disco-lichten aangestoken en werd iedereen op de dansvloer uitgenodigd om helemaal los te gaan op jaren 90 muziek à la Aqua of Steps (jazeker, ik heb me zelf ook aan een dansje gewaagd =)
Probeer zoiets in België en er komt geen kat opdagen. Langs de ene kant is het vreemd om 18 tot 25-jarigen zich te zien amuseren met zon eenvoudige spelletjes, langs de andere kant moet het leuk zijn om zo weinig nodig te hebben om je te amuseren. Al die studenten hebben zich kunnen ontspannen, eens goed gelachen en waren netjes om half 10 thuis om in hun bed te kruipen, zodat ze er de volgende dag weer op tijd uit konden om naar de les te gaan, ideaal toch?
Voor ik in België een Chinees meeneem naar een 舞会 toch maar even duidelijk uitleggen wat onze invulling van het concept is =)
