Met het lantaarnfestival vorige zondag, twee weken na 春节 (Chinees Nieuwjaar) is er een einde gekomen aan de feestperiode.
Ik moet eerlijk zeggen dat de betekenis van deze feestdag mij niet helemaal duidelijk is, buiten dat het de traditionele afsluiter van het lentefestival is. En de naam verraadt het al: je moet lantaarns aansteken. We zijn zaterdag in fuzimiao - het traditionele centrum van Nanjing - hotpot gaan eten en de sfeer gaan opsnuiven. Toen we aankwamen, was meteen duidelijk dat zo ongeveer de helft van Nanjing hetzelfde plan had. Het volk stroomde de wijk in en uit en er stond overal politie om de zaak in goede banen te leiden. Niet dat het veel uithaalde: er stonden een aantal agenten op een brug die de mensen moesten tegenhouden, maar de Chinezen trokken zich daar niets van aan en liepen gewoon door, dus hebben we ons maar aangesloten bij de massa. Zo goed als alle ingangen waren afgesloten, als we braaf gewacht hadden, stonden we daar nu waarschijnlijk nog. Ik had grote verwachtingen, want als daar zoveel volk was, zou er toch zeker wel iets te zien zijn? Niet echt, zo bleek. De gewoonte is blijkbaar om een beetje door de buurt te flaneren, of je te laten meevoeren door de menigte in dit geval (een gezellig wandelingetje was uitgesloten). Wat de lantaarns betreft deed de feestdag zijn naam wel eer aan, want fuzimiao was nog feller verlicht dan gewoonlijk. In alle bomen hingen lampjes en papieren lantaarns. Je mag blijkbaar ook jezelf belichten: heel wat mensen liepen rond met lichtgevende hoorntjes of ronde oortjes op hun hoofd. Ook ballonnen en lichtgevende pinnen voor op je kleren waren heel populair, de winkeltjes die normaal gezien gewone prullen verkopen hadden daar handig op ingespeeld. Geen grote shows of spectaculair vuurwerk dus, wat mij ook niet aangewezen leek, aangezien er geen vierkante centimeter meer vrij was. Op zondag is er naar het schijnt wel wat vuurwerk geweest, maar daar heb ik de laatste tijd wel genoeg van gezien. Zondag zij we wel met een paar vrienden pekingeend gaan eten, ook feestelijk, toch? 's Avonds wilden we nog teruggaan, maar het begon te regenen, dus hebben we het maar gelaten. Ik was eerlijk gezegd nogal opgelucht dat het vanaf negen uur s avonds is beginnen gieten, kon er lekker niemand meer knalvuurwerk afsteken, haha J. Hey, de volgende dag begonnen de lessen weer, ik heb ook mijn slaap nodig!
Momenteel heb ik mijn eerste week les van het nieuwe semester achter de rug. Op vrijdag kunnen we een keuzevak nemen, maar we hebben toch besloten dat niet te volgen. Een weekend van drie dagen, daar zeg ik geen nee tegen. We waren allemaal ruim geslaagd vorig semester en zitten nu dus in het derde jaar. Ons rooster is super: op maandag en dinsdag beginnen we pas om twintig voor tien. Ik zit nu bij Katrien en Julie in de klas. Ze hebben wat er overschoot van onze twee klassen uit het tweede jaar samengezet en aangevuld met wat nieuwe studenten. In totaal zouden we met drieëntwintig moeten zijn, maar zoveel volk heb ik nog niet in de les zien zitten (afwezigheid valt dan ook niet zo hard op nu, tenzij je natuurlijk een van de weinige westerse meisjes bent). Onze leerkrachten zijn prima en tot nu toe gaat het vlotjes. Ofwel gaan we nu trager, ofwel zijn we verbeterd tegenover vorig semester (ik hoop het tweede). We hebben toen een weekje het derde jaar gevolgd en vonden het toch wat te moeilijk. Nu hebben we geen enkel probleem meer met de oefeningen, best wel leuk om te merken.
Verder logeert Kien (Duitser) ondertussen al een weekje bij ons. Hij blijft hier twee weken omdat hij voorlopig geen verblijfplaats heeft. Zijn appartement is opgezegd en hij vertrekt pas midden maart naar Shanghai om op de wereldtentoonstelling te gaan werken. Wij hebben toch een groot appartement, dus hadden we voorgesteld dat hij bij ons zou komen, twee weken hotel telt aan he. Bovendien zijn voorlopig enkel Katrien en ik er, want Sara is met haar moeder aan het rondreizen. En zoals King zegt: "小德国人 (lett. kleine Duitser) neemt niet veel plaats in" (ze kunnen cru zijn, die Chinezen J). Het plan is dat we volgende vrijdag met zijn allen naar Shanghai gaan en er een weekendje van maken.
Voila, het tweede semester ligt voor ons en ik vind het eigenlijk niet zo erg dat de lessen weer begonnen zijn. Er is weer een nieuwe lading studenten toegekomen om te leren kennen en eerlijk is eerlijk: zwaar hebben we het hier niet J.
