Op mijn
vrije vrijdag kan ik wel tijd maken om even een korte update op mijn blog te
posten. Ik ben ongelooflijk blij dat we op vrijdag geen les meer hebben, want
al dat vroege opstaan werkt serieus op mijn systeem. Denk gerust niet
overdrijven he, maar wie mij een beetje kent, weet dat voor 8u opstaan mijn
humeur geen goed doet.
Even een
overzichtje van de hoogtepunten van de week:
Op maandag
zijn Sara en ik naar de massage geweest. Bij het rondwandelen in de buurt
hadden we toevallig een massagesalon gezien waar je voor ongeveer 6 euro een
uur lang een volledige lichaamsmassage kan laten doen. We wilden al langer
gaan, maar maandag hadden we eindelijk tijd. Chinese massages zijn over het
algemeen heel preuts: je houd je kleren aan (best geen dikke wollen trui en
jeansbroek natuurlijk) en ze leggen een doek over het lichaamsdeel dat
gemasseerd wordt. Er wordt dus geen olie of zo gebruikt. Ik had al gehoord dat
de massages hier niet bedoeld zijn om deugd te doen, dus ik was al voorbereid,
maar ik heb toch af en toe op mijn tanden moeten bijten. Mijn schouders gingen
nog, maar mijn rug! Ik was ook wel vrij stijf, dus die masseur heeft hard
moeten duwen om het eruit te krijgen. Ik hoorde hem op een bepaald moment tegen
Saras masseur zeggen dat er iets was dat hij niet weg kreeg. We hadden in het
begin een beetje Chinees met elkaar gepraat, dus ze wisten dat we hen
verstonden. Daarna spraken ze regelmatig tegen elkaar in het dialect,
waarschijnlijk in de veronderstelling dat we dat niet begrepen. Nu moet ik daar
inderdaad wel serieus moeite voor doen, maar hier en daar kon ik toch iets
opvangen. Ze vonden het soms lastig omdat wij zo groot zijn in vergelijking
met Chinese meisjes, vooral Sara (die is nog een kop groter dan ik), haha. Achteraf
deed mijn rug toch pijn en ook dinsdag voelde ik het nog. Sara heeft de
volgende dag zelfs heel veel last gehad van haar rug. Maar woensdag was het
alweer over, we vragen ons af of dat nu de bedoeling was of een foutje.
Woensdagavond
zijn we pizza gaan eten om Brookes verjaardag te vieren. Brooke is de Canadese
die we op onze eerste dag op de unief hebben leren kennen. Ze verjaarde
eigenlijk maandag, maar ze wilde dat aan niemand vertellen omdat ze geen
feestje wilde of zo, zeer vreemd. Julie wist het wel, maar mocht het ook niet
doorvertellen. We vonden toch dat we iets moesten doen, dus zijn we 2 dagen
later zomaar gaan eten (in een chiquer restaurant, pizza is duur) en hebben we
haar zelfs zover gekregen dat we haar eten mochten betalen. Hey, ieder zijn
ding he, je viert je verjaardag zoals je dat zelf wil.
We waren
oorspronkelijk van plan dit weekend naar het geboortedorp van de schrijver Lu
Xun te trekken. Brooke wil daar heel graag naartoe en ik vind elk uitstapje
leuk, zodus. Maar blijkbaar wordt deze week de sterfdag van de schrijver
gevierd met een jaarlijks festival, waardoor de prijzen veel hoger liggen. We
hebben het dus uitgesteld naar later. Wing, een Nederlander, vroeg ons deze
week of we dan volgend weekend niet meewillen naar Huangshan of de 'Gele Berg'. Dat
zou een van de mooiste bergen van China moeten zijn. Hij heeft dit weekend
afgesproken met een touroperator die goedkoop transport en verblijf kan regelen
en als we voldoende mensen bij elkaar krijgen, kunnen we onze eigen groep
vormen. Ik wilde daar sowieso heel graag naartoe, dus ik hoop dat het doorgaat.
Zo ja, ga ik volgende week wel ergens stevige schoenen kopen, want ik zou graag
zelf naar boven klimmen (via paadjes en trappen welteverstaan). Er is een
kabelliftje, maar dat is minder echt he.
Morgenavond
geven we een feestje in ons appartement. Het idee is gewoon: wij hebben al onze
vrienden en klasgenoten uitgenodigd, die zelf ook vrienden mogen meebrengen en
iedereen moet zelf ook iets te drinken meebrengen. We hebben hier geweldige
boxen in de living staan en na laaang zoeken hebben we zowaar ontdekt hoe we
een i-pod op de versterker moeten aansluiten (ik kan met enige trots zeggen dat
mijn technische vaardigheden er hier al op vooruit gegaan zijn). We gaan de
living en de eetkamer herschikken om een dansvloer en lounge te maken en dan
hopen dat alles losloopt. Ik hoop dat er genoeg, maar niet te veel volk komt,
want Katrien en Sara zijn er nogal gerust op, maar ik ben nog niet zo zeker van
de capaciteit van ons appartement. We wilden op voorhand de buren verwittigen,
dus Sara heeft aan haar leerkracht gevraagd een briefje op te stellen zoals
Chinezen dat zouden doen. Ik vind het nog redelijk onbeleefd, er staat
eigenlijk: we gaan veel lawaai maken en het gaat lang duren. Met dan
vanonder: sorry als we jullie storen. Wel grappig: We hebben gisteren een
paar Chinezen van de fitness uitgenodigd. Sara en Julie stonden er met een leraar
over te praten en die 2 enthousiaste jongens van de balie hadden dat gehoord. Die
waren heel geïnteresseerd in een feestje van buitenlanders en uiteindelijk
hebben ze ze maar uitgenodigd. Ze waren heel de tijd vragen aan het stellen
over wat we dan gingen doen en hoe zon feestje precies ging. Een van hen zei
dat hij wel zenuwachtig was om te komen, zo grappig! Katrien heeft dan ook haar
buikdanslerares uitgenodigd en gezegd dat ze vrienden mocht meebrengen, zodat
er toch al zeker wat meer Chinezen aanwezig zijn.
In de
volgende blog kunnen jullie lezen hoe het geweest is.
